ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

กุหลาบเเดง เหมือนศรรัก ที่ปักอก
ไม่โกหก รักใคร่ ใฝ่เสนอ
รักแรกแย้ม แต้มสี มีเพียงเธอ
รักไม่เผลอ แสแสร้ง แกล้งทำใจ

กุหลาบดำ ช้ำชอก บอกไว้ก่อน
ช่างอาวรณ์ เหมือนชื่อ ยึดถือไหว
รักซ่อนเงื่อน เลือนลับ สลับไป
รักซ่อนใจ ไม่หมด ช่างปลดปลง

กุหลาบขาว พราวพริ้ง หญิงช๊อบชอบ
เป็นคำตอบ ที่ใช่ ไม่ไหลหลง
บริสุทธิ์ ผุดผ่อง ปองใจตรง
รักมั่นคง แน่วแน่ แคร์เพียงเธอ

กุหลาบลาย ตายเหี่ยว ไร้เกี่ยวข้อง
ขาดคนมอง เฉาหนัก รักจึงเก้อ
น้ำไม่หยด รดราด พลาดนักเออ
ได้แต่เพ้อ ครวญคร่ำ จำฝืนทน

กุหลาบเน่า เผาซาก จึงจากจบ
ซึมเซาซบ กลบฝัง คลั่งสับสน
กุหลาบตก อกร้าว คราวมีดมน
กุหลาบหล่น กร่นเกลื่อน เปื้อนราคี

กุหลาบใด ไหนเล่า จักเศร้าโศก
แม้นอับโชค โรคร้าย หมายขยี้
ทนเจ็บปวด รวดร้าว หนาวชีวี
จนฤดี เหลวแหลก แตกยับเยิน

[เมฆา...]

 

๐ ซุ้มกุหลาบของพี่มิมีให้
ซุ้มกระบี่ก็ไร้ไกลห่างเหิน
ซุ้มงานแต่งเล่านางก็ห่างเกิน
ซุ้มเดียวที่เรียนเชิญ..คือน้ำตา

๐ สายฝนพร่ำร่ำไห้เคล้าไอฝน
มองหมอกหม่นมานหมางหว่างทิวผา
มีเพียงเสียงฝนพรมลมพัดพา
ให้หนาวหน่วงอุราเจียนบ้าบอ

๐ น้ำตาตกตามฝนหล่นรินร่ำ
ซากกุหลาบกลีบดำเปียกช้ำหนอ
แอบทับไว้แต่วันเคยปั่นทอ
สายใยรักร่วมก่อ..แต่ปีกลาย

๐ เป็นกุหลาบดอกเดียวที่เหนี่ยวรั้ง
เป็นพลังแห่งนิยามและความหมาย
เป็นดั่งใจ แทนใจจากใจชาย
ที่มิเคยเสื่อมคลายสลายลง

๐ มาบัดนี้กุหลาบ..เข็ดหลาบช้ำ
ตกระกำกลีบแห้งไร้แรงส่ง
สิ้นนิยามความเอ๋ยเคยดำรง
เปื่อยเป็นผงผิดแผกแตกลงดิน

๐ ครั้นจะเก็บกลีบไว้อาลัยรัก
ก็น้อยเกินจะกักตักตวงสิ้น
จำต้องปล่อยตามฝนหล่นหลั่งริน
พร้อมเศษจินต์ ผ่านพุ่ม..ซุ้มน้ำตา..

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


จะมีใครไหนรู้อยู่บ้างไหม?
ลึกลงไปใช่เห็นเช่นผิวเผิน
กุหลาบแดงแฝงเศร้าด้วยเขาเมิน
ทิ้งให้เดินเผชิญหน้าทุกข์จาบัลย์

เหมือนกรีดเลือดเชือดใจเพื่อไล้โฉม
แดงชโลมโซมเนื้อเจือสีสัน
เป็นความสวยด้วยฤดีและชีวัน
ที่ฆ่าฟันบั่นวิญญาณ์สิ้นปรานี

แม้นว่าใครได้รับประดับจิต
พึงพินิจคิดถวิลซึ่งกลิ่นสี
จะขอย้ำคำเผยเอ่ยวจี
อาจต้องพลีฤดีซาบกุหลาบแดง...

"  บูรพ์  "


 

[panthong.kh]

 

๐ ซุ้มกุหลาบของพี่มิมีให้
ซุ้มกระบี่ก็ไร้ไกลห่างเหิน
ซุ้มงานแต่งเล่านางก็ห่างเกิน
ซุ้มเดียวที่เรียนเชิญ..คือน้ำตา

๐ สายฝนพร่ำร่ำไห้เคล้าไอฝน
มองหมอกหม่นมานหมางหว่างทิวผา
มีเพียงเสียงฝนพรมลมพัดพา
ให้หนาวหน่วงอุราเจียนบ้าบอ

๐ น้ำตาตกตามฝนหล่นรินร่ำ
ซากกุหลาบกลีบดำเปียกช้ำหนอ
แอบทับไว้แต่วันเคยปั่นทอ
สายใยรักร่วมก่อ..แต่ปีกลาย

๐ เป็นกุหลาบดอกเดียวที่เหนี่ยวรั้ง
เป็นพลังแห่งนิยามและความหมาย
เป็นดั่งใจ แทนใจจากใจชาย
ที่มิเคยเสื่อมคลายสลายลง

๐ มาบัดนี้กุหลาบ..เข็ดหลาบช้ำ
ตกระกำกลีบแห้งไร้แรงส่ง
สิ้นนิยามความเอ๋ยเคยดำรง
เปื่อยเป็นผงผิดแผกแตกลงดิน

๐ ครั้นจะเก็บกลีบไว้อาลัยรัก
ก็น้อยเกินจะกักตักตวงสิ้น
จำต้องปล่อยตามฝนหล่นหลั่งริน
พร้อมเศษจินต์ ผ่านพุ่ม..ซุ้มน้ำตา..

 

ซุ้มกุหลาบ ถึงพี่ ไม่มีให้
แต่ซุ้มใจ อิงแอบ แบบไร้ค่า
ซุ้มเรือนหอ ท้อทด หมดราคา
แต่งแต้มมา หวามไหว ใจนึกกลัว

ซุ้มกระบี่ นี้น้อง ไม่ปองหมาย
ซุ้มพระพาย โชยพัด หวาดหวั่นตทั่ว
ซุ้มฤทัย ใหญ่ยิ่ง หญิงไม่ชัวร์
ต้องซุ่มตัว อยู่เดี่ยว ขาดเหลียวมอง

แม้สายฝน โปรยปราย คล้ายกลั่นแกล้ง
กุหลาบแดง กลายช้ำ กลีบดำหมอง
ท้าลมฝน เปลวแดด แผดเผาปอง
น้ำฝนนอง กุหลาบเน่า เศร้าสิ้นดี

เพียงกุหลาบ ดอกเก่า เล่าความหลัง
ถึงคราวครั้ง สองเรา เฝ้าจู๋จี๋
ส่งกุหลาบ ฉาบรัก ปักทันที
กลางฤดี แสนซึ้ง ตรึงกมล

มาปัดนี้ ขอถามทวง ห่วงกุหลาบ
ด้วยอยากทราบ รักจริง หญิงจึงบ่น
พี่บอกเก็บ อย่างดี มิปะปน
เสียบทับบน หนังสือ ที่ถือครอง

แต่ไยไม่ นำมา ในครานี้
หรือขยี้ เป็นผง ทิ้งลงหนอง
เหมือนขยี้ ใจฉัน ไม่หันมอง
อกกลัดหนอง ครองทุกข์ ขลุกทรวงใน

[panthong.kh]

 

จะมีใครไหนรู้อยู่บ้างไหม?
ลึกลงไปใช่เห็นเช่นผิวเผิน
กุหลาบแดงแฝงเศร้าด้วยเขาเมิน
ทิ้งให้เดินเผชิญหน้าทุกข์จาบัลย์

เหมือนกรีดเลือดเชือดใจเพื่อไล้โฉม
แดงชโลมโซมเนื้อเจือสีสัน
เป็นความสวยด้วยฤดีและชีวัน
ที่ฆ่าฟันบั่นวิญญาณ์สิ้นปรานี

แม้นว่าใครได้รับประดับจิต
พึงพินิจคิดถวิลซึ่งกลิ่นสี
จะขอย้ำคำเผยเอ่ยวจี
อาจต้องพลีฤดีซาบกุหลาบแดง...

"  บูรพ์  "

 

กุหลาบแดง ไม่เมิน เกินรักเจ้า
จะคอยเฝ้า พะนอ ขออย่าแกล้ง
จะกี่หนาว กี่ฝน ไม่โดนแซง
หวาดระแวง ไม่มี พี่เชื่อใจ

จะกรีดเนื้อ เถือฤทัย ทำไมหรือ
น้องคนซื่อ ยังรัก อย่าผลักใส
กาลเวลา เนิ่นนาน ผ่านเพียงใด
กุหลาบรัก ปักกลางใจ ตลอดมา

แม้กลีบช้ำ ร่ำหา อาลัยถึง
กุหลาบแดง แฝงซึ้ง ตรึงดวงหน้า
จะเหี่ยวเฉา เนาแนบ แอบอุรา
ยอมคว้ามา ซบอก กอดกกไว้

[ไพร พนาวัลย์]

       

กุหลาบแดงดอกนี้พี่มอบให้
จากดวงใจคนจนที่ทนเศร้า
มอบให้น้องเนื้อแน่นแทนลำเนา
ว่าสองเรารักแท้มอบแก่กัน

แม้กุหลาบโรยร่วงแต่ทรวงพี่
ก็ยังมีใจตรงและคงมั่น
แม้ตัวพี่ห่างหายไปหลายวัน
ความสัมพันธ์แห่งใจยังใกล้เธอ

ยังจำกลิ่นกุหลาบกำซาบซ่าน
ยังจำลานสองเราจากเงาเผลอ
นั่งพูดคุยเคียงกันวันแรกเจอ
พี่เสนอเจ้าสนองยามต้องการ

กุหลาบแดงแรงฤทธิ์สะกิดรัก
สองประจักษ์ใจจริงทั้งกิ่งก้าน
ความรักเอ๋ยเคยท้อทรมาน
ก็หอมหวานซ่านทรวงทุกช่วงตอน

กุหลาบแดงดอกนี้สุดที่รัก
พี่ขอปักสลักใจมิไถ่ถอน
มอบให้ยามนิทราอย่างอาวรณ์
ขอบังอรฝันดีถึงพี่ชาย

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

กุหลาบแดง ที่มอบ รีบตอบรัก
ขอฟูมฟัก ปักไว้ ไม่มีหน่าย
วันคืนเวียน หมุนไป ใจมิวาย
ยังมั่นหมาย ชายอยู่ เป็นคู่ครอง

แม้ยากจน เงินทอง มองเรื่องเล็ก
ถ้าสเปค ตรงกัน พลันอย่าหมอง
กว่าจะได้ ร่วมเรียง เคียงใจปอง
น้ำตานอง อาบแก้ม แต้มสองปราง

แม้จะนาน เพียงใด ใจยังคิด
ขอใช้สิทธิ์ ขีดฤทัย ใสสว่าง
ไม่เคยหลอก ลวงใคร ให้หลงทาง
รักร่วมสร้าง ทางฝัน อย่าหวั่นใด

แม้นถ้ารัก ดำรงค์ คงไม่แคล้ว
ถึงเรือแจว เมื่อพาย ต้องหมายได้
อยู่ร่วมหอ ร่วมห้อง คล้องฤทัย
ตราบสิ้นลม หายใจ ไม่จากเธอ

[ชลนา ทิชากร]

กุหลาบหรู ชมพูเด่น เป็นกลีบซ้อน
ทุกขั้นตอน ซ้อนทับ ซับคุณค่า
กุหลาบซ้อน อ่อนหวาน กาลเวลา
ตรึงตา ตรึงใจ ให้ผูกพัน

ด้วยหัวใจ ไมตรี ที่มอบให้
จากดวงใจ สู่ดวงใจ ได้ชื่นฉ่ำ
มอบกุหลาบ ช่อน้อย แทนถ่อยคำ
รักเธออย่าง ลึกล้ำ ย้ำจากใจ

ชลนา  ทิชากร

[panthong.kh]

กุหลาบงาม ยามเย็น เด่นยิ่งแท้
เพียงเหลือบแล เล็งมอง จ้องฝันใฝ่
สีชมพู อมม่วง ตรึงทรวงใน
ดูหวามไหว ชูชื่น ระรื่นจินต์

ขอน้อมรับ ไมตรี ที่มอบให้
ด้วยจริงใจ แน่นัก จักถวิล
สี่ห้องใจ รับรัก ปักชีวิน
ไม่มีสิ้น กลิ่นไอ ในรักเธอ

จักถนอม พร้อมภักดิ์ รักตลอด
จักขอสอด แขนเกี่ยว เหนี่ยวเสมอ
จักรักมั่น เด็ดเดี่ยว กลมเกลียวเออ
จักพร่ำเพ้อ ละเมอถึง ซักหนึ่งวัน
พันทอง

[ชลนา ทิชากร]

ฝังที่แรก ตกตะลึง ซึ้งแทบตาย
พอท้ายท้าย ต้องเหงา เศร้าอีกหน
ฝังคารม คมรัก ชักวกวน
ฝังแล้วดล จิตเคลิ้ม เริ่มงงงัน

ฝังคารม คมรัก ชักเป็นห่วง
มันกำกวม หน่วงใจ ให้ไหวหวั่น
ต้องชอกช้ำ ระกำเศร้า เข้าสักวัน
ถ่อยจำนัล ที่เธอพร้ำ คลายคำหลวง

จะเชื่อได้ อย่างไร ในคำรัก
อกต้องหัก อีกแล้วหนา น่าเป็นห่วง
ถ่อยคารม คมรัก ที่ปักทรวง
มันเหมื่อนบ่วง นายพราน ผลาญชีวี

ชลนา  ทิชากร

[panthong.kh]

รักจากหนึ่ง ตรึงทรวง แสนห่วงหา
เพิ่มขึ้นมา เป็นสอง อย่าหมองศรี
สามสี่ห้า เรื่อยไป ไมรอรี
โถคนดี อย่าสำออย คิดน้อยใจ

อันความรัก ของหญิง นั้นจริงเจ้า
รักแผ่วเบา แต่นาน ทนทานไหว
รักดั่งดวง จันทรา รักฟ้าไกล
ดั่งขุนเขา รักเงาไม้ ในไพรวัลย์

อย่าน้อยเนื้อ เชื่อฉัน วันข้างหน้า
มีเวลา อีกมาก ถ้าบากบั่น
แสงสีทอง มองเห็น เช่นตะวัน
ขึ้นแล้วลง ฉะนั้น หวั่นไปไย

[ชลนา ทิชากร]

เป็นรักลวง หรือไม่ หวั่นใจนัก
ขึ้นเป็นพัก ลงเป็นหน หม่นหมองศรี
แล้วก็รัก เรื่อยไป ไมรอรี
มีตั้งสาม สี่ห้า หน้าน้อยใจ

รักอะไร ไม่รู้ ดูแล้วเศร้า     
ถ้าโงเง่า หลงรัก จักหวั่นไหว
รักของเธอ คงไม่นาน พานลาไกล
มาหลอกให้ ฉันหลงรัก ปักชีวัน

อย่าเลยรัก แบบเง่าเง่า ไม่เข้าท่า
เสียเวลา เหนื่อยอยาก หลงบากบั่น
ลงแล้วขึ้น ขึ้นแล้วเห็น เช่นดวงจันทร์
ข้างขึ้นนั้น มันยาวไกล ไม่ไหวหรอก

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/1_JHtUNYKy4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/1_JHtUNYKy4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>