ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ตื่นเช้ามา พาใจ ให้ซึมเซ่อ
คิดถึงเธอ คนไกล สายตานั่น
หยิบกระดาษ ปากกา มาหนึ่งอัน.(ด้าม)
ถ้อยจำนรรจ์ ถึงพี่ ที่รอมา

จากห้องนอน สีขาว ที่เหงาหงอย
วันที่คอย เดือนที่เหม่อ ปีเพ้อหา
ถึงพี่(...) อยู่ไกล ปลายสายตา
ตั้งแต่ลา มิพบ สบเจอกัน

เคยสัญญา ว่าไว้ ไม่เป็นอื่น
ทุกวันคืน เคยรื่น ชื่นสุขสันต์
ก่อนใกล้เคียง เพียงเธอ เจอทุกวัน
สัญญานั้น มั่นแท้ มิแปรไป

มีเหตุแยก แตกห่าง อย่างหุนหัน
พี่ต้องพลัน มาลา พาหวั่นไหว
คำยืนยัน บอกย้ำ จำใส่ใจ
มิมีใคร มาขวาง ทางรักเรา

ตั้งแต่จาก วันนั้น ถึงวันนี้
ไยคนดี หนีหน้า พาใจเศร้า
หรือพี่ลืม กลับกลาย ใจบางเบา
ปล่อยน้องเหงา รู้ไหม ไยจืดจาง

จึ่งจ.ม. มาเยือน เตือนสัมพันธ์
หากคงมั่น ตอบรับ กลับมาบ้าง
พับจ.ม.เขียนบรรจง ส่งปลายทาง
มุมด้านล่าง ขอฝาก จาก"น้องดิน"

"ดิน"

[Prapacarn ❀]

ของแซมถูกตีกลับหมดเลยค่ะ..พี่ดิน... ♥

จดหมายจากปลายฟ้ามาถึงนี่
ไปรษณีย์หลงทางหว่างชลาสินธุ์
ส่งมาจากแดนไกลใจโบยบิน
ฝากกวินท์ซาบซึ้งส่งถึงใคร

หวานแสนหวานพี่จ๋ามาลีร้อย
ถักเป็นสร้อยละมุนอุ่นไฉน
หรือจะส่งคืนหวนสู่สวนลำไย
แซมส่งให้วันนี้รีบตีตรา

เห็นจดหมายใจคะนึงถึงอดีต
คนเคยกรีดหัวใจไม่มาหา
เขาลาแล้วลาลับไม่กลับมา
บอกแซมว่าเขามีห่วงผูกพ่วงพัน

อยากส่งจดหมายบ้างช่างอึกอัก
เขาคงจะไม่รักจึงเดียดฉันท์
หลายเหตุผลเอ่ยมาสารพัน
จดหมายแซมเป็นหมัน..แต่นั้นมา

น้องแซมค่ะ

กลอนน่ารักค่ะพี่ดิน.แซมขอมาร่วมสนุกด้วยนะคะ.. ♥

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ตื่นเช้ามา พาใจ ให้ซึมเซ่อ
คิดถึงเธอ คนไกล สายตานั่น
หยิบกระดาษ ปากกา มาหนึ่งอัน.(ด้าม)
ถ้อยจำนรรจ์ ถึงพี่ ที่รอมา

จากห้องนอน สีขาว ที่เหงาหงอย
วันที่คอย เดือนที่เหม่อ ปีเพ้อหา
ถึงพี่(...) อยู่ไกล ปลายสายตา
ตั้งแต่ลา มิพบ สบเจอกัน

เคยสัญญา ว่าไว้ ไม่เป็นอื่น
ทุกวันคืน เคยรื่น ชื่นสุขสันต์
ก่อนใกล้เคียง เพียงเธอ เจอทุกวัน
สัญญานั้น มั่นแท้ มิแปรไป

มีเหตุแยก แตกห่าง อย่างหุนหัน
พี่ต้องพลัน มาลา พาหวั่นไหว
คำยืนยัน บอกย้ำ จำใส่ใจ
มิมีใคร มาขวาง ทางรักเรา

ตั้งแต่จาก วันนั้น ถึงวันนี้
ไยคนดี หนีหน้า พาใจเศร้า
หรือพี่ลืม กลับกลาย ใจบางเบา
ปล่อยน้องเหงา รู้ไหม ไยจืดจาง

จึ่งจ.ม. มาเยือน เตือนสัมพันธ์
หากคงมั่น ตอบรับ กลับมาบ้าง
พับจ.ม.เขียนบรรจง ส่งปลายทาง
มุมด้านล่าง ขอฝาก จาก"น้องดิน"

"ดิน"

รับอ่านดูอยู่เคียงกายจดหมายน้อง
จ่าหน้าซองมองไปให้ถวิล
อักษรเหมือนเลือนพร่าน้ำตาริน
ดุจได้ยิน"ดิน"สะอื้นลื่นเปียกปอน

ขอให้น้องลองใหม่ไปตามนี้
ส่งวลีชี้ความตามอักษร
โปรดจำนงส่งผ่านสู่บ้านกลอน
แล้วร้องวอนอ้อนคำเหตุช้ำใจ...

"  บูรพ์  "

ป.ล.น้ำตาเปียกจ.ม.อ่านไม่ออกเลยน้องจ๋า...

 

[สมนึก นพ]

ฯลฯ
จึ่งจ.ม. มาเยือน เตือนสัมพันธ์
หากคงมั่น ตอบรับ กลับมาบ้าง
พับจ.ม.เขียนบรรจง ส่งปลายทาง
มุมด้านล่าง ขอฝาก จาก"น้องดิน"

"ดิน"

จดหมายมีถึงนี้นี่จากน้อง
เขียนมาฟ้องแค้นเคืองเรื่องหนี้สิน
ผมอุตส่าห์มุ่งงานการหากิน
ขอคุณดินอย่าเร่งเกรงไม่ทัน

ที่หน้าซองมองรู้คู่หัวใจ
หลอกแล้วไยให้อ่านผ่านความนั่น
บอกว่ารักชัดแน่แต่ลวงกัน
เหตุผกผันเนื้อหามาเขียนลง

ขอผัดผ่อนโปรดฟังรวมครั้งนี้
พอสิ้นปีมั่นหมายได้นำส่ง
ต้นปีหน้าถึงนั้นใจมั่นคง
คือฟันธง ไร้หนี้มีรักแทน.

นพ
10ก.ย.55

[D]

ของแซมถูกตีกลับหมดเลยค่ะ..พี่ดิน... ♥

จดหมายจากปลายฟ้ามาถึงนี่
ไปรษณีย์หลงทางหว่างชลาสินธุ์
ส่งมาจากแดนไกลใจโบยบิน
ฝากกวินท์ซาบซึ้งส่งถึงใคร

หวานแสนหวานพี่จ๋ามาลีร้อย
ถักเป็นสร้อยละมุนอุ่นไฉน
หรือจะส่งคืนหวนสู่สวนลำไย
แซมส่งให้วันนี้รีบตีตรา

เห็นจดหมายใจคะนึงถึงอดีต
คนเคยกรีดหัวใจไม่มาหา
เขาลาแล้วลาลับไม่กลับมา
บอกแซมว่าเขามีห่วงผูกพ่วงพัน

อยากส่งจดหมายบ้างช่างอึกอัก
เขาคงจะไม่รักจึงเดียดฉันท์
หลายเหตุผลเอ่ยมาสารพัน
จดหมายแซมเป็นหมัน..แต่นั้นมา

น้องแซมค่ะ

กลอนน่ารักค่ะพี่ดิน.แซมขอมาร่วมสนุกด้วยนะคะ.. ♥

ลุงข้างบ้าน ผ่านมา ฝากพาส่ง
แต่เขาเดิน มิตรง คงเมาหนา
กลับมาตัว เปียกปก ตกน้ำมา
ลุงบอกคว้า ไม่ทัน ดันลอยไกล

จดหมายน้อย ลอยน้ำ ข้ามทวีป
ขอ"แซม"รีบ ส่งต่อ ใครก็ได้
เพราะจ.ม. มิบ่ง ลงชื่อใคร
หากตอบกลับ มาไว ไว้คุยกัน 

วาน"คุณแซม"ส่งต่อด้วยนะคะ(ลอยไปไกลจังอ่ะ)

"ดิน"

[saknun]

พี่ได้รับ วันนี้ ฟรีค่าส่ง
มาตกลง ที่บ้าน เปิดอ่านเห็น
เป็นหนังสือ คืนชีพ กวีเด่น
แต่ใช่เป็น จดหมาย จากน้องยา

[D]

รับอ่านดูอยู่เคียงกายจดหมายน้อง
จ่าหน้าซองมองไปให้ถวิล
อักษรเหมือนเลือนพร่าน้ำตาริน
ดุจได้ยิน"ดิน"สะอื้นลื่นเปียกปอน

ขอให้น้องลองใหม่ไปตามนี้
ส่งวลีชี้ความตามอักษร
โปรดจำนงส่งผ่านสู่บ้านกลอน
แล้วร้องวอนอ้อนคำเหตุช้ำใจ...

"  บูรพ์  "

ป.ล.น้ำตาเปียกจ.ม.อ่านไม่ออกเลยน้องจ๋า...

 

เขียนกาพย์กลอน มิเป็น เห็นใจหน่อย
เรียนมาน้อย หมองหม่น คนยากไร้
หากพี่ชาย คนดี มีน้ำใจ
ช่วยสอนให้ เรียงร้อย ถ้อยกลอนกานท์

หากว่ารับ เป็นศิษย์ อย่างชิดใกล้
จะมิหนี ลี้ไกล ไม่เกียจคร้าน
จะจ๊ะจ๋า ออเซาะ เกาะอาจารย์
บรรเลงผ่าน บ้านกลอน อ้อนพี่ชาย

"ดิน"

[D]

จดหมายมีถึงนี้นี่จากน้อง
เขียนมาฟ้องแค้นเคืองเรื่องหนี้สิน
ผมอุตส่าห์มุ่งงานการหากิน
ขอคุณดินอย่าเร่งเกรงไม่ทัน

ที่หน้าซองมองรู้คู่หัวใจ
หลอกแล้วไยให้อ่านผ่านความนั่น
บอกว่ารักชัดแน่แต่ลวงกัน
เหตุผกผันเนื้อหามาเขียนลง

ขอผัดผ่อนโปรดฟังรวมครั้งนี้
พอสิ้นปีมั่นหมายได้นำส่ง
ต้นปีหน้าถึงนั้นใจมั่นคง
คือฟันธง ไร้หนี้มีรักแทน.

นพ
10ก.ย.55

หลายเดือนผ่าน มานนึก รู้สึกเหงา
ขาดคนเฝ้า เอาใจ เหนื่อยหน่ายแสน
ลูกหนี้หล่อ ใช่เล่น อยากเป็นแฟน
จึงวางแผน แยบยล กลอุบาย

เขียนจดหมาย สองฉบับ พับซองส่ง
เจตจำนง ตรงจิต คิดมั่นหมาย
ฉบับแรก หวังปอง คล้องข้างกาย
อีกหนึ่งคล้าย กำหนดวัน ให้ผันคืน

อยากเห็นหน้า ว้าวุ่น ใจครุ่นคิด
เขานั้นไม่ ต่อติด จิตยังฝืน
ออกอุบาย หมายย้ำ ทนกล้ำกลืน
หากแข็งขืน ไม่มาพบ จับทบ(ต้น)เลย

"ดิน"

[ดุลย์ ละมุน]

ตื่นเช้ามา พาใจ ให้ซึมเซ่อ
คิดถึงเธอ คนไกล สายตานั่น
หยิบกระดาษ ปากกา มาหนึ่งอัน.(ด้าม)
ถ้อยจำนรรจ์ ถึงพี่ ที่รอมา

จากห้องนอน สีขาว ที่เหงาหงอย
วันที่คอย เดือนที่เหม่อ ปีเพ้อหา
ถึงพี่(...) อยู่ไกล ปลายสายตา
ตั้งแต่ลา มิพบ สบเจอกัน

เคยสัญญา ว่าไว้ ไม่เป็นอื่น
ทุกวันคืน เคยรื่น ชื่นสุขสันต์
ก่อนใกล้เคียง เพียงเธอ เจอทุกวัน
สัญญานั้น มั่นแท้ มิแปรไป

มีเหตุแยก แตกห่าง อย่างหุนหัน
พี่ต้องพลัน มาลา พาหวั่นไหว
คำยืนยัน บอกย้ำ จำใส่ใจ
มิมีใคร มาขวาง ทางรักเรา

ตั้งแต่จาก วันนั้น ถึงวันนี้
ไยคนดี หนีหน้า พาใจเศร้า
หรือพี่ลืม กลับกลาย ใจบางเบา
ปล่อยน้องเหงา รู้ไหม ไยจืดจาง

จึ่งจ.ม. มาเยือน เตือนสัมพันธ์
หากคงมั่น ตอบรับ กลับมาบ้าง
พับจ.ม.เขียนบรรจง ส่งปลายทาง
มุมด้านล่าง ขอฝาก จาก"น้องดิน"

"ดิน"

เห็นจดหมาย ลายมือ หนังสือเจ้า
เคยเคียงเงา เย้าหวาน ซ่านถวิล
ต้องแรมร้าง ห่างแด แม่ยุพิน
ดั่งนกบิน สิ้นใจ เมื่อไกลรัง

เนื้ออักษร วอนเว้า ให้เศร้านัก
พี่เสียหลัก รักงาม ครั้งความหลัง
ถึงสังขาร กานท์พี่ ไม่จีรัง
แต่ใจยัง ฝังจิต ไม่คิดลืม
 

[ดุลย์ ละมุน]

ของแซมถูกตีกลับหมดเลยค่ะ..พี่ดิน... ♥

จดหมายจากปลายฟ้ามาถึงนี่
ไปรษณีย์หลงทางหว่างชลาสินธุ์
ส่งมาจากแดนไกลใจโบยบิน
ฝากกวินท์ซาบซึ้งส่งถึงใคร

หวานแสนหวานพี่จ๋ามาลีร้อย
ถักเป็นสร้อยละมุนอุ่นไฉน
หรือจะส่งคืนหวนสู่สวนลำไย
แซมส่งให้วันนี้รีบตีตรา

เห็นจดหมายใจคะนึงถึงอดีต
คนเคยกรีดหัวใจไม่มาหา
เขาลาแล้วลาลับไม่กลับมา
บอกแซมว่าเขามีห่วงผูกพ่วงพัน

อยากส่งจดหมายบ้างช่างอึกอัก
เขาคงจะไม่รักจึงเดียดฉันท์
หลายเหตุผลเอ่ยมาสารพัน
จดหมายแซมเป็นหมัน..แต่นั้นมา

น้องแซมค่ะ

กลอนน่ารักค่ะพี่ดิน.แซมขอมาร่วมสนุกด้วยนะคะ.. ♥

ด้วยระกำ จำงด เขียนจดหมาย
แต่ใจชาย หมายจิต ยังคิดหา
เฝ้าคร่ำครวญ ซวนเซ ทุกเวลา
คล้ายคนบ้า หน้าหมอง ดั่งต้องมนต์

ล้านอักษร อ้อนกานท์ จะหวานไหน
มิเทียบใจ ใยหวาน กว่าตาลผล
ยังรอเจ้า เฝ้าเพียง ได้เคียงยล
คู่กมล คนงาม นามเจ้าแซม
 

[D]

พี่ได้รับ วันนี้ ฟรีค่าส่ง
มาตกลง ที่บ้าน เปิดอ่านเห็น
เป็นหนังสือ คืนชีพ กวีเด่น
แต่ใช่เป็น จดหมาย จากน้องยา

ก็จดหมาย ที่ส่ง ไม่ลงตู้
ตกข้างคู ผุผุย ยุ่ยหมดค่า
จดหมายน้อง มิปอง ต้องสายตา
ไร้ราคา ปล่อยเน่า เป็นเถ้าดิน

"ดิน"

[ปู่ริน]

จดหมายนั้นพี่ชายได้เปิดอ่าน
ข้อความผ่านสายตาไปไม่ดูหมิ่น
น้ำตาพี่หล่นไหลพรากจากนริน
แม้นยามกินมิได้นอนทอดถอนใจ

อยากมาหาน้องดินใจจะขาด
พี่ถูกขู่อาฆาตดินรู้ไหม
ดั่งเอาฆ้อนมาตอกเล็บเจ็บทรวงใน
ทำอย่างไรให้เจ้าเห็นพี่เป็นคน

พี่โดนไล่ดุด่าเหมือนหมาหมู
น่าอดสูไม่รู้เห็นถึงเหตุผล
ญาติพี่น้องดินดุด่าว่าพี่จน
หรือจะทนรักดินได้ไม่อำลา

จดหมายพี่ส่งไปตั้งหลายฉบับ
ไม่ตอบกลับหรืออย่างไรใจห่วงหา
ตัวพี่ชายยังยึดมั่นคำสัญญา
เกิดชาติหน้า..ยังรักมั่นนิรันดร..

                  ริน ดอนบูรพา
                                         ๑๑ ก.ย. ๕๕

[D]

เห็นจดหมาย ลายมือ หนังสือเจ้า
เคยเคียงเงา เย้าหวาน ซ่านถวิล
ต้องแรมร้าง ห่างแด แม่ยุพิน
ดั่งนกบิน สิ้นใจ เมื่อไกลรัง

เนื้ออักษร วอนเว้า ให้เศร้านัก
พี่เสียหลัก รักงาม ครั้งความหลัง
ถึงสังขาร กานท์พี่ ไม่จีรัง
แต่ใจยัง ฝังจิต ไม่คิดลืม
 

ส่งจดหมาย หายไป ไม่ตอบกลับ
เลือนลาลับ ซำเหมา เขามิปลื้ม
ให้เศร้านัก รักเก่าถูกเขาลืม
มิด่ำดื่ม ซึมผ่าน ฝังมานเธอ

ลืมสิ้นหมด ถ้อยคำ เคยพร่ำเอ่ย
มิได้เผย เปรยฝาก จากใจเหรอ
เจ็บช้ำนัก รักนี้ ที่ได้เจอ
จะมิเผลอ ปล่อยใจ ให้ใครอีก

"ดิน"

[D]

จดหมายนั้นพี่ชายได้เปิดอ่าน
ข้อความผ่านสายตาไปไม่ดูหมิ่น
น้ำตาพี่หล่นไหลพรากจากนริน
แม้นยามกินมิได้นอนทอดถอนใจ

อยากมาหาน้องดินใจจะขาด
พี่ถูกขู่อาฆาตดินรู้ไหม
ดั่งเอาฆ้อนมาตอกเล็บเจ็บทรวงใน
ทำอย่างไรให้เจ้าเห็นพี่เป็นคน

พี่โดนไล่ดุด่าเหมือนหมาหมู
น่าอดสูไม่รู้เห็นถึงเหตุผล
ญาติพี่น้องดินดุด่าว่าพี่จน
หรือจะทนรักดินได้ไม่อำลา

จดหมายพี่ส่งไปตั้งหลายฉบับ
ไม่ตอบกลับหรืออย่างไรใจห่วงหา
ตัวพี่ชายยังยึดมั่นคำสัญญา
เกิดชาติหน้า..ยังรักมั่นนิรันดร..

                  ริน ดอนบูรพา
                                         ๑๑ ก.ย. ๕๕

<a href="http://www.youtube.com/v/4hBKpuEA2wA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/4hBKpuEA2wA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

จดหมายนี้ เขียนถึงพี่ จากที่หนึ่ง
เพราะคิดถึง จึงพร่ำหา พาสังหรณ์
หวั่นยิ่งนัก รักกลาย หน่ายจากจร
ใคร่ขอวอน ทบทวน หวนดูใจ

จ่าหน้าซอง ถึงน้อง สองฉบับ
เคยได้รับ จริงอยู่ รู้เฉไฉ
น้องยลแล้ว ให้งง พี่ส่งใคร
ชื่อ"อุไร" ในซอง น้องอ่านเจอ

เนื้อความใน จดหมาย บรรยายลึก
ให้รู้สึก ว่าไม่ใช่ ใจน้องเอ๋อ
พี่มากมาย หลายรัก ทักจนเบลอ
ใส่ผิดซอง น้องเซ่อ เจอพี่ลวง

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

จึ่งจ.ม. มาเยือน เตือนสัมพันธ์
หากคงมั่น ตอบรับ กลับมาบ้าง
พับจ.ม.เขียนบรรจง ส่งปลายทาง
มุมด้านล่าง ขอฝาก จาก"น้องดิน"

"ดิน"

ฝานกุนเชียง เรียงใบตอง กรองหมูบด
กะทิสด ทอดเม็ดม่วง ทรวงสนั่น
นึ่งข้าวเหนียว เจียวกระเทียม เตรียมน้ำมัน
กะให้ทัน ห่อบะจ่าง เสร็จกลางคืน

ฉีกตอกไผ่ ใช้มัด รัดตองห่อ
ใจยุบฝ่อ สะดุด เกินสุดฝืน
รับจดหมาย ท้าย..ดิน สิ้นวานซืน
เธอสะอื้น.กระัดาษ วาดส่งมา

คีมเขี่ยเถ้า ถ่านแดง ลุกแรงร้อน
ต้องไฟอ่อน ไอกรวย พุ่งพวยหน้า
เหงื่อหลั่งไหล ใจทุรน ปนน้ำตา
คร่ำครวญหา โฉมตรู อยู่มิวาย

ขนมนอน ซ้อนวาง กลางกระจาด
ส่งตลาด.ลูกค้า ท่าซื้อขาย
ชุลมุน วุ่นวน จนตาลาย
พอเลยบ่าย หมดปั๊บ กลับทันที

หยิบปากกา หน้าคอมพ์ นั่งจ่อมเขียน
กำหนดเยียน เนื้อทอง น้องของพี่
แกะออมสิน บินมา หาคนดี
ตรงวันที่ สิบห้า กันยายน

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

ฝานกุนเชียง เรียงใบตอง กรองหมูบด
กะทิสด ทอดเม็ดม่วง ทรวงสนั่น
นึ่งข้าวเหนียว เจียวกระเทียม เตรียมน้ำมัน
กะให้ทัน ห่อบะจ่าง เสร็จกลางคืน

ฉีกตอกไผ่ ใช้มัด รัดตองห่อ
ใจยุบฝ่อ สะดุด เกินสุดฝืน
รับจดหมาย ท้าย..ดิน สิ้นวานซืน
เธอสะอื้น.กระัดาษ วาดส่งมา

คีมเขี่ยเถ้า ถ่านแดง ลุกแรงร้อน
ต้องไฟอ่อน ไอกรวย พุ่งพวยหน้า
เหงื่อหลั่งไหล ใจทุรน ปนน้ำตา
คร่ำครวญหา โฉมตรู อยู่มิวาย

ขนมนอน ซ้อนวาง กลางกระจาด
ส่งตลาด.ลูกค้า ท่าซื้อขาย
ชุลมุน วุ่นวน จนตาลาย
พอเลยบ่าย หมดปั๊บ กลับทันที

หยิบปากกา หน้าคอมพ์ นั่งจ่อมเขียน
กำหนดเยียน เนื้อทอง น้องของพี่
แกะออมสิน บินมา หาคนดี
ตรงวันที่ สิบห้า กันยายน

 

รพีกาญจน์ 59

รับจดหมาย ตอบกลับ ซับสะอื้น
ยิ้มพร้อมกลืน น้ำตา นองหน้าหม่น
สุขยิ่งนัก รักหนอ จักขอทน
มิ่งกมล คนจริง ที่หญิงคอย

ทำงานหนัก มิหวั่น เช้ายันค่ำ
อ่านประจำ จดหมาย คลายเหงาหงอย
ยิ้มกับเงา เฝ้าส่งใจ สู่ปลายดอย
มิท้อถอย อดทน เพื่อคนไกล

เร่งวันคืน เคลื่อนคล้อย ลอยลาเลื่อน
ดั่งเป็นเหมือน ที่ฝัน นั้นมิได้
ที่สิบห้า กันยา ว่าช้าไป
เสก(พี่)"รพีฯ" เคียงใกล้ ในบัดNow.(เพี้ยง..?)

"ดิน"