ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

วันนี้เสนอตอน:
                    วิจารณ์สุนันยา

เธอแต่งกลอนวอนรักสลักค่า
พจนาหวานซึ้งฝังตรึงจิต
เปรียบอกหักรักลาคือยาพิษ
คอยสะกิดดวงฤทัยอยู่หลายคน

ตัวอักษรสีชมพูมองดูเด่น
บ่งบอกเช่นความหมายที่คลายหม่น
เหมือนท่องเที่ยวถิ่นมีกวีมนตร์
ซึ่งเปี่ยมล้นความหวังพลังใจ

เรื่องเฮฮาตลกขอยกออก
กลอนเธอบอกยืนยันเพียงฝันใฝ่
หมายผดุงวรรณศิลป์แผ่นดินไทย
จึงอ่อนไหวทุกถ้อยที่ร้อยกรอง

จะวิจารณ์ให้ขำคงลำบาก
เพราะถ้าหากเธอโกรธอาจโดดถอง
เทควันโด เช้า-ค่ำ ฝึกช่ำชอง
ขอยกย่องแต่งกลอนหวานสถานเดียว!ฯ

                        Arinchai
                      9/12/2012



 

[รัตนาวดี]

 ....ครั้งระทม ตรมหมอง ลองลื้ออ่าน
กลอนนงคราญ พาใจ ไปฝันเกี่ยว
กับอารมณ์ ขมขื่น มิฝืนเชียว
หลงอยู่เสี้ยว นาที มีน้ำตา...

รัตนาวดี

[ดาว อาชาไนย]

แม้กลอนขมขื่นใดก็ไม่เขียน
มิยอมเปลี่ยนแนวใหม่ไปกลอนเปรี้ยว
เขียนกลอนน่าชื่นชมดั่งคมเคียว
จะไปเกี่ยวใจใครบ้างไม่รู้

ใครนะปาดหน้าเรา

[สุนันยา]

วันนี้เสนอตอน:
                    วิจารณ์สุนันยา

เธอแต่งกลอนวอนรักสลักค่า
พจนาหวานซึ้งฝังตรึงจิต
เขียนอกหักรักลาเปรียบยาพิษ
คอยสะกิดดวงฤทัยอยู่หลายคน

ตัวอักษรสีชมพูมองดูเด่น
สื่อให้เห็นความหมายที่คลายหม่น
เหมือนท่องเที่ยวถิ่นมีกวีมนตร์
ซึ่งเปี่ยมล้นความหวังพลังใจ

เรื่องเฮฮาตลกขอยกออก
กลอนเธอบอกยืนยันเพียงฝันใฝ่
หมายผดุงวรรณศิลป์แผ่นดินไทย
จึงอ่อนไหวทุกถ้อยที่ร้อยกรอง

จะวิจารณ์ให้ขำคงลำบาก
เพราะถ้าหากเธอโกรธอาจโดดถอง
เทควันโด เช้า-ค่ำ ฝึกช่ำชอง
ขอยกย่องแต่งกลอนหวานสถานเดียว!ฯ

                        Arinchai
                      9/12/2012


 

เปิดมาเจอ เผลอลง หรือสงสัย
จะวิจารณ์ อะไร ให้หวาดเสียว
คนเขียนกลอน อ้อนรัก สลักเกลียว
หัวใจเปลี่ยว เดียวดาย ระบายวาง

มีหวานคลอ ล้อเล่น เป็นบางช่วง
อยากให้ห่วง ช่วงเหว่ว้า อย่าเมินหมาง
จินตนา พาฝัน หวั่นอำพราง
บนเส้นทาง อักษร ให้กลอนพา

คุณอริญฯ รินร่าย ให้จำเพาะ
ดั่งมาเจาะ ใจหม่น เฝ้าค้นหา
รู้ไปหมด ไขขาน สุนันยา
วิจารณ์มา ดั่งเห็น ว่าเป็นจริง

ไม่ต้องกลัว จะโกรธ ได้โปรดว่า
วิจารณ์มา ให้รู้ เรื่องผู้หญิง
หากขำได้ เชิญหนอ ไม่ขอติง
เพราะทุกสิ่ง ยอมรับ ประทับใจ

“สุนันยา”

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


กว่าจะจารกานท์กลอนมาอ้อนอ่าน
ชลธารผ่านตาร้อยกว่าไห
เป็นหยดหมึกผนึกสาส์นไหลผ่านไป
ชวนใครใครให้สลดในบทกลอน

ผ้าเช็ดหน้ากว่าร้อยต้องคอยซับ
ยามจ้องจับสดับจ้องมองอักษร
ปานว่าใจให้อนาถจะขาดรอน
ตามบังอรสมรน้องเจ้าของกานท์...

"  บูรพ์  "


 

[รการตติ]

รู้แต่ว่ากานท์กลอนอักษรสวย
เขียนต่อด้วยทุกตอนอักษรหวาน
สุขุมนุ่มออดอ้อนอักษรกานต์
เปรียบประมาณกลอนรักอักษรริน

มีแทรกบทหวานซึ้งคะนึงหา
บทโศกาเคล้ากวีก็มีศิลป์
บทยั่วเย้าเหงาหยอกย้อยยอกจินต์
ก็ประพิณหมดจดล้วนงดงาม



รการตติ

[สุนันยา]

 ....ครั้งระทม ตรมหมอง ลองลื้ออ่าน
กลอนนงคราญ พาใจ ไปฝันเกี่ยว
กับอารมณ์ ขมขื่น มิฝืนเชียว
หลงอยู่เสี้ยว นาที มีน้ำตา...

รัตนาวดี

บอกตามตรง คงเน้น เป็นกลอนเศร้า
ก็ก็เหงา สะสม ตรมเรียกหา
หวานที่เห็น เป็นบ้าง เพียงครั้งครา
แล้วแต่ว่า เหตุการณ์ ผ่านมาเชียว...


"สุนันยา"
 

แม้กลอนขมขื่นใดก็ไม่เขียน
มิยอมเปลี่ยนแนวใหม่ไปกลอนเปรี้ยว
เขียนกลอนน่าชื่นชมดั่งคมเคียว
จะไปเกี่ยวใจใครบ้างไม่รู้

ใครนะปาดหน้าเรา

พี่ดาว

เขียนตามแนว เนื้อเรื่อง มีเคืองขุ่น
หวานละมุล ห่างหาย กลายอดสู
มิได้คม คารมเด่น เห็นพร่างพรู
กลอน งู งู ปลาปลา น้ำตาริน...

"สุนันยา"
 

[--ณัชชา--]

บทกลอนเธอหวานหยดมดยังไต่
ดูอบอุ่นลมัยแทบตายดิ้น
ถึงกลอนเศร้าหัวใจคล้ายพังภินท์
ดั่งชีวินจะดับลงล่วงลับลา

กลอนของพี่หมดจดงามหยดย้อย
เศร้าน้อยหน่อยก็ดีคุณพี่ขา
พออ่านกลอนพี่เสร็จเช็ดน้ำตา
เพื่อนหันมาเห็นเข้า...เค้าสุดอาย

ณัชชา

 

[yaguza]

รู้แต่ว่ากานท์กลอนอักษรสวย
เขียนต่อด้วยทุกตอนอักษรหวาน
สุขุมนุ่มออดอ้อนอักษรกานต์
เปรียบประมาณกลอนรักอักษรริน

มีแทรกบทหวานซึ้งคะนึงหา
บทโศกาเคล้ากวีก็มีศิลป์
บทยั่วเย้าเหงาหยอกย้อยยอกจินต์
ก็ประพิณหมดจดล้วนงดงาม

 

รการตติ

เธอเขียนกลอน ได้หวาน ปานน้ำผึ้ง
และซาบซึ้ง เพียงไหน อย่าไถ่ถาม
ฉุดอารมณ์ หนุ่มน้อย ให้คล้อยตาม
แค่เอ่ยนาม สุนันยา น้ำตาคลอ

เป็นเจ้าแม่ กลอนรัก กลอนหักอก
กลอนตลก บอกให้ อย่าได้ขอ
มาวิจารย์ เพื่อนเรา เท่านี้พอ
อย่าหน้างอ คว้าหน้าสา มาตามตี


....ยากูซ่า....

[สะเลเต]

หลายกระทู้ดูเศร้าเหงาซุกซ่อน
เขียนโคลงกลอนอ่อนหวานผลงานพี่
เสน่ห์คำนำร้อยถ้อยวจี
อินทุกทีที่อ่านงานทุกคราว

กลอนซึ้งซึ้งเศร้าซ่อนอักษรหวาน
ชอบแอบอ่านงานดีๆของพี่สาว
แกงใจดีรับไปให้เจ็ดดาว
แด่พี่สุ ณ.บัดนาว...เอาไปครอง..

---สะเลเต---

[Prapacarn ❀]

เผยอารมณ์กลมกล่อมล้อมประดับ
ร้อยสลับวจีใสไม่มีสอง
ทั้งน้ำใจท้นเอ่อเธอปรองดอง
เพื่อน..พี่..น้อง เธอแบ่งปันสัมพันธ์ใจ

ดั่งมาลีรวยรินชื่นกลิ่นฉม
ลำนำคมตรึงจิตพิสมัย
จินตนาการบรรเจิดล้วนเลิศนัย
เธอได้ใจของแซมไปแจมกลอน
 
แซมค่ะ

[สุนันยา]

 


กว่าจะจารกานท์กลอนมาอ้อนอ่าน
ชลธารผ่านตาร้อยกว่าไห
เป็นหยดหมึกผนึกสาส์นไหลผ่านไป
ชวนใครใครให้สลดในบทกลอน

ผ้าเช็ดหน้ากว่าร้อยต้องคอยซับ
ยามจ้องจับสดับจ้องมองอักษร
ปานว่าใจให้อนาถจะขาดรอน
ตามบังอรสมรน้องเจ้าของกานท์...

"  บูรพ์  "


 

พี่บูรพ์ฯก็ พูดเกิน เขินนะนี่
น้ำตาพลี เรียกให้ ใครสงสาร
เขียนกลอนเล่า เคล้าเรื่อง เคืองดวงมาน
อักษรพาล ช้ำสลด รันทดใจ

จะแถมผ้า เช็ดหน้า นำมาฝาก
มันก็ยาก คิดส่ง ว่าตรงไหน
ผ้าร้อยผืน หากส่ง คงน้อยไป
น้ำตาพี่ มากกว่าใคร คงไม่พอ

“สุนันยา”

 

[สุนันยา]

รู้แต่ว่ากานท์กลอนอักษรสวย
เขียนต่อด้วยทุกตอนอักษรหวาน
สุขุมนุ่มออดอ้อนอักษรกานต์
เปรียบประมาณกลอนรักอักษรริน

มีแทรกบทหวานซึ้งคะนึงหา
บทโศกาเคล้ากวีก็มีศิลป์
บทยั่วเย้าเหงาหยอกย้อยยอกจินต์
ก็ประพิณหมดจดล้วนงดงาม



รการตติ

คุณรการฯ หวานนำ คำฉ่ำชื่น
สุจึงยื่น หวานตอบ มอบไหวหวาม
เมื่อวลีมีวอน สุอ้อนตาม
อักษรความ ยามรัก สลักตรึง

เมื่ออารมณ์ พรมประสาน กานท์สลัก
ได้ประจักษ์ อยู่บ่วง ห้วงคิดถึง
เศร้าก็สอด พลอดคำ เพ้อรำพึง
ด้วยคะนึง ซึ้งสุด ไม่หยุดครวญ..

"สุนันยา"

 

[สุนันยา]

บทกลอนเธอหวานหยดมดยังไต่
ดูอบอุ่นลมัยแทบตายดิ้น
ถึงกลอนเศร้าหัวใจคล้ายพังภินท์
ดั่งชีวินจะดับลงล่วงลับลา

กลอนของพี่หมดจดงามหยดย้อย
เศร้าน้อยหน่อยก็ดีคุณพี่ขา
พออ่านกลอนพี่เสร็จเช็ดน้ำตา
เพื่อนหันมาเห็นเข้า...เค้าสุดอาย

ณัชชา

 

ต้องขอโทษ ณัชชา พาเธอเศร้า
น้ำตาเจ้า เจิ่งนอง พร่องเป็นสาย
อ่านผลงาน ระทม ตรมเดียวดาย
ถึงกับต้อง ฟูมฟาย ระบายมา

พี่จะลอง เขียนตาม คำนัชฯบ้าง
จัดมาวาง ให้แกร่ง แหล่งภาษา
แต่ตองเพียร เรียนพร่ำ จำนรรจา
วานนัชชา ชี้นำ ถ้อยคำกลอน...

"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

เธอเขียนกลอน ได้หวาน ปานน้ำผึ้ง
และซาบซึ้ง เพียงไหน อย่าไถ่ถาม
ฉุดอารมณ์ หนุ่มน้อย ให้คล้อยตาม
แค่เอ่ยนาม สุนันยา น้ำตาคลอ

เป็นเจ้าแม่ กลอนรัก กลอนหักอก
กลอนตลก บอกให้ อย่าได้ขอ
มาวิจารย์ เพื่อนเรา เท่านี้พอ
อย่าหน้างอ คว้าหน้าสา มาตามตี


....ยากูซ่า....

อ่านถ้อยเธอ วิจารณ์ ฉันยิ้มได้
คนอะไร กล่าวมา พาสุขศรี
ขำนะขำ คำร้อย ถ้อยวจี
จริงหรือนี่ เป็นเจ้าแม่ แลคำกลอน

กลอนตลกเขียนได้ ในบางครั้ง
หากเธอรั้ง ไม่สะดุด ฉุดอักษร
จะเพ้อพก ถกความ ตามทุกตอน
ไม่มีงอน หน้าง้ำ ทำตีรวน...

"สุนันยา"
 

[D]

ยามง่วงเหงา เข้าอ่านกานท์ สราญรื่น
บางคราขื่น ขมมาน พานไห้หวน
ยืมกลอนพี่ ผ่อนคลาย หายรัญจวน
โศกกำสรวล คล้ายกัน พอผันไกล

อ่านกานท์เขา เหงาไม่ทัน เช้ายันค่ำ
เหงาประจำ ซ้ำพา น้ำตาไหล
หวานปนเศร้า เหงาซึ้ง ตรึงตราใจ
“สุนันยา”ร่ำไห้ ได้ทั้งวัน

น้องคนเล็กมาล่า

"ดิน"

[มังตรา]

อ่านถ้อยเธอ วิจารณ์ ฉันยิ้มได้
คนอะไร กล่าวมา พาสุขศรี
ขำนะขำ คำร้อย ถ้อยวจี
จริงหรือนี่ เป็นเจ้าแม่ แลคำกลอน

กลอนตลกเขียนได้ ในบางครั้ง
หากเธอรั้ง ไม่สะดุด ฉุดอักษร
จะเพ้อพก ถกความ ตามทุกตอน
ไม่มีงอน หน้าง้ำ ทำตีรวน...

      "สุนันยา"

เป็นคนหวาน  ซ่านซึ้ง  หนึ่งในหล้า                 
เจ้าปัญญา  ปัญหาแน่  แพ้สมร
วาจางาม  จรด  ทุกบทกลอน                           
นิสัยอ้อน  ชวนหลง   ส่งหัวใจ

สุนันยา  แปลว่าไร  ให้ช่วยบอก                       
อย่าแปลหลอก   เฉตรง   เดี๋ยวงงใส่
มังสุยา  คำพ้อง  น้องแปลไง                           
ช่วยแปลให้   พี่รู้   เลิกวู่วาม
                              

                  

[สุนันยา]

หลายกระทู้ดูเศร้าเหงาซุกซ่อน
เขียนโคลงกลอนอ่อนหวานผลงานพี่
เสน่ห์คำนำร้อยถ้อยวจี
อินทุกทีที่อ่านงานทุกคราว

กลอนซึ้งซึ้งเศร้าซ่อนอักษรหวาน
ชอบแอบอ่านงานดีๆของพี่สาว
แกงใจดีรับไปให้เจ็ดดาว
แด่พี่สุ ณ.บัดนาว...เอาไปครอง..

---สะเลเต---

คงเป็นดาว ลูกไก่ เธอให้พี่
เพราะว่ามี เจ็ดดวง พ่วงสนอง
ขอขอบใจ คำคม ชมร้อยกรอง
ที่นวลน้อง ส่งความ พี่ฉ่ำจินต์

ยกให้พี่สักคน ช่วยทนอ่าน
แม้นเศร้านาน หวานน้อย พลอยถวิล
อาจปวดร้าว ทำเจ้าน้ำตาริน
อย่าไปอิน จนเพ้อ เผลอคร่ำครวญ...

"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

เผยอารมณ์กลมกล่อมล้อมประดับ
ร้อยสลับวจีใสไม่มีสอง
ทั้งน้ำใจท้นเอ่อเธอปรองดอง
เพื่อน..พี่..น้อง เธอแบ่งปันสัมพันธ์ใจ

ดั่งมาลีรวยรินชื่นกลิ่นฉม
ลำนำคมตรึงจิตพิสมัย
จินตนาการบรรเจิดล้วนเลิศนัย
เธอได้ใจของแซมไปแจมกลอน
 
แซมค่ะ

ช่างหวานคำ นำกล่าว เอามาบอก
ดุจเย้าหยอก ออกคำ ฉ่ำอักษร
แซม แจ่มใส ด้วยรส บทสุนทร
เอื้ออาทร กรองกานท์ ผ่านให้มา

เพียงใส่ใจ ตอกย้ำ ความรู้สึก
จิตสำนึก ตรึกลง ตรงภาษา
แล้ววาดฝัน นั้นใส่ จินตนา
กลั่นออกมา เป็นกลอน เพื่ออ้อนเธอ...

"สุนันยา"
 

[ก้าวแรกฯ...]

มาตามติดสะกิดกายสหายเก่า
อ่านกานท์เศร้าเหงาซ่านผ่านอักษร
เธอบรรจงลงสลักทุกวรรคตอน
เศร้าแฝงอ้อนแฝงงอนตอนจดจาร

บทประพันธ์สรรสร้างบางรู้สึก
เผยส่วนลึกผนึกเก่าทั้งเศร้า.หวาน
ฤาขื่นขมถมเศร้าเคล้าดวงมาน
กี่วันวารผ่านกรำช้ำเดียวดาย

เพียรจารจดเถิดนะสหายเก่า
จงเขียนเล่าเศร้า.หวานผ่านความหมาย-
ที่ลึกซึ้งตรึงอยู่ไม่รู้วาย
ทุกเรื่องราวมิเปล่าดายหรอกที่รัก

ก้าวแรกฯ...