ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

อรุณรุ่ง พรุ่งแจ้ง แสงอุษา
เหล่านกกา ถลาร่อน จากคอนถิ่น
สกุณา แว่วดัง ฟังชาชิน
น้ำไหลริน มองเหม่อ  จนเผลอไกล

กาน้ำร้อน ตั้งเตา เผาจนแห้ง
ก้นกาแดง ร้อนมาก จนอยากไหม้
เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป
ตื่นตกใจ จากภวังค์ หันหลังดู

รีบมาปิด เตานั้น พลันใจเต้น
ภาพที่เห็น น้ำหาย ไม่เหลืออยู่
ใจระทึก นึกไป ตายแล้วตรู
นั่งคุดคู้ กอดเข่า มองเตาไฟ

บังเอิญกาน้ำร้อนเสีย ต้มน้ำร้อนเอง นานๆทีเลยลืมไปอ่ะ(ใจเต้นถี่จัง)

"ดิน"

[พิมพ์วาส]

กาน้ำ : ตอนเช้า : เสียงน้องหมาเห่า

ตั้งกาไว้ไฟจุดแล้วรุดนั่ง
เอนภวังค์หลังพิงนอนนิ่งเสีย
ตาปิดหลับพับนอนช่างอ่อนเพลีย
เพลงกล่อมเกลี้ยเอี้ยอู้จากอู่เตา

บนเตาคุกรุฟอนแรงร้อนนัก
ยังนอนพักหลักตั้งจากนั่งเฝ้า
ควันขาวพุ่งพวยมาดูว่าเทา
สุนัขเห่าเราผวาตื่นตาพลัน!

ถลาร่างพลางวิ่งไหวติงตื่น
เจ้าตูบยืนยื่นหน้าตาเห่ามั่น
ไฟก็เดือดเหือดน้ำจำขึ้นควัน
เหตุใดฉันมันเบอะเลอะเทอะจริง

(กรี๊ดดดดดดดด ไม่ได้ว่าพี่ดินนะคะ แย่งเล่าเรื่องค่ะ ต้องขอบคุณน้องหมาจริงๆที่เห่าไม่เช่นนั้นหนูว่าบ้านได้ฉาบสีสวยแน่ๆเลยค่ะ)

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ไยปล่อยเตาเผาผลาญจนซ่านร้อน
คงฉะอ้อนร่อนซึ้งไปฤทัยหญิง
มีใครเขาพะเน้าพะนอคลอแอบอิง
เขาชวนวิ่งมิ่งขวัญสวรรค์เพลิน

ระวังตัวหัวใจถูกใครเผา
แล้วจะเศร้าเหงาว้างยามห่างเหิน
เหมือนเช่นกาอุราร้าวยากก้าวเดิน
เมื่อถูกเมินประเชิญทุกข์ที่รุกโรม...


"  บูรพ์  "


 

[panthong.kh]

เดชะบุญ หนุนเกื้อ เชื่อเถิดน้อง
กามันร้อง หมามันเห่า เข้ารุกโหม
ไม่เป็นไร พี่นี้ ปลอบประโลม
เกือบเสียโฉม ไฟไหม้บ้าน พานซึมเซา

ซื้อเขากิน เห็นที จะดีกว่า
เดินไกลหน่อย เสียเวลา ไม่พาเศร้า
ออกกำลัง กายขา ดีกับเรา
กาแฟสด รสเก่า เจ้าประจำ

สามสิบบาท ขาดตัว ชัวร์อร่อย
ปลาท่องโก๋ ตัวกระจ้อย หน่อยงามขำ
อาหารเช้า มื้อนี้ มิต้องทำ
ถ้าได้หม่ำ โจ๊กซักถ้วย ช่วยอิ่มท้อง

[รพีกาญจน์]

เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป

- ละอองดิน -

จับหลังคา การ้อง ก้องไพรพฤกษ์
เตือนสำนึก คืนจิต พอคิดได้
รีบลุกยืน ฟืนก่อ จ่อจุดไฟ
หม้อดินใส่ น้ำจาง วางบนเตา

ยุคประหยัด หัดออม ถนอมทรัพย์
กลัวจนจับ ทุกข์เข้า จะหมองเศร้า
กิ่งลำไย ไม้แห้ง ช่วยแบ่งเบา
ใช้ต้มเผา ง่ายดับ ทำกับแกง

นั่งจ้องเทียน เขียนกลอน ตอนกระฉูด
น้ำเดือดปูด มือคอย ถอยฟืนแบ่ง
เหลือสองดุ้น รุนเข้า เถ้าถ่านแดง
ละจัดแจง ยกลง ชงกาแฟ

หม้อดินร้อนช้า ฟืนมอดไหม้ น้ำไม่แห้ง

รพีกาญจน์ 59

[navee]

อรุณรุ่ง พรุ่งแจ้ง แสงอุษา
เหล่านกกา ถลาร่อน จากคอนถิ่น
สกุณา แว่วดัง ฟังชาชิน
น้ำไหลริน มองเหม่อ  จนเผลอไกล

กาน้ำร้อน ตั้งเตา เผาจนแห้ง
ก้นกาแดง ร้อนมาก จนอยากไหม้
เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป
ตื่นตกใจ จากภวังค์ หันหลังดู

รีบมาปิด เตานั้น พลันใจเต้น
ภาพที่เห็น น้ำหาย ไม่เหลืออยู่
ใจระทึก นึกไป ตายแล้วตรู
นั่งคุดคู้ กอดเข่า มองเตาไฟ

บังเอิญกาน้ำร้อนเสีย ต้มน้ำร้อนเอง นานๆทีเลยลืมไปอ่ะ(ใจเต้นถี่จัง)

"ดิน"

มายืนคอยคนดีตอนตีห้า
มองเห็นหมาตาเขียวแยกเขี้ยวใส่
อยากอัดให้ร้องเอ๋งแต่เกรงใจ
หยิบน่องไก่ให้กินติดสินบน

เจ้าของหมาสงสัยยังไม่ตื่น
อากาศชื้นหนาวเย็นจับเส้นขน
แต่แปลกที่หัวใจเหมือนไฟลน
คิดถึงคนบนบ้านเจ้าหวานตา

เจ้ารู้ไหมคนดีพี่คอยอยู่
เถอะโฉมตรูเร็วไวมาไล่หมา
เจ้าอย่าเพิ่งสนใจน้ำในกา
รับพี่ยาเข้าห้องเถอะน้องดิน

navee

 

[D]

กาน้ำ : ตอนเช้า : เสียงน้องหมาเห่า

ตั้งกาไว้ไฟจุดแล้วรุดนั่ง
เอนภวังค์หลังพิงนอนนิ่งเสีย
ตาปิดหลับพับนอนช่างอ่อนเพลีย
เพลงกล่อมเกลี้ยเอี้ยอู้จากอู่เตา

บนเตาคุกรุฟอนแรงร้อนนัก
ยังนอนพักหลักตั้งจากนั่งเฝ้า
ควันขาวพุ่งพวยมาดูว่าเทา
สุนัขเห่าเราผวาตื่นตาพลัน!

ถลาร่างพลางวิ่งไหวติงตื่น
เจ้าตูบยืนยื่นหน้าตาเห่ามั่น
ไฟก็เดือดเหือดน้ำจำขึ้นควัน
เหตุใดฉันมันเบอะเลอะเทอะจริง

(กรี๊ดดดดดดดด ไม่ได้ว่าพี่ดินนะคะ แย่งเล่าเรื่องค่ะ ต้องขอบคุณน้องหมาจริงๆที่เห่าไม่เช่นนั้นหนูว่าบ้านได้ฉาบสีสวยแน่ๆเลยค่ะ)

พลันตระหนก ตกประหวั่น สั่นประหม่า
อ่อนแรงล้า ขาขืน ยืนร่างทิ้ง
ตามองจ้อง เตาไฟ มิไหวติง
นั่งเฉยนิ่ง อยู่นาน จึงบรรเทา

สั่งกับตัว หัวใจ อย่าไปอื่น
กองไฟฟืน  พอรู้ อยู่ทนเฝ้า
กว่าจะเสร็จ ภารกิจ จงปิดเตา
อย่าใจเบา เลื่อนลอย ต้องคอยแล

"ดิน"

[D]

 


ไยปล่อยเตาเผาผลาญจนซ่านร้อน
คงฉะอ้อนร่อนซึ้งไปฤทัยหญิง
มีใครเขาพะเน้าพะนอคลอแอบอิง
เขาชวนวิ่งมิ่งขวัญสวรรค์เพลิน

ระวังตัวหัวใจถูกใครเผา
แล้วจะเศร้าเหงาว้างยามห่างเหิน
เหมือนเช่นกาอุราร้าวยากก้าวเดิน
เมื่อถูกเมินประเชิญทุกข์ที่รุกโรม...


"  บูรพ์  "


 

นั่งใจลอย คอยเก้อ เหม่อมองหา
เขามิมา นานนัก รักถั่งโถม
เก็บรักแน่น แฟ้นหนา มิมาโลม
ไฟรักโทรม ซ้ำหนัก ครารักลา

เป็นผลพวง กลวงใน ทำร้ายจิต
เฝ้าคอยคิด คอยแล ชะแง้หา
ทำอะไร ใจถลำ มินำพา
ต้องผวา พลั้งเผลอ นั่งเซ่อซึม

"ดิน"

[D]

เดชะบุญ หนุนเกื้อ เชื่อเถิดน้อง
กามันร้อง หมามันเห่า เข้ารุกโหม
ไม่เป็นไร พี่นี้ ปลอบประโลม
เกือบเสียโฉม ไฟไหม้บ้าน พานซึมเซา

ซื้อเขากิน เห็นที จะดีกว่า
เดินไกลหน่อย เสียเวลา ไม่พาเศร้า
ออกกำลัง กายขา ดีกับเรา
กาแฟสด รสเก่า เจ้าประจำ

สามสิบบาท ขาดตัว ชัวร์อร่อย
ปลาท่องโก๋ ตัวกระจ้อย หน่อยงามขำ
อาหารเช้า มื้อนี้ มิต้องทำ
ถ้าได้หม่ำ โจ๊กซักถ้วย ช่วยอิ่มท้อง

มีลูกหญิง ลูกชาย มากมายห้า
ค่าปะปา ไฟฟ้าเล่า ค่าเช่าห้อง
การศึกษา ต่ำอนาถ ขาดเงินทอง
ค่าเทอมต้อง คอยจ่าย อีกหลายปี (คือลูกยังเล็กอ่ะ)

กาแฟแก้ว สามสิบ จิบไม่ลง
ต้องนั่งปลง มองทาง ข้างหน้านี่
หาคนช่วย อุปการะ ลูกห้าที
พี่พันมี  ใครไหม ให้แนะนำ 

"ดิน"

[D]

เสียงหมาเห่า กระโชก ชะโงกไป

- ละอองดิน -

จับหลังคา การ้อง ก้องไพรพฤกษ์
เตือนสำนึก คืนจิต พอคิดได้
รีบลุกยืน ฟืนก่อ จ่อจุดไฟ
หม้อดินใส่ น้ำจาง วางบนเตา

ยุคประหยัด หัดออม ถนอมทรัพย์
กลัวจนจับ ทุกข์เข้า จะหมองเศร้า
กิ่งลำไย ไม้แห้ง ช่วยแบ่งเบา
ใช้ต้มเผา ง่ายดับ ทำกับแกง

นั่งจ้องเทียน เขียนกลอน ตอนกระฉูด
น้ำเดือดปูด มือคอย ถอยฟืนแบ่ง
เหลือสองดุ้น รุนเข้า เถ้าถ่านแดง
ละจัดแจง ยกลง ชงกาแฟ

หม้อดินร้อนช้า ฟืนมอดไหม้ น้ำไม่แห้ง

รพีกาญจน์ 59

กว่าจะได้ กินกัน ตะวันโด่ง
มัวโก้งโค้ง ก่อไฟ หิวตายแหง๋
เตาฟืนไฟ ไม่คล่อง ท้องร้องแง
ลมปรวนแปร ฝนพรำ ควรคำนึง

ต้องทำก่อน ท้องหิว หน้านิ่วนะ
ไม่งั้นจะ หงุดหงิด คิดไม่ถึง
ใครอยู่ใกล้ โวยวาย หงายท้องตึง
"พี่รพีฯ" หน้าบึ้ง เอาถึงตาย(โมโหหิวอ่ะ)

"ดิน"

[D]

มายืนคอยคนดีตอนตีห้า
มองเห็นหมาตาเขียวแยกเขี้ยวใส่
อยากอัดให้ร้องเอ๋งแต่เกรงใจ
หยิบน่องไก่ให้กินติดสินบน

เจ้าของหมาสงสัยยังไม่ตื่น
อากาศชื้นหนาวเย็นจับเส้นขน
แต่แปลกที่หัวใจเหมือนไฟลน
คิดถึงคนบนบ้านเจ้าหวานตา

เจ้ารู้ไหมคนดีพี่คอยอยู่
เถอะโฉมตรูเร็วไวมาไล่หมา
เจ้าอย่าเพิ่งสนใจน้ำในกา
รับพี่ยาเข้าห้องเถอะน้องดิน

navee

 

<a href="http://www.youtube.com/v/QywahaTR_AM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/QywahaTR_AM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ได้ยินเสียง ไกล-ไกล แต่ไก่โห่
ตะวันโด่ ใกล้แจ้ง แสงเดือนสิ้น
เดินโงกเงก มาหา ท่ารวยริน
คุ้นเคยชิน เสียงให้ ใจละลาย

ได้โอกาส อ้อนออด หยอดคำหวาน
อยากประสาน สัมพันธ์ วันใจหาย
น้องเฝ้าคิด ถึงพี่ นี้แทบตาย
ไร้สิ้นอาย หมายดอมดม สมรอคอย

แล้วดึงมือ เข้าห้อง นั่งจ้องหน้า
ทั้งขี้ตา ขี้ฟัน ดันเหลืองอ๋อย
ดีใจนัก ที่รักหนอ ขอสำออย
พี่หนีถอย กระเถิบหัน ยันน้องโครม 

"ดิน"

[yaguza]

มาแอบถัง บังไฟ อยู่ใต้ถุน
ไฉนรุน-แรงนัก ช่างหักโหม
รู้จักทำ ค่อยค่อย หน่อยซิโยม
อย่าเล้าโลม นานนะ พระคอยนาน

เคยใส่บาตร ข้าวถุง ตอนรุ่งแจ้ง
ทั้งต้มแกง ฝอยทอง ของคาวหวาน
วันนี่พระ มาเยือน ถึงเรือนชาน
มาเปิดบ้าน ซะที ซิแม่คุณ



 

....ยากูซ่า.....

[D]

มาแอบถัง บังไฟ อยู่ใต้ถุน
ไฉนรุน-แรงนัก ช่างหักโหม
รู้จักทำ ค่อยค่อย หน่อยซิโยม
อย่าเล้าโลม นานนะ พระคอยนาน

เคยใส่บาตร ข้าวถุง ตอนรุ่งแจ้ง
ทั้งต้มแกง ฝอยทอง ของคาวหวาน
วันนี่พระ มาเยือน ถึงเรือนชาน
มาเปิดบ้าน ซะที ซิแม่คุณ



 

....ยากูซ่า.....

มอญยันหลัก มิทันหลบ เลือดกลบปาก
จำต้องขาก ถุยไป ช่องใต้ถุน
มีทั้งเลือด ปนน้ำลาย คายเป็นวุ้น
เจ้าพระคุณ แอบฟัง เลอะทั้งตัว

เลยเอ่ยปาก ถามไป เป็นไรหรือ
ไปโดนขื่อ เสาแปร เป็นแผลหัว
เสียงตวาด กลับมา ช่างน่ากลัว
คนตาถั่ว ถุยมา ตาไม่มอง 

"ดิน"

[D]

ฟังข่าวเช้า เศร้าจัง นั่งหดหู่
ชาวบ้านดู รู้เห็น เป็นทางช่อง
ไยพระสงฆ์ หลงจิต ผิดครรลอง
ทุกอย่างฟ้อง ในตัว รู้ชั่วดี

โทษ"เจ้าขาว" เกเร เดรัจฉาน
ถึงประหาร เชียวนะ พระหลวงพี่
ไหน(ล่ะ)สละ ละแล้ว แนวพระ,ชี
ข่าวมากมี นี่หรือ คือพระไทย

อยากทำบุญ แต่..ขุ่น,เครียด มิเฉียดวัด
นั่งวิปัส.ฯ ทำทาน ตามย่านใกล้
มีอาหาร หว่านเจือ เผื่อแผ่ไป
นก,เต่า,ปลา กา,ไก่ สุขใจพอ

มิแน่ใจ เหมือนกัน ทุกวันนี้
พระเหลือดี มากน้อย หรือร่อยหรอ
ไปฟังพระ พะอืดฯ ฝืดลำคอ
ที่ดีหนอ "พ่อ"กับ"แม่" สิแน่นอน

"ดิน"

ไม่กล้านำคลิปมาลงค่ะ

[panthong.kh]

เราจงยึด คำสอน วอนอย่าหลง
จุดประสงค์ คือธรรม คำสั่งสอน
พระคือคน เหมือนเรา ขอเว้าวอน
กิเลสฉาว ข่าวร้อน กระฉ่อนอาย

จงตักบาตร ทำบุญ จุนเจือศาสน์
ให้คงอยู่ คู่ชาติ ดังมาดหมาย
จรรโลงไว้ อย่าเก้อเขิน เดินลอยชาย
วัดร้างหาย เราชาวพุทธ คงมุดดิน
พันทอง
 

[D]

ทำบุญกุ้น สูญเปล่า กับข่าวพระ
มิลดละ กิเลส เหตุติฉิน
มีเรื่องฉาว โฉดชั่ว มั่วมลทิน
อยากถวิล จินต์ยั้ง มาชั่งใจ

หันทำทาน ดีกว่า หาทางออก
กับชายล่ำ ช้ำชอก อก ยอกไหม้
จะรับรัก รักษา เยียวยาให้
ดีกว่าไหม.? ได้บุญนา เป็น..พยาบาล

"ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

พี่นอนป่วยช่วยหน่อยอย่าปล่อยเก้อ
มันหาวเรอ,เพ้อถี่,ทั้งดีซ่าน
โรคหัวใจ,ความดัน,มันทรมาน
โปรดทำทานคนแก่เถิดแม่คุณ

พยาบาลคนดีช่วยพี่เถิด
อย่าให้เกิดมีเรื่องถึงเคืองขุ่น
เรื่องพระเณรเถรชีท่านมีบุญ
โปรดเจือจุนช่วยพี่ชั่วชีวัน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[D]

ทรหด เหลือล้น ทนมาได้
ซุกซ่อนไข้ ไว้มาก หยั๊งบากบั่น
พกคำหวาน หว่านจน ขนลุกชัน
เอาแหล่วซั้น ฮักต่างวัย ใจทุรนฯ

นั่งใจลอย คอยหาย หากไม่เห็น
ใจกระดอน กระเด็น เป็นต้องบ่น
หายไปไส เล่าหนอ พ่อหน้ามน
ห่วงเหลือล้น พ้นโลก ด้วยโรคใด
 

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

เริ่มต้นดี มีชัย ไปกว่าครึ่ง
เข้าเกียร์หนึ่ง สองสาม ตามสี่ห้า
งานวิ่งฉิ่ว ลิ่วแดน แล่นมรรคา
ปรารถนา สิ่งรัก จักภิรมย์

หากเว้นวาย ร้ายวน แต่หนแรก
มีความแปลก แตกต่าง พาดขวางข่ม
ไต่เวียนขอบ รอบนรก ตกจ่อมจม
กลั้วโคลนตม ยากขาว บนราวโชว์

ดูเริ่มร้าย ปลายดี ที่เริ่มต้น
ก่อบัดดล แหวกสาง รางไก่โห่
เปรียบเช่นเด็ก เล็กน้อง ร้องเยโย
บูดโมโห ปั้นปึ่ง เต็มหนึ่งวัน

เข้าทำนอง ร้องเพลง เชลงเพราะ
กระโดกเดาะ ลิ้นรัว หัวร่อลั่น
โลกทั้งใบ ใสสด จรดครัน
ทุกสิ่งสรรพ์ เพลิดเกิน เพลินตักตวง

อรุณฤกษ์ เบิกฟ้า นภาฮ่าม
เปิดช่องสาม ข่าวเล่า เฝ้าในหลวง
พระพักตร์อิ่ม ปริ่มหทัย ผ่องใยยวง
ธ เป็นห่วง ปัญหา ประชาไทย

จราจร น้ำท่วม อ่วมลำบาก
ทะนุซาก ฝากวิธี ชี้แก้ไข
น้อมจงรัก ภักดี พลีหัวใจ
ข่าวต่อไป ขุ่นชีวิต ปิดทีวี

 

รพีกาญจน์

[muneenoi]

เราจงยึด คำสอน วอนอย่าหลง
จุดประสงค์ คือธรรม คำสั่งสอน
พระคือคน เหมือนเรา ขอเว้าวอน
กิเลสฉาว ข่าวร้อน กระฉ่อนอาย

จงตักบาตร ทำบุญ จุนเจือศาสน์
ให้คงอยู่ คู่ชาติ ดังมาดหมาย
จรรโลงไว้ อย่าเก้อเขิน เดินลอยชาย
วัดร้างหาย เราชาวพุทธ คงมุดดิน
พันทอง
 

น่ายกย่อง ความคิด จิตงามแท้
ใช่แกล้งแหย่ แม่คุณ บุญเหลือหลาย
ตักบาตรพระ ละหมอง ผ่องใจกาย
ด้วยมุ่งหมาย พระศาสน์ อาจยืนยง

แค่ข่าวพระ รูปเดียว มิเปลี่ยวจิต
ศรัทธาคิด ตั้งมั่น มิพลันหลง
แค่นักบวช ห่มเหลือง มิเปลืองปลง
หาใช่สงฆ์ ไตรรัตน์ มิขัดใจ

พุทธกาล แบบนี้ ก็มีเยอะ
พระพุทธเจอะ ตักเตือน เหมือนเฉไฉ
บ้างกลับดี บ้างลาลับ กลับสึกไป
หลากความนัย ใช่แปลก ที่แหวกแนว

เราชาวพุทธ สุดดี มิหลงไหล
ปัญญาใช้ ไตร่ตรอง จนผ่องแผ้ว
แยกแยะออก กรวดหิน ที่สิ้นแวว
หรือเพชรแก้ว แล้วเลือก เปลือกไม่เอา

"มุนีน้อย"