ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[saknun]

ความคิดถึง คือหนึ่ง จินตนาการ
ที่ประสาน รอยร้าว คนทั้งสอง
แม้นอยู่ไกล หัวใจ ยังเรียกร้อง
คอยปกป้อง ความรัก ความห่วงใย
อำนาจแรง ความคิด จิตส่งถึง
ไม่อาจดึง ยับยั้ง จนหวั่นไหว
แรงความคิด กระแสจิตส่งไป
จะใกล้ไกล ก็ถึงซึ่งไมตรี
ด้วยเหตุนี้ อำนาจรัก ประจักษ์จิต
แค่เพียงคิด หัวใจ คลายหมองศรี
เพราะอำนาจ แห่งรัก นั้นมากมี
ตรองอีกที ความจริง อยู่ในใจ
แม้จะอยู่  ห่างกัน ละฝ้ากฟ้า
ยังมีมา  ให้กัน อยู่ใช่ไหม
ยังคิดถึง คนรัก ตลอดไป
รักยิ่งใหญ่ คือเธอ  ตลอดมา

[D]

ยังคิดถึง ตรึงตรา มาเสมอ
แม้ว่าเธอ อยู่ไกล ปลายฝั่งฟ้า
คงจะมี สื่อรัก ชักนำพา
สักครั้งครา คงพบ ประสบกัน

ขอฝากลม พรมพร่าง กลางเวหา
วอนเทวา พาช่วย อำนวยฝัน
ขอเราพบ สบซึ้ง ตรึงนิรันด์
มีสักวัน ฟ้าที่ ปรานีเรา

"ดิน"

[ปู่ริน]

ถึงขุนเขามาขวางกั้นฉันยังรัก
ถึงอกหักสักร้อยครั้งยังไม่เหงา
ถึงน้ำท่วมแผ่นดินทลายสุดจะเดา
ถึงไฟเผาล้างโลกโศกตรมตรอม

พี่ยังรักน้องนุชสุดสวาท
ใครบังอาจจับขังไว้ให้ผ่ายผอม
กักขังร่างกายแต่ใจพี่ไม่ยอม
เพราะยังรักพวงพะยอมชั่วกัปกัลป์

มิใช่พี่จะพร่ำเพ้อละเมอครวญ
ยังคิดถึงเนื้อนวลชวนใฝ่ฝัน
ถึงห่างไกลแต่หัวใจคิดถึงกัน
ยังรักมั่น..ในสัญญา ชั่วฟ้าดิน..

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๒๐ ส.ค. ๕๕

[panthong.kh]

ถึงม้วยสิ้น ถิ่นรัก ปักใจฉัน
ปองทุกวัน หัวใจ ใคร่ถวิล
ขอคล้องเกี่ยว เหนี่ยวไว้ ได้ยลยิน
ด้วยยุพิน รักมั่น ไม่สั่นคลอน

จะเนิ่นนาน ปานใด มั่นในรัก
คอยฟูมฟัก จักคว้า มาแนบหมอน
แม้จะนาน เท่าใด ใจอาวรณ์
เฝ้าทอดถอน ฤทัย ให้เศร้าตรม

ยิ่งได้ยิน สัญญา ว่ายังรัก
เจ็บปวดนัก หวั่นไหว ฤทัยขม
รักข้างเดียว เปลี่ยวจิต คิดระทม
ใจจ่อมจม หมดสิทธิ์ คิดทบทวน
พันทอง

[saknun]

ส่งสัญญา ว่ารัก และคิดถึง
ใครคนหนึ่ง อยู่ไกล ใจยังหวน
แอบบอกรัก ข้างเดียว เหมือนเปลญวน
ชั่งชี้ชวน หัวใจ ให้ชายตรม
ส่งสัญญา ว่ารัก ยังยึดมั่น
ตลอดวัน  คิดถึง ไม่สุขสม
แม้นห่างไกล หวั่นไหว ทุกข์ระทม
อย่างตัวผม ทุกครา อาวรณ์ใจ
มาวันนี้ ส่งสาร เป็นกลอนกล่าว
เล่าเรื่องราว ความรัก เป็นเรื่องใหญ่
ถึงนักกลอน หลายท่าน ด้วยเต็มใจ
รัก รัก ไซร้ ยิ่งใหญ่ ชั่วนิรันดร์

 

[panthong.kh]

ไม่สัญญา ว่าจะรัก ปักดวงจิต
ไม่อยากคิด ถึงใคร ไร้สุขสันต์
ไม่อยากตรม ขมขื่น ร้อยหมื่นวัน
ไม่อยากฝัน กลัวเจ็บ เหน็บอุรา

จึงได้แต่ คอยมอง หมองยิ่งนัก
จึงได้แต่ คอยทัก ชักไม่กล้า
จึงได้แต่ นั่งจ้อง ปองเรื่อยมา
จึงได้แต่ ผวา น้ำตานอง
พันทอง

[saknun]

อย่าได้กลัว หัวใจ ใครคนนี้
เป็นคนดี รับได้ ไม่มีสอง
อาจเคยช้ำ มาแล้ว ตามครรลอง
เพราะไปมอง หญิงสวย ด้วยใจจริง
เจ็บต้องจำ ฝังแน่น ในหัวอก
จึงหยิบยก ความรัก ไม่หยุดนิ่ง
ตอบทุกรัก ที่รับมา จนประวิง
เว้นบางสิ่ง คนหลายใจ ที่ให้มา