ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ก้าวแรกฯ...]

[panthong.kh]

ขาวหรือดำ รู้ได้ ในความคิด
แม้มืดมิด แสงขาว พราวสุขใส
ที่ขุ่นมัว คือจิต คิดกันไป
นิ่งแล้วใช้ สมอง ตรึกตรองดู

เป็นเรื่องจริง บางครั้ง ที่พลั้งเผลอ
ให้ละเมอ ไปทั่ว มัวอดสู
ชำระล้าง ข้างใน ให้เพริศพรู
ต่างรับรู้ ดำขาว วับวาว ดี

จุดกระจ่าง ทางใจ ใสผ่องแผ้ว
มองเห็นแล้ว จุดขาว เราสุขี
ต้องฝึกฝน หนทาง บางครั้งมี
มลภาวะ เช่นนี้ เข้าคลอบงำ
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ประหนึ่งก้มล้มคว่ำคะมำหงาย
เกิดกลับกลายย้ายเล่ห์เคลื่อนเฉไฉ
หลายอย่างกลับสับสนพิกลไป
จากหน้าไยให้เห็นเป็นหลังพลัน

ชั่วกลายดีชี้ดำพร่ำว่าขาว
เรื่องชั่วฉาวข่าวอ้างว่าสร้างสรรค์
เลวสามานย์ขานอยู่ชนรู้กัน
ตอบรางวัลปันให้จนได้ดี

ยุคกระเบื้องเฟื่องลอยหงอยน้ำเต้า
ดีจับเจ่าเฝ้าตรอกยอกบัดสี
เหล่าผีเมืองเคืองช้ำโดนย่ำยี
ไพรภูติผีขยี้ผลาญรานระทม

รอแสงทองส่องสว่างสะสางโศก
ล้างวิโยคโบกสะบัดขจัดขม
คืนความชอบมอบความชื่นสุขรื่นรมย์
ได้เคียงสมชมนิยามซึ่งความจริง...

"  บูรพ์  "


 

[ก้าวแรกฯ...]

ขาวหรือดำ รู้ได้ ในความคิด
แม้มืดมิด แสงขาว พราวสุขใส
ที่ขุ่นมัว คือจิต คิดกันไป
นิ่งแล้วใช้ สมอง ตรึกตรองดู

เป็นเรื่องจริง บางครั้ง ที่พลั้งเผลอ
ให้ละเมอ ไปทั่ว มัวอดสู
ชำระล้าง ข้างใน ให้เพริศพรู
ต่างรับรู้ ดำขาว วับวาว ดี

จุดกระจ่าง ทางใจ ใสผ่องแผ้ว
มองเห็นแล้ว จุดขาว เราสุขี
ต้องฝึกฝน หนทาง บางครั้งมี
มลภาวะ เช่นนี้ เข้าคลอบงำ
พันทอง

หรือสำนึกเปราะบางกลางความคิด
หรือชีวิตผิดพลั้งครั้งถลำ-
สู่มืดมิดผิดถูกทุกครอบงำ
จนตกต่ำช้ำชอกเกินบอกใคร

อาจมีบ้างบางทีที่สับสน
เพราะใจตนหม่นหมองเกินส่องไหว
มุ่นหมกตกต่ำครอบงำใจ
มองสิ่งใดก็คล้ายกลายเป็นเทา

ดำ-ขาวบางคราวแค่ความคิด
อย่ายึดติดกับโลกที่โศกเศร้า
อย่าเพียงแลแง่ร้ายคลายบรรเทา
โลกสีเทาเปลี่ยนสีที่ใจตน

ก้าวแรกฯ...

 

[ก้าวแรกฯ...]

 


ประหนึ่งก้มล้มคว่ำคะมำหงาย
เกิดกลับกลายย้ายเล่ห์เคลื่อนเฉไฉ
หลายอย่างกลับสับสนพิกลไป
จากหน้าไยให้เห็นเป็นหลังพลัน

ชั่วกลายดีชี้ดำพร่ำว่าขาว
เรื่องชั่วฉาวข่าวอ้างว่าสร้างสรรค์
เลวสามานย์ขานอยู่ชนรู้กัน
ตอบรางวัลปันให้จนได้ดี

ยุคกระเบื้องเฟื่องลอยหงอยน้ำเต้า
ดีจับเจ่าเฝ้าตรอกยอกบัดสี
เหล่าผีเมืองเคืองช้ำโดนย่ำยี
ไพรภูติผีขยี้ผลาญรานระทม

รอแสงทองส่องสว่างสะสางโศก
ล้างวิโยคโบกสะบัดขจัดขม
คืนความชอบมอบความชื่นสุขรื่นรมย์
ได้เคียงสมชมนิยามซึ่งความจริง...

"  บูรพ์  "


 

ว่าขาว-ดำขึ้นอยู่ดูสิ่งไหน
อยู่ที่ใจหลายหลากและยากยิ่ง
อคติ.ทิฐิบิดเบือนจริง   
เพียงเห็นสิ่งอยากเห็นเช่นนั้นพอ

ขาวเป็นดำดำกลับขาวกี่คราวครั้ง
ประวัติศาสตร์พลาดพลั้งครั้งเติมต่อ
ผู้ชนะจารจดอย่างคดงอ
แล้วสรรเสริญเยินยอต่อความลวง

เส้นแบ่งกั้นขาวดำว่าล้ำไหม
อาจไม่ใช่คมมีดขีดเป็นช่วง
แบ่งเด่นชัดว่าจริงหรือสิ่งลวง
มิอาจจัดวัดตวงว่าลวงจริง

เพียงจิตใจมองใดไร้คติ
ใช้สติตริตรองครรลองสิ่ง-
ที่มองเห็นจะเป็นลวงหรือจริง
อาจบางทีมิใช่สิ่งจะนำพา

ก้าวแรกฯ...

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


อันชั่วดีมีกฎกำหนดเห็น
ใช่ซ่อนเร้นเฟ้นยากลำบากหา
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศปัญญา
ถือตนว่าค่าล้ำส่ำสัตว์ใด

สิ่งผิดแผกแยกไม่เป็นเช่นถูกผิด
ก็น่าคิดอนิจจาค่าอยู่ไหน
คนกับสัตว์วัดไม่ต่างแต่อย่างไร
แล้วไฉนให้จำแนกมาแยกกลาง

ความชั่วดีนี้ใช่ยากลำบากแจก
ที่สุดแปลกแยกไม่เป็นแล้วเห็นขวาง
เหมือนปล่อยปละละเลยทิ้งเฉยวาง
เพียงคำอ้างอย่างสติพิจารณา

ประวัติศาสตร์วาดหวังสังวรคิด
อย่าทำผิดซ้ำซากมากปัญหา
เคยมากชั่วกลัวไว้ให้นำพา
ย้ำเตือนตราปัญญาจดเป็นบทเรียน...

"  บูรพ์  "


 

[saknun]

ขาวดำ จำได้ เคยเขียน
มันเกรียน ไม่มี คนตอบ
น้อยใจ เขียนไป ไม่ชอบ
จะตอบ สักคำ ไม่มี
อนาถ  หนอเรา เขาเหมิน
ห่างเหิน กระไร เช่นนี้
ทั้งหลาย มีใจ หน่อยซี
ผมนี้  รอคอย ตั้งนาน

[ก้าวแรกฯ...]

 


อันชั่วดีมีกฎกำหนดเห็น
ใช่ซ่อนเร้นเฟ้นยากลำบากหา
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศปัญญา
ถือตนว่าค่าล้ำส่ำสัตว์ใด

สิ่งผิดแผกแยกไม่เป็นเช่นถูกผิด
ก็น่าคิดอนิจจาค่าอยู่ไหน
คนกับสัตว์วัดไม่ต่างแต่อย่างไร
แล้วไฉนให้จำแนกมาแยกกลาง

ความชั่วดีนี้ใช่ยากลำบากแจก
ที่สุดแปลกแยกไม่เป็นแล้วเห็นขวาง
เหมือนปล่อยปละละเลยทิ้งเฉยวาง
เพียงคำอ้างอย่างสติพิจารณา

ประวัติศาสตร์วาดหวังสังวรคิด
อย่าทำผิดซ้ำซากมากปัญหา
เคยมากชั่วกลัวไว้ให้นำพา
ย้ำเตือนตราปัญญาจดเป็นบทเรียน...

"  บูรพ์  "


 

ใช่.จริงอยู่รู้ต่างบนทางคิด
ค่าถูกผิดคิดกฎกำหนดเขียน
ประวัติศาสตร์อาจเป็นเช่นบทเรียน
ว่าอย่าเวียนวนช้ำให้ซ้ำรอย

อันดีชั่วตัวกรรมกระทำไว้
มีแต่ใจมนุษย์รู้หยุดถอย
ชี้กำเนิดประเสริฐค่าว่าเลิศลอย
อยู่ที่คอยยับยั้งแลชั่งใจ

ที่ผิดแผกแยกไปใช่ดีชั่ว
อยู่ที่ตัวเรามองไปทางไหน
จะตัดสินถูกผิดไปทิศได
อยู่ที่ใจพิสุทธิ์บริสุทธิ์วาง

ในระหว่างขาวดำอันก้ำกึ่ง
ขณะซึ่งจะวางเท้าลงก้าวย่าง
เพียงสติพิจารณาค่าเส้นทาง
คงกระจ่างสว่างกลางปัญญา

ก้าวแรกฯ...

 

[ก้าวแรกฯ...]

ขาว-ดำ ต่างเห็น กันอยู่
ต่างรู้ เพียงดู ก็เห็น
คือขาว คือดำ ที่เป็น
ประเด็น คือตรง หว่างกลาง

สีเทา สลัว มัวหม่น
เคล้าคละ ปะปน ทุกข้าง
ไม่ขาว ไม่ดำ จางจาง
จะแยก แบ่งข้าง อย่างไร

ก้าวแรกฯ...

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ข้าว-ขี้ นี้ดู รู้ทั่ว
ฤๅมั่ว กลั้วกลืน ชื่นไฉน
ประสม กลมกล่อม น้อมใจ
ชวนให้ ไยดี ปรีดา ?

ดี-ชั่ว ตัวใคร ใจรู้
เลือกดู อยู่จิต คิดหา
เพียงหนึ่ง พึงเน้น เฟ้นมา
ใช่ว่า คว้าสอง ปองชม

เทามัว ชั่วดี มีหรือ
มากคือ ดื้อแอบ แนบสม
ชนะไหน ใจสั่ง บังคม
กราบก้ม ภิรมย์เฝ้า เช้าเย็น

เจ็บแสบ แอบดำ นำขาว
คลุกเคล้า ข้าว-ขี้ ชี้เห็น
หรือคน ปนสัตว์ จัดเป็น
แฝงเร้น เช่นเหมา เทามัว

"  บูรพ์  "


    

[toshare]

* ธรรมชาติในโลกหล้า    เทาเทา
แล้วแต่หยิบยกเอา         เทียบอ้าง
เย็น ฤ ? ระอุเบา           ร้อนลด ลงนา
สติตัดกิเลส-ล้าง          ไป่ค้างเยื่อใย

[ก้าวแรกฯ...]