เสียงฟ้าครืนครวญครางเหมือนนางครวญ
รักเรรวนชวนคะนึงคิดถึงเสมอ
น้องห่างร้างแรมไกลใฝ่ละเมอ
พี่แทบบ้าคลั่งเพ้ออยู่หลายวัน
กินไม่ได้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย
แสนวุ่นวายว้าเหว่ดูเหหัน
ข่าวน้องร้างห่างไกลไปสุพรรณ
พี่นี้ฝันถึงนางมิวางวาย
กลับมาเถิดคนดีพี่ยังรัก
พี่ตั้งหลักสร้างฐานไว้ได้หลากหลาย
ทั้งรถอีแต๋นเงินทองอีกมากมาย
ก่อนพี่ตายยอมจำนน..คนชื่อดิน..
ริน ดอนบูรพา
๒๕ ส.ค. ๕๕
เพราะพี่มี ฐานะ มหาเศรษฐี
ตัวน้องนี้ อับจน คนหยามหมิ่น
จึงจำใจ จากมา น้ำตาริน
น้องแค่คน ชาวดิน กินข้าวแกง
จึงลำบาก ตรากตรำ หาทำงาน
ทั่วถิ่นฐาน ย่านไกล มิหน่ายแหนง
ตีห้าออก ย้อนคืน ตะวันแลง
พอสิ้นแสง ยิ่งซึ้ง คิดถึงจัง
"ดิน"
