| 11 กันยายน 2012, 03:30:PM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 11 กันยายน 2012, 03:30:PM » |
 ชุมชน
|
เหมือน อยู่เดียวเปลี่ยวเหงาปวดร้าวจิต
ช่วงชีวิต อาภัพ ต้องสับสน
โชคชะตา พาเรา ให้เฝ้าทน
ดั่งเช่นคน ร่างไร้ ในวิญญาณ์
ตาย หรืออยู่ ต่างกัน นั้นตรงไหน
เมื่อหัวใจ ไห้หวน คร่ำครวญหา
จากห้วงความรู้สึกที่ตรึกตรา
ในอุราเคยถวิล สิ้นอาลัย
ทั้ง ที่เคย เคียงขวัญ สัญญาฝาก
ด้วยมีมาก รักปลอบมอบสดใส
สองเราร่วมสร้างฝัน สัญญาใจ
ผูกสายใย สัมพันธ์ อยู่นานปี
เป็น หนึ่งใจ ร่วมเรียง เคียงสลัก
มอบความรัก ภักดิ์ปอง สิ้นหมองศรี
ส่งแรงใจ ให้กัน ทุกวันมี
ถึงวันนี้ต้องร้าง กลายหมางเมิน
ลมหายใจ ยังอยู่ ได้รู้รับ
ที่ซึมซับ กลับกลาย ให้ขัดเขิน
เหมือนเป็นคน แปลกหน้าไม่กล้าเผชิญ
ต่างต้องเดินหลบตาไม่กล้ามอง
ด้วยเหตุผล ล้นล้ำ จะนำกล่าว
ในเรื่องราว คราวที่ ฤดีหมอง
สองเราจำ พรากไป มิได้ครอง
น้ำตานอง พร่างพราย“ตายทั้งเป็น”
“สุนันยา”
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไร้นวล^^, รัตนาวดี, Prapacarn ❀, ดาว อาชาไนย, ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, อริญชย์, Music, บ้านริมโขง, ตะวันฉาย, ไพร พนาวัลย์, เนิน จำราย, พี.พูนสุข, D, ชลนา ทิชากร, ลมหนาว, เมฆา..., รการตติ
ข้อความนี้ มี 19 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 11 กันยายน 2012, 03:59:PM |
|
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 11 กันยายน 2012, 03:59:PM » |
ชุมชน
|
...ซึ้งใจนัก รักเคย ชื่นเชยชิด
ตราตรึงติด ใจข่ม อารมณ์เห็น
เธอดูเหมือน เปลี่ยนคล้าย หลายประเด็น
ใจเริ่มชา เยือกเย็น ลำเค็ญทำ...
...น้ำตานอง รองทั่ว หัวใจแล้ว
เธอบ่งแนว สั่งใจ ให้กลืนกล้ำ
เหมือนอารมณ์ รักคล้าย ว่าตายจำ
ความหมองช้ำ นี่หรือ คือ..รักเธอ...
รัตนาวดี
<![CDATA[<a href="http://www.youtube.com/v/JYW7gZwKVe8&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JYW7gZwKVe8&rel=0&fs=1</a>]]> |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดาว อาชาไนย, สุนันยา, ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, อริญชย์, Music, บ้านริมโขง, ตะวันฉาย, เนิน จำราย, พี.พูนสุข, ไร้นวล^^, D, ชลนา ทิชากร, ลมหนาว, เมฆา..., รการตติ
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 11 กันยายน 2012, 04:33:PM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 11 กันยายน 2012, 04:33:PM » |
ชุมชน
|
ด้วยเหตุผลกลใดนั้นไม่แจ้ง
หรือเทพแสร้งแกล้งเลือนเหมือนไม่เห็น
ต้องพลัดพรากจากช้ำให้ลำเค็ญ
เหมือนของเล่นเซ่นสรวงดวงชะตา
คงกรรมเก่าเฝ้าตามมาถามไถ่
ย่ำยีใจให้ต้องร้องโหยหา
หรือเคยพรากจากอกลูกนกกา
กรรมเวียนมาพารักนั้นพรากคืน... 
" บูรพ์ "
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดุลย์ ละมุน, สุนันยา, รพีกาญจน์, อริญชย์, รัตนาวดี, Music, บ้านริมโขง, ตะวันฉาย, เนิน จำราย, พี.พูนสุข, ไร้นวล^^, D, ลมหนาว, เมฆา..., รการตติ
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
| 11 กันยายน 2012, 06:14:PM |
|
ตะวันฉาย
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 11 กันยายน 2012, 06:14:PM » |
ชุมชน
|
...น้ำตานองจ้องหมึกบันทึกฝาก
วาดภาพฉากร่องรอยซอยใจฝืน
กี่หยดริน,ท่วมท้นทนกล้ำกลืน
ความเศร้ายื่นเหยียบซ้ำย่ำมิคลาย
...เสียงเธอก้องคำว่ารักทักฉันอยู่
เพิ่งรับรู้เป็นไป,ในเมื่อสาย
เหมือนหมอกคลี่เห็นรางวางเรียงราย-
ก่อนสลายพบความจริงสิงสู่ใจ
...กรรมอันใดไหนเล่าที่เราก่อ
เทียวทักทอทางล่มจมสั่นไหว
มีรักเดียวก็ตีจากฝากอาลัย
เกิดรอยไหม้ไฟลามยามรักจริง...
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, ไพร พนาวัลย์, เนิน จำราย, สุนันยา, พี.พูนสุข, ไร้นวล^^, D, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, ดุลย์ ละมุน, Music, ลมหนาว, เมฆา..., อริญชย์, yaguza, รการตติ, บูรพาท่าพระจันทร์
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ว่างเปล่า
|
|
|
| 11 กันยายน 2012, 08:24:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 11 กันยายน 2012, 08:24:PM » |
ชุมชน
|
...ซึ้งใจนัก รักเคย ชื่นเชยชิด
ตราตรึงติด ใจข่ม อารมณ์เห็น
เธอดูเหมือน เปลี่ยนคล้าย หลายประเด็น
ใจเริ่มชา เยือกเย็น ลำเค็ญทำ...
...น้ำตานอง รองทั่ว หัวใจแล้ว
เธอบ่งแนว สั่งใจ ให้กลืนกล้ำ
เหมือนอารมณ์ รักคล้าย ว่าตายจำ
ความหมองช้ำ นี่หรือ คือ..รักเธอ...
รัตนาวดี
<![CDATA[<a href="http://www.youtube.com/v/JYW7gZwKVe8&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JYW7gZwKVe8&rel=0&fs=1</a>]]> เงาสะท้อน ย้อนย้ำ ให้จำเจ็บ
รอยฝังเก็บ ลึกเร้น เน้นเสนอ
อยู่แบบซังกะตายคล้ายภาพเบลอ
ไมอาจเจอ แนบชิดสนิทใน
พบแล้วพราก จากกัน สวรรค์ปิด
จึงหมดสิทธิ์คิดครอง ต้องร้าวไหว
สิ้นสัญญาพาชื่นขมขื่นใจ
ทิ้งเยื่อใย เคยมั่น...ทิ้งฝันเรา...
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พี.พูนสุข, ไร้นวล^^, D, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, ดุลย์ ละมุน, Music, ลมหนาว, เมฆา..., อริญชย์, รการตติ, บูรพาท่าพระจันทร์, รัตนาวดี
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 11 กันยายน 2012, 08:45:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 11 กันยายน 2012, 08:45:PM » |
ชุมชน
|
ด้วยเหตุผลกลใดนั้นไม่แจ้ง
หรือเทพแสร้งแกล้งเลือนเหมือนไม่เห็น
ต้องพลัดพรากจากช้ำให้ลำเค็ญ
เหมือนของเล่นเซ่นสรวงดวงชะตา
คงกรรมเก่าเฝ้าตามมาถามไถ่
ย่ำยีใจให้ต้องร้องโหยหา
หรือเคยพรากจากอกลูกนกกา
กรรมเวียนมาพารักนั้นพรากคืน...
" บูรพ์ "
หรือว่าเป็น กรรมเก่า ดังกล่าวหา
ต้องก้มหน้า รับไว้ ไม่อาจฝืน
ยอมแพ้พ่าย ในผล ทนกล้ำกลืน
ไม่พบชื่น ขื่นครอง ให้หมองตรม
เขามาพราก รักไกลมิได้กลับ
ดุจตายลับ อับปาง ไม่สร้างสม
เหลือแต่รอย อ้างว้าง ทางระทม
ที่ทับถม ปมเศร้า เป็นเงาใจ...
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : D, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, ดุลย์ ละมุน, ไร้นวล^^, Music, ลมหนาว, เมฆา..., อริญชย์, รการตติ, บูรพาท่าพระจันทร์, รัตนาวดี
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 11 กันยายน 2012, 10:04:PM |
|
ดุลย์ ละมุน
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 11 กันยายน 2012, 10:04:PM » |
ชุมชน
|
เหมือน อยู่เดียวเปลี่ยวเหงาปวดร้าวจิต
ช่วงชีวิต อาภัพ ต้องสับสน
โชคชะตา พาเรา ให้เฝ้าทน
ดั่งเช่นคน ร่างไร้ ในวิญญาณ์
ตาย หรืออยู่ ต่างกัน นั้นตรงไหน
เมื่อหัวใจ ไห้หวน คร่ำครวญหา
จากห้วงความรู้สึกที่ตรึกตรา
ในอุราเคยถวิล สิ้นอาลัย
ทั้ง ที่เคย เคียงขวัญ สัญญาฝาก
ด้วยมีมาก รักปลอบมอบสดใส
สองเราร่วมสร้างฝัน สัญญาใจ
ผูกสายใย สัมพันธ์ อยู่นานปี
เป็น หนึ่งใจ ร่วมเรียง เคียงสลัก
มอบความรัก ภักดิ์ปอง สิ้นหมองศรี
ส่งแรงใจ ให้กัน ทุกวันมี
ถึงวันนี้ต้องร้าง กลายหมางเมิน
ลมหายใจ ยังอยู่ ได้รู้รับ
ที่ซึมซับ กลับกลาย ให้ขัดเขิน
เหมือนเป็นคน แปลกหน้าไม่กล้าเผชิญ
ต่างต้องเดินหลบตาไม่กล้ามอง
ด้วยเหตุผล ล้นล้ำ จะนำกล่าว
ในเรื่องราว คราวที่ ฤดีหมอง
สองเราจำ พรากไป มิได้ครอง
น้ำตานอง พร่างพราย“ตายทั้งเป็น”
“สุนันยา”
ความเศร้าจอง ร้องหา กว่าตาเห็น
สุดระกำ ช้ำเหลือ ขาดเนื้อเย็น
ตายทั้งเป็น เซ่นรัก ที่หักลา
ฤา โลกา ฟ้าดิน นั้นสิ้นแล้ว
จากน้องแก้ว แคล้วใจ อาลัยหา
ดุจดวงแด แพ้พราก จากกายา
แม้นเจ็บไหน ใดหนา หาเท่านี้
ถึงคมมีด กรีดเนื้อ ยังเหลืออด
แต่พิษรัก ปักรส อยากถดหนี
ขาดเจ้าเหมือน เดือนสิ้น กลิ่นราตรี
หัวอกพี่ ลี้ฝัง ตายทั้งเป็น
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไร้นวล^^, Prapacarn ❀, Music, ลมหนาว, ชลนา ทิชากร, เมฆา..., อริญชย์, สุนันยา, รการตติ, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 12 กันยายน 2012, 03:04:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 12 กันยายน 2012, 03:04:AM » |
ชุมชน
|
ฯ ล ฯ
ด้วยเหตุผล ล้นล้ำ จะนำกล่าว
ในเรื่องราว คราวที่ ฤดีหมอง
สองเราจำ พรากไป มิได้ครอง
น้ำตานอง พร่างพราย“ตายทั้งเป็น”
“สุนันยา”
พลาดเพราะรัก ผิดเพราะรัก หักสลาย
ชีวิตหมาย ดั่งตายจาก ฝากให้เห็น
ทุกก้าวย่าง ทุกทางที่ มีลำเค็ญ
เช้าจรดเย็น เช่นดั่งร่าง ร้างวิญญู
พิษรักแรง แผลงฤทธิ์ จิตรุมเร้า
แสนอับเฉาเฝ้าครวญล้วนอดสู
ใดไหนอื่นขื่นเท่าเจ้าพธู
ต้องจมอยู่กับพิษที่ติดตน
รู้แห่งเหตุเฉดเช่น ใดเป็นหลัก
รู้แหล่งรักเป็นพิษ ใดติดหม่น
รู้ว่าใครใจดำ ย่ำกมล
รู้จำทนอยู่ไย..ไม่ลบเลือน
หรือใจเจ้าทุ่มรักเกินควักกลับ
ใครบังคับขับไสจนใจเฝื่อน
หรือจำนนจนจิตไม่บิดเบือน
ใครไหนเตือนไม่ฟัง..เหมือนตั้งใจ
ความรักขม ตรมหนักยามรักหลุด
เกินยื้อยุดฉุดคืนฟื้นมาใหม่
ร่ำระทมขมขื่นสะอื้นใน
ก็เสียไปเปล่าเปล่าเจ้าเวลา
เข้มแข็งเถิดเปิดใจให้กระจ่าง
เดินให้ห่างจากหลง ปลงห่วงหา
ร่ำพิไรจนสมตรมอุรา
เสียน้ำตาเปล่าดาย..โปรดถ่ายเท.
"บ้านริมโขง" ๑๒ กันยายน ๒๕๕๕ |
|
|
|
| 12 กันยายน 2012, 11:41:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 12 กันยายน 2012, 11:41:AM » |
ชุมชน
|
...น้ำตานองจ้องหมึกบันทึกฝาก
วาดภาพฉากร่องรอยซอยใจฝืน
กี่หยดริน,ท่วมท้นทนกล้ำกลืน
ความเศร้ายื่นเหยียบซ้ำย่ำมิคลาย
...เสียงเธอก้องคำว่ารักทักฉันอยู่
เพิ่งรับรู้เป็นไป,ในเมื่อสาย
เหมือนหมอกคลี่เห็นรางวางเรียงราย-
ก่อนสลายพบความจริงสิงสู่ใจ
...กรรมอันใดไหนเล่าที่เราก่อ
เทียวทักทอทางล่มจมสั่นไหว
มีรักเดียวก็ตีจากฝากอาลัย
เกิดรอยไหม้ไฟลามยามรักจริง...
คำว่ารัก ฝากแผ่ว ยังแว่วผ่าน
สำเนียงหวาน หว่านปราย มิหน่ายหญิง
ภาพโอบน้อง ประครองกายหมายอ้อนอิง
จำทุกสิ่ง ฝังใจมิได้เลือน
ดั่งตอกย้ำ ทำหมอง ต้องหวนไห้
สุดอาลัย อ่อนล้า หาใดเหมือน
ในทรงจำ ช้ำหนัก สลักเตือน
รักบิดเบือน เคลื่นคล้อย ลอยลับลา
เป็นกรรมเก่าเราสร้างแต่ปางไหน
ตามถามไถ่ ทวงคืน สะอื้นหา
ให้อยู่รับ ระทม ขมอุรา
วาสนา ขาดรัก ภักดีครอง....
“สุนันยา”
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 12 กันยายน 2012, 12:07:PM |
|
|
|
| 12 กันยายน 2012, 06:10:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 12 กันยายน 2012, 06:10:PM » |
ชุมชน
|
ฯ ล ฯ
ด้วยเหตุผล ล้นล้ำ จะนำกล่าว
ในเรื่องราว คราวที่ ฤดีหมอง
สองเราจำ พรากไป มิได้ครอง
น้ำตานอง พร่างพราย“ตายทั้งเป็น”
“สุนันยา”
พลาดเพราะรัก ผิดเพราะรัก หักสลาย
ชีวิตหมาย ดั่งตายจาก ฝากให้เห็น
ทุกก้าวย่าง ทุกทางที่ มีลำเค็ญ
เช้าจรดเย็น เช่นดั่งร่าง ร้างวิญญู
พิษรักแรง แผลงฤทธิ์ จิตรุมเร้า
แสนอับเฉาเฝ้าครวญล้วนอดสู
ใดไหนอื่นขื่นเท่าเจ้าพธู
ต้องจมอยู่กับพิษที่ติดตน
รู้แห่งเหตุเฉดเช่น ใดเป็นหลัก
รู้แหล่งรักเป็นพิษ ใดติดหม่น
รู้ว่าใครใจดำ ย่ำกมล
รู้จำทนอยู่ไย..ไม่ลบเลือน
หรือใจเจ้าทุ่มรักเกินควักกลับ
ใครบังคับขับไสจนใจเฝื่อน
หรือจำนนจนจิตไม่บิดเบือน
ใครไหนเตือนไม่ฟัง..เหมือนตั้งใจ
ความรักขม ตรมหนักยามรักหลุด
เกินยื้อยุดฉุดคืนฟื้นมาใหม่
ร่ำระทมขมขื่นสะอื้นใน
ก็เสียไปเปล่าเปล่าเจ้าเวลา
เข้มแข็งเถิดเปิดใจให้กระจ่าง
เดินให้ห่างจากหลง ปลงห่วงหา
ร่ำพิไรจนสมตรมอุรา
เสียน้ำตาเปล่าดาย..โปรดถ่ายเท.
"บ้านริมโขง" ๑๒ กันยายน ๒๕๕๕ โอ้พี่เอย เคยจักลืมรักเก่า
กลับกลายเศร้า ยิ่งนัก สุดหักเห
มันฝังแน่น แสนชังที่พังเพ
ใช่แสร้งเสเรรวน แกล้งครวญคำ
ตกอยู่ในวังวน ของคนเหงา
ต้องซึมเซา หนาวเหน็บ จนเจ็บหนำ
รันทดท้อ ต่อผล ที่ตนทำ
เหมือนติดบ่วงห้วงกรรมต้องช้ำจินต์
มิได้แกล้งสำออย ให้คอยห่วง
คงเป็นดวงร้างคู่ ผู้ถวิล
มีแต่คราบน้ำตา มาหลั่งริน
ในชีวิน หม่นไหม้ หทัยตรม
แม้นรู้เหตุ เจตใด ทำให้หม่น
แม้นรู้ผล ของความ ช้ำขื่นขม
แม้นรู้ว่าค่าไร้ ใจซานซม
สุดจะข่ม ใจหัก ลืมรักลวง..
“สุนันยา”
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
|
