ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รัตนาวดี]

...เมื่อครั้งเธอ จากไป ในวันนั้น
คงเห็นฉัน ร่ำไห้ หัวใจป่วน
เธอใจแข็ง เมินค่า น้ำตาครวญ
แล้วก็ด่วน จากไกล ไม่กลับมา...

...เพราะเพียงรัก ปล่อยใจ หวงไม่ห้าม
พยายาม ยึดจิต หยุดนิ่งฝ่า
ใจมันหาย กลายเป็น ความเย็นชา
เมื่อต้องเจอ รักครา เลิกลากัน....

...รักษาแผล ในใจ ไม่อยากเจ็บ
แต่มันเก็บ ความเศร้า เฝ้าโศกศัลย์
ด้วยมีแผล รักฝาก มากฉกรรจ์
ทุกทุกวัน แรงพิษ สะกิดใจ....

...กระทั่งมา บรรจบ พบวันนี้
ฉันป่นปี้ ยิ่งแปลบ เจ็บแสบไส้
เมื่อมาเห็น เป็นเธอ ที่เผลอไป
เคียงคู่หญิง คนใหม่ ใจยิ่งครวญ...

...มันเจ็บปวด เกินกว่า คราเธอทิ้ง
ส่วนลึกยิ่ง ครุ่นเครียด เกลียดอยากข่วน
เพราะผู้หญิง ที่เธอ เดินเห่อนวล
แสนขี้เหร่ ครบถ้วน กวนอารมณ์!....

...จะหาหญิง คนใหม่ มาควงชิด
ไยมิคิด หาสวย มาช่วยข่ม
อุตส่าห์ทิ้ง ฉันไป หาใหม่ชม
ไยภิรมย์ ขี้เหร่ มิเท่เลย....

รัตนาวดี
 

[บ้านริมโขง]

ไม่รู้ใจของเขาเจ้าเลยโศก
ไม่รู้โลกมันหมุนวุ่นเฉลย
ถ้ารู้เขารู้เราเจ้าเสบย
ไม่ต้องเอ่ยครวญคร่ำน้ำตานอง

ก็ความสวยกินได้ซะเมื่อไหร่
ก็หัวใจรู้ซึ้งจึงสนอง
ก็ความอยากมากบทจึงทดลอง
ก็ลำพองว่าสวยจึงป่วยใจ

"บ้านริมโขง"

[รัตนาวดี]

...มิได้ทำ ลำพอง ร้องพร่ำเพรื่อ
แต่มันเบื่อ ต้องเห็น เป็นเรื่องใหญ่
ใครเขาพร่ำ คำฝาก สวยมากไป
แล้วเห็นไหม ขี้เหร่ เท่กว่าเรา...

....เจ็บใจเกิน เพราะว่า เกิดมาสวย
เจ็บเสียจน ใจป่วย สวยเพราะเศร้า
เกิดมางาม ยามแย่ พ่ายแพ้เอา
เพราะขี้เหร่ เชยเขา เราอับอาย...

...จะมากบท เรื่องลอง สอนน้องหนา
แล้วไฉน ด่วนลา คล้ายว่าหมาย
ไยเลือกเอา ขี้เหร่ เห่คลั่งกาย
น้องแทบตาย พ่ายแบบ เจ็บแสบทรวง...

รัตนาวดี
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ความสวยใสไร้สมองงามบ้องแบ๊ว
ผ่านมากแล้วแก้วใจอย่าได้ห่วง
ใคร่ภิรมย์ชมผกาสุดาดวง
ที่ไม่กลวงหวงแท้แต่กรีดกราย

ถึงนวลศรีขี้เหร่ไม่เก๋โก้
แม้นจะโซโผเผเสน่ห์หาย
ไม่มีชายหลายหลากล้อมมากมาย
ก็มั่นหมายกายเธอเสนอครอง

แถมหมดห่วงดวงสุดาชายมาจ้อง
พานวลน้องล่องหนีฤดีหมอง
จะเป็นคู่ชู้ชมให้สมปอง
ไม้เท้าทองกระบองเพชรทั้งเจ็ดวัน...

"  บูรพ์  "


 

[ไพร พนาวัลย์]

      

ถ้าหากมองภายนอกคงชอกช้ำ
ทั้งอ้วนล่ำ,ดำ,เตี้ย,เพลียเลยฉัน
แต่ภายในสวยล้ำสิ่งสำคัญ
ผูกสัมพันธ์แน่นแฟ้นถึงแก่นใจ

เมื่อผิดฝาผิดตัวไม่มั่วนิ่ม
ไม่อยากชิมอยากลองแม้ของใหม่
มันปีนเกลียวเบี้ยวบิดหรือฟิตไป
มันเข้ากันไม่ได้จำไคลคลา

เพียงหนึ่งเสี้ยวนาทีที่เห็นหน้า
ก็รู้ว่าใช่แล้วน้องแก้วจ๋า
คงเป็นเพราะบุพเพร่อนเร่มา
จึ่งผวาซบอกอยากกกเกย

ถึงขี้เหร่ก็รักประจักษ์จิต
คือมิ่งมิตรมองมานิจจาเอ๋ย
เพียงพบหน้าอบอุ่นดั่งคุ้นเคย
เป็นจำเลยรักน้องเพียงมองตา

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

ไม่อยากเป็น จำเลยรัก หากเลือกได้
เป็นจำเลย ของใจ ไม่ใฝ่หา
ขอเป็นหนึ่ง ได้ไหม เล่าพี่ยา
เหนื่อยระอา เต็มทน ขอบ่นนิด

อยากจะมอบ ฤทัย ให้ไงเล่า
กลัวพี่เจ้า ไม่รับ กลับช้ำจิต
จึงหักห้าม หัวใจ ไม่ให้คิด
หากพลั้งผิด พลาดท่า น่าเสียดาย

ด้วยมาหลง คารมย์ คมคนแก่
ต้องตายแน่ แท้เรา ถ้าเขาหน่าย
ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อและอาย
อยากปองหมาย หนุ่มวัยดึก คงคึกดี

มัวพะว้า พะวง คงเจ็บปวด
เกรงจะชวด อีกครั้ง ดังก่อนนี่
จะเอ่ยออก บอกไป เป็นไรมี
เจอผิดหวัง อีกที ต้องหนีตาย

[รัตนาวดี]

 


ความสวยใสไร้สมองงามบ้องแบ๊ว
ผ่านมากแล้วแก้วใจอย่าได้ห่วง
ใคร่ภิรมย์ชมผกาสุดาดวง
ที่ไม่กลวงหวงแท้แต่กรีดกราย

ถึงนวลศรีขี้เหร่ไม่เก๋โก้
แม้นจะโซโผเผเสน่ห์หาย
ไม่มีชายหลายหลากล้อมมากมาย
ก็มั่นหมายกายเธอเสนอครอง

แถมหมดห่วงดวงสุดาชายมาจ้อง
พานวลน้องล่องหนีฤดีหมอง
จะเป็นคู่ชู้ชมให้สมปอง
ไม้เท้าทองกระบองเพชรทั้งเจ็ดวัน...

"  บูรพ์  "


 

...อุตส่าห์ทิ้ง น้องไป หาใครคู่
ไฉนไม่ ตรองดู ใครรู้หวั่น
มิเห็นเหรอ คนเขา เล่าต่อกัน
รับมิได้ แบบนั้น มันเจ็บใจ...

...ตัดใจทิ้ง น้องแล้ว พี่แก้วจ๋า
ทำไมหา อีกที ขี้เหร่ไซร้
เจ็บตอนทิ้ง กันแล้ว ก็เจ็บไป
แต่ขี้เหร่ เขาใหม่ เจ็บใจจัง...

รัตนาวดี

[รัตนาวดี]

      

ถ้าหากมองภายนอกคงชอกช้ำ
ทั้งอ้วนล่ำ,ดำ,เตี้ย,เพลียเลยฉัน
แต่ภายในสวยล้ำสิ่งสำคัญ
ผูกสัมพันธ์แน่นแฟ้นถึงแก่นใจ

เมื่อผิดฝาผิดตัวไม่มั่วนิ่ม
ไม่อยากชิมอยากลองแม้ของใหม่
มันปีนเกลียวเบี้ยวบิดหรือฟิตไป
มันเข้ากันไม่ได้จำไคลคลา

เพียงหนึ่งเสี้ยวนาทีที่เห็นหน้า
ก็รู้ว่าใช่แล้วน้องแก้วจ๋า
คงเป็นเพราะบุพเพร่อนเร่มา
จึ่งผวาซบอกอยากกกเกย

ถึงขี้เหร่ก็รักประจักษ์จิต
คือมิ่งมิตรมองมานิจจาเอ๋ย
เพียงพบหน้าอบอุ่นดั่งคุ้นเคย
เป็นจำเลยรักน้องเพียงมองตา

“ไพร พนาวัลย์”

...ดูซิ!ใคร ก็เห็น เป็นเรื่องหนัง
เล่ากันจัง คล้ายผิด คิดเกือบบ้า
ยามฟังเจ็บ ด่วนจี๋ ปิดตีตรา
เพราะพี่คว้า ขี้เหร่ คนเห่มอง...

...ยามพี่จาก น้องไป ในตอนนั้น
น้องก็หมั่น ค้นหา ว่าพี่ต้อง
รู้จักหญิง ใหม่เจอ เลิศเลอครอง
แถมเพอร์เฟค กว่าน้อง จึงหมองใจ...

...ถ้าพี่หา คนดี ไม่ขี้เหร่
น้องคงไม่ ทุ่มเท เร่ร้องไห้
แต่นี่มัน เจ็บแสบ แบบคันไต (ทานโทษค่ะ..หาคำยังไม่ได้.. )
คนขี้เหร่ คว้าใจ พี่ไปครอง...

รัตนาวดี

[yaguza]

 

แม่หน้ามน คนดี ของพี่เอ๋ย
ไม่น่าเลย จากมา อุราหมอง
ซ้ำมามี คนใหม่ มิไตร่ตรอง
จึงคับข้อง ชีวี สิ่งที่ทำ


ก็กินอยู่ กับปาก ไม่อยากเล่า
ใครรู้เข้า คงเห็น เป็นเรื่องขำ
คงจะเป็น ตราบาป ให้หลาบจำ
เผลอไปปล้ำ เจ้าหล่อน อิตอนเมา


 

.....ยากูซ่า.....

[รัตนาวดี]

 

แม่หน้ามน คนดี ของพี่เอ๋ย
ไม่น่าเลย จากมา อุราหมอง
ซ้ำมามี คนใหม่ มิไตร่ตรอง
จึงคับข้อง ชีวี สิ่งที่ทำ


ก็กินอยู่ กับปาก ไม่อยากเล่า
ใครรู้เข้า คงเห็น เป็นเรื่องขำ
คงจะเป็น ตราบาป ให้หลาบจำ
เผลอไปปล้ำ เจ้าหล่อน อิตอนเมา


 

.....ยากูซ่า.....

...พี่มาคิด ผิดผ่อน เมื่อตอนสาย
น่าเสียดาย จริงหนา พ่อหน้าเศร้า
คงเป็นกรรม ทำถึง พี่จึงเอา
คนขี้เหร่ คลอเคล้า อ้างเมามัน...

...รู้ไหมน้อง อับอาย เพราะพ่ายแพ้
คงจำไป จนแก่ แน่เชียวนั่น
สาวสวยดี มีให้ เลือกไม่ทัน
แต่พี่ดัน หลงที่ ขี้เหร่ครอง...

รัตนาวดี

[รพีกาญจน์]

เพราะขี้เหร่ เชยเขา เราอับอาย

เตรียมข้าวปลา อาหาร จานชามช้อน
จัดที่นอน หมอนมุ้ง ไล่ยุงหาย
แปรงสีฟัน ขันสบู่ ไว้ถูกาย
ผ้านุ่มลาย วางพับ ซับเช็ดตัว

หาบกระบุง จูงควาย ถึงท้ายบ้าน
เสียงเธอขาน จ๊ะจ๋า เรียกหาผัว
จับสองมือ ถือแขน แสนระรัว
พอย่ำหัว กระได ให้น้ำเย็น

ช่วยบรรเทา เบาเหนื่อย คลายเมื่อยล้า
ด้วยแววตา ห่วงใย ที่ได้เห็น
อยู่บ้านนอก คอกนา พาลำเค็ญ
ถูกหยามเป็น ขี้เหร่ ก็เทรัก

 

รพีกาญจน์ 59

[รัตนาวดี]

เพราะขี้เหร่ เชยเขา เราอับอาย

เตรียมข้าวปลา อาหาร จานชามช้อน
จัดที่นอน หมอนมุ้ง ไล่ยุงหาย
แปรงสีฟัน ขันสบู่ ไว้ถูกาย
ผ้านุ่มลาย วางพับ ซับเช็ดตัว

หาบกระบุง จูงควาย ถึงท้ายบ้าน
เสียงเธอขาน จ๊ะจ๋า เรียกหาผัว
จับสองมือ ถือแขน แสนระรัว
พอย่ำหัว กระได ให้น้ำเย็น

ช่วยบรรเทา เบาเหนื่อย คลายเมื่อยล้า
ด้วยแววตา ห่วงใย ที่ได้เห็น
อยู่บ้านนอก คอกนา พาลำเค็ญ
ถูกหยามเป็น ขี้เหร่ ก็เทรัก

 

รพีกาญจน์ 59

...คงกลัวเปลือง เรื่องทรัพย์ รับแล้วจ่าย
สวยใช้เงิน มากหลาย ง่ายคือควัก
พี่จึงเลือก แบบทน ปรนเป็นหลัก
ขี้เหร่หญิง เหมาะนัก พี่ควักทรวง...

...น้องแสนเจ็บ แสบใจ ยังใฝ่หา
คิดว่าพี่ มีตา มองหาบ่วง
ไยเอาคน ขี้เหร่ เที่ยวเตร่ควง
ให้น้องเจ็บ ปวดทรวง เพราะห่วงอาย... 

รัตนาวดี
 

[รัตนาวดี]

ไม่อยากเป็น จำเลยรัก หากเลือกได้
เป็นจำเลย ของใจ ไม่ใฝ่หา
ขอเป็นหนึ่ง ได้ไหม เล่าพี่ยา
เหนื่อยระอา เต็มทน ขอบ่นนิด

อยากจะมอบ ฤทัย ให้ไงเล่า
กลัวพี่เจ้า ไม่รับ กลับช้ำจิต
จึงหักห้าม หัวใจ ไม่ให้คิด
หากพลั้งผิด พลาดท่า น่าเสียดาย

ด้วยมาหลง คารมย์ คมคนแก่
ต้องตายแน่ แท้เรา ถ้าเขาหน่าย
ทำอย่างไร ดีหนอ ท้อและอาย
อยากปองหมาย หนุ่มวัยดึก คงคึกดี

มัวพะว้า พะวง คงเจ็บปวด
เกรงจะชวด อีกครั้ง ดังก่อนนี่
จะเอ่ยออก บอกไป เป็นไรมี
เจอผิดหวัง อีกที ต้องหนีตาย

...จะแอบหลง รักใคร ปล่อยใจเถิด
อะไรมัน จะเกิด ก็เปิดหงาย
รักบันดล ว่าแท้ แก่เพียงกาย
ขอเพียงอย่า ใจร้าย หมายจองเลย...

...รีบดูฤกษ์ เบิกยาม ถามวันแต่ง
แล้วอย่าลืม เรื่องแบ่ง แหล่งทรัพย์เอ่ย
อย่าลืมเซ็น สัญญา ตราก่อนเกย
หลักประกัน อย่าเฉย..เมยเดี๋ยวอาย...

...เขาอาจจะ เบื่อทิ้ง เราจริงนะ
อาจอยู่แต่ ห้องพระ กะห่างหาย
แท้เขาชอบ รักแอบ แบบออนไลน์
เราอาจจะ เป็นหม้าย พ่วงท้ายบุญ...

รัตนาวดี 

[ไพร พนาวัลย์]

      

เพราะเขาตาไม่ถึงจึ่งพลาดเป้า
ไปหลงเอาขี้เหร่จึงเซหลุน
รีบขอบคุณสวรรค์ท่านการุณ
ให้แม่คุณไม่ช้ำจากกรรมเวร

เพราะบุญเขามีน้อยจึงลอยลับ
ไม่รีบงับเนื้อทองเป็นของเล่น
ไม่ตะปบดั่งเสือให้เหลือเดน
จึ่งพ้นเกณฑ์ขื่อคาเปื้อนราคี 

“ไพร พนาวัลย์”

[รัตนาวดี]

      

เพราะเขาตาไม่ถึงจึ่งพลาดเป้า
ไปหลงเอาขี้เหร่จึงเซหลุน
รีบขอบคุณสวรรค์ท่านการุณ
ให้แม่คุณไม่ช้ำจากกรรมเวร

เพราะบุญเขามีน้อยจึงลอยลับ
ไม่รีบงับเนื้อทองเป็นของเล่น
ไม่ตะปบดั่งเสือให้เหลือเดน
จึ่งพ้นเกณฑ์ขื่อคาเปื้อนราคี 

“ไพร พนาวัลย์”

...ยังมึนงง หลงรัก แม้หนักอก
ให้ถลก หนังเฉือน มิเบือนหนี
แต่มันรับ ไม่ได้ ใจไม่ดี
ยามคนที่ ขี้เหร่ เซซบเธอ...

...รู้ถึงไหน ใจหาย อายถึงนั่น
คิดแล้วขวัญ ยิ่งเสีย เพลียใจเซ่อ
อยากกรีดรัอง ให้ดัง คลั่งพาเบลอ
หาชายหล่อ มาเห่อ ให้เธออาย... 

รัตนาวดี