ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

ทอดเส้นผ่านนานเนิ่นเกินกู่กลับ
นกน้อยผินบินลับพยับฟ้า
แม้เส้นรอบขอบโลกโศกเหลือตรา
ก็ยังอ้าพาปีกหลีกเร้นไป

เจ้ามุ่งมั่นฟันฝ่าขอบฟ้ากว้าง
สองปีกกางพลางหยัดไม่พลัดได้
ยิ้มทะนงองอาจวาดปีกไกล
ด้วยหัวใจใฝ่ถึงวันหนึ่งนั้น!

ขณะเหยียดเฉียดพลาดโอกาสมาก
เจ้าก็อยากฝากยิ้มร้อยพิมพ์ฝัน
ไว้ที่พื้นคืนล่วงของดวงจันทร์
ด้วยหมายมั่นวันนี้ที่เฝ้าคอย

ตาประกายฉายระยับประดับแสง
ก่อนอ่อนแรงแห่งฝันแล้วพลันถอย
ไขว่คว้าถึงซึ่งฝันอันเล็กน้อย
ก่อนจะพลอยคล้อยหลับไปกับกาล...

เจ้านกเอ๋ย
ขอบใจที่เจ้าเผยเคยถักสาน
เป็นนักสู้โลกธรรมอันชำนาญ
ประจักษ์ตาตระการในวารนี้

ผู้เป็นแรงแห่งฝันบรรดาลล้น
ให้ผู้คนพ้นไกลได้สักขี
เจ้าเป็นผู้สู้สานฝันชีวี
หลายคนที่หรี่ฝันพลันจุดเติม

[สุวรรณ]

ขอบพระคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ

มองภาพนกน้อยช่างร้อยฝัน
งดงามในสายพันธุ์ เจ้าหมั่นเสริม-
สร้างคุณค่าพาตนคอยต่อเติม
อนาคตที่เริ่มแต่น้อยนี้

ผลักดันแรงฝันทะยานชีวิต
ขยับปีกคว้าสิทธิ์ ตามวิถี
ถลาร่อนปีกอ่อน งดงามชีวี
พาไฟฝันที่ริบหรี่ ให้คุโชน

[เนิน จำราย]

ขอบพระคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ

มองภาพนกน้อยช่างร้อยฝัน
งดงามในสายพันธุ์ เจ้าหมั่นเสริม-
สร้างคุณค่าพาตนคอยต่อเติม
อนาคตที่เริ่มแต่น้อยนี้

ผลักดันแรงฝันทะยานชีวิต
ขยับปีกคว้าสิทธิ์ ตามวิถี
ถลาร่อนปีกอ่อน งดงามชีวี
พาไฟฝันที่ริบหรี่ ให้คุโชน

โอบประคองสองปีกบินหลีกหลบ   
เคียงประกบปักษาชาติบินผาดโผน
    ส่งให้ถึงซึ่งฝั่งฝันอันไกลโพ้น         
โน่นแน่ะโน่น..ตามมาลมจะพาไป

[เพรางาย]

เจ้าปีกขาวหาบฝันบินลัดฟ้า
ขณะเมฆย้อยผ้าผืนผาดโผน
ลมกระทุ้งเร่งฆ้องกลองตะโพน
ไม้กระโจนหักเผาะเคาะใจดิน

แปล๊บแปลบวาบสายฟ้าประดังขู่
ขนเปียกลู่หนาวไล้ไหวจิตวิ่น
ไม่เห็นหนแห่งหลักพักปีกบิน
เหมือนจะสิ้นแรงผกวกเวียนวน

เพียงภาพฝันปลอบใจให้เพียรฝ่า
สุดสายตายังไกลคล้ายเริ่มต้น
เหลือบเห็นนกร่วมเวหาท้าลมบน
ฟ้าเทาหม่นยิ้มพรายปลายปีกเรา

[ไพร พนาวัลย์]

         

นกตัวน้อย แต่หัวใจนั้นใหญ่นัก
มิหยุดพักบินถลาสู่ป่าเขา
ด้วยสองปีกหลีกหลบยามพบเงา
แม้ยังเยาว์ใส่พลังจนพรั่งพรู

ฟ้าสีเทา อาบละอองด้วยฟองน้ำ
พร้อมจะพรำพรมพลิ้วละลิ่วสู่
พฤกษชาติดาษดื่นเพื่อฟื้นฟู
ตามฤดูวสันต์ประพันธ์ไพร

เงาแห่งฝัน นั้นไกลจนสุดกู่
ก็จะสู้ดั้นด้นไปจนได้
ตั้งเป้าหมายปลายทางอยู่กลางใจ
สู่เส้นชัยในฝันมิพรั่นพรึง

เจ้านกน้อยคล้อยบินสู่ถิ่นฟ้า
ท้องนภาสีเทาต้องเข้าถึง
ด้วยหัวใจแกร่งกล้าจะคว้าดึง
เพื่อเคล้าคลึงเงาฝันที่มั่นปอง

“ไพร พนาวัลย์” 

[เนิน จำราย]

เจ้าปีกขาวหาบฝันบินลัดฟ้า
ขณะเมฆย้อยผ้าผืนผาดโผน
ลมกระทุ้งเร่งฆ้องกลองตะโพน
ไม้กระโจนหักเผาะเคาะใจดิน

แปล๊บแปลบวาบสายฟ้าประดังขู่
ขนเปียกลู่หนาวไล้ไหวจิตวิ่น
ไม่เห็นหนแห่งหลักพักปีกบิน
เหมือนจะสิ้นแรงผกวกเวียนวน

เพียงภาพฝันปลอบใจให้เพียรฝ่า
สุดสายตายังไกลคล้ายเริ่มต้น
เหลือบเห็นนกร่วมเวหาท้าลมบน
ฟ้าเทาหม่นยิ้มพรายปลายปีกเรา


ประคองยก วิหคสอง ลอยล่องถลา
ลิ่วหลบผา กลับสู่วงศ์ พันธุ์พงศ์เขา
ดันปีกหาง ให้ร่างเบี่ยง เพียงบางเบา   
เห็นลางเลา หิมพานต์ถิ่น แดนกินรี

เชิญร่อนลง สรงสรีระ ณ อโนดาต         
หอมปาริชาต อบอวลทั่ว นทีศรี
เพลงสวรรค์ ล้วนคนธรรพ์ ทำดนตรี               
ทิพย์มโหรี ขับเห่กล่อม สู่อ้อมกมล
         
           ลม..