ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

๐  บาด  ๐


       ๐  ร่องรอยรักบาดลึกจารึกฝัง
หัวใจพังแหลกราญต้านไม่อยู่
คราบน้ำตาเอ่อนองครองให้ดู
เสียงคำขู่จากตรมระดมแทง

       ๐  เฉือนเป็นชิ้นละเอียดวางอย่างไร้ค่า
คืนเวลาทุกเรื่องเคยเรืองแสง
หมดสิ้นแล้วไม่เหลือเผื่อแสดง
สุดสิ้นแรงจะยืนหยัดขัดใจคืน

       ๐  ขอโอบกอดความรักค่อยผลักไส
แต่นี้ไปคงหมดลมข่มใจฝืน
อนิจายถากรรมกระทำยืน-
คล้ายเหมือนตื่นตายทั้งเป็น...ก่อนเย็นชา...

๒๗  สิงหาคม  ๒๕๕๕

[ดุลย์ ละมุน]

แม้นเพชรแข็ง แกร่งจัด ยังตัดได้
แต่ตัดใจ ให้ยาก ลำบากหนา
โอ้ใยรัก กักเกี่ยว เหนี่ยวอุรา
ให้สิ้นท่า หาสลัด ใจมัดตรึง

มิลืมเขา เราเป็น เช่นไรนี่
ดวงฤดี คลี่สวาท ไปพาดขึง
หรือใจตัว มัวเมา เฝ้ารำพึง
เลยโศกซึ้ง ถึงเขา สุดเหงาทรวง
 

[panthong.kh]

แสนสงสาร ผลาญจิต ชีวิตเศร้า
ทุกข์รุมเร้า เหงาหงอย พลอยเบือนหน้า
โอ้หัวอก หมกไหม้ ไร้เยียวยา
มองนภา ฟ้าแจ่ม ยังแรมรอน

ให้สะอื้น ขื่นขม ตรอมตรมหนัก
ระทึกขวัญ ยิ่งนัก รักพังก่อน
นอนซบเซา ทุกค่ำ ย้ำอาวรณ์
กอดแต่หมอน รำพัน แสนหวั่นใจ

สะดุ้งตื่น ตกใจ ไม่ยอมหลับ
ฤทัยกลับ ห่วงหา พาหวั่นไหว
ขืนเป็นดั่ง เช่นนี้ ต้องหนีไกล
อยู่ต่อไป คงแย่ ตายแน่นอน
พันทอง

[ไร้นวล^^]

ข่มน้ำตากลั้นไว้ไม่ให้ไหล
ฝืนยิ้มใส่คำลาซ่อนหน้ากร่อน
น้องหมดรักอยากจบแม้ซบคลอน
สองเข่าอ่อนฝืนอวยชัยให้ไปดี

เมื่อเวลาผ่านมาทุ่มหารัก
ปรุงนงลักษณ์เริงรมย์สมศักดิ์ศรี
ให้เธอหมดทุกเวลาวินาที
หากไม่มีความหมายก็อายง้อ

[blues]

๐  ร่องรอยรักบาดลึกจารึกฝัง
หัวใจพังแหลกราญต้านไม่อยู่
คราบน้ำตาเอ่อนองครองให้ดู
เสียงคำขู่จากตรมระดมแทง

       ๐  เฉือนเป็นชิ้นละเอียดวางอย่างไร้ค่า
คืนเวลาทุกเรื่องเคยเรืองแสง
หมดสิ้นแล้วไม่เหลือเผื่อแสดง
สุดสิ้นแรงจะยืนหยัดขัดใจคืน

       ๐  ขอโอบกอดความรักค่อยผลักไส
แต่นี้ไปคงหมดลมข่มใจฝืน
อนิจายถากรรมกระทำยืน-
คล้ายเหมือนตื่นตายทั้งเป็น...ก่อนเย็นชา...

ตะวันฉาย



เมื่อวิมานในฝันมลายสิ้น
ทุกถิ่นแถนแดนดินก็ไร้ค่า
สิ่งรอบตัวสลัวดำคล้ำในตา
กลายเป็นไฟริษยาแผดเผาใจ

ทุกคืนค่ำฉ่ำนองไปด้วยน้ำ
ที่ระกำนัยน์ตาพาหยดไหล
ทนสะอื้นชอกช้ำอยู่ภายใน
โดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายดี

เข็มเวลาทิ่มแทงจนชาด้าน
ไม่เคยผ่านห้วงกาลในดิถี
มองไม่เห็นปัจจุบันผันชีวี
จมฤดีกับอดีตที่กรีดทรวง

ช่างบาดลึกฝังจำชอกช้ำแสน
ให้มาดแม้นบูชายัญผ่านแดนสรวง
ถึงตัดคอล่อเป้ากระเส่าดวง
เหมือนดาบหน่วงถึงคอ..กระนั้นเลย

 

blues..

[บูรพาท่าพระจันทร์]

๐  บาด  ๐


       ๐  ร่องรอยรักบาดลึกจารึกฝัง
หัวใจพังแหลกราญต้านไม่อยู่
คราบน้ำตาเอ่อนองครองให้ดู
เสียงคำขู่จากตรมระดมแทง

       ๐  เฉือนเป็นชิ้นละเอียดวางอย่างไร้ค่า
คืนเวลาทุกเรื่องเคยเรืองแสง
หมดสิ้นแล้วไม่เหลือเผื่อแสดง
สุดสิ้นแรงจะยืนหยัดขัดใจคืน

       ๐  ขอโอบกอดความรักค่อยผลักไส
แต่นี้ไปคงหมดลมข่มใจฝืน
อนิจายถากรรมกระทำยืน-
คล้ายเหมือนตื่นตายทั้งเป็น...ก่อนเย็นชา...

๒๗  สิงหาคม  ๒๕๕๕

 

อยากลืมเลือนเตือนใจให้ถวิล
ไม่หมดสิ้นกลิ่นสวาทปรารถนา
ยังชำแรกแทรกจินต์ฝังวิญญาณ์
คอยถามหาอาลัยฤทัยครวญ

ช่างยากเกินเมินหมางแสร้งห่างรัก
สุดห้ามหักผลักไสไห้กำสรวล
สู้กล้ำกลืนฝืนจิตคิดทบทวน
ความเรรวนกวนใจให้ลังเล

อนาถแท้แผลกายนั้นหายสิ้น
แต่แผลจินต์ถวิลรักเกินหักเห
อาจเพราะใจอาลัยซึ้งจึงเกเร
มิอาจเสเพทุบายสิ้นหน่ายเธอ...

"  บูรพ์  "