ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

ตาต่อตาสบผสานปานเยิ้มหวาน
จูมพิตผ่านแผ่วรับกับหวิวไหว
เพลิงอารมณ์เริ่มวาบซาบทรวงใน
เล้าโลมไล้ละเลียดลูบจูบนวลปราง

กอดกระหวัดรัดรึงสุดซึ้งซบ
เวียนจูบจบซอนไซร้ไล้เรือนร่าง
 ซ่านสุขเสริมเริ่มระรัวทั่วสรรพางค์
ดุจลอยคว้างขอบสวรรค์อันอำไพ

สุดลึกล้ำล่วงเข้าแนบเนาว์อุ่น
จูบละมุนพร้อมรับขยับไหว
 โอ้ฟ้าเอ๋ยคะนองฝนหล่นล้นใจ
ไหลหลั่งไหลล้นนองสองฟากคลอง

พระพายผ่านเพลงพิณสิ้นกระแส
ธารรักแผ่ซึ้งซ่านผสานสอง
รินลมทรวงสะท้านไหวสมใจปอง
กอดประคองสุขกระชับรับเพลงลา..

"สุนันยา"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ห้าสิบผ่านอ่านมาซ่านซ่านัก
ดุจสนานธารรักซึ้งหนักหนา
เหมือนต้องมนตร์กลกานท์คืบคลานมา
แนบอุราผวาครางเพราะนางเคียง

อักษราพาดวงจิตคิดถวิล
ชมชื่นกลิ่นยินสดับซึมซับเสียง
เสมือนเห็นเป็นพธูชิดคู่เตียง
ร่ายร้อยเรียงเพียงราวสาวพะนอ...

"  บูรพ์  "

 

[สุนันยา]

นับว่าเป็น โอกาสดี มีคนสอน
ลองเขียนกลอน อ้อนงาม ยามร่วมหอ
จินตนาสู่ฝัน วันเคล้าคลอ
ร้องเพลงรอ อยู่นาน ไม่พานพบ

ลองเรียบเรียง เคียงร้อย หาถ้อยหว่าน
สลักกานท์ ขานดู รู้ประสบ
มันกล้ากล้า กลัวกลัว มั่วประคบ
กลัวจะหลบ ไม่ทัน....หวั่นเต็มที...
 
"สุนันยา"

[มานพ]

ฝนกระหน่ำสุดหนาวโอ้สาวเอย
สุดจะเอ๋ยรำพันหวั่นใจพี่
ลมพายุพาคลื่นผืนนที
ชัดชีวีแทบวายในสายชล

แอบล่วงล้ำแทรกเข้าแนบเนาอุ่น
อ่อนละมุนยอมรับว่าสับสน
โอ้ฟ้าเอ๋ยคะนองร้องคำรน
เป็นสายฝนหล่นมาพาชื่นใจ

 

[ก้าวแรกฯ...]

๐ อีโรติก 20 + ๐

๐ ตาต่อตาพาหวั่นไหวหทัยสั่น   
จุมพิตนั้นนิ่งนานสะท้านไหว
กอดก่ายเกยเชยชิดสนิทใน
ซุกซอกไซร้ไล้ทาบกำซาบทรวง

๐ ประทับจูบร้อนเร่าเย้ายวนหา
ดำฤษณาพาไหวด้วยใจหวง
ประโลมปลอบมอบใจมิใช่ลวง
ก่อนล้ำล่วงลึกเข้าแนบเนาว์นั้น

๐ แลกรู้สึกลึกเร้าเข้ากระชับ
ร่วมขานขับรุก.รับดับกระสัน
จึ่งปลิดเคว้งปล่อยคว้างทางอนันต์
มิอาจกั้นธารรักจักต้านแล้ว


 

แบบว่าไม่เคย...เขียนแนวนี้เลย
ขอบคุณคุณสุฯที่เปิดจินตนาการอันตระการใจ

ก้าวแรกฯ...

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

Thanks: ฝากรูป

[Music]

 

ห้าสิบผ่านอ่านมาซ่านซ่านัก
ดุจสนานธารรักซึ้งหนักหนา
เหมือนต้องมนตร์กลกานท์คืบคลานมา
แนบอุราผวาครางเพราะนางเคียง

อักษราพาดวงจิตคิดถวิล
ชมชื่นกลิ่นยินสดับซึมซับเสียง
เสมือนเห็นเป็นพธูชิดคู่เตียง
ร่ายร้อยเรียงเพียงราวสาวพะนอ...
..."  บูรพ์  "...

แนวกวี...อิโรติก...หยิกหน้าขา
หวาดผวาตาตื่น..คืนกล่อมหอ
เริ่มโน้มน้าวเคล้าคลึง..พึงต้องรอ
มีตัว ฉ เป็นฉาก..ฝากไว้เจิม

มิว.อยากเชียร์กลอนพี่บูรพ์..ดูสักตั้ง
รีบมานั่งตั้งถ้วยของช่วยเพิ่ม
พริกกะเกลือ.น้ำปลาหวาน.ฝานประเดิม
จะรีบเติมความเผ็ด..กลัวเข็ดฟัน

เอาเลยพี่ลูบไล้..ตรงไหนก่อน
ระทวยอ่อน-ถอยหนี..เพิ่มสีสรร
นอนนิ่งเฉยหรือจูบกลับ..สลับกัน
อยากยืนยัน..ว่าใช่ใช่..ได้หรือยัง?

เอาตัวเปลือยเลื้อยร่าง..แบบสร้างภาพ?
หรือกายนาบกายกัน..แบบหันหลัง?
หนูขอโทษถามเยอะไป..ไม่ระวัง
คิดจริงจัง.......ไปก่อน.......ใจร้อนค่ะ

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


กี่วันแล้วแก้วตาจึงมาอ้อน
ความแรงร้อนผ่อนแผ่วไปแล้วนะ
โอ้วันนั้นขวัญใจอยู่ไหนล่ะ
ไม่ขาคะละเราให้เหงาจินต์

หากจำเรียงเคียงชิดสนิทใกล้
คงจะไม่ใช้จิตคิดถวิล
วาดวิมานผ่านกมลให้ยลยิน
สมมุติสิ้นจินตนากลอนพาไป

จะสมจริงหญิงร่างมิห่างเหิน
แนบเคียงนวลชวนเพลินเนินไศล
ชมหินงอกซอกน้อยคู่กลอยใจ
ธารน้ำใสไหลเย็นกระเซ็นนอง

จะชวนเพลินดำเนินกลางหว่างกระแส
ชีพชื่นแช่แผ่พานธารสนอง
ให้สุขสันต์ฝันโปรยโรยละออง
ดั่งเที่ยวท่องล่องสวรรค์พิมานแมน...

"  บูรพ์  "


ผิดเวลาจังนะคุณน้องจ๋า...

 

[ดุลย์ ละมุน]

ไอสวรรค์ คั้นคลึง ให้ซึ้งซ่าน
โอ้ดวงมาน หวานล้น จนสุขแสน
แนบกระสัน พันเกี่ยว เป็นเกลียวแกน
หนุนอ้อมแขน แทนหมอน อ้อนกระเซ้า

สองชิวหา ถาโถม ประโคมใส่
ปล่อยดวงใจ ไล้ลูบ แนบจูบเขา
กายเบียดซุก รุกเร้น เป็นดังเงา
เสียงกระเส่า เย้าพรอด ใต้กอดกลม

ทุกอณู ถูแนบ ใจแทบขาด
รสสวาท บาดรุก แสนสุขสม
กลิ่นรัญจวน ชวนดอม ให้หอมดม
สุดภิรมย์ ชมฉ่ำ ล้ำลีลา
 

[บ้านริมโขง]

 

18+ มีไฟ ไร้ทักษะ
ใช้พละฉะพลังเข้าถั่งโถม
ขาดสุนทรตอนร่ำกระหน่ำโลม
หวังประโคมโหมครั้งตั้งเวลา

ชมดอกไม้รายทางอย่างหวานแหว๋ว
ชื่นชมแล้วดมดอมหอมนาสา
พิศกลิ่นกรุ่นละมุนใดในมารยา
หอมใบหน้าท่าร่างต่างอย่างไร

รู้ประมวลผลงานประมาณค่า
ถึงคราวหน้าจะเริ่มเติมไฉน
ละมุนละม่อมพร้อมเพียงสำเนียงใด
กำหนดได้ตามกฎจดเวลา

บันทึกนี้มีเสนอเธอและฉัน
คอยปรุงปั้นวันใหม่ให้แน่นหนา
บรรเลงเพลงเริงร่ายดั่งหมายตา
พลิกกลับมาหลายครั้งฟังเพลงเดิม

จึงสิบแปดบวกนิดผิดวิสัย
บันทึกให้เห็นค่าว่าฮึกเหิม
แต่ลีลาพารสกำหนดเติม
ยังต้องเพิ่มอีกมากจากวิจัย

ยี่สิบห้าบวก-เลยวัยเบญจเพส
สมดั่งเจตน์เฉดมาลีที่สวยใส
ที่ลำต้นสมบูรณ์เนื้อนูนใน
ดูดอกใบเต็มก้าน..สะท้านตา..

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

คารมคม แผ่วพลิ้ว.............ลีลา
เหมือนดั่งภาพมายา...........ลูบไล้
เริงเร้ารสสวาทพา..............ดูดดื่ม
ศิลป์จากเรือนร่างไซร้.........อ่อนช้อยยามชม

ทุกถ้อยพรมหว่านไว้............เพียงจินต์
งามพจน์ที่ร้อยริน..............เร่าร้อน
ความรักดั่งเพลงพิณ...........หวานแผ่ว
ซึ้งโสตครวญออดอ้อน........หยอกเย้าเคลียคลอ

เฝ้าพะนอชื่นเคล้า.............เพลงพรม
โอบอุ่นเพลินภิรมย์............ห่มเนื้อ
ไอรักถั่งถาถม...................เอมอิ่ม ใจนา
ท่วงท่าอร่ามเรื้อ...............คู่คล้องนานไฉน
“สุนันยา”

[ไพร พนาวัลย์]

พานวลน้องล่องนาวาคราวสันต์
ในคืนวันเดือนหงายเริ่มฉายแสง
ค่อยพายเรือตามสบายผ่อนคลายแรง
เข้าแอบแฝงเพิงผาริมป่าไพร

ฟ้าครึ้มฝนหม่นดำเมฆฉ่ำชื่น
ละลอกคลื่นเคลียคลอพะนอไล่
พบถ้ำน้อยริมฝั่งสมดั่งใจ
จึ่งเข้าไปหลบฝนที่หม่นมา

ผนังถ้ำคับแคบเข้าแอบซ่อน
เริ่มเปียกปอนเม็ดฝนที่หล่นซ่า
เรือลำน้อยค่อยแทรกแหวกพนา
เจ้าผวาเข้ากอดให้จอดเรือ

อัศจรรย์ลั่นเลื่อนสะเทือนถ้ำ
เมฆลอยต่ำฉ่ำชลจนเหลือเชื่อ
ทั้งฟ้าแลบฟ้าร้องคะนองเจือ
เสียงสั่นเครือคร่ำครวญจากนวลนาง

น้องกลัวฟ้าพี่รู้เสียงอู้อี้
จึ่งเลือกที่พาน้องประคองข้าง
ลงเรือน้อยลอยลำมิอำพราง
สู่ปลายทางฉิมพลีที่รอคอย

“ไพร พนาวัลย์”

[Music]

สาวดรุณกรุ่นฝัน..ความหรรษา
หวั่นผวาชายเชื่อมหลอกเอื้อมสอย
ใจตูมเต้นเร้นกายอยู่ปลายดอย
เริ่มทะยอยความกลัวในตัวตน

หลายชั่วครู่บางคราวช่างหนาวร้อน
ใคร่ตะลอนล้อกายยั่วสายฝน
ฝันเป็นหญิงในนิยายของหลายคน
หวามหวิววนสรรพางค์ครวญครางคลอ

หวังเคียงชายบรรจงลงลูบรัก
อย่าทึกทักโถมถั่งดั่งมีดหมอ
พรหมจรรย์วันลา..น้ำตาคลอ
ช่วยชะลออารมณ์ก่อนสมยอม

<a href="http://www.youtube.com/v/p1dXDiPq5Vk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/p1dXDiPq5Vk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

แก่แก่..อย่างนี้สิเด็ดนัก...บทบาทความรักไม่ค่อยห่าม โอนอ่อนผ่อนตาม..แสนจะเอาใจ 

[ก้าวแรกฯ...]

Thanks: ฝากรูป[/center]

๑ รักร้อนรอนเร่าเร้า..........ยามเคลียเคล้าเข้าเคลียคลอ
ไหวหวั่นอันไดหนอ..........จักพะนอพอให้คลาย

๐ รักร้อนรอนเร่าเร้า...........ใจกาย
อย่าพรั่นหวั่นคำชาย..........ล่วงล้ำ-
แล้วจากฝากความอาย........กรายย่ำ
ใช่หลอกให้ชอกช้ำ............ล่วงล้ำแล้วลา

๒ รักร้อนรอนเร่าเร้า..........หอมยวนเย้าเร้าใจชาย
ซอกไซร้ในใจหมาย..........ชมกลิ่นกายคล้ายต้องมนต์

๐ รักร้อนรอนเร่าเร้า..........ใจตน
ล้ำล่วงบ่วงรักจน..............แนบเนื้อ
ปรางค์ปลั่งดั่งต้องมนต์.......กายกลิ่น
ตาต่อตาก่อเกื้อ...............โอบเอื้อตระกองกาย

๓ ร้อนกายคล้ายหม่นไหม้.....ยากข่มไหวดั่งไฟผลาญ
ผ่าวโหมโถมดวงมาน..........ร้อนรักซ่านผ่านผิวกาย

๐ ร้อนกายคล้ายหม่นไหม้....เพลิงพราย
ร้อนเร่าเข้าทำลาย............เขื่อนกั้น
สู่ห้วงล่วงเพียงหมาย.........อกอิ่ม
กายก่ายเกยเชยครั้น..........ผ่าวพริ้มซ่านทรวง

๔ ร้อนกายหมายปลดเปลื้อง..........วิมานเมือง ณ เบื้องหน้า   
ราคินจินตนา...........................ร่วมไขว่คว้ามาเชยชม

๐ ร้อนกายหมายปลดเปลื้อง..........สู่ภิรมย์
ปลดปล่อยดั่งลอยลม.................สุขล้น
เชยชิดสนิทสนม......................อิงแอบ
เมื่อตระการผ่านพ้น...................ท่วมท้นใจเรา ๚ะ๛

ก้าวแรกฯ...      

[รการตติ]

[บูรพาท่าพระจันทร์]

สาวดรุณกรุ่นฝัน..ความหรรษา
หวั่นผวาชายเชื่อมหลอกเอื้อมสอย
ใจตูมเต้นเร้นกายอยู่ปลายดอย
เริ่มทะยอยความกลัวในตัวตน

หลายชั่วครู่บางคราวช่างหนาวร้อน
ใคร่ตะลอนล้อกายยั่วสายฝน
ฝันเป็นหญิงในนิยายของหลายคน
หวามหวิววนสรรพางค์ครวญครางคลอ

หวังเคียงชายบรรจงลงลูบรัก
อย่าทึกทักโถมถั่งดั่งมีดหมอ
พรหมจรรย์วันลา..น้ำตาคลอ
ช่วยชะลออารมณ์ก่อนสมยอม


http://www.youtube.com/watch?v=p1dXDiPq5Vk#noexternalembed&vq=medium#t=19


แก่แก่..อย่างนี้สิเด็ดนัก...บทบาทความรักไม่ค่อยห่าม โอนอ่อนผ่อนตาม..แสนจะเอาใจ 

 

ช่างปลาบปลื้มลืมตนว่าคนแก่
ชุ่มดวงแดแลชื่นระรื่นหอม
ทั้งอุ่นเนื้อเจือประทิ่นกลิ่นพะยอม
ยามดมดอมน้อมกายาพาโรยริน

แล้วชวนน้องท่องชลด้นกระแส
ร่วมเรือแพแม่เอยเชยสายสินธุ์
อันตัวพี่นี้ชำนาญชาญวาริน
ขอยุพินยินสดับไม่อับปาง

เรื่องจะล่มจมลงนั้นคงยาก
ใช่ลำบากมากฝีมือเรื่องถือหาง
ถึงลมจัดพัดแรงอย่าแคลงคลาง
จะเคียงนางขวางคลื่นจนชื่นใจ

คนสูงวัยในงานนั้นชาญนัก
ผ่านประจักษ์ตระหนักจิตวินิจฉัย
หากเป็นหนุ่มจะกลุ้มสุมฤทัย
ล่องเรือไปไม่นานก็พานจม...

"  บูรพ์  "

 

ป.ล.คิดถูกแล้วนะคุณน้อง...ที่เลือกใช้คนสูงวัยน่ะ..

[Prapacarn ❀]

มิอาจจะป้องปัดขัดใจขืน
พสุธาครั่นครืนถึงเวหา
เมฆหมอกฉ่ำน้ำฝนท้นถั่งมา
พิศวาสพา..ร้อนรุมสุมห้วงใจ
 
และเจิ่งนองสองฝั่งล้นหลั่งท่วม
แล้วไหลรวมโถมทดเหนือจรดใต้
ลมหายใจอุ่นระรัว..บัวแอบใบ
ระอุไอเกรงเจ้าจะเฉามือ
 
ละอองฝนโปรยปรายกลายกระหน่ำ
ไหลเป็นลำกระแทกกระทั้น..อ้าว !... ฝันหรือ
แว่วนกแสกข้างหน้าต่างครางฮือฮือ
เอ๊ะ..มันคือเสียงเรา...อุ๊ย !! ไม่เข้าใจ
 
หึๆๆ..อะแฮ่ม ........... แซมนี่เอง
 

สัมผัสใคร..ก็ต่อคนนั้นแหละครับ... ♥