ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

[panthong.kh]

เพราะว่ารัก จึงคิดถึง คะนึงหา
เพราะจากมา พาให้ ใจขื่นขม
เพราะห่วงหวง ยิ่งนัก รักลอยลม
เพราะรักจม ก้นบึ้ง จึงจาบัลย์

ด้วยรักมาก จากใจ ฝากไว้ก่อน
ด้วยอาทร ยามไกล ไร้สุขสันต์
ด้วยเวลา นานเนิ่น ห่างเหินกัน
ด้วยผูกพัน กับเธอ จึงเพ้อครวญ

ความจริงใจ มอบไว้ ให้เธอหมด
ความรักปด ไม่มี หนีกำสรวล
ความนึกคิด ทั้งหมด งดเรรวน
ความเป็นเศษ เป็นส่วน ล้วนจากใจ

รักเพียงเธอ คนเดียว ไม่เหลียวอื่น
รักหยัดยืน สัญญา ว่ารอไหว
รักมั่นคง พะวงหา ทุกคราไป
รักจากใจ แม้ไร้สิทธิ์ ยังคิดคอย

[รพีกาญจน์]

คอยยับยั้ง พลั้งพลาด อาจมีตรม

สิบชั่วโมง คืบคลาน นานลิบลิ่ว
ทนรอคิว ตรวจไข้ ให้ขื่นขม
บ้างยืนนั่ง ตั่งเตียง เสียงระงม
หลังพี่ซม ปวดมาก ใช้ตรากตรำ

ก้าวเข้าลาน บ้านกลอน แต่ตอนเช้า
พอเห็นเจ้า เก็บหน้า พกพาจ้ำ
ตกภวังค์ กังวล บ่นพึมพำ
หมอเรียกคำ ไม่รู้ ตาหูตึง

หมอสงสัย ไข้ฝัง ยังยิ้มหวาน
คงพิการ บ้าบ๊อง สองสลึง
ปวดมากไหม ไหนแน่ะ...มือแตะดึง
ผมคิดถึง ดินจ๊ะ...ไปละทาง

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

เพราะว่ารัก จึงคิดถึง คะนึงหา
เพราะจากมา พาให้ ใจขื่นขม
เพราะห่วงหวง ยิ่งนัก รักลอยลม
เพราะรักจม ก้นบึ้ง จึงจาบัลย์

ด้วยรักมาก จากใจ ฝากไว้ก่อน
ด้วยอาทร ยามไกล ไร้สุขสันต์
ด้วยเวลา นานเนิ่น ห่างเหินกัน
ด้วยผูกพัน กับเธอ จึงเพ้อครวญ

ความจริงใจ มอบไว้ ให้เธอหมด
ความรักปด ไม่มี หนีกำสรวล
ความนึกคิด ทั้งหมด งดเรรวน
ความเป็นเศษ เป็นส่วน ล้วนจากใจ

รักเพียงเธอ คนเดียว ไม่เหลียวอื่น
รักหยัดยืน สัญญา ว่ารอไหว
รักมั่นคง พะวงหา ทุกคราไป
รักจากใจ แม้ไร้สิทธิ์ ยังคิดคอย

เพราะอะไร มิรู้ ดูเอาเถิด
ใจเตลิด หวิวไหว ไม่เหงาหงอย
ในวันหนึ่ง คิดถึง ซึ่งเกินร้อย
ไยใจคอย พะวง ชักงงงัน

แต่เหมือนน้ำ ท่วมปาก ลำบากจิต
ได้แต่คิด แต่เพ้อ ละเมอฝัน
ต่างคนก็ ต่างใจ ไม่รู้กัน
คงสักวัน หวังไว้ ให้เป็นจริง

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

เพราะอาทรอ้อนถึงคะนึงหา
อยากแนบชิดนิทราจวบฟ้าสาง
คอยกล่อมเจ้าเคล้าคลอพะนอนาง
อยู่เคียงร่างข้างนอนไม่จรลา

คำว่าต่างห่างใจอย่าได้คิด
ด้วยดวงจิตนิมิตคอยละห้อยหา
ทุกคืนค่ำร่ำจาบัลย์เพียงขวัญตา
ปรารถนาอุราแอบชิดแนบเนา

อย่าแปรผันปันใจแบ่งใครอื่น
จะเปลี่ยนชื่นคืนฤดีอัคคีเผา
จนยากนักรักร้อนทอนบรรเทา
ให้อับเฉาเศร้าตรมไม่สมปอง

จากนี้ไปในจิตอย่าคิดแอบ
แต่ให้แนบเป็นหนึ่งซึ่งใจสอง
สองมือรับจับมั่นขวัญประคอง
ใจพี่น้องคล้องมั่นกระสันเกลียว...

"  บูรพ์  "

 

[D]

คอยยับยั้ง พลั้งพลาด อาจมีตรม

สิบชั่วโมง คืบคลาน นานลิบลิ่ว
ทนรอคิว ตรวจไข้ ให้ขื่นขม
บ้างยืนนั่ง ตั่งเตียง เสียงระงม
หลังพี่ซม ปวดมาก ใช้ตรากตรำ

ก้าวเข้าลาน บ้านกลอน แต่ตอนเช้า
พอเห็นเจ้า เก็บหน้า พกพาจ้ำ
ตกภวังค์ กังวล บ่นพึมพำ
หมอเรียกคำ ไม่รู้ ตาหูตึง

หมอสงสัย ไข้ฝัง ยังยิ้มหวาน
คงพิการ บ้าบ๊อง สองสลึง
ปวดมากไหม ไหนแน่ะ...มือแตะดึง
ผมคิดถึง ดินจ๊ะ...ไปละทาง

 

รพีกาญจน์ 59

เพราะอะไร มิรู้ แต่ดูแปลก
เป็นคนแรก แทรกมา แต่ฟ้าสาง
แล้วก็อยู่ คู่ใจ ไม่เลือนลาง
มิเคยว่าง ห่างไป ใจชื่นบาน

แอบคิดถึง ซึ้งใจ อยากใกล้ชิด
จำฝังจิต ติดตรึง ถึงคำหวาน
นั่งมองเหม่อ เผลอยิ้ม พิมพ์ใจนาน
(พี่)รพีกาญนจ์ฯ ขานกู่ อยู่ในใจ

"ดิน"

[yaguza]

เป็นความสุข ทุกยาม ที่ถามถึง
ยังตราตรึง ซึ้งอยู่ เธอรู้ไหม
อยากจะบอก ทุกช่วง ห้วงหทัย
รู้ไหมใคร ไหนกัน ฝันละเมอ

ความคิดถึง จึงหยั่ง และฝังราก
เพราะรักมาก ฝากคำ พร่ำเสนอ
อยากชิดใกล้ ไปสู่ อยู่กับเธอ
อยากไปเจอ แต่กลัวเกิน ค่าเดินทาง



 
....ยากูซ่า....

[D]

 

เพราะอาทรอ้อนถึงคะนึงหา
อยากแนบชิดนิทราจวบฟ้าสาง
คอยกล่อมเจ้าเคล้าคลอพะนอนาง
อยู่เคียงร่างข้างนอนไม่จรลา

คำว่าต่างห่างใจอย่าได้คิด
ด้วยดวงจิตนิมิตคอยละห้อยหา
ทุกคืนค่ำร่ำจาบัลย์เพียงขวัญตา
ปรารถนาอุราแอบชิดแนบเนา

อย่าแปรผันปันใจแบ่งใครอื่น
จะเปลี่ยนชื่นคืนฤดีอัคคีเผา
จนยากนักรักร้อนทอนบรรเทา
ให้อับเฉาเศร้าตรมไม่สมปอง

จากนี้ไปในจิตอย่าคิดแอบ
แต่ให้แนบเป็นหนึ่งซึ่งใจสอง
สองมือรับจับมั่นขวัญประคอง
ใจพี่น้องคล้องมั่นกระสันเกลียว...

"  บูรพ์  "

 

อยู่กันต่าง ห่างหน คนละฟาก
ไฉนอยาก พานพบ สบเฉลียว
มีใจภักดิ์ ปักมั่น ดั่งฟั่นเกลียว
ยึดหน่วงเหนี่ยว เกี่ยวใจ ไว้ใกล้กัน

นึกภาพพริ้ม ยิ้มแย้ม แกมแก้มใส
รู้หรือไม่ ใจเหน็บ เก็บไปฝัน
ว่าใจพี่ ฤดีน้อง คล้องสัมพันธ์
จะมุ่งมั่น มิห่าง เลือนร้างลา

ยินวจี พี่เอ่ย เผยว่ารัก
ชื่นใจนัก ปักแด แน่นอนกว่า
ภิรมย์เรียง เคียงวัน ขวัญชีวา
อุราหนา พาผ่อง มิต้องแอบ 

"ดิน"

[D]

เป็นความสุข ทุกยาม ที่ถามถึง
ยังตราตรึง ซึ้งอยู่ เธอรู้ไหม
อยากจะบอก ทุกช่วง ห้วงหทัย
รู้ไหมใคร ไหนกัน ฝันละเมอ

ความคิดถึง จึงหยั่ง และฝังราก
เพราะรักมาก ฝากคำ พร่ำเสนอ
อยากชิดใกล้ ไปสู่ อยู่กับเธอ
อยากไปเจอ แต่กลัวเกิน ค่าเดินทาง



 
....ยากูซ่า....

บอกจะหมั่น แหวนเพชร เจ็ดกะรัต
ทั้งสมบัติ มากมาย ตั้งหลายอย่าง
น้องแอบคิด ไปไกล หมายปูทาง
มิอ้างว้าง เป็นคุณนาย ท้ายชีวี

อนิจจา ที่คิด ผิดหมดท่า
(พี่)"ยากูซ่า" ทุ่มเจ้า"แก้ว" หมดแล้วนี่
ทั้งบ้าน,รถ, เงินทอง ใบจองมี
กลายเป็นหนี้ ไปฃอทาน สะพานลอย 

"ดิน"

[ปู่ริน]

อยู่กันต่าง ห่างหน คนละฟาก
ไฉนอยาก พานพบ สบเฉลียว
มีใจภักดิ์ ปักมั่น ดั่งฟั่นเกลียว
ยึดหน่วงเหนี่ยว เกี่ยวใจ ไว้ใกล้กัน

นึกภาพพริ้ม ยิ้มแย้ม แกมแก้มใส
รู้หรือไม่ ใจเหน็บ เก็บไปฝัน
ว่าใจพี่ ฤดีน้อง คล้องสัมพันธ์
จะมุ่งมั่น มิห่าง เลือนร้างลา

ยินวจี พี่เอ่ย เผยว่ารัก
ชื่นใจนัก ปักแด แน่นอนกว่า
ภิรมย์เรียง เคียงวัน ขวัญชีวา
อุราหนา พาผ่อง มิต้องแอบ 

"ดิน"

[/quote]

แอบรักนางมานานไม่กล้าบอก
กลัวโดนหลอกให้เจ็บช้ำทำเจ็บแสบ
แอบคิดถึงยอดพธูผู้ใจแคบ
กลัวเธอแอบหนีไปไม่บอกลา


แอบเสียใจอยู่คนเดียวเปลี่ยวดวงจิต
กลัวพี่ผิดเพราะช้ำใจให้โหยหา
แอบร้องไห้ใต้ต้นไทรเคยสัญญา
กลัวเธอมาว่าพี่นี้ไม่แน่นอน

แอบบนบานศาลกล่าวให้น้องกลับ
กลัวเธอลับลาร้างนางหลอกหลอน
แอบดีใจข่าวนวลนางจะคืนคอน
กลัวเนื้อนวลจะจากจร..ตลอดไป..

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๑๕ ส.ค. ๕๕

[--ณัชชา--]

บอกจะหมั่น แหวนเพชร เจ็ดกะรัต
ทั้งสมบัติ มากมาย ตั้งหลายอย่าง
น้องแอบคิด ไปไกล หมายปูทาง
มิอ้างว้าง เป็นคุณนาย ท้ายชีวี

อนิจจา ที่คิด ผิดหมดท่า
(พี่)"ยากูซ่า" ทุ่มเจ้า"แก้ว" หมดแล้วนี่
ทั้งบ้าน,รถ, เงินทอง ใบจองมี
กลายเป็นหนี้ ไปฃอทาน สะพานลอย 

"ดิน"

[/quote]

บอกจะหมั้นแหวนเพชรเจ็ดกะรัต
หลอกชัดชัดยากูซี่เขาขี้ฝอย
หลอกไปทั่วทั้งตรอกและซอกซอย
เขาชอบอ่อยอย่าหลงจงระวัง

พวกสิบแปดมงกุฎยังสุดท้อ
เรียกเขาพ่อยอมแพ้แกทั้งผัง
แกหลอกเก่งลื่นไหลชอบไถตังค์
บอกให้ฟัง..ณัชชา..เจอมาแล้ว

--ณัชชา--

 

[D]

แอบรักนางมานานไม่กล้าบอก
กลัวโดนหลอกให้เจ็บช้ำทำเจ็บแสบ
แอบคิดถึงยอดพธูผู้ใจแคบ
กลัวเธอแอบหนีไปไม่บอกลา


แอบเสียใจอยู่คนเดียวเปลี่ยวดวงจิต
กลัวพี่ผิดเพราะช้ำใจให้โหยหา
แอบร้องไห้ใต้ต้นไทรเคยสัญญา
กลัวเธอมาว่าพี่นี้ไม่แน่นอน

แอบบนบานศาลกล่าวให้น้องกลับ
กลัวเธอลับลาร้างนางหลอกหลอน
แอบดีใจข่าวนวลนางจะคืนคอน
กลัวเนื้อนวลจะจากจร..ตลอดไป..

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๑๕ ส.ค. ๕๕

หนุ่มเหลือน้อย อ่อยอ้อน ตอนฟ้าหม่น
คิดถึงคน อยู่หลัง นี้บ้างไหม
อยู่ทางนั้น หวั่นเธอ เผลอมีใคร
แอบคิดไกล ใจน้อง ปองสัมพันธ์

ใต้ต้นไทร ใบเรียว สีเขียวสด
มิเคยปด พี่จ๋า สัญญามั่น
ที่เรียมน้อง ต้องมา ยังจาบัลย์
ขอพี่ขวัญ รอนิด ยังคิดเยือน 

"ดิน"

[D]

บอกจะหมั่น แหวนเพชร เจ็ดกะรัต
ทั้งสมบัติ มากมาย ตั้งหลายอย่าง
น้องแอบคิด ไปไกล หมายปูทาง
มิอ้างว้าง เป็นคุณนาย ท้ายชีวี

อนิจจา ที่คิด ผิดหมดท่า
(พี่)"ยากูซ่า" ทุ่มเจ้า"แก้ว" หมดแล้วนี่
ทั้งบ้าน,รถ, เงินทอง ใบจองมี
กลายเป็นหนี้ ไปฃอทาน สะพานลอย 

"ดิน"

บอกจะหมั้นแหวนเพชรเจ็ดกะรัต
หลอกชัดชัดยากูซี่เขาขี้ฝอย
หลอกไปทั่วทั้งตรอกและซอกซอย
เขาชอบอ่อยอย่าหลงจงระวัง

พวกสิบแปดมงกุฎยังสุดท้อ
เรียกเขาพ่อยอมแพ้แกทั้งผัง
แกหลอกเก่งลื่นไหลชอบไถตังค์
บอกให้ฟัง..ณัชชา..เจอมาแล้ว

--ณัชชา--

 

ไหง๋!เป็นงั้น มิบอกก่อน รู้ตอนจบ
หลอกให้คบ จนลึก นึกว่าแจ๋ว
ท้ายท่าที ที่เผย เลยสิ้นแวว
ต้องนั่งแกร่ว สะพานลอย คอย"ณัชชา"

คงวาดหวัง ตีสนิท คิดรื้อฟื้น
น้ำตาตื้น ร้องไห้ เห็นใจหนา
ต่อนี้ไป ไม่มี "พี่ยากูซ่า"
ที่เก่งกล้า กลายแมวชัด "ณัชฯ"จัดการ

"ดิน"