ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[KhonBong]

   

     ขณะรู้ทอไหมโยงใยฟ้า
คนเหว่ว้ายิ่งเหลิงเริงรอยฝัน
ขณะเมฆรอยเลื่อมพรายเชื่อมกัน
นึกถึงวันรันทดท้อทรมาณ

     ดอกไม้ในหัวใจฉันมันตายเเล้ว
รอยรากเเก้วเถือทิ้งไร้กิ่งก้าน
ยังหวังหนอพรุ่งนี้จะคลี่บาน
รินรสหวานพิศวาสมหยาดทรวง

     คนเคยรักย่อมซึ้งถึงค่ารัก
ใจประจักษ์อยากให้อย่างไม่หวง
พยาบาทไม่คิดผูกแม้ถูกลวง
มีแตห่วงแต่หมายขอตายแทน

     ทนเธอมาทุกหนยังทนได้
ทนกี่ครั้งเป็นไรไม่เจ็บแสน
ถึงโลกจะติฉินอย่างหมิ่นแคลน
ฉันก็แค่นยิ้มได้อย่างทายท้า

     คนอย่างฉันไม่ใช่เป็นคนใจเพชร
ถึงไม่เข็ดเจ็บไม่จำสมน้ำหน้า
เพียงรอยเเสร้งเเฝงเศร้าในเงาตา
ฉันก็ล้าอ่อนแรง...เกินเเข็งใจ...

 

[พิมพ์วาส]

ขณะรุ้งมุ่งทอโยงก่อสี
ม่านรักคลี่หนีพรากจากหนไหน
ขณะเพชรเก็จน้ำหยดร่ำไป
อาบลงใบหน้าหวานแอบซานซม

กลีบดอกพลิ้วลิ่วลอยปลายก้อยฟ้า
ยิ้มอำลาคราหนึ่งก่อนดึงห่ม
จูบประทับกับฝันอันน่าชม
สุดท้ายลมคงหอบคำตอบคว้าง

ฉันคงเป็นเช่นดอกไม้ชอกช้ำ
ลมยีทำจำหมุน...หุนหันห่าง
สุดท้ายซบกลบยิ้ม...อยู่ริมทาง
กลีบจำหมางแหว่งขาดบาดเป็นรอย

ซบดินแล,แพรผีเสื้อบินเหนือเด่น
จนไกลเร้นเห็นอยู่ดูมิถอย
เหมือนยิ้มเหยาะเหมาะสมในคมพลอย
ให้แอบได้ใจน้อย...ปอยน้ำตา

[Music]

มีหัวใจ.ไว้รักเธอ.จึงเผลอพลาด
ยอมเป็นทาส.แห่งจิต.ผิดฝั่งฝา
ไม่ลุ่มล่าม.ถามไถ่.ไหนภรรยา
กลัวเวลา.คิดถอนตัว.ยิ่งพัวพัน

มีหัวใจ.ไว้รักเธอ.จึงเผลอเจ็บ
ต้องห่อเก็บ.ผลรวม.ที่ร่วมฝัน
รู้ความจริง.จำจาก.พลัดพรากทัน
ส่วนสำคัญ.ให้"กินน้ำใต้ศอก".ขอ..บอก NO

 

[Khuankhop]

   

     ขณะรู้ทอไหมโยงใยฟ้า
คนเหว่ว้ายิ่งเหลิงเริงรอยฝัน
ขณะเมฆรอยเลื่อมพรายเชื่อมกัน
นึกถึงวันรันทดท้อทรมาณ

     ดอกไม้ในหัวใจฉันมันตายเเล้ว
รอยรากเเก้วเถือทิ้งไร้กิ่งก้าน
ยังหวังหนอพรุ่งนี้จะคลี่บาน
รินรสหวานพิศวาสมหยาดทรวง

     คนเคยรักย่อมซึ้งถึงค่ารัก
ใจประจักษ์อยากให้อย่างไม่หวง
พยาบาทไม่คิดผูกแม้ถูกลวง
มีแตห่วงแต่หมายขอตายแทน

     ทนเธอมาทุกหนยังทนได้
ทนกี่ครั้งเป็นไรไม่เจ็บแสน
ถึงโลกจะติฉินอย่างหมิ่นแคลน
ฉันก็แค่นยิ้มได้อย่างทายท้า

     คนอย่างฉันไม่ใช่เป็นคนใจเพชร
ถึงไม่เข็ดเจ็บไม่จำสมน้ำหน้า
เพียงรอยเเสร้งเเฝงเศร้าในเงาตา
ฉันก็ล้าอ่อนแรง...เกินเเข็งใจ...

 

ขณะรุ้งทอครอบครึ่งขอบฟ้า
มีดวงตาขุ่นหมองนองน้ำใส
และเมื่อแสงสุรีย์หรี่ดวงไฟ
ก็นึกรู้ความในใจอยากลา

ปลูกดอกรักเอาไว้อยู่ในอก
กลับถูกยกออกไปอย่างไร้ค่า
จงอย่าอ้างว่าฉันลืมสัญญา
เธอย่อมรู้ดีว่า...ฉันอาดูร

เธอตระหนักค่าที่ฉันมีให้
ว่ามาก-น้อยเพียงใดหรือให้ศูนย์
แต่รักที่ฉันมีทวีคูณ
มันเพิ่มพูนตามวันเช่นนั้นเลย

ถ้าบาดหมางใจกันแล้วหันหนี-
มันจะดีกว่ากล่าวคำจงทำเฉย
แต่ถ้าเธอก็ต้องหมองเช่นเคย
โปรดจงเผยยิ้มงามจะตามง้อ

เธอมองรุ้งไม่งามเพราะความโกรธ
จะถือโทษฉันไปถึงไหนหนอ
ถ้าเห็นฉันหมดหวังยังไม่พอ
เชิญขุดตอต้นรักไปหักซะ.

[รัตนาวดี]

...รักพบเจอ เช่นไร ไปเช่นนั้น
เมื่อถึงวัน จำพราก แม้อยากจะ
ถนอมเฝ้า เอาใจ ไม่เลยละ
ถึงเวลา ต้องผละ ใช่จะทำ...

...ครารักงาม ยามรุ้ง จรุงฟ้า
โยงสีฝัน พรรณา ประสาพร่ำ
แต่วันนี้ รุ้งแสง ทะแยงทำ
สีจางจืด ฤๅช้ำ รักกล้ำกลืน...

...เสี้ยวส่วนของ หัวใจ มีไว้เก็บ
รักหวานเหน็บ เปลี่ยนวัน ผันเป็นอื่น
มิอยากนึก ถึงกาล เมื่อวานซืน
แสร้งฝันว่า มะรืน รักคืนเคียง...

รัตนาวดี
 

[panthong.kh]

   

     ขณะรู้ทอไหมโยงใยฟ้า
คนเหว่ว้ายิ่งเหลิงเริงรอยฝัน
ขณะเมฆรอยเลื่อมพรายเชื่อมกัน
นึกถึงวันรันทดท้อทรมาณ

     ดอกไม้ในหัวใจฉันมันตายเเล้ว
รอยรากเเก้วเถือทิ้งไร้กิ่งก้าน
ยังหวังหนอพรุ่งนี้จะคลี่บาน
รินรสหวานพิศวาสมหยาดทรวง

     คนเคยรักย่อมซึ้งถึงค่ารัก
ใจประจักษ์อยากให้อย่างไม่หวง
พยาบาทไม่คิดผูกแม้ถูกลวง
มีแตห่วงแต่หมายขอตายแทน

     ทนเธอมาทุกหนยังทนได้
ทนกี่ครั้งเป็นไรไม่เจ็บแสน
ถึงโลกจะติฉินอย่างหมิ่นแคลน
ฉันก็แค่นยิ้มได้อย่างทายท้า

     คนอย่างฉันไม่ใช่เป็นคนใจเพชร
ถึงไม่เข็ดเจ็บไม่จำสมน้ำหน้า
เพียงรอยเเสร้งเเฝงเศร้าในเงาตา
ฉันก็ล้าอ่อนแรง...เกินเเข็งใจ...
 

ขณะรู้ ยังเศร้า เหงาเพียงนี้
ขณะที่ เขาทิ้ง ยิ่งไม่ไหว
ขณะที่ ยังรัก เขากว่าใคร
ขณะที่ หัวใจ ให้เขาครอง

จะเจ็บจำ หนือเปล่า เล่าใจเอ๋ย
จะเจ็บจำ ไหมเอย เคยจองหอง
จะเจ็บจำ ย้ำชัด ขัดใจปอง
จะเจ็บจำ จนต้อง ร้องครวญคราง
พันทอง