ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้ำน่าน]

เข็ดแล้วล่ะ..ความรัก
ทำใจสักพัก..กว่าจะรู้
เบื่อแล้วละ..หัวใจ..ที่หดหู่
ที่เป็นอยู่..ก็คือความเฉยชา

รักกันแทบเป็นแทบตาย
แต่สุดท้ายคือ..ฉันที่ไร้ค่า
สุดท้ายคือ..ฉันที่เสียน้ำตา
แล้วที่รักกันมา..อยากรู้ว่า
.....มันคืออะไร.....

เข็ดแล้วล่ะ..ความรัก
อยากขอพัก..จะได้ใหม
เจ็บพอแล้วละหัวใจ
หยุดทีได้ใหม..ก่อนที่คนอ่อนไหว
.....จะเสียน้ำตา.....

[บ้านริมโขง]

เมื่อผิดหวังนั่งร่ำรำพันหวน
เหมือนจะด่วนตายจากมากปัญหา
บอกเข็ดแล้วกลัวแล้วแก้วกานดา
สุดเวทนารักโบยโอยโอดครวญ

อีกไม่นานคร้านจะรื่นฟื้นคืนกลับ
มันเป็นเกมส์ตอบรับกับปั่นป่วน
ใจไม่นิ่งยิ่งดั้นดันกระบวน
ยิ่งรัญจวนยิ่งหวนหาทุกนาที

เข้าตำรา..อกไม่หัก รักไม่เป็น
เข้าตำรา เคยเล่น ไยเผ่นหนี
เข้าตำรา เล่นกับไฟ ให้รู้ดี
เข้าตำรา ลองอีกที..อาจมีเฮ..

ไม่เห็นใครไหนพ้นบนรักหลง
อย่าเพิ่งปลงเพียงเจอ..เธอร้อยเล่ห์
ต้องให้ครบพันเกวียนเวียนมาเท
หว่านเสน่ห์ให้เสร็จ..เข็ดทำไม...ฮึ !

"บ้านริมโขง"

[Music]

สำหรับฉัน...กว่าจะเข็ดตั้งเจ็ดครั้ง
หลงพลาดพลั้งเชื่อคำร้องร่ำหา.(๑)
พอถึงวันสู่ขอ...ก็ไม่มา
คนเยียวยาอาวรณ์ร้าวรอนใจ.(๒)

คบนานมาไร้รสชาติ..ขาดน้ำหอม
ลองหล่อหลอมรักหลั่น..ไม่หวั่นไหว
เจอเด็กกว่าก๋ากั่น..รีบทันใด.(๓)
ช่างว่องไวแคล่วคล่อง..ไม่ต้องเลย

คนที่สี่..มีศิลปะ...ตามประกบ.(๔)
ไม่ประจบเอาใจ..ใกล้ก็เฉย
คนต่อมา.บ้ากลอน.อ้อนคำเชย.(๕)
ช่างเปรียบเปรย.แห้ว-ระกำ.ประจำกานท์

คนที่หก.ปกปิด.ไร้สิทธิ์เปิด.(๖)
รักก่อเกิด.เพียงหลง.น่าสงสาร
คนสุดท้าย.อยู่บ้านกลอน.แทบรอนราน.(๗)
รักแบบวิทยาทาน...ซะละมัง!!

(((((เข็ดแล้วจร้าาาาา))))
 

...คนที่ลงกลอนตัดหน้า..คนนี้แหละใช่เลยยย.อิอิ...

[น้ำน่าน]

เบื่อหน่าย..เต็มที
อยากอยู่แบบนี้ไม่ไปไหน
อยู่คนเดียวเเบบนี้เรื่อยไป
อยู่กับหัวใจ..ที่ร้างไร้ใครเข้ามา

วัน-วันหนึ่ง..ของชีวิต
ไม่ต้องไปผูกติด..กับใครหนักหนา
อยู่กับตัวเองบ้างบางเวลา
รักตัวเองบ้างเถอะนะ
...แค่บางเวลา..ก็พอ...

เข็ดแล้วละ..ความรัก
ต้องทำใจเป็นพัก-พักเลยท้อ
เบื่อที่สุดที่ต้องกลายเป็นคนอดทนรอ
จะมีทำใมหนอ..คนรัก..ชักไม่แน่ใจ
 

[blues]

ความรักเหมือนฤดูกาล
เปลี่ยนผันผ่านได้ชมชิดพิศมัย
เมื่อถึงเวลาก็พาให้พัดผ่านไป
ทิ้งความห่วงหาไว้ กับฤดูใหม่อีกครั้งคราว

เตรียมตัวและใจไว้
ผ้าห่มผืนใหญ่ กับกองไฟในหน้าหนาว
เสื้อกันฝนกับร่มยามฝนหล่นกราว
ถึงหน้าร้อนผ่าว หาร่มไม้ใบบัง..ที่ยังครุกรุ่นอยู่ในใจ

 

blues..

[น้ำน่าน]

 ความรัก..ไม่ใช่ฤดูกาล
แต่เป็นความร้าวราน..หมองหม่น
ความรัก..คือความไม่เข้าใจ..
..ของคนสองคน..
แล้วยากที่จะหาเหตุผล..ให้ลงตัว

ไม่ละ..ไม่ขอเตรียมพร้อมอะไร
ปล่อยมันไปหัวใจดวงสลัว-สลัว
ที่ไม่เปิดใจใช่อะไรหรอกนะ..เพราะกลัว
กลัวคนที่เข้ามาแค่ตัว..แต่ไร้หัวใจ

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

  เมื่อครั้นมี                 ความรัก                  มักแสนหวาน
พอไม่นาน                ความรัก                  ชักหวั่นไหว
รสน้ำตาล                หวานซึ้ง                  ตรึงตราใจ
กลับเปลี่ยนไป           เป็นขม                   ระทมทรวง

แต่ก่อนนั้น                รักเอย                  เคยสูงค่า
พูดจ๊ะจ๋า                   จริงจัง                 ช่างแหนหวง
เดินไปมา                เกี่ยวแขน               แฟนมาควง
พอรักร่วง                 ก็สะอื้น                 กลืนน้ำตา

นี่แหละหนอ            ชีวิต             คิดอนาถ
ตกเป็นทาส            ความรัก           มักเสียท่า
เขาได้เรา              สมใจ              ไม่กลับมา
นี่ล่ะหนา              ใจคน             เจ็บจนตาย


กวีน้อย      ลุ่มน้ำยาว

[saknun]

ความรักนี้ ก็เหมือนยาพิษ
ใครหลงผิด คิดดื่มต้องสลาย
มันจะกัด ใส้ตับพุงจนวอดวาย
บทสุดท้าย ต้องแดดิ้นสิ้นลมปราน
ความรักนี้ จะให้ดีต้องพิสูจน์
ห้ามดมดูด กินใจกินเนื้อหวาน
ห้ามเห็นใจ สงสารทรมาน
ถ้าพิสูจน์ผ่าน รักนั้นมันมั่นคง

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

    เพียงแค่เขา     ชมมา     ว่าน่ารัก
เราก็มัก      เผลอใจ       ไปลุ่มหลง
คิดถึงเจ้า    พุ่มพวง        ห่วงพะวง
นวลอนงค์     น่ารัก        ปักดวงใจ

ทำไงได้      เพราะเรา       รักเขาก่อน
เมื่อรีบร้อน     มีรัก          มักร้องไห้
พอเขามี       คู่ควง          จะทำไง
ต้องมานั่ง     ทำใจ         ไห้ฮือฮือ

กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

[ไม่รู้ใจ]

ความรัก..ไม่ใช่ฤดูกาล
แต่เป็นความร้าวราน..หมองหม่น
ความรัก..คือความไม่เข้าใจ..
..ของคนสองคน..
แล้วยากที่จะหาเหตุผล..ให้ลงตัว

ไม่ละ..ไม่ขอเตรียมพร้อมอะไร
ปล่อยมันไปหัวใจดวงสลัว-สลัว
ที่ไม่เปิดใจใช่อะไรหรอกนะ..เพราะกลัว
กลัวคนที่เข้ามาแค่ตัว..แต่ไร้หัวใจ

น้ำน่าน

ผ่าวผ่าวเมื่อสบตา
ฤดูเสน่หา..กับความหวั่นไหว
ด้วยฤทธิ์แรงรัก..ระอุไอ
คิมหันต์แห่งใจ..ร้อนรน

พรมพลิ้วละอองฝัน
พรมสุขเหมือนกลั่น..จากหยาดฝน
ดื่มด่ำฉ่ำชื่นระรื่นกมล
เอิบอิ่มหลามล้น..ใจบางเบา

หวานหวานเริ่มรางเลือน
ความรักถูกกรีดเฉือน..ด้วยความเหงา
หลังฝนฟ้าใสแต่ใจกลับหม่นเทา
เจ็บปวดรุมเร้า..เหน็บหนาวร้าวราน

ไม่รู้ใจ

[น้ำน่าน]

ผ่าว-ผ่าวเมื่อสบตา
ใช่เสน่ห์หา..หรือว่า..แค่หวั่นไหว
เขาแกล้งหลอกเรื่อยไป
แล้ว..หัวใจก็โดนรังแก

พอแล้ว..พอที
เมื่อโดนแบบนี้..รู้สึกแย่
หัวใจบอบข้ำจนอ่อนแอ
ที่เขาบอกว่า..ยังแคร์..
ที่แท้..แค่หลอกกัน