ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อนุวาต]

กระทู้นี้ไม่มีอะไรมาก
ขอเเค่อยากจะเขียนตามใจสั่ง
เเลัวเเต่ใจหลั่งมาก็เเล้วกัน
อยู่สุขสรรค์ไปเรื่อยตามใจตน
คิดอะไรอยากเขียนก็จะเขียน
จะวนเวียนอย่างไรไม่ใคร่สน
จะว่าบ้าว่าบอก็เป็นคน
ดีอย่างไรเลวล้นคนอยู่ดี
ข้อกลอนนี้ใครอยากจะผ่อนคลาย
จะบรรยายต่อไปให้สุขี
ระบายไปตามคิดจริตนี้
คงจะดีเป็นเเน่นะทุกคน
โบราณนั้นว่ากลอนของชาวบ้าน
จะไม่หวานซึ้งใจไปทุกหน
เเต่กลั่นมาส่วนลึกในกมล
เเค่ผ่อนคลายสักหนก็พอใจ 

[/b]

[พิมพ์วาส]

ตัวเธอ : วรรณกรรม : และค่ำคืน

ทอดเงาไม้ในค่ำมืดดำนี้
เส้นราตรีชี้ผ่านในลานศิลป์
ยิ้มหวานหวานซ่านซึ้งตราตรึงจินต์
ดวงหน้าผินรินรวยด้วยยิ้มงาม

วรรณกรรมล้ำชื่อด้วยมือสอง
ปันร้อยกรองกรองกลั่นลั่นคำถาม
เจรียงพจน์หยดย้อยทุกถ้อยความ
ช่างพิรามยามอ่านผลงานเธอ

ลวดลายงานสานรวมงามท่วมท้น
หนึ่งในคนบนผืนเป็นหมื่นเพ้อ-
ว่า ‘เพราะคำฉ่ำชื่นระรื่นเจอ
งามเสมอเลอค่ากว่าสิ่งใด’

เธออย่ารุดหยุดปันงานสรรค์สร้าง
อย่าเพิ่งวางร้างหนี ณ ที่ไหน
เพราะเธอเป็นเช่นงานบันดาลใจ
ให้ร้อยกรองงานได้...ใช่ใครอื่น

เงาราตรีคลี่ม่านปกลานแล้ว
ดาวผ่องแผ้วแพร้วพริ้ง – ทิ้งหมอนยื่น
มือสองข้างกางรับกับค่ำคืน
ถ้าเธอหนึ่งพึงรื่นยืนสัญญา

โปรดอย่าได้หายหน้าลาทางไหน
โปรดเห็นใจใครคนหนึ่งซึ่งห่วงหา
โปรดรินถ้อยร้อยกรองเห่ท่องมา
โปรดอย่าลาหน้าลี้แล้วหนีจร...

เขียนให้ใครคนหนึ่งค่ะ...(ส่งเสริมกระทู้อันนี้แบบว่าอยากเขียนให้ใครคนหนึ่ง อิอิ)

[อนุวาต]

เมื่อก่อนว่างมักจะเล่นหมากรุก
เล่นสนุกคลายเหงาพักหนึ่งหนอ
กินเขาได้กินไปไม่รั้งรอ
โดนกินก็หน้าหงายเดือดใจพลัน
ผมไม่เก่งอย่างเซียนเเสนเชี่ยวชาญ
เดินชํานาญกล้าหาญไม่หุนหัน
หลอกนิดหน่อยโต้กินหน้าหงายกัน
ต้องป้องกันเดินผูกอยู่รํ่าไป
บางคนดีมีวิชาบอกสอนง่าย
บ้างใจร้ายกินก่อนเเล้วค่อยไข
บางไม่สอนว่าอ่อนเดินช้าไป
เก่งเมื่อไหร่จะล้างเเค้นกินให้อาน
นึกเเล้วขําตัวเองหรืองงงัน
เล่นทุกวันเรื่อยไปไร้เเก่นสาน
มาพักนี้ห่างไปเป็นกาลนาน
ทําเเต่งานเเต่เรียนทุกเวลา
จะหาคนดีๆไม่ค่อยเล่น
ที่พอเป็นเล่นได้ไม่มาหา
จึงเขียนกลอนไปเรื่อยเเบบเชื่อยชา
ตามใจข้าเเล้วกันในทันใด

[panthong.kh]

ด้วยวันนี้ ตื่นมา พาปวดหัว
ตาพล่ามัว มึนงง ชักสงสัย
ขอทายทัก ต้องเสียตังค์ ซ่อมรถไป
เฮ้อเศร้าใจ ควักจ่าย สบายเรา

มองดูฟ้า มืดมน ละคนหมอง
น้ำตานอง อีกแล้ว แววอับเฉา
เสื้อผ้าตาก เต็มราว ฝนตั้งเค้า
นั่งซึมเซา เศร้าหนัก อยากเป็นลม
พันทอง

[อนุวาต]

เสียงปืนบีบียิงกันลั่นห้อง
ใจเลยต้องไหวหวั่นสั่นสะท้าน
ปังๆๆเสียงดังน่ารําคาญ
ไม่สงสารคนเขียนกลอนเสียเลย
m7a1ปึงปังเสียงดังลั่น
เสียงm4 สนั่นกลัวจริงเหวย
ยิงทุกวันสนั่นทุกวันเลย
คงไม่เคยสนใจคนอย่างเรา

[อนุวาต]

โลกเรานี้ไม่ดีไม่สวยหรู
เเต่ก็อยู่กันมาน่าฉงน
มีอะไรมากมายล้วนชอบกล
มีระคนปนไปให้เฝ้ามอง
ลองคิดดูเล่นๆตอนคนเดียว
อยู่เปลี่ยวๆห่างคู่ห่างเจ้าของ
มีอะไรๆดีๆให้ไตร่ตรอง
เเล้วก็ลองคิดๆว่าอย่างไร
ที่เราทํามันถูกจริงหรือเปล่า
ส่วนตัวเขาเล่าผิดใช่หรือไม่
นึกให้เห็นความโง่ของตัวไป
นี่เราควายใช่ไหมที่โง่จัง
โลกไม่ดีหรือเราดีไม่ได้
โทษอะไรมันได้เมื่อผิดหวัง
ดีหรือชั่วปลอบใจไม่จีรัง
สู้ไม่หวังปล่อยไปไม่ใคร่เเล
 

[อนุวาต]

พลิ้วไหวดุจสายลม ยิ่งชื่นชมในฝีมือ
มิใคร่หวังเลื่องลือ  ยึดตามใจไป
เสียงใครจะเเว่วว่า  ไม่ใคร่มาเเถลงไข
กดเขียนพิมพ์เล่นไป  ตามใจที่สั่งมา
ระรื่นสํานวนบท ไม่ละลดพรรณา
ชื่นใจเสน่หา ชื่นชีวาดั่งศศิธร
ไม่ว่าเเต่งเยี่งยังไร จะว่าไปดังคนนอน
บ้างเพ้อดังคนหลอน มิอาวรณ์นอนต่อไป
เเช่มชื่นยามนิทรา มารไม่มาหลอกหลอนได้
สงบรื่นชื่นหทัย  อยู่ที่ใครใช่ตัวเรา

ระนาดดังก้องหู  จับฟังดูเเสนพอใจ
ริ่นเริงบันเทิงได้  ด้วยฝีมือในการตี
ตีหวานสําราญจิต  ยังดวงจิตเกษมศรี
ดูดันดันเยี่ยงธรณี โสตสดับจับฤทัย
กวาดกรอเหลื่อมสบัด เสียงเเจ่มชัดกังวานใส
ระนาดของคนไทย เชิดชูใจนักดนตรี

[อนุวาต]

สักวาความจริงจะทิ้งยาก
ต้องลําบากเเก้ไขให้ปวดหัว
ทั้งค่ากินค่าอยู่เล่นตามัว
ปนกันมั่วเเก้ไขไปวันๆ

เงินเดือนมาเเป๊บเดียวเดี๋ยวก็หมด
ไม่รู้หดหายไปไหนให้โศกศัลย์
ตัวคนเดียวหากินเเทบไม่ทัน
ช่างหน้าขันตัวเราทําอะไร

นี่ตกลงเรียบจบเพื่อทํางาน
คงต้องการเเค่นี้นั้นใช่ไหม
หรือตําเเหน่งเลื่อนขึ้นก็พอใจ
นี่ใช่ไหมวิชาที่ข้าเรียน

คิดเสียว่าทํางานเเลกค่าข้าว
นายเขาด่าว่ากล่าวอย่าปวดเศียร
หูทวนลมไปบ้างเเบบเกรียนๆ
ไม่หวังเพียรเอาหน้าเลียขาเอย