โคนรุ้ง : ตัวฉัน : และจินตนาการ
สองแขนโหนโคนรุ้งแล้วพุ่งหน้า
เหยียดสองขาก้าเก้ง,ตาเพ่งฝัน
ขณะแดดแผดร้อนของค่อนวัน
กับตัวฉันมั่นมุ่งถึงรุ้งงาม
ขยับปีกหลีกเร้นเส้นทางรก
ให้เหมือนนกผกผินโบยบินข้าม
สลักชื่อถือเสกเมฆน้อยยาม
เอ่ยถ้อยนามคร้ามฟ้าว่าไม่ไกล
ไล้โคนเพชรเจ็ดสีที่ฟ้ากว้าง
ประทับวางสร้างยิ้มงามพริ้มใส
ก่อนจะเหินเดินดุ่ม ณ หลุ่มใจ
ฝังตัวไปในอิฐแล้วนิทรา
สายัณห์เยือนเกลื่อนดาวอะคร้าวผ่อง
โกยดินด้วยมือสองแล้วมองหา
แสงแพรวพราวพรายพรรณดวงจันทรา
หยิบเอื้อมคว้ามาทับประดับใจ...
[จิตนาการของฉัน และวันใหม่พรุ่งนี้จะมีจินตนาการของฉันอีกไหม?]