ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ความรู้สึกคาใจให้หงุดหงิด
นั่งครวญคิดครวญคำอยากพร่ำขาน
ด้วยบ้านกลอนก่อนเก่าเราเบิกบาน
จะเขียนอ่านตามกฎรสอารมณ์

มีอะไรกล่าวขานหรือวานบอก
ไม่เขียนออกหน้าบอร์ดขอดให้ขม
ใช้ข้อความหลังไมค์ได้ชื่นชม
อื่นไม่สมไม่สู่ไม่รู้ความ

ด้วยเกรงใจในศักดิ์ศรีที่หยิบยื่น
ใช่ใดอื่นคุณค่าอย่าเหยียดหยาม
ผู้รู้มากฝากรู้น้อยคอยติดตาม
ใช่เข้าหามตามแค่นดั่งแค้นเคือง

แล้วตัวตนคนสอนก็ออนอ้าง
เขียนแนวทางวางกวินจนสิ้นเรื่อง
ให้ใครอื่นตื่นตามงามรองเรือง
ได้ประเทืองปัญญาเรียกว่า “ครู”

ไม่มีใครกล้าวิจารณ์การขีดเขียน
ใช่ห้องเรียนเปลี่ยนคะแนนเป็นแก่นหรู
ที่ลานกลอนวอนหวังออกพรั่งพรู
ต่างเรียนรู้คู่กันทั้งฉันเธอ

ไม่มีใครไม่ฝากมากสามารถ
แต่ก็อาจจำกัดถนัดเผลอ
เรียนมาน้อยไม่เรียนตรงส่งให้เจอ
คำเสนออาจขัดข้องเป็นร่องกลอน

........

แล้วมีใครตั้งใครให้ตามติด
ใครให้สิทธิ์เมื่อไหร่เข้าไปสอน
หรือแก่กล้าวิชาพาเว้าวอน
จนรุ่มร้อนเกินห้าม..ไม่ปรามตน..

"บ้านริมโขง"

๘ กันยายน ๒๕๕๕

[ไร้นวล^^]

การให้เกียรติกันนั้นสำคัญยิ่ง
อย่าพาดพิงฉีกหน้าโกลาหล
ด้วยเรานี้ก็ใช่ไทยทุกคน
ต่างดิ้นรนเร่งรักษ์พิทักษ์ไทย

หาคนอื่นรื่นรมย์ประสมสร้อย
ที่เรียงร้อยร่ายกานท์หาบ้านไหน
นอกจากนี่ที่ดินดอนบ้านกลอนไทย
ที่มั่นในแนวทางสร้างกวี

ฝีมือกลอนอ่อนแข็งอย่าแบ่งพวก
อย่ากระซวกเย้ยหยันนั่นกลอนผี
เพราะเพื่อนนั้นทุกท่านต่างมีดี
สามัคคีอุ้มชูเอ็นดูกัน

เมื่อแรกฝึกนึกคำช่างดำมืด
กลอนพลอยอืดอึกอักอย่ายักหยัน
แต่จงให้วิชาเมตตากัน
แล้วเรานั้นจะเจริญพร้อมเดินเคียง

การดุด่าว่ากล่าวกร้าวหน้าห้อง
ใส่พวกพ้องพังพาบกระหนาบเสียง
โปรดอย่าทำอย่าพร่ำน้ำคำเอียง
พูดเพราะเพียงหยามเพื่อนให้เจื่อนจม

การรักษาน้ำใจไม่ง่ายนัก
แต่การหักมิตรภาพเพียงหยาบขม
ก็พลันพังทลายเหมือนสายลม
ที่เคยบ่มสัมพันธ์ก็บรรลัย

[ก้าวแรกฯ...]

๐ เคียงคู่สู่หนึ่งเดียว ๐

๐ ต่างคือมิตรร่วมบ้านลานกลอนกว้าง
กี่เส้นทางต่างฟากมาจากไหน
กว่าลงหลักปักฐานบ้านกลอนไทย
กี่โดดเดี่ยวเที่ยวไปอย่างไร้ทาง

๐ กี่เส้นทางหว่างแยกจะแทรกสู่
บ้างยืนดูบ้างมุ่งมั่นจะสรรสร้าง
หรือจุดหมายอยู่ปลายท้ายเส้นทาง
ลืมข้างข้างระหว่างทางระหว่างเดิน

๐ ในผลงานสานคำใช่ต่ำต้อย
อาจเล็กน้อยไปบ้างอย่าห่างเิหิน
เพียงขณะจรดเท้าลงก้าวเดิน
คือจารคำให้จำเริญภาษาไทย

๐ ทางลิขิตผิดต่างระหว่างขั้ว
มีทางตัวทางท่านกั้นทางไหน
ต่างคือทางสู่เดียวกี่เทียวไป
ต้องมีใจจะเขียนจึงเพียรจาร


๐ เถิดร่วมเรียงเคียงข้างบนทางฝัน
ปลุก.ปลอบ.ปันเสกสรรครรลองสาน
ดั่งผลงานวิจิตรศิลป์จินตการ
มีหลายด้านความงามตามแต่ใคร



"คำอธิบายทำลายบทกวี..."

ก้าวแรกฯ...

[Prapacarn ❀]

♥ ภาพไม่เกี่ยวกับกลอน..แซมแค่ชอบดอกบัวเฉยๆ ค่ะ.. ♥

อันคำชมกลมกลืนก็ชื่นขวัญ
ร่วมแบ่งปันถ้อยงามตามวิสัย
ทั้งฝึกหัดตัดกิเลสพ้นเลศนัย
ที่กุมใจเกาะจิตให้พิจารณา

แม้นอัตตาพองโตอยากโชว์เพื่อน
แสร้งกลบเกลื่อนปมด้อยคอยกล่าวหา
ว่าคนอื่นต่ำต้อยด้อยราคา
ปลอบใจว่าตนเองเก่งเกินใคร

ถ้าหวังดีหลังไมค์ได้เลยท่าน
จะสมภาร..ชี..เถร..เณรท่านไหน
ติเพื่อก่อพอเห็นเช่นจริงใจ
แล้วเริ่มต้นกันใหม่ดีไหมคุณ

ผมจะต่อความยาวสาวความยืด
กลกลอนผมก็ช่างจืดขาดคนหนุน
เกรงไปเจอขาใหญ่ไม่การุณย์
ผมคงตกใต้ถุน..ไร้สกุลกลอน

แซมครับ
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ยามร้อนกายคลายซาบด้วยอาบสรง
น้ำปลดปลงลงสนิทได้ปลิดถอน
ปฏิกูลสูญพรากสิ้นจากจร
จะนั่งนอนฉะอ้อนคำก็ฉ่ำทรวง

ยามร้อนรักมักพะวงให้หลงกลุ้ม
ดวงจิตรุ่มสุมฤทัยด้วยไฟหวง
หากได้แนบแอบน้องประคองควง
ที่เคยหน่วงห่วงหาจะคลาไคล

ร้อนตำราวิชาเล่าใครเขาช่วย
หากเขินขวยด้วยจิตไม่คิดไข
จะอัดอั้นตันอกเรื้อรกใจ
เหมือนสุมไฟในอุรายิ่งพาตรม

จำสะบัดกำจัดจากให้พรากพร่า
ปล่อยดวงจินต์วิญญาณ์ค่อยสาสม
ที่เคยหนักจักสบายคลายระบม
ไม่จ่อมจมซมซ่อนถอนบรรเทา...

"  บูรพ์  "


 

[บ้านริมโขง]

๐ เคียงคู่สู่หนึ่งเดียว ๐

๐ ต่างคือมิตรร่วมบ้านลานกลอนกว้าง
กี่เส้นทางต่างฟากมาจากไหน
กว่าลงหลักปักฐานบ้านกลอนไทย
กี่โดดเดี่ยวเที่ยวไปอย่างไร้ทาง

๐ กี่เส้นทางหว่างแยกจะแทรกสู่
บ้างยืนดูบ้างมุ่งมั่นจะสรรสร้าง
หรือจุดหมายอยู่ปลายท้ายเส้นทาง
ลืมข้างข้างระหว่างทางระหว่างเดิน

๐ ในผลงานสานคำใช่ต่ำต้อย
อาจเล็กน้อยไปบ้างอย่าห่างเิหิน
เพียงขณะจรดเท้าลงก้าวเดิน
คือจารคำให้จำเริญภาษาไทย

๐ ทางลิขิตผิดต่างระหว่างขั้ว
มีทางตัวทางท่านกั้นทางไหน
ต่างคือทางสู่เดียวกี่เทียวไป
ต้องมีใจจะเขียนจึงเพียรจาร


๐ เถิดร่วมเรียงเคียงข้างบนทางฝัน
ปลุก.ปลอบ.ปันเสกสรรครรลองสาน
ดั่งผลงานวิจิตรศิลป์จินตการ
มีหลายด้านความงามตามแต่ใคร



"คำอธิบายทำลายบทกวี..."

ก้าวแรกฯ...

การสอนสื่อคือหมายอีกฝ่ายรู้
หากสอนขู่ด้วยข่มขย่มใส่
โดยหารู้ตัวตนของคนใด
เขารับไหมในคำที่ย้ำเตือน

ความเป็นครูต้องรู้ผู้เป็นศิษย์
หรือเป็นมิตรติดใจไหนคือเพื่อน
แยกอารมณ์ความรู้สึกผนึกเยือน
ใช่เปรอะเปื้อนเลื่อนไหลไม่แยกความ

มีวิชา ควรรู้ค่าครากล่าวอ้าง
ใช่ออกวางกลางเถื่อนไร้เพื่อนหาม
ค่าจะมีอยู่ที่ใครสนใจตาม
ใช่ไล่ลามตามยัดอัดทุกรู

เวียนนักปราชญ์ราชถวิลทุกถิ่นฐาน
อันแตกฉานการวิชาพางามหรู
ควรวางตนบนทีท่าควรค่า “ครู”
ให้มวลหมู่ชื่นชมตามสมควร.

"บ้านริมโขง"