ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[bossblacklnw]

แต้งกลอนแปด (4บท) ตอนกัณฑ์กุมาร ให้ทีนะคับบบ ขอร้อง แต่งไม่ได้จิงๆ 

[panthong.kh]

แต้งกลอนแปด (4บท) ตอนกัณฑ์กุมาร ให้ทีนะคับบบ ขอร้อง แต่งไม่ได้จิงๆ 

เห็นชูชก งกเงิ่น เดินตามป่า
เข้ามาหา ท่าทาง กร่างเหลือหลาย
ไม่รู้จัก ที่ต่ำสูง ฟุ้งน้ำลาย
ขอกุมาร ตามหมาย มุ่งมั่นมา

สบโอกาส ตอนมัทรี นี้ไม่อยู่
แต่นางรู้ ด้วยนิมิต คิดไปว่า
ต้องเกิดเรื่อง แน่นอน อ่อนอุรา
รีบปรึกษา สามี ด้วยมีทุกข์

พระเวสสันดร ตรัสไป ด้วยได้คิด
ถึงนิมิต ของนาง พลางปลอบปลุก
อาจเป็นเพราะ เสวยนาน ท่านเลยจุก
อย่าได้รุก รนราน พานเหนื่อยใจ

ครั้นเวลา ผ่านไป ได้รับรู้
ยอดพธู สองกุมาร ท่านมอบให้
กับชูชก ไปแล้ว แก้วทรามวัย
ดังฤทัย ถูกหั่น พลันเป็นลม

พี่พันทอง
น่าจะพอได้น้อ จริงๆ แล้วก็ไม่อยากจะแต่งให้นะค่ะ เพราะกลัวน้องๆ จะเคยตัว
น้องควรจะลองฝึกแต่งเองจะได้ภูมิใจ

[bossblacklnw]

ขอบคุณมากนะคับ 

[มัดตน]

เวสสันดรตอนกัณฑ์กุมารนี้
เนื้อความมี..หนึ่งร้อยเอ็ด..พระคาถา
หากย่อความตามพจน์รจนา
คือสมปรารถนาของเฒ่าพราหมณ์

จากกลิงค์สู่ดงเขาวงกต
ได้ดาบส..อจุตฤาษีชี้ช่องข้าม
ถึงอาศรมสิทธาพนาราม
ก็ย่ำ "ยามพระอาทิตย์อัสดง" (คิดถึงอยู่เด้อ)

หากเข้าขอกุมาร ณ กาลนี้
นางมัทรีคงจะขัดประสงค์
มารดาหรือจะตัดสลัดปลง
จะลดรักลูกลง..มิมีเลย

เฮ้อ! สี่บทตั้งกฎไว้น้อยไปหนู
ฉะนี้ปู่ขอลาไปเฉยเฉย
นึกหิวเหล้าทีไรไม่เสบย
ไปละเหวย..ต้องไปหาสุราก๊ง. (เหอะๆ)

[ไร้นวล^^]

(หัวข้อยากนะนี่ แต่จะให้จบในสี่บทยากหน่อยนะ ขนาดพี่แต่งเจ็ดบทยังแบบรวบรัด ขาดรายละเอียดไปพอสมควร ขออนุญาตทั้งคุณพันฯและท่านมัดตนนะครับ แต่งอีกสำนวนให้น้องเลือกตามอัธยาศัยเลย  โชคดีนะน้องเอ๋ย)

พราหมณ์ชูชกท่องมาถึงอาศรม
เข้าประนมน้อมขอหน่อกษัตริย์
กับพระเวสสันดรบวรวัตร
ผู้พิพัฒโพธิญาณทานบารมี

โปรดประทานสองกุมารหม่อมฉันด้วย
เพื่อได้ช่วยคนลำบากไร้ศักดิ์ศรี
จะได้พากัณหาแลชาลี
สู่วิถีแห่งพราหมณ์บำรุงตน

โพธิสัตว์ตรัสประทานกุมารให้
ทานมัยบำเพ็ญเต็มกุศล
ควรรอแม่มัทรีนี้อีกคน
จะก่อผลเมื่อมารดาเมตตาตาม

เฒ่าชูชกอกร้อนอ้อนวอนขอ
หากจะรอมารดาอาจมาห้าม
จึงประทานสองกุมารแก่เฒ่าพราหมณ์
หากอารามกลับไร้ร่างทั้งสององค์

จึงตามหาพระธิดาและโอรส
สระบงกชพบร้อยเท้างามเงาบ่ง
ว่าหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์แอบลัดลง
จึงเรียกองค์พระกุมารประทานบุญ

เมื่อชูชกได้ตามปรารถนา
เชือกผูกขาแขนเกี่ยวอย่างเฉียวฉุน
กุมารเจ็บร้องไห้ไม่การุณย์
โทสะหนุนไท้เกือบพลัดประหัตพราหมณ์

ด้วยบุญนี้ที่สรรสร้างทางพุทธะ
จึงทรงละความโกรธชูชกหยาม
แล้วผู้เฒ่าเฆี่ยนกุมารให้ติดตาม
สู่เขตคามบ้านตนดั้นด้นไปฯ