ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/DNop4_0y9QI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/DNop4_0y9QI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ปวดปร่าแปลบ แสบสม ระทมนัก
ระห้อยไห้ หวนหนัก รักหักหาย
ดวงแดด้อย โดดเดี่ยว ดูเดียวดาย
เหมือนมอดม้วย หมดมลาย หมายเมียงมอง

ระทมทุกข์ แท้ท้อ หนอคนรัก
เขาไสผลัก จากหนี มีใจสอง
หม้ายขันหมาก พลัดพราก ฝากทุกข์ครอง
น้ำตานอง ร้องร่ำ ระกำทรวง

"ดิน"

[รการตติ]

จากน้องมาครองทุกข์ เขาสุขสม
ด้วยคารมย้ำตรึงช่างหึงหวง
แสนอาลัยเพลงแห่แม่"พุ่มพวง"
เขาร้อยบ่วงมงคลเราหม่นมาน

เหมือนเหลือบมองตรองพักตร์รักสลาย
เขามาหน่ายต่อหน้าวิวาห์หวาน
หม้ายขันหมากขมขื่นสะอื้นนาน
เพลงขับขานครองเศร้าเขาลาแล้ว



รการตติ

[panthong.kh]

ไม่เป็นไร หรอกหนอ แค่รอเก้อ
ขันหมากเธอ ไม่จริง หญิงเลยแห้ว
แห่ไปขอ สาวอื่น ฉันขื่นแนว
ฤทัยแป้ว ระกำ ช้ำกว่าใคร

ไม่เป็นไร หรอกหนอ ท้อทนทุกข์
เรื่องความสุข อย่าถาม ลามลุกใหญ่
เจ็บชินชา มานาน ราญฤทัย
จนข้างใน สี่ห้อง ร้องคร่ำครวญ

ไม่เป็นไร หรอกหนอ พอทนไหว
หายใจได้ ดีเยี่ยม เลี่ยมทุกส่วน
ขืนไปรัก กับชาย ใจเรรวน
คงกำสรวล หมองหม่น จนวันตาย
พันทอง

[D]

จากน้องมาครองทุกข์ เขาสุขสม
ด้วยคารมย้ำตรึงช่างหึงหวง
แสนอาลัยเพลงแห่แม่"พุ่มพวง"
เขาร้อยบ่วงมงคลเราหม่นมาน

เหมือนเหลือบมองตรองพักตร์รักสลาย
เขามาหน่ายต่อหน้าวิวาห์หวาน
หม้ายขันหมากขมขื่นสะอื้นนาน
เพลงขับขานครองเศร้าเขาลาแล้ว



รการตติ

มินึกเลย ใจเอย คนเคยรัก
แต่ก่อนภักดิ์  ปักมั่น วันหวานแหว๋ว
บัดนี้ลา ร้างไกล ไร้สิ้นแวว
ลบเลือนแล้ว หรือใจ เคยใกล้เคียง

เก็บฤทัย ไหม้หมอง น้ำนองเนตร
ไร้สาเหตุ พานพบ จำหลบเลี่ยง
เจ็บแต่ใจ ต้องปลง คงเหลือเพียง
แว่วสำเนียง ฝังลึก ผลึกแด

"ดิน"

[--ณัชชา--]

แค่พวกไก่ได้พลอยอย่าหงอยเหงา
อย่าไปเฝ้ามอบรักจักเสียหาย
ไม่ต้องไปตอแแค่ผู้ชาย
พวกมักง่ายเลิกคบแล้วจบกัน

เก็บไว้เถอะน้ำตาอย่าให้ไหล
อย่าสนใจอย่าให้ใครเย้ยหยัน
ให้บทเรียนเป็นครูรู้เท่าทัน
ช่างหัวมันดินจ๋าอย่าไปแคร์

ณัชชา

(เจอปาดดดด)

[รการตติ]

มินึกเลย ใจเอย คนเคยรัก
แต่ก่อนภักดิ์  ปักมั่น วันหวานแหว๋ว
บัดนี้ลา ร้างไกล ไร้สิ้นแวว
ลบเลือนแล้ว หรือใจ เคยใกล้เคียง

เก็บฤทัย ไหม้หมอง น้ำนองเนตร
ไร้สาเหตุ พานพบ จำหลบเลี่ยง
เจ็บแต่ใจ ต้องปลง คงเหลือเพียง
แว่วสำเนียง ฝังลึก ผลึกแด

"ดิน"

อกจะหักรักเธอฉันเพ้อพร่ำ
ทนระกำช้ำหนักรักเป็นแผล
แต่ก่อนเคยเอ่ยเกี้ยวไม่เหลียวแล
ไม่เคยแม้ตอบรักสลักมาน

อย่าบอกเลยว่าหมองน้ำนองเนตร
จะสาเหตุอันใดนะใจหวาน
เธอหลบเลี่ยงเบี่ยงรักหักสราญ
ฉันฟุ้งซ่าน อมทุกข์เธอสุขใจ



รการตติ

[ดุลย์ ละมุน]

(เนื้อหาและสัมผัสต่อจากณัชชานะครับ)

แสนสงสาร หวานใจ ในบ้านนี้
คงเหมือนพี่ พ่ายช้ำ ระกำแผล
คราถูกสาว น้าวลวง มัดดวงแด
เธอผันแปร เปลี่ยนรัก เหมือนผักปลา

เห็นน้องน้อง หมองจิต เพราะฤทธิ์รัก
เขาลวงผลัก ผลาญฝัน บ่วงตัณหา
ชายใจซื่อ ชื่อดุลย์ ครุ่นโศกา
ในอุรา ร้าวราน สงสารนวล
 

[saknun]

ขันหมากหม้าย หมา้ยขันหมาก ยากจะแก้
ใจอ่อนแอ เมื่อรู้ คู่สงวน
ต้องมาพราก จากกัน หวั่นเปลญวน
ดั่งตีตรวน ล้ามโซ่ โถใจนาง
ฝากความเหงา ให้เขา ไปเสียเถอะ
ความเปื้อนเปรอะ อย่าเอา มาขัดขวาง
เมื่อคิดดี ทำดี มีหนทาง
เรื่องทุกอย่าง ก็ง่าย สบายใจ

[D]

ไม่เป็นไร หรอกหนอ แค่รอเก้อ
ขันหมากเธอ ไม่จริง หญิงเลยแห้ว
แห่ไปขอ สาวอื่น ฉันขื่นแนว
ฤทัยแป้ว ระกำ ช้ำกว่าใคร

ไม่เป็นไร หรอกหนอ ท้อทนทุกข์
เรื่องความสุข อย่าถาม ลามลุกใหญ่
เจ็บชินชา มานาน ราญฤทัย
จนข้างใน สี่ห้อง ร้องคร่ำครวญ

ไม่เป็นไร หรอกหนอ พอทนไหว
หายใจได้ ดีเยี่ยม เลี่ยมทุกส่วน
ขืนไปรัก กับชาย ใจเรรวน
คงกำสรวล หมองหม่น จนวันตาย
พันทอง

แว่วสดับ รับฟัง กังวาลเสียง
คนเคยเรียง เคียงใกล้ ไร้ความหมาย
เจ็บระกำ ช้ำหนัก รักวางวาย
แดเดียวดาย  ดับดิ้น แทบสิ้นมาน

ยลอนาถ ขบวนแห่ แดแทบหยุด
รักสดุด หลุดล่อง จ้องผล่าผลาญ
ยอกดวงใจ ไหวแปลบ แทบแหลกราญ
ทรุดเข่าพาน เลี่ยงหลบ หน้าซบดิน

"ดิน"

[panthong.kh]

ฝากความเหงา ให้เขา ไปเสียเถอะ
ความเปื้อนเปรอะ อย่าเอา มาขัดขวาง
เมื่อคิดดี ทำดี มีหนทาง
เรื่องทุกอย่าง ก็ง่าย สบายใจ

ถึงอกหัก รักสลาย ไม่ตายดอก
เจ็บช้ำชอก ยังอยู่ ทนสู้ไหว
อย่าคิดมาก หลากเรื่อง เปลืองฤทัย
จงทำจิต คิดใหม่ อย่าได้ตรม

ต้องรักตน บ่นไย ให้เป็นทุกข์
ต้องรักตน ทนขลุก แม้ทุกข์ถม
ต้องรักตน เข้าไว้ ใฝ่รื่นรมย์
ต้องรักตน ทนข่ม แม้ขมทรวง
พันทอง

[D]

แค่พวกไก่ได้พลอยอย่าหงอยเหงา
อย่าไปเฝ้ามอบรักจักเสียหาย
ไม่ต้องไปตอแแค่ผู้ชาย
พวกมักง่ายเลิกคบแล้วจบกัน

เก็บไว้เถอะน้ำตาอย่าให้ไหล
อย่าสนใจอย่าให้ใครเย้ยหยัน
ให้บทเรียนเป็นครูรู้เท่าทัน
ช่างหัวมันดินจ๋าอย่าไปแคร์

ณัชชา

(เจอปาดดดด)

แค่รู้สึก เสียดาย ชายในฝัน
รู้ไหมนั่น เทียบขั้น ท่านเถ้าแก่
ทั้งรวยเหม่อ เซ่อบรม สมดวงแด
ตั้งตาแล มานาน เพิ่งพานพบ

อีกทั้งโรค รุมเร้า เฝ้าหลายอย่าง
ต้องอับปาง ร่างนี้ มิมีหลบ
ถ้าแต่งได้ สักปี ชีวีจบ
มีให้ครบ สมบัติ ไม่ขาดมือ 

"ดิน"

[ปู่ริน]

ถึงอกหัก รักสลาย ไม่ตายดอก
เจ็บช้ำชอก ยังอยู่ ทนสู้ไหว
อย่าคิดมาก หลากเรื่อง เปลืองฤทัย
จงทำจิต คิดใหม่ อย่าได้ตรม

ต้องรักตน บ่นไย ให้เป็นทุกข์
ต้องรักตน ทนขลุก แม้ทุกข์ถม
ต้องรักตน เข้าไว้ ใฝ่รื่นรมย์
ต้องรักตน ทนข่ม แม้ขมทรวง
พันทอง

[/quote]

ด้วยเหตุเกิดปัญหาใหญ่ในชีวิต
กรมที่ดินเขาอ้างสิทธิ์แผ่นดินหลวง
อุทยานป่าไม้ได้ตามทวง
เรื่องทั้งปวงเกิดขึ้นได้อย่างไร

ทั้งปู่ย่าตาทวดคนท้องถิ่น
เข้าทำกินกันมาครั้งคราไหน
เป็นมรดกตกทอดมาก่อนใคร
ทั้งกำนันผู้ใหญ่คงรู้ดี

ทั้งสวนยางรีสอร์ทจึงก่อเกิด
พี่จึงเปิดธุรกิจผิดหรือนี่
ไม่บุกรุกทำลายป่าในตอนนี้
ฟ้องข้อหาให้พี่อย่างร้ายแรง

เข้าทำลายทรัพย์สินที่ร่วมสร้าง
พี่ยืนเม่อตาค้างพลางหน่ายแหนง
จะคิดทำสิ่งอื่นใดให้หวาดระแวง
เหมือนถูกแกล้งให้พี่จมล้มละลาย

จะหาเงินจากที่ไหนใส่ขันหมาก
สุดแสนยากชีวิตจริงยิ่งเสียหาย
จะทนท้อรอวันฉันคงตาย
จะหยิบยืมเงินใครหมาย...มาแต่งงาน

                               ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๒ ก.ย. ๕๕

[ดุลย์ ละมุน]

ฝากความเหงา ให้เขา ไปเสียเถอะ
ความเปื้อนเปรอะ อย่าเอา มาขัดขวาง
เมื่อคิดดี ทำดี มีหนทาง
เรื่องทุกอย่าง ก็ง่าย สบายใจ

ถึงอกหัก รักสลาย ไม่ตายดอก
เจ็บช้ำชอก ยังอยู่ ทนสู้ไหว
อย่าคิดมาก หลากเรื่อง เปลืองฤทัย
จงทำจิต คิดใหม่ อย่าได้ตรม

ต้องรักตน บ่นไย ให้เป็นทุกข์
ต้องรักตน ทนขลุก แม้ทุกข์ถม
ต้องรักตน เข้าไว้ ใฝ่รื่นรมย์
ต้องรักตน ทนข่ม แม้ขมทรวง
พันทอง

อยากทะนง คงมั่น เยี่ยงพันฯนัก
แต่พิษรัก ปักใจ จนใหญ่หลวง
มันอ่อนแอ แพ้ช้ำ เพราะคำลวง
เขาผูกบ่วง ถ่วงถม ผลักจมจินต์

แม้นเป็นชาย กายแน่น ดุจแผ่นผา
แต่อุรา หาแกร่ง เช่นแง่งหิน
ยามดวงใจ ไร้รัก ปักชีวิน
เหมือนทรวงบิ่น สิ้นหวาน ประหารชาย

อยากเจอหญิง เยี่ยงเพชร ใจเด็ดเดี่ยว
ไม่กลอกเกี้ยว เลี้ยวลวง แล้วร่วงหาย
ครองรักจริง มิ่งขวัญ จนวันตาย
มิเสื่อมคลาย หน่ายเคียง เพียงชั่วคืน
 

[D]

มินึกเลย ใจเอย คนเคยรัก
แต่ก่อนภักดิ์  ปักมั่น วันหวานแหว๋ว
บัดนี้ลา ร้างไกล ไร้สิ้นแวว
ลบเลือนแล้ว หรือใจ เคยใกล้เคียง

เก็บฤทัย ไหม้หมอง น้ำนองเนตร
ไร้สาเหตุ พานพบ จำหลบเลี่ยง
เจ็บแต่ใจ ต้องปลง คงเหลือเพียง
แว่วสำเนียง ฝังลึก ผลึกแด

"ดิน"

อกจะหักรักเธอฉันเพ้อพร่ำ
ทนระกำช้ำหนักรักเป็นแผล
แต่ก่อนเคยเอ่ยเกี้ยวไม่เหลียวแล
ไม่เคยแม้ตอบรักสลักมาน

อย่าบอกเลยว่าหมองน้ำนองเนตร
จะสาเหตุอันใดนะใจหวาน
เธอหลบเลี่ยงเบี่ยงรักหักสราญ
ฉันฟุ้งซ่าน อมทุกข์เธอสุขใจ



รการตติ

ก้อ!น้องนี้ เป็นหญิง ต้องกริ่งเกรง
ตัวพี่เอง มิเอ่ย เลยว่าใช่
ทำลับ-ลับ ล่อ-ล่อ โอ้หนอใจ
แล้วเป็นไง พี่ชาย ไยครวญคราง

หากยังมั่น หันมา หาครานี้
ดวงฤดี ยังตรึง ซึ้งไม่สร่าง
กล้าไหมล่ะ?คนที่บ้าน ให้ผ่านทาง
แล้วมาวาง หัวใจ ใส่มือ”ดิน”  

"ดิน"

[รการตติ]

โอ้ละเหวย โอ้ละหวา..
นงพงามีผู้รู้ถวิล
ใครหนอทำ-ลับ-ล่อ ล้อดวงจินต์
เกรงน้อง"ดิน"จะอยู่ใกล้คนหมายปอง?

ที่(ตัวจริง)เขาแห่ขันหมากมาฝากรัก
ไม่อยากจักหักน้ำใจให้มัวหมอง
เห็นผู้ใหญ่มามากมายตั้งก่ายกอง
เดี๋ยวคู่ครอง"ดิน"เอาเรื่องจะเคืองเรา



รการตติ

[D]

(เนื้อหาและสัมผัสต่อจากณัชชานะครับ)

แสนสงสาร หวานใจ ในบ้านนี้
คงเหมือนพี่ พ่ายช้ำ ระกำแผล
คราถูกสาว น้าวลวง มัดดวงแด
เธอผันแปร เปลี่ยนรัก เหมือนผักปลา

เห็นน้องน้อง หมองจิต เพราะฤทธิ์รัก
เขาลวงผลัก ผลาญฝัน บ่วงตัณหา
ชายใจซื่อ ชื่อดุลย์ ครุ่นโศกา
ในอุรา ร้าวราน สงสารนวล
 

ชายใจซื่อ ชื่อดุลย์ ครุ่นโศกา
ร่ายวาจา พาใจ ไห้โหยหวน
ที่ไหนได้ หญิงหมอง ร้องคร่ำครวญ
พ่อเนื้อนวล ทำช้ำ ระกำมาน

หญิงนั่งคอย หงอยเหงา ปวดร้าวลึก
จะรู้สึก บ้างไหม ไยปากหวาน
เจ็บดวงแด แท้จริง ทิ้งซมซาน
ทรมาน รู้ไหม ไยพี่ลวง 

"ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

       

เรื่องมันดังกันใหญ่หม้ายขันหมาก
คนส่วนมากนินทาเก็บมาเล่า
ทั้งขายหน้าเนื้อเย็นที่ยังเยาว์
ขอปัดเป่าเรื่องร้ายให้กลายดี

เจ้าดินเอ๋ยเตรียมตัวตอนหัวค่ำ
ฟ้ามืดดำแล้วหนาจะพาหนี
ไม่ต้องมัวสู้หน้าประชาชี
แค่สองปีขอขมาไม่น่ากลัว

พี่จะให้เอวกลมได้สมหน้า
ทำการค้าโดดเด่นเป็นเจ้าสัว
ให้น้องเก็บเงินทองเพื่อตั้งตัว
สร้างครอบครัวมั่นคงส่งลูกเรียน

สร้างฐานะสมนึกเป็นปึกแผ่น
เจ้าเนื้อแน่นรอกำหนดปลดเกษียณ
เป็นกำลังแรงใจให้พากเพียร
ดั่งแสงเทียนส่องทางกลางสีทอง

หม้ายขันหมากวันนี้อย่ามีหม่น
จงอดทนรอพี่ไม่มีหมอง
รักกันหนาพากันหนีพี่ขอจอง
ร่วมปรองดองรักเดียวช่วยเยียวยา

“ไพร พนาวัลย์”

[บูรพาท่าพระจันทร์]

http://www.youtube.com/watch?v=DNop4_0y9QI#noexternalembed&vq=medium#t=16

ปวดปร่าแปลบ แสบสม ระทมนัก
ระห้อยไห้ หวนหนัก รักหักหาย
ดวงแดด้อย โดดเดี่ยว ดูเดียวดาย
เหมือนมอดม้วย หมดมลาย หมายเมียงมอง

ระทมทุกข์ แท้ท้อ หนอคนรัก
เขาไสผลัก จากหนี มีใจสอง
หม้ายขันหมาก พลัดพราก ฝากทุกข์ครอง
น้ำตานอง ร้องร่ำ ระกำทรวง

"ดิน"

น้ำตาหลั่งสั่งลาในคราแรก
ดีกว่าแตกแหลกฤทัยอาลัยหวง
ในภายหลังฝังจำเพราะคำลวง
ยากตามทวงคืนกลับทั้งทรัพย์ใจ

ถึงแพ้พ่ายหม้ายร้างชายสร้างก่อ
ด้วยจิตฉ้อขอจอมขวัญอย่าหวั่นไหว
มิใช่คู่ชู้ชมสมฤทัย
จึงมีอันพลันให้ไม่อยู่ครอง

คงสักวันนั้นรักประจักษ์แจ้ง
ไร้เคลือบแคลงแฝงฝักให้รักหมอง
เสียงเซ็งแซ่แห่โหมประโคมกลอง
ขันหมากทองร้องขออย่ารอรี...

"  บูรพ์  "


 

[D]

ขันหมากหม้าย หมา้ยขันหมาก ยากจะแก้
ใจอ่อนแอ เมื่อรู้ คู่สงวน
ต้องมาพราก จากกัน หวั่นเปลญวน
ดั่งตีตรวน ล้ามโซ่ โถใจนาง
ฝากความเหงา ให้เขา ไปเสียเถอะ
ความเปื้อนเปรอะ อย่าเอา มาขัดขวาง
เมื่อคิดดี ทำดี มีหนทาง
เรื่องทุกอย่าง ก็ง่าย สบายใจ

เมื่อความเหงา เข้าคลุก ทุกทรวงซอก
อยากขอบอก ว่าเจ็บ เกินเก็บไหว
มันแผ่ผ่าน ซ่านพร่า อุราไกว
หายาใด ไหนหนอ พอบรรเทา

เขาจากไป แสนไกล ใจยังฝัง
มิเลือนหลัง ให้อนาถ มานขลาดเขลา
คงจำจิต ติดฝัง มิบางเบา
เมื่อไหร่เถ้า ดินกลบ ก็จบกัน

"ดิน"

[D]

โอ้ละเหวย โอ้ละหวา..
นงพงามีผู้รู้ถวิล
ใครหนอทำ-ลับ-ล่อ ล้อดวงจินต์
เกรงน้อง"ดิน"จะอยู่ใกล้คนหมายปอง?

ที่(ตัวจริง)เขาแห่ขันหมากมาฝากรัก
ไม่อยากจักหักน้ำใจให้มัวหมอง
เห็นผู้ใหญ่มามากมายตั้งก่ายกอง
เดี๋ยวคู่ครอง"ดิน"เอาเรื่องจะเคืองเรา



รการตติ

ขยับเท้า เข้าใกล้ แต่ใจฝ่อ
เกรงเจอตอ สิท่า ทำหน้าเศร้า
เขาลาไกล นานนม ชมเพียงเงา
เชื่อหรือเปล่า ที่เล่ามา กว่าสิบปี

ชายเคียงข้าง อย่างจริง หญิงขอบอก
มิได้หลอก ชิดใกล้ มิหน่ายหนี
คือบิดา เชื่อได้ ในวจี
ใกล้ฤดี จริงแท้ ที่แน่นอน

"ดิน"