06 กันยายน 2012, 09:13:PM |
KhonBong
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
คะแนนกลอนของผู้นี้ 9
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 13
|
|
« เมื่อ: 06 กันยายน 2012, 09:13:PM » |
ชุมชน
|
ขณะรู้ทอไหมโยงใยฟ้า คนเหว่ว้ายิ่งเหลิงเริงรอยฝัน ขณะเมฆรอยเลื่อมพรายเชื่อมกัน นึกถึงวันรันทดท้อทรมาณ
ดอกไม้ในหัวใจฉันมันตายเเล้ว รอยรากเเก้วเถือทิ้งไร้กิ่งก้าน ยังหวังหนอพรุ่งนี้จะคลี่บาน รินรสหวานพิศวาสมหยาดทรวง
คนเคยรักย่อมซึ้งถึงค่ารัก ใจประจักษ์อยากให้อย่างไม่หวง พยาบาทไม่คิดผูกแม้ถูกลวง มีแตห่วงแต่หมายขอตายแทน
ทนเธอมาทุกหนยังทนได้ ทนกี่ครั้งเป็นไรไม่เจ็บแสน ถึงโลกจะติฉินอย่างหมิ่นแคลน ฉันก็แค่นยิ้มได้อย่างทายท้า
คนอย่างฉันไม่ใช่เป็นคนใจเพชร ถึงไม่เข็ดเจ็บไม่จำสมน้ำหน้า เพียงรอยเเสร้งเเฝงเศร้าในเงาตา ฉันก็ล้าอ่อนแรง...เกินเเข็งใจ...
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, ก้าวแรกฯ..., สล่าผิน, พิมพ์วาส, สุนันยา, ไร้นวล^^, อริญชย์, Music, ดุลย์ ละมุน, Khuankhop, รัตนาวดี, panthong.kh, บูรพาท่าพระจันทร์, แป้งน้ำ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
06 กันยายน 2012, 10:06:PM |
พิมพ์วาส
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 06 กันยายน 2012, 10:06:PM » |
ชุมชน
|
ขณะรุ้งมุ่งทอโยงก่อสี ม่านรักคลี่หนีพรากจากหนไหน ขณะเพชรเก็จน้ำหยดร่ำไป อาบลงใบหน้าหวานแอบซานซม
กลีบดอกพลิ้วลิ่วลอยปลายก้อยฟ้า ยิ้มอำลาคราหนึ่งก่อนดึงห่ม จูบประทับกับฝันอันน่าชม สุดท้ายลมคงหอบคำตอบคว้าง
ฉันคงเป็นเช่นดอกไม้ชอกช้ำ ลมยีทำจำหมุน...หุนหันห่าง สุดท้ายซบกลบยิ้ม...อยู่ริมทาง กลีบจำหมางแหว่งขาดบาดเป็นรอย
ซบดินแล,แพรผีเสื้อบินเหนือเด่น จนไกลเร้นเห็นอยู่ดูมิถอย เหมือนยิ้มเหยาะเหมาะสมในคมพลอย ให้แอบได้ใจน้อย...ปอยน้ำตา
|
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
06 กันยายน 2012, 10:43:PM |
|
|
07 กันยายน 2012, 12:04:AM |
|
|
07 กันยายน 2012, 05:53:AM |
|
|
07 กันยายน 2012, 07:19:AM |
|
|
|