ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/jEoLe3iXzBg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jEoLe3iXzBg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อยากกล่าวถาม ฟ้าดิน ยลยินไหม
ว่าทำไม พาถึง ซึ้งประจักษ์
แล้วกลับทำ จำพราก จากคนรัก
เจ็บช้ำนัก แทบสิ้นลม ล้มขาดใจ

ฟ้าและดิน คงเห็น เป็นสนุก
มอบความทุกข์ เลอค่า กว่าสิ่งไหน
เสียงครวญคร่ำ รำพัน ฝันจากไกล
น้ำตาฉาบอาบใจ ให้ฟ้ามอง

ยอมจำนน ฟ้าดิน คราสิ้นหวัง
ที่หยุดยั้ง  ทางรัก หักเราสอง
ดลมิให้ ได้อยู่ เป็นคู่ครอง
ใจสุดหมอง ตรมตรอม ยอม.ฟ้าดิน

"ดิน"

[ดุลย์ ละมุน]

แม้นฟ้าดิน สิ้นใจ มิไหวหวั่น
ไม่แปรผัน มั่นรัก ปักถวิล
ถึงชาตินี้ พี่ร้าง ห่างยุพิน
หาผกผิน สิ้นรัก สมัครใจ

ตราบแสงดาว วาววับ ประดับฟ้า
ขอชาติหน้า มาพบ ประสบใหม่
หมายพธู คู่สวาท ทุกชาติไป
แนบเคียงใจ ใฝ่ฝัน นิรันดร์กาล
 

[saknun]

ขอเอ่ยอ้าง ฟ้าดิน ในถิ่นนี้
เป็นสักขี ประจักษ์ รักขับขาน
เพียงเพื่อก่อ ต่อรัก พักตร์เยาว์มาลย์
แม้โซมซาน ผ่านมา ยังหาใจ
ไม่จำนน จำหน่าย ขายรักหนี
ยึดคงที่  คงมั่น ไม่หวั่นไหว
ยอมสู้ทน ความรัก ไม่หักไกล
เริ่มกันใหม่ ฟ้าดิน ในถิ่นเรา

[ไพร พนาวัลย์]

      

แม้เหนื่อยยากเพียงใดอย่าใจเสาะ
ถูกหยามเยาะเพียงใดอย่าใจเศร้า
ถึงท้อแท้เพียงใดอย่าใจเบา
แม้ฟ้าเทาเพียงใดอย่าไปแคร์

เพราะผืนดินถิ่นนี้มีชุ่มฉ่ำ
ทุกเช้าค่ำอบอุ่นด้วยคุณแม่
ถึงฝนแล้งแห้งไปฟ้าไม่แล
อย่าพ่ายแพ้ อดทน คงพ้นกรรม

ตั้งสติทำใจให้สงบ
อาจจะพบสิ่งปลื้มที่ดื่มด่ำ
รำลึกถึงความดีที่เคยทำ
จะน้อมนำขุมพลังสมดั่งใจ

“ไพร พนาวัลย์”

[ไร้นวล^^]

มองดินฟ้าอากาศเมื่อพลาดรัก
จะประจักษ์ความจริงเพริศพริ้งใส
บางครั้งรักรวนเรซวนเซไป
แต่สองใจกลับมาอยู่เป็นคู่เคียง

รักเราสองหมองบ้างเป็นบางครั้ง
น้ำตาหลั่งอาบพักตร์เมื่อรักเสี่ยง
บางครั้งงอนบางครั้งง้อพ้อสำเนียง
รักร้อยเรียงเข้าที่ทุกทีไป

มาครั้งนี้มีหนามครูดพิสูจน์รัก
ว่าแน่นหนักในฤทธิ์พิสมัย
จงมองดูนะโฉมตรูจงดูใจ
มองข้างในอกพี่นี้รักจริง

ถ้าเทียบฟ้าธราดลที่บ่นถึง
รักซาบซึ้งตรึงตรากว่าสองสิ่ง
น้องอดทนเถิดนะอย่าประวิง
จะกดกริ่งกระดิ่งใจให้กังวานฯ
 

[D]

แม้นฟ้าดิน สิ้นใจ มิไหวหวั่น
ไม่แปรผัน มั่นรัก ปักถวิล
ถึงชาตินี้ พี่ร้าง ห่างยุพิน
หาผกผิน สิ้นรัก สมัครใจ

ตราบแสงดาว วาววับ ประดับฟ้า
ขอชาติหน้า มาพบ ประสบใหม่
หมายพธู คู่สวาท ทุกชาติไป
แนบเคียงใจ ใฝ่ฝัน นิรันดร์กาล
 

วาสนา ชาตินี้ มีน้อยนัก
มาเจอรัก เพียงพบ ก็จบผ่าน
เหมือนมีกรรม คอยซ้ำ ช้ำดวงมาน
ผลักพร่าผลาญ หาญหัก จนรักลา

ใจสองดวง ช่วงชิง มีสิ่งยื้อ
แม้จะถือ ใจมั่น จำผันพร่า
จบฉากรัก ฝากใจ ก่อนไคลคลา
มีบุญแล้ว ชาติหน้า คอยพบกัน 

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ขอมอบใจให้น้องยาแทนผ้าซับ
เพื่อรองรับกับวิโยคเศร้าโศกศัลย์
ทุกข์ล้นทรวงหน่วงอุราสุดจาบัลย์
หมดสิ้นพลันทันใดรับไปเลย

ไยยอมตนจนสิ้นฟ้าดินสรรค์
ควรร่วมกันฝันสร้างอย่าวางเฉย
อันสิ่งใดไหนอื่นจะชื่นเชย
เท่าพี่เอ่ยเผยใจฝากไมตรี...

"  บูรพ์  "


 

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

 

เมื่อฟ้าดิน         กลั่นแกล้ง            แสร้งผลักไส
จำต้องลา       ร้างไกล           ในชาตินี้
ขอให้นิ่ม-        อนงค์              จงโชคดี
โปรดลืมพี่         หนุ่มน่าน          บ้านยากจน

ลืมเถิดนะ         กลิ่นโคลน         คนต่ำต้อย
กวีน้อย            ยากไร้              ใครจะสน
พี่จะลืม            เนื้อทอง           น้องหน้ามน
จะยอมทน         เจ็บแสบ          แบบคนเจียม



กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

[uddyart]

จะชาตินี้ชาติหน้า หรือชาติไหน
จะชาติใดขอเจอเพ้อพบหา
แม้มีกรรมที่ทำร่วมกันมา 
ขอชดใช้แทนแก้วตาทุกชาติไป
ยอมจำนนฟ้าดินสิ้นชีวาตย์     
เกิดทุกชาติเป็นทาสรักทุกสมัย
เกิดชาติไหนรักพี่ทุกชาติไป     
ขอแก้วใจรักพี่ไม่มีเลือน


 ........แม่กลอง.........

[รพีกาญจน์]

ใจสุดหมอง ตรมตรอม ยอม.ฟ้าดิน

"ดิน"

คงเป็นกรรม นำพา มาพบเจ้า
มินานเนา รักลบ พลันจบสิ้น
ไร้เหตุโทษ โอดโอย ต้องโบยบิน
ภายในจินต์ ยากตัด สะบัดคลาย

บุญประคอง สองเรา เพียงเท่านี้
รักสุดที่ จริงจัง ยังสลาย
เมื่อใดคิด จิตกลุ้ม ร่ำฟูมฟาย
ชาติหน้าหมาย รักอีกที ไม่มีตรม

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

ขอเอ่ยอ้าง ฟ้าดิน ในถิ่นนี้
เป็นสักขี ประจักษ์ รักขับขาน
เพียงเพื่อก่อ ต่อรัก พักตร์เยาว์มาลย์
แม้โซมซาน ผ่านมา ยังหาใจ
ไม่จำนน จำหน่าย ขายรักหนี
ยึดคงที่  คงมั่น ไม่หวั่นไหว
ยอมสู้ทน ความรัก ไม่หักไกล
เริ่มกันใหม่ ฟ้าดิน ในถิ่นเรา

รักปิดฉาก จากจบ พบสุดท้าย
มานสลาย รวยริน จินต์หมองเศร้า
รักที่เรา เคยมอบ ปลอบนานเนา
มิมีแล้ว วันเก่า เหงาระทม

เมื่อมาถึง สุดท้าย ต้องบ่ายจาก
ขอรับปาก สักนิด คิดฝืนข่ม
ยอมรับความ เป็นไป แม้ใจตรม
ขอเราก้ม รับกรรม คงทำมา

"ดิน"

[D]

      

แม้เหนื่อยยากเพียงใดอย่าใจเสาะ
ถูกหยามเยาะเพียงใดอย่าใจเศร้า
ถึงท้อแท้เพียงใดอย่าใจเบา
แม้ฟ้าเทาเพียงใดอย่าไปแคร์

เพราะผืนดินถิ่นนี้มีชุ่มฉ่ำ
ทุกเช้าค่ำอบอุ่นด้วยคุณแม่
ถึงฝนแล้งแห้งไปฟ้าไม่แล
อย่าพ่ายแพ้ อดทน คงพ้นกรรม

ตั้งสติทำใจให้สงบ
อาจจะพบสิ่งปลื้มที่ดื่มด่ำ
รำลึกถึงความดีที่เคยทำ
จะน้อมนำขุมพลังสมดั่งใจ

“ไพร พนาวัลย์”

มิมีแล้ว รักเก่า ครั้งคราวก่อน
มิอาจย้อน ทบทวน หวนมาได้
เมื่อฟ้าดิน สิ้นปรานี พร้อมพลีใจ
แม้รักมาก เพียงไร ให้จากกัน

เราทั้งสอง ครองบุญ หนุนแค่นี้
พลัดพรากมี น้ำตา สุดล้าหวั่น
แต่จำเป็น จำใจ ไห้จาบัลย์
ถึงโศกศัลย์ ยอมรับ กับชะตา

"ดิน"

[blues]

เมื่อไม่อาจฝืนชะตาตามฟ้าสั่ง
ผืนดินยังไม่รับรู้ดูเศร้าหงอย
เข็มเวลายังเดินหน้าพารอคอย
ดาวเดือนน้อยลอยเคลื่อนเตือนให้จำ

ชั่วชีวิตไม่สามารถลิขิตได้
ต้องปล่อยกายปล่อยใจให้ถลำ
เมื่อต้องหลงในกลลวงห้วงน้ำคำ
การกระทำที่บ่งบอกว่าหลอกลวง

คงไม่ขอความเห็นใจจากใครไหน
กับสิ่งที่ทำลงไปในห่วงหวง
เพราะว่ารักที่มากค่ากว่าทั้งปวง
ไม่ขอล่วงเกินฟ้าดิน..ตราบสิ้นใจ

 

blues..

[D]

มองดินฟ้าอากาศเมื่อพลาดรัก
จะประจักษ์ความจริงเพริศพริ้งใส
บางครั้งรักรวนเรซวนเซไป
แต่สองใจกลับมาอยู่เป็นคู่เคียง

รักเราสองหมองบ้างเป็นบางครั้ง
น้ำตาหลั่งอาบพักตร์เมื่อรักเสี่ยง
บางครั้งงอนบางครั้งง้อพ้อสำเนียง
รักร้อยเรียงเข้าที่ทุกทีไป

มาครั้งนี้มีหนามครูดพิสูจน์รัก
ว่าแน่นหนักในฤทธิ์พิสมัย
จงมองดูนะโฉมตรูจงดูใจ
มองข้างในอกพี่นี้รักจริง

ถ้าเทียบฟ้าธราดลที่บ่นถึง
รักซาบซึ้งตรึงตรากว่าสองสิ่ง
น้องอดทนเถิดนะอย่าประวิง
จะกดกริ่งกระดิ่งใจให้กังวานฯ
 

ยืนซวนเซ ซมซาน ทิ้งร่างทรุด
ฟ้าสั่งหยุด ดินยัง สั่งประหาร
แสนรันทด ใจหนอ ท้อดวงมาน
รักเคยหวาน กลายขม มิสมจินต์

* ศิโรราบ กราบลา น้ำตาอาบ
สองแก้มฉาบ คราบหม่น คนหยามหมิ่น
ยอมสละ ผละมา น้ำตาริน
ชั่วชีวิน รักนี้ มีเพียงเธอ

"ดิน"

[ปู่ริน]

ยืนซวนเซ ซมซาน ทิ้งร่างทรุด
ฟ้าสั่งหยุด ดินยัง สั่งประหาร
แสนรันทด ใจหนอ ท้อดวงมาน
รักเคยหวาน กลายขม มิสมจินต์

* ศิโรราบ กราบลา น้ำตาอาบ
สองแก้มฉาบ คราบหม่น คนหยามหมิ่น
ยอมสละ ผละมา น้ำตาริน
ชั่วชีวิน รักนี้ มีเพียงเธอ

"ดิน"

[/quote]

เสียงฟ้าครืนครวญครางเหมือนนางครวญ
รักเรรวนชวนคะนึงคิดถึงเสมอ
น้องห่างร้างแรมไกลใฝ่ละเมอ
พี่แทบบ้าคลั่งเพ้ออยู่หลายวัน

กินไม่ได้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย
แสนวุ่นวายว้าเหว่ดูเหหัน
ข่าวน้องร้างห่างไกลไปสุพรรณ
พี่นี้ฝันถึงนางมิวางวาย

กลับมาเถิดคนดีพี่ยังรัก
พี่ตั้งหลักสร้างฐานไว้ได้หลากหลาย
ทั้งรถอีแต๋นเงินทองอีกมากมาย
ก่อนพี่ตายยอมจำนน..คนชื่อดิน..

              ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๕ ส.ค. ๕๕

[D]

 


ขอมอบใจให้น้องยาแทนผ้าซับ
เพื่อรองรับกับวิโยคเศร้าโศกศัลย์
ทุกข์ล้นทรวงหน่วงอุราสุดจาบัลย์
หมดสิ้นพลันทันใดรับไปเลย

ไยยอมตนจนสิ้นฟ้าดินสรรค์
ควรร่วมกันฝันสร้างอย่าวางเฉย
อันสิ่งใดไหนอื่นจะชื่นเชย
เท่าพี่เอ่ยเผยใจฝากไมตรี...

"  บูรพ์  "


 

*ด้วย..น้องจน หม่นหมาง ระคางจิต
มิมีสิทธิ์ ไขว่คว้า รักพาหนี
ยอมเจ็บปวด รวดร้าว ผ่าวฤดี
ช้ำชีวี มานาน มานระทม

จะยอมรับ น้ำใจ เกรงไกลห่าง
กลัวเหมือนอย่าง ผ่านมา พาขื่นขม
เจ็บปวดแปลบ แสบร้าว หนาวระบม
รักติดหล่ม จมปลัก ยามผลักลา

"ดิน"

[D]

 

เมื่อฟ้าดิน         กลั่นแกล้ง            แสร้งผลักไส
จำต้องลา        ร้างไกล           ในชาตินี้
ขอให้นิ่ม-        อนงค์              จงโชคดี
โปรดลืมพี่         หนุ่มน่าน          บ้านยากจน

ลืมเถิดนะ         กลิ่นโคลน         คนต่ำต้อย
กวีน้อย            ยากไร้              ใครจะสน
พี่จะลืม            เนื้อทอง           น้องหน้ามน
จะยอมทน         เจ็บแสบ          แบบคนเจียม

กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

คนเมืองน่าน ลืมง่าย น้อยใจนัก
คนเคยรัก หักใจ ไวยอดเยี่ยม
ยลยินคำ พร่ำเพ้อ เจอรักเทียม
จะขอเจียม มานตน ถึงหม่นทรวง

ลาแล้วหนา ชาตินี้ ขอหนีจาก
น้ำตาพราก รินไหล ไม่ต้องห่วง
ถึงแม้จะ เจ็บหม่น โดนเธอลวง
มีคนควง รอจีบ ฉันรีบไป

"ดิน"

[D]

จะชาตินี้ชาติหน้า หรือชาติไหน
จะชาติใดขอเจอเพ้อพบหา
แม้มีกรรมที่ทำร่วมกันมา 
ขอชดใช้แทนแก้วตาทุกชาติไป
ยอมจำนนฟ้าดินสิ้นชีวาตย์     
เกิดทุกชาติเป็นทาสรักทุกสมัย
เกิดชาติไหนรักพี่ทุกชาติไป     
ขอแก้วใจรักพี่ไม่มีเลือน


 ........แม่กลอง.........

รักแรมรอน ลาไกล ในครั้งนี้
ดวงฤดี หม่นไหม้ หาใดเหมือน
ต้องพลัดพราก จากแล้ว แววรางเลือน
ทุกครั้งเตือน กมล รู้หม่นใจ

จำจากลา มาห่าง ต่างก็รัก
ฤทัยภักดิ์  แม่นมั่น มิหวั่นไหว
แต่ฟ้าดิน กั้นกลาง จำร้างไกล
เจอกันใหม่ ชาติหน้า ถ้าหากมี

"ดิน"

[D]

คงเป็นกรรม นำพา มาพบเจ้า
มินานเนา รักลบ พลันจบสิ้น
ไร้เหตุโทษ โอดโอย ต้องโบยบิน
ภายในจินต์ ยากตัด สะบัดคลาย

บุญประคอง สองเรา เพียงเท่านี้
รักสุดที่ จริงจัง ยังสลาย
เมื่อใดคิด จิตกลุ้ม ร่ำฟูมฟาย
ชาติหน้าหมาย รักอีกที ไม่มีตรม

 

รพีกาญจน์ 59

ยืนมองหน้า พร่าพราง อย่างใจหาย
ชาติหน้าหมาย เมตตา ฟ้าอุ้มสม
ต้องลาแล้ว ดวงใจ เคยได้ชม
ขอประนม ก้มกราบ ทาบวันทา

น้ำตาอาบ ทาบ อก ร่วงตกพื้น
กลั้นสะอื้น ไม่ไหว ใจผวา
บุญน้อยมาก จากแล้ว แก้วแววตา
ขอสัญญา รักแท้ มิแปรไป 

"ดิน"

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

คนเมืองน่าน ลืมง่าย น้อยใจนัก
คนเคยรัก หักใจ ไวยอดเยี่ยม
ยลยินคำ พร่ำเพ้อ เจอรักเทียม
จะขอเจียม มานตน ถึงหม่นทรวง

ลาแล้วหนา ชาตินี้ ขอหนีจาก
น้ำตาพราก รินไหล ไม่ต้องห่วง
ถึงแม้จะ เจ็บหม่น โดนเธอลวง
มีคนควง รอจีบ ฉันรีบไป

"ดิน"



คนเมืองน่าน           จริงจัง           หวังจะแต่ง
น้องแก้มแดง           ด่วนหนี         พี่ไปไหน
ที่เคยบอก              ว่ารัก            ปักดวงใจ
แล้วทำไม             ทิ้งพี่             นี้หมองตรม

เหมือนดังเพลง      " สายัณห์-        สัญญา" บอก
สุดช้ำชอก          "ความรัก -          เหมือนยาขม"
ทิ้งให้พี่               เปลี่ยวเหงา      เศร้าระทม
แทบหมดลม          แดดิ้น           สิ้นชีวี


กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว