ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

เขาว่าวิหค เมื่อนกร้อง
พาใจเศร้าหม่นหมอง อุระฉงน
ยามเย็นย่ำ,ค่ำมา ธราดล
วิตกวิกล มืดหม่นมัว

จักเยื้องย่างทางใดก็คล้ายบอด
เส้นทางตลอด ทอดท่าฟ้าสลัว
มีแต่ใจกับใจใคร่หวาดกลัว
ดุ่มเดินหันทิศทั่วกับตัวเอง

นึกท่องมนต์ นโม จบสามรอบ
ยังคำตอบว่า “กลัว” รัวใจ,เร่ง
คล้ายกลองหมู่ชุดใหญ่ไล่ละเลง
ให้ความกลัวที่ข่มเหงหดหายไป

เหลือแต่ตนและตน พึงยลจิต
กลัวอะไรในความคิด พินิจใหม่
สิ่งมืดมนที่หลงมากับใจ
ฤๅ..สิ่งใดกันแน่ ที่หวาดกลัว

[--ณัชชา--]

คงเพราะอยู่คนเดียวจึงเปลี่ยวเหงา
มีเพียงเงาของตนวนเวียนทั่ว
ความเดียวดายทำให้ใจสั่นรัว
ยามฟ้ามัวหม่นไปใจระแวง

ท่องนะโมเข้าไว้ตั่งใจมั่น
ขออย่าหวั่นสิ่งใดต้องใจแข็ง
หลวงพ่อโกยหน้าตั้งวิ่งอย่างแรง
แม้คอแห้งน้ำท่าอย่าแวะกิน

ณัชชา

 

[yaguza]

ไม่เคยกลัว หน้าไหน บอกให้รู้
แม้ศัตรู จะย่าม มาข้ามถิ่น
ละเลงเลือด ไหลหยด ลงรดดิน
หากหยามหมิ่น ศักดิ์ศรี ต้องมีตาย

เมื่อวานนี้ ทีเห็น เกือบเป็นศพ
ยังไปจบ เรื่องเคลียร์ ค่าเสียหาย
มาอัดอั้น เหลืออด แทบหมดลาย
ลูกผู้ชาย ถูกเมียสั่ง ให้ล้างชาม



...ยากูซ่า....