ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รัตนาวดี]

...ทิ้งคนเคย เชยชิด คู่มิตรฝัน
ทิ้งคนมั่น เคยคู่ อยู่เคียงใฝ่
ทิ้งความรัก เคยห่วง ทั้งดวงใจ
ทิ้งจนลืม ว่าใคร ไห้คร่ำครวญ...

...ทิ้งฉันบน ทางฝัน ใจหวั่นหา
ทิ้งไว้กับ เวลา พาปั่นป่วน
ทิ้งใจฉัน ฝันพร่ำ ร่ำหาชวน
โทมนัส กำสรวล พลางครวญคอย...

...เคยคู่เคียง ร่วมฝัน กันสุดฟ้า
พรรณา ด้วยรัก สลักถ้อย
รักเสมือน เดือนอยู่ คู่ดาวลอย
ถักรักคล้าย สายสร้อย ครบถ้อยใจ...

...เธอประคอง คล้องฝัน พาฉันเคลิ้ม
พร้อมแต่งเติม ความรัก หนักแน่นให้
ขอบคุณที่ เคยสอน ป้อนรักใจ
เบิกขอบฟ้า กว้างใหญ่ ให้ครอบครอง...

...ฟ้าเคยพร่าง พรรณราย กระจายฝัน
ทุกคืนวัน คู่เคียง เพียงเราสอง
มีดาวเดือน เกลื่อนชม เราสมปอง
ความรักผ่อง ผุดซึ้ง ตรึงตรากาล...

...ทิ้งฉันให้ เดียวดาย ปลายขอบฝัน
ทิ้งจนลืม คืนวัน เคยฝันหวาน
ขอบคุณที่ ขยี้ใจ ไว้แหลกลาญ
ลาจูบซอก อกผ่าน กลางม่านใจ.....

รัตนาวดี
 

<a href="http://www.youtube.com/v/zeQN3dGIFXs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/zeQN3dGIFXs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ดาว อาชาไนย]

ฝันถึงรุ้งทอสายที่ปลายฟ้า
เคยติดตาบางคนจนหลงใหล
ละอองฝนโปรยสายกายฉ่ำไป
น้ำหทัยเธออาบกำซาบทรวง

ได้อ่านพจน์บทกวีที่ไพเราะ
บอกจำเพาะความนัยว่าใครห่วง
ดั่งน้ำทิพย์โลมไล้ใจทั้งดวง
น้ำผึ้งรวงไม่หวานเท่ากานท์กลอน

หัวใจลอยโลดแล่นสู่แผ่นฟ้า
ตามเสาะหาขวัญใจไยหลบซ่อน
หรือแฝงหมู่เมฆขาวพราวอัมพร
หรือลอยร่อนเหินลมเพลินชมดาว

ใคร่ชวนเธอมาข้างนอกเก็บดอกร้ก
ให้ประจักษ์ซึ้งในน้ำใจสาว
ใครบอกว่าความรักจักยืนยาว
คำที่กล่าวมานั้นกลั่นจากใจ

คนช่างฝันพลันเริ่มเคลิบเคลิ้มฝัน
คิดว่าวันหนึ่งห้ามปรามไม่ไหว
คงเดินทางสู่รุ้งที่พุ่งไกล
หากบินได้จะไม่ท้อหรือรอรา

จึงอยากมีปีกกว้างเหมือนอย่างนก
รีบเร่งผกโผผินบินไปหา
วอนขอกกกอดแก้วกัลยา
ดั้นเมฆาเคียงคู่อยู่กับเธอ

ดาว อาชาไนย

[รัตนาวดี]

...หลงติดอยู่ ริมท้าย สุดปลายฝัน
ฤทัยหวั่น ปล่าวเปลี่ยว ยามเหลียวเหม่อ
ฤๅวันหาย กรายจาก มิอยากเจอ
น้ำตาเอ่อ โหยหา พาเพ้อคอย...

...หลงเดินถาม รักปลอบ ตามขอบฝัน
มองทุกวัน ไร้เธอ พร่ำเพ้อบ่อย
ไร้รอยทาง หวนกลับ เลือนลับพลอย
น้ำตาปรอย ร่ำหา จนล้าใจ...

...มองเห็นดาว พุ่งแสง ทะแยงฟ้า
ยามอุรา รัญจวน หยุดหวนไห้
โอ้..ดาวจ๋า อย่าหาย สลายไป
สุดปลายฝัน รู้ไหม?  มีใครรอ....

รัตนาวดี

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


เธอมีดาวพราวพร่างไว้ต่างหน้า
ยามเหว่ว้าคราใดเปิดใจขอ
ให้ดาวดวงทรวงมอบปลอบพะนอ
ล้างทุกข์ท้อง้องอนฉะอ้อนคำ

แต่อกเราเจ้าเอยไร้เชยชื่น
มีความขื่นหมื่นแสนแทนนวลขำ
แม้นดาวเดือนเกลื่อนตาเบื้องฟ้าดำ
ไร้ลำนำย้ำเหงาเปลี่ยวเปล่าทรวง

เหมือนถูกหญิงทิ้งขว้างขอบทางเปลี่ยว
รอแห้งเหี่ยวเดียวดายหายแหนหวง
ภุมรินบินหนีลี้ดอกดวง
หลังลุล่วงรสลิ้มจนอิ่มใจ...


"  บูรพ์  "


 

[รัตนาวดี]

เห็นพี่ทำ ท่าที หนีน้องเรื่อย
แกล้งรักเฉื่อย ซ่อนเร้น มิเน้นให้
พี่แอบหม่น หมองจิต ปิดทำไม
เก็บรักแอบ ตรอมไย ไม่บอกกัน...

...มาวันนี้ รู้ไหม ใจน้องหาย
เห็นพี่ชาย หลบฝืน กล้ำกลืนฝัน
เก็บรักซ่อน  ก่อนหยอก พอกสัมพันธ์
ไยสร้างฝัน ให้บ่อย แล้วถอยไกล...

...รักเพียงเอา เงาฝาก แล้วจากหัน
นางริมท้าย ปลายฝัน ครวญหวั่นไหว
ฝันเงียบเหงา ยามนี้ ไม่มีใคร
รัญจวนไห้ สะอื้น ในคืนคอย...

รัตนาวดี

[ก้าวแรกฯ...]

ทิ้งโดดเดี่ยวเดียวดายที่ปลายฝัน
เคยตั้งมั่นเบื้องนั้นร่วมฝันใฝ่
ต้องตัดใจจำพรากจากมาไกล
ทั้งที่ใจไม่อยากจะจากลา

จึงส่งเธอถึงที่หมาย ณ ปลายฝัน
เพียงแต่ฉันมิได้ดูอยู่เคียงบ่า
คือภาระเงื่อนไขของเวลา
จึงก้มหน้าจากมาน้ำตากลืน

ความจำเป็นเข็ญเคี่ยวให้เปลี่ยวเหงา
นั่นเพราะเราแตกต่างสุดทางฝืน
จึงต้องแตกแยกขั้วชั่วข้ามคืน
เธอเชียร์ผีฯฉันปืนฯอย่าคืนดี

ก้าวแรกฯ...

[panthong.kh]

เมื่อความรัก สลาย พ่ายพังยับ
ต้องกลายกลับ ลับเลือน เหมือนขยี้
ฤทัยหม่น ป่นแหลก แทรกชีวี
ร้าวเหลือที่ แตกดับ จับกมล

จะเหลียวมอง จ้องหา อุราหวั่น
ต้องถึงขั้น นอนซม ตรมสับสน
เฝ้าคอยรอ หนอเรา เข้าตาจน
จำฝืนทน บ่นปี้ ฤดีครวญ
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

ไม่อยากทิ้งจอมใจให้เศร้าโศก
แต่เพราะโลกหมุนเวียนเปลี่ยนกำสรวล
จำต้องพรากจากขวัญแสนรัญจวน
เจ้าเนื้อนวลหวนไห้ดั่งใจดำ

ถึงเวลาจำพรากต้องจากแล้ว
โอ้ดวงแก้วลุกยืนเฝ้ากลืนกล้ำ
ได้เพียงฝากน้ำถ้อยแต่น้อยคำ
ฝังใจจำใบหน้าน้ำตาคลอ

จงอยู่ดีเถิดหนาแก้วตาพี่
ต่อแต่นี้ไฟดับไม่ลับล่อ
ไม่มีวันหวนคืนอย่าฝืนรอ
ดั่งตัดตอรักตายทะลายลง

สิ้นทางรักหักลาน้ำตาร่วง
จากพุ่มพวงทรวงแยกแหลกเป็นผง
ชั่วฟ้าดินบินลับไม่กลับธง
ขอปลดปลงรักแท้พ่ายแพ้เธอ

จึงขอทิ้งดวงใจไว้ปลายฟ้า
จนสุดหล้าฟ้าใสจะไม่เผลอ
รักสองเราร่วงหล่นไร้ปรนเปรอ
ขอพบเจอชาติหน้าถ้ามีจริง

“ไพร พนาวัลย์”

[ตะวันฉาย]

๐  ตรงที่เส้นขอบรุ้ง    ตรงคุ้งโค้งที่สู่สิง
ลายเมฆพาประวิง     บางอยู่นิ่งและเดียวดาย

๐ ทิ้งทุกอย่างคงที่     แล้วหล่นวางให้จางหาย
ร่องรอยรักทักทาย     จนสุดท้ายได้เพียงมอง

๐  เมื่อความฝันร้างลา   คราบน้ำตาก็พาหมอง
ความฝัน,ฉันแค่รอง      มิเกี่ยวข้องท่องหทัย

๐  ทิ้งฉันลงปลายขอบ-  ฝันที่มอบค่อยผลักไส
แรมร้างห่างกันไกล       ทิ้งฉันไว้ปลายรุ้งนั่น

๐  มิอาจคว้าและไขว่     ความห่วงใยปล่อยแปรผัน
น้ำตาเป็นกำนัน           ล้างรอยฝันใต้รุ้งงาม...


                      ตะวันฉาย

[ล้อเกวียน]

ตรงที่ใจได้ตระหนัก
ตรงที่รักถูกมองข้าม
ตรงที่ช้ำย้ำติดตาม
ตรงคำถามยังค้างคา

ที่โคนรุ้งสีสวย
มีคนป่วยรอรักษา
คนถูกทิ้งรอเยียวยา
กับเวลาที่อาดูร

 

[ตะวันฉาย]

ตรงที่ใจได้ตระหนัก
ตรงที่รักถูกมองข้าม
ตรงที่ช้ำย้ำติดตาม
ตรงคำถามยังค้างคา

ที่โคนรุ้งสีสวย
มีคนป่วยรอรักษา
คนถูกทิ้งรอเยียวยา
กับเวลาที่อาดูร

 

๐  จะวาดรอยเวลา   ให้ตรึงตราอย่าสาบสูญ
เก็บรักให้เพิ่มพูน      แล้วบวกคูณคำสัญญา

๐  หากป่วยด้วยทางรัก   จะเทียวผลักให้เหมือนว่า-
มีฉันเป็นเม็ดยา            ต่อเติมค่าด้วยไมตรี

๐  โคนรุ้งจะลายสวย      ฟ้าอำนวยด้วยใส่สี
ลบล้างเศร้าที่มี            จวบราตรีจะวางวาย...

                  ตะวันฉาย 

[รัตนาวดี]

ทิ้งโดดเดี่ยวเดียวดายที่ปลายฝัน
เคยตั้งมั่นเบื้องนั้นร่วมฝันใฝ่
ต้องตัดใจจำพรากจากมาไกล
ทั้งที่ใจไม่อยากจะจากลา

จึงส่งเธอถึงที่หมาย ณ ปลายฝัน
เพียงแต่ฉันมิได้ดูอยู่เคียงบ่า
คือภาระเงื่อนไขของเวลา
จึงก้มหน้าจากมาน้ำตากลืน

ความจำเป็นเข็ญเคี่ยวให้เปลี่ยวเหงา
นั่นเพราะเราแตกต่างสุดทางฝืน
จึงต้องแตกแยกขั้วชั่วข้ามคืน
เธอเชียร์ผีฯฉันปืนฯอย่าคืนดี

ก้าวแรกฯ...

...ความจำเป็น นะหรือ คือสาเหตุ
แยกขั้วเขตุ ให้เรา เศร้าหมองศรี
จำใจต้อง จากกัน ผันชีวี
ให้ฤดี ต้องช้ำ ระกำนาน...

...ขั้วปลายฝัน รอยแฉก เหมือนแยกแล้ว
ใจยังแว่ว คำคล้อง ทำนองสาน
ฤๅต้องมนตร์ ดลฝาก อยากพบพาน
คิดถึงน่า สงสาร...ตราบนานเอย...

รัตนาวดี
 

[รัตนาวดี]

เมื่อความรัก สลาย พ่ายพังยับ
ต้องกลายกลับ ลับเลือน เหมือนขยี้
ฤทัยหม่น ป่นแหลก แทรกชีวี
ร้าวเหลือที่ แตกดับ จับกมล

จะเหลียวมอง จ้องหา อุราหวั่น
ต้องถึงขั้น นอนซม ตรมสับสน
เฝ้าคอยรอ หนอเรา เข้าตาจน
จำฝืนทน บ่นปี้ ฤดีครวญ
พันทอง

...แหวกปลายฝัน ดั้นด้น ตามค้นหา
รักไว้ชื่น อุรา เมื่อคราป่วน
น่าสงสาร ร่ำหา ครารัญจวน
ไร้เงาหวน ชวนรัก แซมปักจินต์...

...รักที่สวย ล้นฝาก อยากมีนัก
จะเฝ้าภัก ดฺีใส่ ใจถวิล
อยากมีรัก เคียงสุข ทุกอาจิณ
ไยปลายฝัน นั้นสิ้น กลิ่นรักชวน...

รัตนาวดี

[รัตนาวดี]

ไม่อยากทิ้งจอมใจให้เศร้าโศก
แต่เพราะโลกหมุนเวียนเปลี่ยนกำสรวล
จำต้องพรากจากขวัญแสนรัญจวน
เจ้าเนื้อนวลหวนไห้ดั่งใจดำ

ถึงเวลาจำพรากต้องจากแล้ว
โอ้ดวงแก้วลุกยืนเฝ้ากลืนกล้ำ
ได้เพียงฝากน้ำถ้อยแต่น้อยคำ
ฝังใจจำใบหน้าน้ำตาคลอ

จงอยู่ดีเถิดหนาแก้วตาพี่
ต่อแต่นี้ไฟดับไม่ลับล่อ
ไม่มีวันหวนคืนอย่าฝืนรอ
ดั่งตัดตอรักตายทะลายลง

สิ้นทางรักหักลาน้ำตาร่วง
จากพุ่มพวงทรวงแยกแหลกเป็นผง
ชั่วฟ้าดินบินลับไม่กลับธง
ขอปลดปลงรักแท้พ่ายแพ้เธอ

จึงขอทิ้งดวงใจไว้ปลายฟ้า
จนสุดหล้าฟ้าใสจะไม่เผลอ
รักสองเราร่วงหล่นไร้ปรนเปรอ
ขอพบเจอชาติหน้าถ้ามีจริง

“ไพร พนาวัลย์”

 

...จะเกี่ยวเก็บ ดวงใจ ไว้พาฝัน
จะยึดวัน ปล่อยวาง สร้างทุกสิ่ง
จะถนอม ออมรัก รอพักพิง
เพียงขออย่า ทอดทิ้ง น้องหญิงตรม...

...สุดปลายฝัน เหมือนตรา ว่ารักหาย
ฝันสลาย คล้ายรัก นั้นหักล่ม
แม้น้ำตา ไหลพราก บากระทม
ก็จะข่ม ใจรอ มิท้อเชียว...

...ไยปลายฝัน สิ้นสุด หยุดรักสร้าง
ต้องแรมร้าง ห่างกัน ฝันโดดเดี่ยว
ยังหลงตาม ถามใจ ใฝ่กลมเกลียว
แม้ช่อรัก เฉาเหี่ยว  ใจเทียวรอ...

รัตนาวดี

 

[รัตนาวดี]

๐  ตรงที่เส้นขอบรุ้ง    ตรงคุ้งโค้งที่สู่สิง
ลายเมฆพาประวิง     บางอยู่นิ่งและเดียวดาย

๐ ทิ้งทุกอย่างคงที่     แล้วหล่นวางให้จางหาย
ร่องรอยรักทักทาย     จนสุดท้ายได้เพียงมอง

๐  เมื่อความฝันร้างลา   คราบน้ำตาก็พาหมอง
ความฝัน,ฉันแค่รอง      มิเกี่ยวข้องท่องหทัย

๐  ทิ้งฉันลงปลายขอบ-  ฝันที่มอบค่อยผลักไส
แรมร้างห่างกันไกล       ทิ้งฉันไว้ปลายรุ้งนั่น

๐  มิอาจคว้าและไขว่     ความห่วงใยปล่อยแปรผัน
น้ำตาเป็นกำนัน           ล้างรอยฝันใต้รุ้งงาม...


                      ตะวันฉาย

❤

... รู้ไหมใจ ใครเศร้า เฝ้าคอยหา
รู้ไหมว่า ฤทัย ใครรอถาม
ปลายขอบฝัน วันนี้ ที่ดูงาม
ไยไร้ความ ห่วงหา ให้อาลัย...

...รอเวลา วันพรุ่ง เผื่อรุ้งสร้าง
เติมต่อปราง รักสวย ด้วยฝันให้
รักนี้ไม่ แปรผัน สร้างฝันไกล
รักฉันนี้ เก็บไว้ ให้เพียงเธอ...

รัตนาวดี

❤

<a href="http://www.youtube.com/v/BWpj5ZiuawM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/BWpj5ZiuawM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รัตนาวดี]

ตรงที่ใจได้ตระหนัก
ตรงที่รักถูกมองข้าม
ตรงที่ช้ำย้ำติดตาม
ตรงคำถามยังค้างคา

ที่โคนรุ้งสีสวย
มีคนป่วยรอรักษา
คนถูกทิ้งรอเยียวยา
กับเวลาที่อาดูร

 

...ยามรุ้งพร่าง สร้างสี ที่สดสวย
รุ้งคงช่วย รักกราย มิหายสูญ
คงมิแสร้ง แกล้งเติม รักเพิ่มพูน
ไร้อาดูร ให้อาลัย ไว้คอยรอ...

...ขอบโคนรุ้ง คงฝาก มากด้วยฝัน
พร้อมรักมั่น ผูกใจ ให้เราต่อ
เติมความหวาน ผสานใส่ ให้เคล้าคลอ
รักแตกหน่อ ช่อฝัน พลันตระการ...

...แต่ปลายฝัน ยามนี้ ไยมีเหงา
ไยถึงเศร้า พะวง น่าสงสาร
ไร้เธอมา พาฝัน เหมือนวันวาน
ปลายฝันร้าง รักนาน พานระทม...

รัตนาวดี
 

<a href="http://www.youtube.com/v/p9n40aTbwfk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/p9n40aTbwfk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>