| 30 สิงหาคม 2012, 03:58:PM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 03:58:PM » |
 ชุมชน
|
เพราะ..เป็นเพียงหญิงหนึ่ง ซึ่งตรมจิต
เพราะ..ว่าฟ้า ลิขิต ให้ผิดหวัง
เพราะ...มีเพียง ความเศร้า เข้าประดัง
เพราะ..ความหลัง ฝังจิต คิดเรื่อยมา
เขา..ไม่เคย เข้าใจ ในความรัก
เขา..ไม่เคย ประจักษ์ ภักดิ์ห่วงหา
เขา..ไม่เคย อาวรณ์ ตอนจากลา
เขา..ไม่เคย เห็นค่า พารักไกล
เปลี่ยน..แปรไป ไม่เห็น เหมือน เช่นก่อน
เปลี่ยน..ดวงใจ จากจร จึงอ่อนไหว
เปลี่ยน..จากรัก เป็นอื่น ให้ขื่นใจ
เปลี่ยน..เป็นใคร ไม่ใช่ฉัน ในวันนี้
ใจ..ดวงน้อย ลอยลับ ไม่กลับหวน
ใจ..เรรวน เปลี่ยนคล้อย ห่างถอยหนี
ใจ..เคยมั่น ผันไป ไม่ใยดี
ใจ..ดวงนี้ จึงช้ำ...น้ำตานอง
*********
ฉันจึงได้ แต่พร่ำลำนำเผย
โอ้รักเอย สิ้นร้าง วางสนอง
คงจะไร้ รักอยู่ คู่ประคอง
ได้แต่มองใครอื่นเขารื่นรมย์
นีคือเหตุ เจตนา คราเรียงร้อย
อักษรพลอย หม่นเหงา เฝ้าขื่นขม
ว่าจักเขียน ให้หวาน ก็พาลตรม
เพราะว่ารอย ระทม ที่ถมทรวง...
“สุนันยา”
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, บ้านริมโขง, บูรพาท่าพระจันทร์, อริญชย์, Music, ดาว อาชาไนย, สะเลเต, พี.พูนสุข, กังวาน, Prapacarn ❀, ไพร พนาวัลย์, ชลนา ทิชากร, รพีกาญจน์, ลมหนาว, เนิน จำราย
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 30 สิงหาคม 2012, 04:14:PM |
|
saknun
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 04:14:PM » |
ชุมชน
|
เป็นเรื่องเศร้า ของใจ ใครคนหนึ่ง
ที่พูดถึง ความเหงา เราเป็นห่วง
ให้แรงใจ สู้ไป ให้ลุล่วง
ทุกแดดวง ของจิต อย่าคิดตรม
ตั้งจากนี้ ต่อไป เอาใจช่วย
ให้คนสวย มีพลัง ฝังใจขม
รับความชื่น สดใส ไกลระทม
หวังสุขสม ต้องเจอ เธอสักวัน |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, บ้านริมโขง, รัตนาวดี, บูรพาท่าพระจันทร์, อริญชย์, สะเลเต, พี.พูนสุข, กังวาน, Prapacarn ❀, ไพร พนาวัลย์, ชลนา ทิชากร, รพีกาญจน์, ลมหนาว
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 สิงหาคม 2012, 04:52:PM |
|
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 04:52:PM » |
ชุมชน
|
*********
ฉันจึงได้ แต่พร่ำลำนำเผย
โอ้รักเอย สิ้นร้าง วางสนอง
คงจะไร้ รักอยู่ คู่ประคอง
ได้แต่มองใครอื่นเขารื่นรมย์
นีคือเหตุ เจตนา คราเรียงร้อย
อักษรพลอย หม่นเหงา เฝ้าขื่นขม
ว่าจักเขียน ให้หวาน ก็พาลตรม
เพราะว่ารอย ระทม ที่ถมทรวง...
“สุนันยา”
...เข้าใจแล้ว ในสิ่ง ที่หญิงมั่น
ครารักกัน ฝันพา ยิ่งกว่าหวง
ไยยามนี้ ฤดีหวั่น ฤๅฝันลวง
เขาลืมห่วง ส่งจิต คิดใครคอย...
...โอ้ไฉน ใจชาย ช่างร้ายนัก
ใช้คำรัก ประหาร ร้าวรานบ่อย
เหตุเพราะย้ำ คำรัก ผลักเราพลอย
เหตุผลถ้อย รักทำ ยิ่งช้ำใจ...
...หลงความรัก วิเศษ เกินเหตุผล
ใจจึงหม่น ผวา น้ำตาไหล
คอยวันหวน ครวญเฝ้า เศร้าฤทัย
แล้วเมื่อไหร่ จะชื่น เธอ..คืนเคียง...
รัตนาวดี
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, บูรพาท่าพระจันทร์, สุนันยา, บ้านริมโขง, ดาว อาชาไนย, สะเลเต, พี.พูนสุข, กังวาน, Prapacarn ❀, ไพร พนาวัลย์, ชลนา ทิชากร, รพีกาญจน์, ลมหนาว, เนิน จำราย
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 สิงหาคม 2012, 04:55:PM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 04:55:PM » |
ชุมชน
|
เพราะ..เป็นเพียงหญิงหนึ่ง ซึ่งตรมจิต
เพราะ..ว่าฟ้า ลิขิต ให้ผิดหวัง
เพราะ...มีเพียง ความเศร้า เข้าประดัง
เพราะ..ความหลัง ฝังจิต คิดเรื่อยมา
เขา..ไม่เคย เข้าใจ ในความรัก
เขา..ไม่เคย ประจักษ์ ภักดิ์ห่วงหา
เขา..ไม่เคย อาวรณ์ ตอนจากลา
เขา..ไม่เคย เห็นค่า พารักไกล
เปลี่ยน..แปรไป ไม่เห็น เหมือน เช่นก่อน
เปลี่ยน..ดวงใจ จากจร จึงอ่อนไหว
เปลี่ยน..จากรัก เป็นอื่น ให้ขื่นใจ
เปลี่ยน..เป็นใคร ไม่ใช่ฉัน ในวันนี้
ใจ..ดวงน้อย ลอยลับ ไม่กลับหวน
ใจ..เรรวน เปลี่ยนคล้อย ห่างถอยหนี
ใจ..เคยมั่น ผันไป ไม่ใยดี
ใจ..ดวงนี้ จึงช้ำ...น้ำตานอง
*********
ฉันจึงได้ แต่พร่ำลำนำเผย
โอ้รักเอย สิ้นร้าง วางสนอง
คงจะไร้ รักอยู่ คู่ประคอง
ได้แต่มองใครอื่นเขารื่นรมย์
นีคือเหตุ เจตนา คราเรียงร้อย
อักษรพลอย หม่นเหงา เฝ้าขื่นขม
ว่าจักเขียน ให้หวาน ก็พาลตรม
เพราะว่ารอย ระทม ที่ถมทรวง...
“สุนันยา”
อยากเคียงข้างสำอางโฉมเพื่อโลมขวัญ
ล้างจาบัลย์ทัณฑ์ใจที่ใหญ่หลวง
แต่อกพี่นี้ก็หักด้วยรักลวง
เหมือนต้องบ่วงห่วงหาขื่อคาใจ
หากความเศร้าเหงาตรมประสมสอง
น้ำตาของน้องพี่จะปรี่ไหล
ผ่านอักษรกลอนกานท์ของบ้านไทย
ไม่ว่าใครได้อ่านจะพานตรม
ขอส่งใจให้รู้ว่าอยู่ข้าง
ถึงแม้ร่างห่างไกลไม่เคียงสม
แต่อักษรกลอนกานท์สำราญชม
น้ำตาพรมประสมน้องเจ้าของกลอน... 
" บูรพ์ "
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, สุนันยา, Music, บ้านริมโขง, สะเลเต, รัตนาวดี, พี.พูนสุข, กังวาน, Prapacarn ❀, ไพร พนาวัลย์, ชลนา ทิชากร, รพีกาญจน์, ลมหนาว, เนิน จำราย
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
| 30 สิงหาคม 2012, 05:17:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 05:17:PM » |
ชุมชน
|
เหงา เพราะใจ ไร้ชื่น ขมขื่นหนัก
เหงา เพราะรัก หักลา น้ำตาร่วง
เหงา เพราะใครไกลกัน สัมพันธ์ลวง
เหงา เพราะดวง ฤดี มีระทม
เธอพ่ายแพ้ รักหรือ คือสาเหตุ
เธอพ่ายแพ้ อาเพศ เฉดสาสม
เธอพ่ายแพ้ รักใคร ให้ระบม
เธอพ่ายแพ้ แค่ลม หรือคมคน
ฟังเสียงครวญ หวนไห้ ดั่งไฟผลาญ
ฟังเสียงครวญ ร้าวราน อาการหม่น
ฟังเสียงครวญ ล้วนย้ำ จำใจทน
ฟังเสียงครวญ ชวนฉงน บนรักนาง
รักด้วยใฝ่...ในรัก เกินหักห้าม
รักด้วยฝัน...แวววาม ไร้ยามห่าง
หวังเสมอ เธอมั่น ...ไร้วันจาง
รักออกวาง ด้วยมั่น ...ไร้วันจร
แต่บัดนี้ ที่รัก หักสวาท
จนไม่อาจ วาดหวัง ดังแต่ก่อน
เธอต้องเศร้า เหงาทรวง ทวงอ้อนวอน
คอยให้ย้อน อ้อนหา พาคร่ำครวญ
ด้วยเหตุผล คนเหงา เฝ้าเรียกหา
ด้วยเหตุผล ล้นค่า พากำสรวล
เห็นใจนาง ร้างรัก หนักรัญจวน
เห็นใจนาง ช่างล้วน..ป่วนอารมณ์..
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, สะเลเต, รัตนาวดี, อริญชย์, พี.พูนสุข, กังวาน, Prapacarn ❀, ชลนา ทิชากร, รพีกาญจน์, ลมหนาว, เนิน จำราย
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 สิงหาคม 2012, 05:33:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 05:33:PM » |
ชุมชน
|
เป็นเรื่องเศร้า ของใจ ใครคนหนึ่ง
ที่พูดถึง ความเหงา เราเป็นห่วง
ให้แรงใจ สู้ไป ให้ลุล่วง
ทุกแดดวง ของจิต อย่าคิดตรม
ตั้งจากนี้ ต่อไป เอาใจช่วย
ให้คนสวย มีพลัง ฝังใจขม
รับความชื่น สดใส ไกลระทม
หวังสุขสม ต้องเจอ เธอสักวัน ขอขอบคุณ น้ำใจที่ไหลเอื้อ
คอยจุนเจือ คนซึ่ง รำพึงฝัน
ขาดรักร้อย คอยอยู่ คู่ประชัน
มีแต่ความโศกศัลย์ เป็นม่านเงา
มีแต่ความระทม ที่ถมถา
และน้ำตาเป็นเพื่อน เตือนความเหงา
หลายปีผ่าน นานเนิ่น เกินบรรเทา
ขาดคนเย้า เคล้าเรียง เคียงนิทรา...
"สุนันยา"
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 30 สิงหาคม 2012, 06:28:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 06:28:PM » |
ชุมชน
|
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 30 สิงหาคม 2012, 07:48:PM |
|
กังวาน
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 30 สิงหาคม 2012, 07:48:PM » |
ชุมชน
|
เธอก็เหงาฉันก็เหงาเศร้ายิ่งนัก
เรามารักกันไหมให้โลกหวาน
มิต้องมีเหตุผลทนร้าวราน
ความชื่นบานรออยู่ถ้ารู้กัน
เขามาหลอกออกปากฝากคำห่วง
ลิ้นชายลวงทำให้เห็นเป็นสวรรค์
กงจักรมองเป็นดอกบัวมิกลัวทัณฑ์
พอถึงวันเขาจากยากทำใจ
คนซื่อซื่อชื่อkarnkaiเธอไม่สน
ปล่อยตากฝนชอกช้ำน้ำตาไหล
เธอยังดีที่เคยคบพบกับใคร
ฉันสิไม่เคยมีรักมีภักดี
ขอเอื้อนเอ่ยเผยใจให้เธอเห็น
ถ้าพอเป็นผู้ร่วมทางอย่าร้างหนี
ถึงมิเคยมีคนรักปักชีวี
แต่ตอนนี้ขอฉันรักเธอสักคน
แล้วเหตุผลทนเหงาคงเอาทิ้ง
รักของหญิงชายคู่ใหม่ให้อีกหน
จะเคียงคู่อยู่ข้างมิห่างตน
สุขกมลยิ่งนัก...เรารักกัน
---karnkai--- |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, รัตนาวดี, พี.พูนสุข, บ้านริมโขง, สุนันยา, ไพร พนาวัลย์, ชลนา ทิชากร, รพีกาญจน์, ลมหนาว, อริญชย์, เนิน จำราย
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
| 31 สิงหาคม 2012, 08:02:AM |
|
|
|
| 31 สิงหาคม 2012, 01:41:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 31 สิงหาคม 2012, 01:41:PM » |
ชุมชน
|
เหงา เพราะใจ ไร้ชื่น ขมขื่นหนัก
เหงา เพราะรัก หักลา น้ำตาร่วง
เหงา เพราะใครไกลกัน สัมพันธ์ลวง
เหงา เพราะดวง ฤดี มีระทม
เธอพ่ายแพ้ รักหรือ คือสาเหตุ
เธอพ่ายแพ้ อาเพศ เฉดสาสม
เธอพ่ายแพ้ รักใคร ให้ระบม
เธอพ่ายแพ้ แค่ลม หรือคมคน
ฟังเสียงครวญ หวนไห้ ดั่งไฟผลาญ
ฟังเสียงครวญ ร้าวราน อาการหม่น
ฟังเสียงครวญ ล้วนย้ำ จำใจทน
ฟังเสียงครวญ ชวนฉงน บนรักนาง
รักด้วยใฝ่...ในรัก เกินหักห้าม
รักด้วยฝัน...แวววาม ไร้ยามห่าง
หวังเสมอ เธอมั่น ...ไร้วันจาง
รักออกวาง ด้วยมั่น ...ไร้วันจร
แต่บัดนี้ ที่รัก หักสวาท
จนไม่อาจ วาดหวัง ดังแต่ก่อน
เธอต้องเศร้า เหงาทรวง ทวงอ้อนวอน
คอยให้ย้อน อ้อนหา พาคร่ำครวญ
ด้วยเหตุผล คนเหงา เฝ้าเรียกหา
ด้วยเหตุผล ล้นค่า พากำสรวล
เห็นใจนาง ร้างรัก หนักรัญจวน
เห็นใจนาง ช่างล้วน..ป่วนอารมณ์..
"บ้านริมโขง" เหงา เพราะใจ ไร้รัก สลักมั่น
เหงา เพราะใจ ใฝ่ฝัน วันสุขสม
เหงา เพราะเขา ทำเรา เศร้าโศกตรม
เหงา เพราะทาง ระทมพรหมชี้วาง
ใจ พ่ายยับ กับเหตุ อาเพสก่อ
ใจ ทุกข์ท้อ ต่อความ ทำเมินหมาง
ใจ เจ้าเอย เผยช้ำ ยามรักจาง
ใจ อยู่อย่าง อับเฉา เฝ้าทุกข์ทน
ไร้ เขาเคียง เรียงร้อย ถ้อยคำขาน
ไร้ เสียงหวาน หว่านพราย คลายสับสน
ไร้ เขากล่อม กลอนรื่น ชื่นกมล
ไร้ ซึ่งคน เคยภักดิ์ บอกรักเรา
รัก จากใจ ให้เห็น เช่นวันก่อน
รัก รักอาทร โอบเอื้อ เมื่อหงอยเหงา
รัก ไม่ลวง ห่วงหา มาเป็นเงา
รัก เคียงเคล้าเย้าหยอก...ไม่หลอกกัน
แต่คงสิ้น แลัวรักจึงหักหาญ
ลืมวันวาน หวานเคียง สำเนียงฝัน
เป็นอดีตกรีดใจ ให้จาบัลย์
เหลือโศกศัลย์ เป็นเพื่อน ที่เยือนมา
เหตุผลนี้ ที่บอก ออกจากจิต
หวังพี่คิด ช่วยปลอบ มอบห่วงหา
อย่าปล่อยให้ขื่นขม ตรมน้ำตา
ด้วยเหว่หว้า อาลัย ...อย่าใจดำ 
“สุนันยา”
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 31 สิงหาคม 2012, 06:22:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 31 สิงหาคม 2012, 06:22:PM » |
ชุมชน
|
เธอก็เหงาฉันก็เหงาเศร้ายิ่งนัก
เรามารักกันไหมให้โลกหวาน
มิต้องมีเหตุผลทนร้าวราน
ความชื่นบานรออยู่ถ้ารู้กัน
เขามาหลอกออกปากฝากคำห่วง
ลิ้นชายลวงทำให้เห็นเป็นสวรรค์
กงจักรมองเป็นดอกบัวมิกลัวทัณฑ์
พอถึงวันเขาจากยากทำใจ
คนซื่อซื่อชื่อkarnkaiเธอไม่สน
ปล่อยตากฝนชอกช้ำน้ำตาไหล
เธอยังดีที่เคยคบพบกับใคร
ฉันสิไม่เคยมีรักมีภักดี
ขอเอื้อนเอ่ยเผยใจให้เธอเห็น
ถ้าพอเป็นผู้ร่วมทางอย่าร้างหนี
ถึงมิเคยมีคนรักปักชีวี
แต่ตอนนี้ขอฉันรักเธอสักคน
แล้วเหตุผลทนเหงาคงเอาทิ้ง
รักของหญิงชายคู่ใหม่ให้อีกหน
จะเคียงคู่อยู่ข้างมิห่างตน
สุขกมลยิ่งนัก...เรารักกัน
---karnkai---
หากว่าเรา รักกัน ดังขานกล่าว
ความปวดร้าว คงไกล เหมือนใฝ่ฝัน
จะเป็นจริง หรือไม่ ในสัมพันธ์
น้องสุนันฯ หวั่นหนัก กลัวรักลวง
เคยแอบเห็น พี่กานต์หว่านเสน่ห์
รักถ่ายเท ท่วมท้น หลายคนหวง
มีหรือที่จะเหงา เศร้าทั้งปวง
คิดจะควง เป็นแฟน คงแสนช้ำ
เพราะตอนนี้ ความเหงา เข้าถมทับ
ให้ต้องรับ ระทม ตรมเจ็บหนำ
เหมือนบุพเพ เสกสรร ปั้นแต่งทำ
เป็นดั่งกรรม ปางใด ไม่รู้เลย
แม้นอยากรัก พี่กานต์ ดุจขานบอก
กลัวพี่หลอก ซ่อนเร้น ไม่เห็นเผย
หากเผลอไผล ใจส่ง แบบลงเอย
คงต้องเจ็บอย่างเคย ที่เอ่ยมา
ขอเวลาสักหน่อย จะค่อยคิด
รอลิขิต จากสรวง หล่นร่วงหา
ให้พรหมท่าน ชี้วาง ทางนำพา
สุนันยา จะเคียง เพียง karnkai 
“สุนันยา”
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
|
