ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต


    นกกระจาบโบยบิน

ลมพายุพัดรังจนพังหล่น
ช่างมืดมนหนทางเวิ้งว้างฝัน
กระจาบเคยเริงร่ากลางอรัญ
ต้องจาบัลย์สิ้นหวังไร้รังนอน

อยากโบยบินอำลาสู่ฟ้าใหม่
แต่สุดแสนอาลัยถิ่นไม้ขอน
เคยจับกลุ่มหากินร่วมบินจร
หนาวหรือร้อนกันดารก็บ้านตน

จึงยังยืนหยัดอยู่เชิดชูถิ่น
ไม่ขอสิ้นแรงใจกลางไพรสณฑ์
เพื่อผงาดศักดิ์ศรีเสรีชน
สู้ทุกข์ทนซ่อมรังอหังการ

แม้นพายุพัดอีกแทบปีกหัก
พร้อมทอถักเหงื่อรินบนถิ่นฐาน
ไม่เคียดแค้นทับถมอุดมการณ์
จะขับขานเพลงทุ่งผดุงไพร!ฯ

                          อริญชย์
                       ๖/๙/๒๕๕๕


 

[อริญชย์]

<a href="http://www.youtube.com/v/GicsM6wf90w&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/GicsM6wf90w&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

กรรมของกระจาบน้อย………..อาดูร
ถิ่นเถื่อนไพรจำรูญ…………....ค่าล้ำ
ลูกเมียร่างดับสูญ………………ไฟป่า ผลาญเฮย
ผัวหม่นใจกลืนกล้ำ…………….จึ่งให้เพลิงเผา!ฯ

                                        อริญชย์
                                     ๖/๙/๒๕๕๕

 

[toshare]

* จริงแท้    ทางธรรม   บ่งบอก
เตือนตอก   จิตให้       ไป่ถวิล
ยึดติด        แต่ของ     แผ่นดิน
แท้ทุก       สิ่งสิ้น       อนิจจัง

[สมนึก นพ]

<a href="http://www.youtube.com/v/rRL-S9QllL8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/rRL-S9QllL8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

นกกระจาบทำรังเพื่อวางไข่
ความหวังไว้ลูกน้อยคอยสืบสาน
เฝ้าฟูมฟักกกก่อต่อไม่นาน
กำหนดกาลไข่แยกแตกเป็นตัว

แม่อุตส่าห์หาเหยื่อมาเผื่อป้อน
ตะวันรอนตะวันสายหาได้ทั่ว
ตัวหนึ่งนั้นใหญ่กว่าดุน่ากลัว
ไม่ยวนยั่วหยอกเล่นเช่นพี่น้อง

กีดกั้นกันทุกทางวางอำนาจ
ชาญฉลาดไร้แม่นกคอยปกป้อง
ดันอีกตัวพ้นไปไร้รังรอง
แม่นกมองถ้วนทั่วเหลือตัวเดียว

เฝ้าเลี้ยงอยู่ต่อไปใหญ่โตนัก
ทุ่มเทรักเหลือให้ไม่เฉลียว
นกดุเหว่าฝากไข่ไว้แน่เทียว
ณ.ช่วงเสี้ยวเวลาหนึ่งซึ่งเผลอไป

สงสารนกกระจาบคาบหาเหยื่อ
นำมาเพื่อมาป้อนย้อนรอบใหม่
นึกว่าลูกเองนี้แสนดีใจ
จนโตใหญ่ผิดแผกแปลกสายพันธุ์

กรรมของนกกระจาบดังทราบอยู่
เฝ้าเลี้ยงดูลูกใครใหญ่โตนั่น
ลูกเองถูกฆ่าตายวายชีวัน
ธรรมชาติผกผันแกล้งกันนา.

นพ
7ก.ย.55

[toshare]

กลอนเจ็ด

* สิ่งสรรพ    รับ"งาม"    ตามโลกหล้า
ช้าช้า         ตรองตรึก    จักนึกเห็น
แฝงซึ่ง       ส่งทุกข์      แทบทุกประเด็น
แต่มิเป็น      อุปสรรค     ยากฝ่าฟัน

เพื่อนๆ ลอง ตรึกตรองดู ข้อความนี้

เธอเป็น ดวงกมล ร่างกายข้า

เห็น เหตุแห่งทุกข์ ไหมครับ