ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สะเลเต]

ริมหน้าต่างตอนบ่ายมองสายฝน
ยามร่วงหล่นต้นไม้พลันคลายเฉา
ทั้งผักชีตะไคร้ใบกะเพรา
ดูพวกเจ้าเริงร่าอิจฉาจริง

มองผักชีฉอเลาะออเซาะตะไคร้
ยามลมพัดสะบัดใบ...ไหวเอนกิ่ง
ตะไคร้เบียดเสียดสี..ผักชี,อิง
ไม่หยุดนิ่งนัวเนียเคลียเคล้ากัน

ผิดกับคนเหว่ว้า...ตรงหน้าต่าง
แสนอ้างว้างย่างฤดูสู่วสันต์
ถูกความเหงาเข้าโถมตามโรมรัน
หวังเหมันต์นั้นมาเหว่ว้าคลาย

อยากเกิดเป็นต้นไม้ไร้เศร้าหมอง
ยามนั่งมองหยาดฝนหล่นเป็นสาย
ไอละอองโปรยปลิวต้องผิวกาย
ความเดียวดายหมองเศร้าเข้าครอบงำ

โดย...

---สะเลเต---

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ไร้ฝนหยดรดรินเหมือนจินต์หมาย
ขอใจชายถ่ายมอบปลอบงามขำ
เป็นน้ำใจใสพิสุทธิ์หยุดระกำ
ล้างรอยช้ำอำลารักษาใจ

ขอเถิดหนาอย่าแลชะแง้ฝน
น้ำใจคนดลบันดาลความหวานไหว
ซาบซ่านซึ้งตรึงตรากว่าอื่นใด
ละมุนละไมใยสวาทยามพาดพัน

แม้นร้อนหนาวคราวใดไม่เหว่ว้า
เคียงอุราพาเพริศบรรเจิดฝัน
สิ้นความเหงาเศร้าโจมเข้าโรมรัน
จะสรวลสันต์หรรษาทุกคราคืน...

"  บูรพ์  "

 

[สะเลเต]

รอฝนหยดรดรินสิ้นขาดสาย
หากพี่ชายหมายมีไมตรียื่น
เมื่อความเศร้าเหงาสลายคลายกล้ำกลืน
จะขอยืนเคียงคู่"ท่านบูรพ์"พลัน

เลิกเหว่ว้าเวลาแลชะแง้ฝน
ฟ้าเบื้องบนดลเธอมาเจอฉัน
ซาบซ่านซึ้งตรึงใจได้พบกัน
เลิกหวาดกลัววสันต์ขอสัญญา

ริมหน้าต่างบานเก่าเช้าวันนี้
มองผักชีตะไคร้ไม่อิจฉา
แม้ร้อนหนาวคราวใดไร้เหว่ว้า
ขอบคุณฟ้าฝนเย็นที่เห็นใจ..
 
---สะเลเต---

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


หลังเย็นฉ่ำสำราญดวงมานแผ้ว
ประหนึ่งแก้วแพร้วเพริศประเสริฐใส
อุรารื่นชื่นวิญญาณบานฤทัย
เห็นตะไคร้ใบผักชีไม่รีรอ

เมื่อความเศร้าเหงาหายเหมือนตายจาก
เกิดความอยากมากมายน้ำลายสอ
จำตัดรักผักตะไคร้ไร้พะนอ
ใบกะเพราเอาใส่หม้อต่อผักชี

โอ้มื้อนี้พี่บูรพ์ขออยู่ข้าง
ลิ้มมือนางร่างสนิทชิดนวลศรี
ฟังจำเรียงเสียงคำหล้าน้องพาที
ฉะอ้อนพี่ชี้ชมผักประจักษ์ตา

ต่อแต่นี้มีแต่วอนชะอ้อนผัก
แบ่งปันรักสมัครจิตไร้อิจฉา
ทั้งผักชีตะไคร้ใบโหระพา
รอคำหล้าพาเจ้านั้นเข้าครัว...

 "  บูรพ์  "

ป.ล.รอคำหล้าอยู่นะจ๊ะ...

      

                     

[panthong.kh]

แสนสงสาร คำหล้า โดนป๋าจีบ
ตัวยิ่งลีบ ผอมโซ โอ้ทูนหัว
เห็นใจบ้าง ป่าแก แก่เมามัว
ทิงเจอร์ราด ให้ทั่ว อย่ามัวแคร์

คงแสบแสบ คันคัน หวั่นยิ่งนัก
คงกระอัก กระอ่วน ป่วนใจแน่
นวลอนงค์ เล็บมือนาง กลางดวงแด
เยี่ยมยอดแท้ แผลใจ ใส่ทิงเจอร์
พันทอง

[สะเลเต]

 


หลังเย็นฉ่ำสำราญดวงมานแผ้ว
ประหนึ่งแก้วแพร้วเพริศประเสริฐใส
อุรารื่นชื่นวิญญาณบานฤทัย
เห็นตะไคร้ใบผักชีไม่รีรอ

เมื่อความเศร้าเหงาหายเหมือนตายจาก
เกิดความอยากมากมายน้ำลายสอ
จำตัดรักผักตะไคร้ไร้พะนอ
ใบกะเพราเอาใส่หม้อต่อผักชี

โอ้มื้อนี้พี่บูรพ์ขออยู่ข้าง
ลิ้มมือนางร่างสนิทชิดนวลศรี
ฟังจำเรียงเสียงคำหล้าน้องพาที
ฉะอ้อนพี่ชี้ชมผักประจักษ์ตา

ต่อแต่นี้มีแต่วอนชะอ้อนผัก
แบ่งปันรักสมัครจิตไร้อิจฉา
ทั้งผักชีตะไคร้ใบโหระพา
รอคำหล้าพาเจ้านั้นเข้าครัว...

 "  บูรพ์  "

ป.ล.รอคำหล้าอยู่นะจ๊ะ...

      

                     

 
เมื่อน้องฝนหล่นไหลไม่ขาดสาย
ชวนสหายน้องน้ำท่องเที่ยวทั่ว
คำหล้านั่งกอดเข่าเอาแต่กลัว
แผ่นฟ้ามัวเมฆครึ้ม..จิตซึมเซา

กระซิบบอกพี่บูรพ์...ให้รู้ว่า
ช่วยคำหล้าหน่อยพี่วันนี้เศร้า
ช่วยมาฉุดน้องน้ำที่ตามดั่งเงา
เกือบจะเข้าบ้านคำหล้ามาช่วยที

หากว่าพี่ฉุดได้ไม่บ่ายเบี่ยง
คำหล้าเลี้ยงต้มยำทำเพื่อพี่
น้องจะตัดตะไคร้ใบผักชี
แจมหัวปลีหนึ่งหม้อรอพี่บูรพ์..
 
---สะเลเต---

[--ณัชชา--]

บ้านพี่บูรพ์วันนั้นผ่านไปเห็น
มันก็เป็นเหมือนเก่าที่เขาอยู่
น้องน้ำตามประชิดติดประตู
เสียงซ่าซู่น้ำซัดกระจัดกระจาย

ทั้งหมูหมากาไก่แกตายหมด
น้ำไม่ลดบ้านเฮียแกเสียหาย
ตัวพี่บูรพ์สุดเครียดตะเกียกตะกาย
ไปทอดท้ายนอนนั่งบนหลังคา

--ณัชชา--

 

มีภาพมายืนยันด้วย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


โถ..กระไรใจหมอจะขอจำ
เราระกำช้ำฟกอกผวา
เหลือเพียงกายตะกายลี้หนีธารา
โบกหัตถาอ้าปากร้องฝากไป

ค้างหลังคาห้าวันใจมันเสียว
ทั้งโดดเดี่ยวเคี้ยวลมตรมไฉน
รู้ทั้งรู้อยู่ว่าขมระทมใจ
ขอเคียงร่างห่างภัยมิไยดี

กายก็ขาวราวหิมะแถมสะสวย
ผิวปานหมวยสำรวยร่างสำอางศรี
ทุกสิ่งล้วนชวนชมสมนารี
ขอแค่นี้ไม่ให้ช่างใจดำ

ฝากสายชลบ่นรำพึงถึงคำหล้า
คิดขึ้นมาพาคะนึงถึงงามขำ
มีน้ำใจใสสดให้จดจำ
ถึงต้มยำนำเสนอยังเผลอครวญ...

"  บูรพ์  "...ผู้อยู่บนหลังคาจ๊ะ...

 

[รพีกาญจน์]

เตรียมข้าวสาร  อาหารแห้ง แจงไว้ท่า
น้ำ.น้ำปลา.ปลากระป๋อง เป็นสองส่วน
หนึ่งส่งให้.คำหล้า.ถึงหน้าจวน
สองส่งด่วน!.บูรพะ.บุนนะบุนนัง

ให้สังเวช.เวชภัณฑ์ กันท้องร่วง
ให้เป็นห่วง ปวดอึ อึลงหลั่ง
อารมณ์เครียด เสียดดาน ถานทิ้งพัง
ก็ให้ถั่ง ลงน้ำ ตามสบาย

กระบุงเปลือก เชือกยาว สาวน้ำทิ้ง
ปล่อยขังนิ่ง หยุดไหล เมื่อใดหาย
หวังพึ่งเขา เฝ้าขอ รอเจ้านาย
อาจถึงตาย สามรอบ ของตอบมา

ยกบ้านวาง ยางถัง ลังไฟเบ้อร์
พอน้ำเอ่อ เป็นแพ แลดีกว่า
ติดเครื่องยนต์ พ่นควัน แล่นทันตา
ท่องธารา ไปจอด ฮอด.ลำพูน

เย้าหยอกเพื่อนเล่นเพื่อสนุก มิได้ซ้ำเติมผู้ใดเน่อ

 

รพีกาญจน์ 59

[ปู่ริน]

ฝนกระหน่ำลำน้ำมาไหลหลั่ง
เขาข้างทางถนนถล่มพังทับทางสูญ
น้ำป่าหลากไหลผ่านบ้านแสนอาดูร
ช่วยเกื้อกูลพ้องเพื่อนให้ได้พึ่งพา

เมื่อฝนมาฟ้ารั่วลงพรากพราก
น้ำไหลหลากล้นตะลิ่งยิ่งปัญหา
ข่าวบ้านเพื่อนจังหวัดระนองนองน้ำตา
รอคอยท่าปันน้ำใจไหลหลั่งริน

สามวันแล้วฝนหลั่งยังมิหยุด
ท่วมหลายจุดเดือดร้อนขอนผาหิน
หวังช่วยเหลือเจือจุนจนปวดจินต์
บ้านปู่ริน..ยังลุ้น..ร่วม..ท่วมเมื่อใด..

               รืน ดอนบูรพา
                                   ๑๖ ก.ย. ๕๕

[สะเลเต]

ขอบคุณทุกถ้อยวจีที่สร้างสรรค์
ร่วมถักทอต่อกันวันฟ้าใส
หลั่งพร้อมฝนหล่นโปรยโชยกลิ่นไอ
ประทับใจจิตปลื้มยากลืมเลือน

หนุ่มรายแรกพี่บูรพ์ผู้สูงส่ง
ไม่ยอมลงหลังคาคบหาเพื่อน
พี่เขาชอบกินลมนั่งชมเดือน
เปรียบเสมือนของสูง...อยู่หลังคา

สาวที่สองพี่พันนั้นเสนอ
บอกทิงเจอร์ล้างใจให้ผวา
นู๋ไปเจออาแปะแนะบอกยา
ใส่ซีม่าทาแผล..แก้ใจช้ำ

สามหมอณัชใจดีมีของฝาก
กลัวพี่บูพร์ลำบากหากอยู่ที่ต่ำ
โชว์ภาพเด็ดมาแสดงเหมือนแกล้งยำ
หนุ่มหล่อล่ำพี่บูพร์ดูดีจัง

ขอบคุณพี่รพีมีใจช่วย
ขอให้รวยนะพี่มีเงินถัง
นู๋จะไปแอ่วเหนือเมื่อมีตังค์
ชวนพี่นั่งดูลิเก..เหล่จ้องกัน

ส่งแรงใจให้ปู่ริน...ถิ่นชาวใต้
ส่งตรงจากบางไทรไปถึงนั่น
น้ำจงลดหดหายในเร็วพลัน
สิ่งที่กลัวหวาดหวั่นนั้นมลาย
 

สู้ๆๆนะคะ...ปู่ริน บ้านนู๋..จะรอดหรือไม่ยังรอลุ้นเหมือนกันค่ะ..

---สะเลเต---

[ปู่ริน]

ฟังคำหล้าว่ากลอนกานท์หว่านคำปลอบ
ปู่รินชอบคำครวญล้วนหลากหลาย
กำลังใจให้สู้สู้ช่วยผ่อนคลาย
ดีหรือร้ายเช่นไรใคร่ระวัง

ขอขอบคุณคำหล้าต่างรอลุ้น
หากน้ำหนุนหรือลดลงคงสมหวัง
เดชะบุญขอย้ำเตือนเรือนอย่าพัง
เหมือนเมื่อครั้งปีกลายเสียดายจริง

ฝนตกมาฟ้าบ้าคลั่ง..ดุจดั่งพี่
เพียงคลั่งรักน้องคนดี..แม่ยอดหญิง
แม้น้ำท่วมมากเพียงใดมิไหวติง
พี่ก็ยิ่ง..คลั่งเช่นฝน..ล้นท่วมใจ.

              ริน ดอนบูรพา
                                 ๑๗ ก.ย. ๕๕