ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

จิตรำพึงจึงรำเพยเปิดเผยออก
อ้อนคำบอกจากทรวงห่วงสมร
มีอ้างว้างเหว่ว้าแสนอาวรณ์
สุดถ่ายถอนร้อนรุ่มคลุมกมล

การพลัดพรากจากรักมักเป็นทุกข์
เศร้าคอยปลุกรุกไล่ให้สับสน
พะว้าพะวังดั่งจมติดหล่มตน
อื้ออึงอนหม่นหมองนองน้ำตา

คิดถึงเขาคร่ำครวญหวนละห้อย
ใจเลื่อนลอยคล้อยค่ำพร่ำเรียกหา
อยู่หนใดใฝ่เพ้อเธอคืนมา
นับทิวาที่ผ่านสะท้านทรวง

แสงแดดอ่อนยามเย็นเห็นเงาเรื่อ
จืดจางเหลือเหลื่อมลับจับแดนสรวง
ดุจฤทัยไหลลับไปกับดวง
ให้หนาวหน่วงห่วงหาโอ้..อาลัย

ค่ำคืนค่อนนอนเดี่ยวแสนเปลี่ยวจิต
พรหมลิขิตขีดค่าน้ำตาไหล
ทบทวนทางย่างเดินช่างเกินไป
ต้องห่างไกลไยแกล้งแต่งระทม

เปิดหมายเหตุ ชีวิต ลิขิตเพิ่ม
เขียนต่อเติมเพิ่มคำย้ำขื่นขม
ถามชีวิต..เมื่อไหร่ หายตรอมตรม
ชื่นสุขสม มีไหม...ในวันคอย..

"บ้านริมโขง"

๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๕

add complete
by Klonthaiclub fb

[รัตนาวดี]

...ดั่งเรือน้อย  ลอยแกว่ง ตามแรงน้ำ
โหมกระหน่ำ ลมคลื่น ฝ่าฝืนบ่อย
ลมลิขิต ทิศทาง หม่นหมางพลอย
ยามเจ้าลอย ล่องคล้าย หมายคอยใคร...

รัตนาวดี

[มัดตน]

ฝ่าฝืนบ่อยไม่เบื่อหรือเรือน้อย
คงรอคอยลอยคอรอรักใคร่
เหว่ว้าเวิ้งว้างกลางชเลไกล
ตราบชั่วอสงไขย..ก็จักคอย.

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ละห้อยหาอาลัยใจจะขาด
ยามนิราศขาดรักเกินจักสอย
สุดมือไขว่ใจคว้าน้ำตาปรอย
ดวงใจน้อยลอยลับไปกับตา

หวิวหวิวไหวฤทัยอนาถเจียนขาดวิ่น
สูญเสียสิ้นทรัพย์ทรวงดวงยิหวา
แม้นชีวิตจิตครรไลใจแรมรา
คงชีวาตม์ขาดชีวาเคลื่อนคลาไคล

โอ้ดาวเดือนเลือนตาใช่ลาลับ
สิ้นระงับดับลงให้สงสัย
ยังคงอยู่คู่ฟ้าสุราลัย
ส่องแสงใสให้นภายามราตรี

แต่ใจเราเฝ้าถวิลไม่สิ้นสุด
ไร้ซึ่งยุตินุชชื่นคืนวิถี
จะให้คอยน้อยใจเท่าไรดี
ร้อยหมื่นปีฤดีเอยได้เชยชม?...

"  บูรพ์  "

 

[--ณัชชา--]

ที่ผิดหวังซ้ำซากเพราะปากพี่
คอยทั้งปีเจอแต่ทุกข์ไม่สุขสม
สาวเขากลัวอกหักรักลอยลม
เพราะคำคมบิดเบือนเชือดเฉือนใจ

ลด ละเลิก เหน็บแนมแกมประชด
ความรักในอนาคตต้องสดใส
สาวคงไม่เมินหมางไม่ร้างไกล
หากทำได้หายทุกข์ สุขแน่นอน

--ณัชชา--

[panthong.kh]

จิตรำพึงจึงรำเพยเปิดเผยออก
อ้อนคำบอกจากทรวงห่วงสมร
มีอ้างว้างเหว่ว้าแสนอาวรณ์
สุดถ่ายถอนร้อนรุ่มคลุมกมล

การพลัดพรากจากรักมักเป็นทุกข์
เศร้าคอยปลุกรุกไล่ให้สับสน
พะว้าพะวังดั่งจมติดหล่มตน
อื้ออึงอนหม่นหมองนองน้ำตา

คิดถึงเขาคร่ำครวญหวนละห้อย
ใจเลื่อนลอยคล้อยค่ำพร่ำเรียกหา
อยู่หนใดใฝ่เพ้อเธอคืนมา
นับทิวาที่ผ่านสะท้านทรวง

แสงแดดอ่อนยามเย็นเห็นเงาเรื่อ
จืดจางเหลือเหลื่อมลับจับแดนสรวง
ดุจฤทัยไหลลับไปกับดวง
ให้หนาวหน่วงห่วงหาโอ้..อาลัย

ค่ำคืนค่อนนอนเดี่ยวแสนเปลี่ยวจิต
พรหมลิขิตขีดค่าน้ำตาไหล
ทบทวนทางย่างเดินช่างเกินไป
ต้องห่างไกลไยแกล้งแต่งระทม

เปิดหมายเหตุ ชีวิต ลิขิตเพิ่ม
เขียนต่อเติมเพิ่มคำย้ำขื่นขม
ถามชีวิต..เมื่อไหร่ หายตรอมตรม
ชื่นสุขสม มีไหม...ในวันคอย..

"บ้านริมโขง"

๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๕

ปากบอกหวง ห่วงใย ในสมร
ยังออดอ้อน น้ำคำ ฉ่ำสุดสอย
ไม่อยากเศร้า จริงจริง จึงนิ่งคอย
ความเหงาหงอย ทุกครั้ง ยังนั่งตรม

ความพลัดพราก จากกัน แสนหวั่นจิต
เฝ้าครุ่นคิด ถึงอยู่ มิรู้สม
ความเจ็บปวด รวดร้าว คราวระทม
ได้แต่ก้ม หน้ารับกับ โชคชะตา

ไม่เป็นไร ท่องไว้ ปลอบใจบ่อย
ไม่เป็นไร อย่างน้อย ระห้อยหา
ไม่เป็นไร ถึงช้ำหนัก หักอุรา
ไม่เป็นไร แค่ชีวา ครวญหารัก
พันทอง

[กังวาน]

ที่ผิดหวังซ้ำซากเพราะปากพี่
คอยทั้งปีเจอแต่ทุกข์ไม่สุขสม
สาวเขากลัวอกหักรักลอยลม
เพราะคำคมบิดเบือนเชือดเฉือนใจ

ลด ละเลิก เหน็บแนมแกมประชด
ความรักในอนาคตต้องสดใส
สาวคงไม่เมินหมางไม่ร้างไกล
หากทำได้หายทุกข์ สุขแน่นอน

--ณัชชา--

พี่ต้องเหน็บต้องแนมแกมประชด
เพราะใจจดใจจ่อรอคำสอน
หลงรักเจ้าเฝ้าเพ้อพร่ำเป็นคำกลอน
หวังบังอรเห็นใจมาไยดี

จะละลดอดวาจาว่าโฉมฉาย
ทุกเช้าบ่ายพูดไพเราะเสนาะศรี
จะรักเจ้าเท่าแผ่นฟ้ามหานที
หัวใจสี่ห้องมอบ...โปรดตอบมา

-----karnkai----

[สุนันยา]

ฯลฯ
เปิดหมายเหตุ ชีวิต ลิขิตเพิ่ม
เขียนต่อเติมเพิ่มคำย้ำขื่นขม
ถามชีวิต..เมื่อไหร่ หายตรอมตรม
ชื่นสุขสม มีไหม...ในวันคอย..

"บ้านริมโขง"

๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๕

จิตตั้งมั่น วันนี้ ที่มีรัก
โปรดตระหนัก เถิดหนา อย่าเหงาหงอย
เส้นทางไกล ใช่กั้น สัมพันธ์ลอย
ใจอย่าปล่อย คล้อยเคลื่อน เลือนลับลา

แม้นบางคราว ร้าวรอน นอนคิดถึง
เพ้อรำพึง ด้วยถ้อย คอยห่วงหา
เพราะสายใย สายสวาท มิดคลาดครา
กลั่นมาเป็น น้ำตา พาระทม

ความคิดถึง พึงบอก ออกจากจิต
ใช่ย้ำติดปิดทาง วางขื่นขม
เพียงให้รู้ รักก่อ เพื่อรอชม
อาจมีบ้าง เป็นปม ถมชีวิน

เพราะยังมี ความหวังบนทางฝัน
ว่าสักวัน ภิรมย์ สมถวิล
ได้อยู่เรียง เคียงขวัญ นั้นดั่งจินต์
อย่าเพิ่งสิ้น กำลังใจ ในวันรอ....

“สุนันยา”