ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ค.คนธรรพ์]

                      ฤดูฝน       

 สายฝนโปรยหยดน้ำ   ต้นฤดู
พี่คิดถึงโฉมตรู            แต่เช้า
ชักเชือกม่านเมียงดู     ม่านเมฆ
เจ้าห่างจำปวดร้าว       เมฆเศร้าบังใจ

 สายลมพัดหยาดน้ำ     ละอองไอ
เย็นพร่างพรมชื่นใจ     จากฟ้า
จากฟ้าฝากดวงฤทัย    พี่ฝาก
เย็นพร่างพรมน้องข้า   อย่าร้อนร่มเย็น

 ชายคาฝนไล่ช้าง        สาดกระเซ็น
ชายหนุ่มน้ำตากระเด็น  นั่งร้อง
ชายคาหยดน้ำเต้น       ลิงโลด
ชายโสดยกมือป้อง      ปาดน้ำครวญนาง

 ค่ำคืนม่านเมฆฟ้า     ครืนคราง
ยามรุ่งทอแสงสว่าง   ส่างเศร้า
ค่ำคืนพี่อ้างว้าง         กลืนโศก
ยามรุ่งมิเห็นเจ้า         ยะเยือกร้างห้องใจ

 ฝนพรำพี่พร่ำเพ้อ     อาลัย
ยลช่อดอกยิ้มละไม   ยั่วแย้ม
ดั่งพบแม่ดวงใจ        ยืนอยู่
เผลอชิดเชยกลีบแก้ม  สติสะดุ้งเขินระคน

 ฟ้าเปิดปลอดเมฆคล้ำ       คลายกมล
ฟ้าเหลื่อมคราบครามข้น   สมุทรเข้ม
ฟ้าย่อมตำแหน่งบน           คนล่าง
ฟ้าครอบดินปิดเม้ม      พี่น้องแนบเคียง

 จู่แลบแลบแว้บวับ         วาบเวียง
อัสนีบาตฟาดเปรี้ยง        กระหม่อมแก้ว
คลื่นมวลเมฆสนั่นเสียง  กร้าวกระหึ่ม ครืนครืน
ธาตุพี่แตกธุลีแล้ว           ประหวัดแก้วดวงใจ

 โคลงนี้พี่แต่งครั้ง            ปีกลาย
หยาดมิหยุดสาดสาย         ปริ่มบ้าน
ล่วงปีหมู่ไม้กระหาย         ใบหู่
ทุกข์ท่วมอ่วมแอ่นต้าน    ทุกข์แห้งหิวโหย

[panthong.kh]

หน้าฝนวนอีกแล้ว     ขวบปี
ฝนตกอกหมองศรี      กี่เศร้า
ทนจมจ่อมตรอมฤดี     หนาวเหน็บ
ใจหวั่นไหวเร่งเร้า      บ่น้ำตานอง

เสียงฟ้าฟาดยิ่งช้ำ      ดวงแด
พี่ไม่ชายตาแล         ร่ำไห้
ฤทัยเจ็บจริงแท้        หมองหม่น
นอนระทมเป็นไข้       ไม่รู้สร่างซา

เมฆลอยวนบนฟ้า      คราใด
เจ็บปวดรวดร้าวใจ     ค่ำเช้า
นอนเดียวเดี่ยวโดดใคร เข่นฆ่า
ระทมตรมหนักเข้า    อาจสิ้นชีวี

แม้นานนักชีพนี้      อาจวาย
ทนคิดถึงพี่ชาย      แย่แล้ว
รีบคืนกลับยังหมาย   ปองอยู่
ยินคร่ำครวญอย่าแคล้ว  รีบจ้ำกลับมา

จะคอยรอแค่หน้า       ฝนพรำ
แม้จักชอกจักช้ำ        ทนได้
ขอเพียงพี่เอ่ยคำ       รักอยู่
ฝากพธูรู้ไว้     แค่นี้จักคอย

[เนิน จำราย]

     

     พิรุณพรูท่วมฟ้า       นางลอย สวรรค์นอ
เทพกล่อมนวลเนื้อกลอย  หนึ่งนั้น
ชั่วกัปชั่วกัลป์คอย          เจ้าอยู่ แม่เอย
ภพชาติฤๅกางกั้น           รักแท้สองเรา
     
     ประคองร่างนุ่มเนื้อ    เอนนอน
เหนือตั่งบรรจถรณ์         โอบรุ้ง
สุขนิรันดร์ปริ่มฟ้าอมร      ดื่มด่ำ อมตะเอย
ดุสิตจ้าเรืองจรัสฟุ้ง        ทั่วทั้งมณฑล
 

                เนิน จำราย

[Prapacarn ❀]

   แสงนวลทองส่องฟ้า   อำไพ
ใจคิดถึงคนไกล      ก่นเศร้า    .......... (บ้านแซม)
สายฝนหล่นหรือไร      จึงหม่น
กายห่างไกลใจเฝ้า      ห่วงห้วงคนึงหา    ......... (บ้านพี่)
 
แซม

[panthong.kh]

แสงทองงามจับฟ้า     ราตรี
รักห่างหายหลายปี     แย่ได้
กี่ฝนทนฤดี            หนาวเหน็บ
ได้แต่นอนร่ำไห้      เจ็บช้ำใจกาย

เสียงนกมันร่ำร้อง     เรียกหา
อยู่เดี่ยวเปลี่ยวเอกา  ยิ่งเศร้า
เหลียวมองไม่เห็นมา   เคียงคู่
หรือว่าเจ็บป่วยเข้า     จึ่งได้ไม่มา

มองย้อนกลับยิ่งท้อ     เดียวดาย
ด้วยว่ารักขาดหาย      เจ็บแท้
อุราหม่นมิวาย        ปวดแปลบ
ทุกข์ถนัดยอมแพ้    แต่นี้คงตรม

แม้ชายใดอยากได้   หญิงครอง
เชิญเถิดตีตราจอง   รีบจ้ำ
ขืนช้าชักอาจหมอง  มัวหม่น
เกรงว่าชายอื่นย้ำ    จักช้ำดวงแด

[เนิน จำราย]

  

   ตัวตนฟ้ากีดกั้น    กว้างไกล
ห่อนห่างคือหัวใจ     ชิดใกล้
รักวางหว่างหทัย      มั่นอยู่ แม่นา
ปางก่อนเราเคยได้   ร่วมสร้างอาศรม

   คู่ชิดคู่ชื่นชู้         ปางบรรพ์
รักดุจเรียมรักขวัญ     ค่ำเช้า
ต่างคนต่างรู้กัน       ไม่ต่าง
วอนฝากลมคลอเคล้า แด่เจ้าหนึ่งเดียว

               เนิน จำราย

[กวีเขลา]

  พรรษตกทุกทั่วฟ้า         เย็นใจ
วัสสะคือไร้ภัย               สระสิ้น
วิรุณเทหลั่งไหล             น้ำเชี่ยว
คุกคามดั่งฟ้าปลิ้น           เนื่องด้วย ใครทำ

[ค.คนธรรพ์]

หน้าฝนวนอีกแล้ว     ขวบปี
วารผ่านเร็วโฉมศรี      อย่าเศร้า
ทนจมจ่อมตรอมฤดี     หนาวเหน็บ
นิ่งนึกยามหยอกเย้า     ช่วยเจ้าอุ่นใจ

เสียงฟ้าฟาดยิ่งช้ำ      ดวงแด
เสียงพี่ย้ำดูแล           แต่น้อง
ฤทัยเจ็บจริงแท้          หมองหม่น
หมองหม่นไห้ขุ่นข้อง    ผ่อนเศร้าสร่างซา

เมฆลอยวนบนฟ้า      คราใด
พี่ฝากส่งความนัย    ค่ำเช้า
นอนเดียวเดี่ยวโดดใคร เข่นฆ่า
ใครรึหาญบุกเข้า      เจ็บเหน้าเป่าปืน

แม้นานนักชีพนี้      อาจวาย
หากเนิ่นนานใจกาย    พี่บ้า   
รีบคืนกลับยังหมาย   ปองอยู่
รับทราบน้องแล้วจ้า  จักจ้ำกลับมา

จะคอยรอแค่หน้า       ฝนพรำ
มิปล่อยเจ้าระกำ         หยดน้ำ
ขอเพียงพี่เอ่ยคำ       รักอยู่
คำเอ่ยรักของล้ำ      ร่มหม้วงธนาคาร

  

[ไพร พนาวัลย์]

ฝนตกตรงบ้านน้อง        นาดี
ฟ้าร้องก้องทั้งปี              ผ่าบ้าง
คิดถึงยอดยาหยี              เรียมก่น ใจตรอม
ขออย่าเลือนอย่าร้าง        อย่างฟ้ารอฝน

ดลใจดลจิตเพ้อ             อาวรณ์
รักเอ๋ยใยแรมรอน            ห่างขู้(คู่)
รักมากอยากสู่ซ้อน        ชมต่อ นางนา
คิดแต่เพียงชื่นชู้           หน่อเนื้อนางสวรรค์

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

ฝนตกหัวอกร้าว    ทั้งดวง
หมองหม่นกลัวคนลวง แย่แท้
ยินเสียงบ่นล้นทรวง    เจ็บจิต
หากรักชอบอย่าแพ้    ไขว่คว้ามาครอง

สุดเศร้านักรักนี้      โรยรา
นอนหลับกลับตื่นมา  โศกซ้ำ
ใจคอยค่อยผวา       หม่นหมก
ให้สะทกอกกล้ำ     ดั่งน้ำตานอง

ฝนกระหน่ำอีกแล้ว   ครวญคราง
เมฆหม่นบนหนทาง  อย่างนี้
ชลนาอาบสองปราง  เปียกแฉะ
มองไม่เห็นหลบลี้    ต่างช้ำเดียวดาย

รอฝนซาคงช้า       เกินไป
ยิ่งหวั่นหวาดขาดฤทัย   ไป่รู้
เหมือนดังดั่งรอใคร      อิงแอบ
ปวดร้าวเขาเจ้าชู้      ปล่อยทิ้งเราตรม

[ไร้นวล^^]

พิรุณพรมพฤกษ์แพร้ว      แพรวพราย
เปล่งปลั่งสะพรั่งปลาย     ปริบเย้า
ลมกระซิบเซาะหมาย       ปลุกป่า
เร่งผลิดอกออกเร้า         รื่นริ้วทิวฝน

ฉ่ำชนม์แช่มชื่นชื้น         ชโลทร
ก้านกิ่งใบอรชร            ชอุ่มน้ำ
พยับฝนพลิกฟื้นดอน      ดินร่วน
อรัญเร่าระรื่นล้ำ         ฤตุรุ้งรัศมี

สุมาลีลลิตอ้อน       ปรอยฝน
ชูช่อระยิบยล        ระยับฟ้า
ละอองหลั่งรินบน    บงกช
หยาดหยดรดผืนหญ้า  เยาะยิ้มพริ้มสินธุ์

กลิ่นมวลดินปริ่มน้ำ   หอมหวน
ฝอยฟ่องฝนอบอวล   ทั่วคุ้ง
ท้องนาทุ่งไร่จวน     กระจ่าง  ผลนอ
กล้ากระเตาะกระหยิ่มฟุ้ง  รุ่งคลุ้งคละวหา

บุษบาพนาเวศน์ร้อง    เริงชล
สรรพสัตว์อิ่มกมล      รหัทเอื้อ
กระโจนกระเษมวน     วรุณร่ำ
สรรพสิ่งรจิตเชื้อ       แช่มช้อยคล้อยฝน

[กวีเขลา]

วันนี้ฝนตกเหมื้อ        ขึ้นซด น้ำนา
คารถบัสปรากฏ         รั่วน้อย
รูจ้อยเริ่มไหลจรด       น้ำหม่น
เริ่มรั่วเป็นสายคล้อย    จากช้า ไปเร็ว
 (เปียกทั้งตัวเลย)