สวัสดีครูกานต์ฑิตาครับ
อยุธยามิต้อนรับกลับขว้างแก้ว
ทั้งขว้างจานชนิดผิดวี่แวว
ผมก็แน่วสู่จุดอยุธยา
ทำบุญเหมือนกันที่วัดสีสุก
เปิดคอมทุกข์ใจหม่นยามค้นหา
แผนที่ไม่มีชื่อออกลือชา
องค์ ร.ห้าเสด็จประทับกับวัดนี้
อาศัยเครื่องนำทางอย่างคำบอก
เครื่องไม่หลอกนำทางอย่างถ้วนถี่
มาถึงวัดจัดอาหารบรรดามี
พวกเพื่อนที่มาวัดก็จัดมา
นิมนต์พระทั้งวัดเพื่อจัดเลี้ยง
มีแค่เพียงสิบสามยามพรรษา
กับเณรอีกหนึ่งท่านบรรพชา
โมทนาส่วนบุญคุณทุกคน
วัดตั้งอยู่ริมแควแม่น้ำน้อย
ใจจึงคล้อยรำลึกนึกอีกหน
แม่น้ำนี้ที่บรรดาวีรชน
ท่านยกพลยาตรามาตามแคว
มองแม่น้ำยามนี้เท่าที่เห็น
ดูเยียบเย็นสงบไม่พบแหน
เคยเป็นทางยกทัพรับทัพแปร
หลายครั้งแก่บรรพชนต้นตระกูล
เสร็จเลี้ยงพระกรวดน้ำร่ำอุทิศ
ทุกชีวิตทหารทัพที่ดับสูญ
และคุ้มครองทหารไทยให้จำรูญ
ช่วยเพิ่มพูนปลอดภัย ณ ชายแดน
แล้วถวายปัจจัยไว้ซ่อมวัด
ก่อนเลี้ยวลัดตั้งใจไปตามแผน
เที่ยวทุ่งมะขามหย่องต้องไร้แฟน
จึงขาดแขนคนเกี่ยวเลี้ยวลัดชม
มองอนุสาวรีย์ที่สร้างไว้
ทรงช้างใหญ่เชิดชูดูเหมาะสม
พระศรีสุริโยทัยใจนิยม
ถวายบังคมแล้วลากลับมาเรือน
ดาว อาชาไนย
