ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Nysiblor]

คิดว่าสิ่งที่เห็นเป็นความรัก
สวยงามนักสดใสเหมือนในฝัน
ถลําลึกลงไปไม่รู้ทัน
ว่าสักวันอาจชํ้าเพราะคําชาย
พรรณนาพรํ่าพรอดหยอดคําหวาน
เพียงไม่นานความสาวถึงคราวหาย
เสียเวลาความฝันพลันมลาย
เพราะคําชายร้อยเล่ห์เสน่ห์พราว
เหลือไว้เพียงความเศร้าหม่นบนใบหน้า
ไม่เหลือค่าเรืองรองของความสาว
โอ้วันนี้ดอกฟ้าเคลื่อนมาเปื้อนคาว
ดุจดั่งดาวเคยลอยมาพลอยจม
รักนั้นหรือที่แท้ก็แค่ใคร่
ฝากราคีเอาไว้ให้ขื่นขม
ได้อย่างหวังก็ไปดั่งสายลม
ปล่อยคนจมบ่อน้ําตาไม่มามอง

[หนามเตย]

เมื่อความสาว หมดสิ้น ก็ดิ้นจาก
หาเรื่องอยาก จากไป ให้หม่นหมอง
เกิดเป็นหญิง แน่แท้  แค่ชายมอง
พอได้ลอง ก็หนี ลี้หลบไป

ธรรมชาติ สรรสร้าง ทางแตกต่าง
หญิงต้องวาง เจียมตน ทนให้ไหว
ถูกกดขี่ ไม่มี ที่พักใจ
ก็ต้องทน ต่อไป ให้โลกลือ

เป็นเรื่องจริง มีมาก นั้นหลากหลาย
ชายก็ย่อม เป็นชาย ไม่ใช่หรือ?
หญิงก็ย่อม เป็นหญิง จริงนั้นคือ
จำใจถือ ยึดหลัก รักให้ยอม...



ขออนุญาตต่อกลอนนะคะ (ตามอารมณ์กลอน ไม่ใช่อารมณ์คน )

หนามเตย
   

[บ้านริมโขง]

มองความรัก เพียงมุมเข้ารุมร่ำ
มองความรัก เพียงนำคำหวานหอม
มองความรัก เพียงใคร่ในพะยอม
มองความรัก เพียงพร้อมยอมพลีกาย

กินเพื่อหยุดความอยากที่มากเห็น
ความรักเป็นหนึ่งอย่างทางความหมาย
เสาะหามาเสพสมอารมณ์คลาย
แล้วก็หายคุณค่าไม่น่าชม

...หากครวญใคร่เพียงนี้คนมีรัก
ยึดเพียงหลักค่าควรชวนสุขสม
ก็ไม่นานรักรวนชวนระบม
ความขื่นขมปมแยกก็แทรกกลาง

ความรักคืออะไรให้ตระหนัก
ใช่มุ่งพักความอยากแล้วจากห่าง
ความรักคืออีกชีวิตที่คิดวาง
ที่ร่วมสร้างร่วมหาค่าของคน

มีผู้สืบสันดานประสานก่อ
มีผู้ต่อสังคมไม่ตรมหม่น
มีผู้เริ่มผู้เสริมเติมมวลชน
มีสุขล้นบนสมัยไปยืนนาน

จึงความรักใช่มองเป็นของเล่น
ใช่ว่าเป็นของอยากมากสนาน
จึงใคร่ครวญให้ดีมีเบิกบาน
ความรักหวานนานนับ..ชั่วกัปกัลป์

"บ้านริมโขง"