ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[saknun]

เคยอกหัก มากจน ไม่ทนนับ
ต้องยอมรับ เสียใจ มิใช่น้อย
คนที่ใช่  ว่าแน่ แท้เลื่อนลอย
มีแต่ถอย  กลับหลัง ไม่ยั่งยืน
ความรักนั้น ไฉน ไม่หยุดพัก
มากยิ่งหนัก รักเล่น เป็นขมขืน
ถามหัวใจ หลายครั้ง ยังสะอื้น
ตกค่ำคืน ร้องไห้ หลายครั้งครา
ความอกหัก มาพร้อม ยอมสงสาร
เมื่อคำหวาน จากใจ ส่งไปหา
บอกเชื่อใจ ฉันได้ ไหมแก้วตา
อย่าด่วนลา ว่าจบ ที่คบกัน
ฉันจึงยอม พร้อมรับ กับคำนี้
รักอีกที่ คนนี้ ที่เสกสรรค์
ป้อนคำคม หว่านรัก ประจักษ์พลัน
ยินทุกวัน เลยปลื้ม ลืมว่าลวง

[--ณัชชา--]

ก็หูเบาอย่างพี่นี้ไงเล่า
ถึงต้องเหงาหัวใจอย่างใหญ่หลวง
กรอปกับว่าพี่นี้ไม่มีดวง
รักเลยร่วงหลุดไปไม่ได้ชม

คำผู้หญิงเชื่อยากลำบากยิ่ง
หลอกเป็นลิงทำให้ชายขื่นขม
ธรรมชาติของหญิงเหมือนลิงลม
หลอกชายตรมอับเฉา..(เรายังเคย)


--ณัชชา--

 

[ตะวันฉาย]

...ความอกหักเป็นเพื่อนเสมือนมิตร
เฝ้าคอยชิดตามเราเข้าเฉลย
คนเคยเคียงเรียงเงาเขาก็เลย-
ไปชิดเชยทิ้งเงาให้เราดู

...ความผิดหวังซมซานผ่านมาหา
แล้วน้ำตาก็พรั่งพราวมากราวกรู
สะอื่นคำสำเนียงเพียงรับรู้
ว่ายังมีลมอยู่เพียงครู่คราว

...วันเวลาใครว่ารักษาแผล
บ้างนอนแช่เช้าค่ำกระทั่งหนาว
บางครั้งเจ็บเจียนตายคล้ายอยู่ยาว
ซ่อนเรื่องราวข่มขื่นยื่นให้ใจ

...แต่ก็ยังอยากหวนทวนเรื่องรัก
หวังเพื่อพักทางนี้มีให้ไหม
จะต้องเสียน้ำตาอีก...นานเพียงใด
ทางฟ้าไกลจะเห็นไหมในคนรอ(รัก)...


ตะวันฉาย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

เฝ้าแต่รอพ้อพร่ำรำพันถึง
เก็บคะนึงซึ้งไว้แต่ไม่ขอ
ทั้งที่ในใจนวลร้องครวญคลอ
มีใครหนอพะนอบ้างด้วยว้างใจ

อย่าเก็บจินต์ถวิลหวังฝังในอก
ควรหยิบยกเปิดม่านแล้วขานไข
ทั้งสี่ห้องสนองความตามฤทัย
เก็บทำไมให้เหงาเศร้าอาจิณ...

"  บูรพ์  "

 

[saknun]

พร้อมจะบอกตอนนี้พี่ทั้งหลาย
คงไม่สายว่ารักประจักษ์สิ้น
เคยช้ำมาหลายคราน้ำตาริน
ต้องได้ยินอย่างแน่แพ้ความรวย
ใครจะช่วยผมได้ไม่มีเงิน
จะย่างเดินหาใครไม่ค่อยสวย
เพราะความจนบดบังขังอำนวย
เกิดมาซวยยากแท้แพ้เงินทอง