รักของฉันรักของฉันเปรียบเสมือนดั่งรวงข้าว
สุกสกาวชูช่อขจีเขียว
พอบวมเป่งออกรวงทีเดียวเทียว
ต้องถูกเคียวเกี่ยวพันให้สิ้นลง
รักของฉันเสมือนเมฆในนภา
ขาวเด่นเป็นสง่าพาคนหลง
แต่พอมากมากเข้าสีคล้ำลง
แตกกระเซ็นกลายเป็นผงร่วงลงมา
รักของฉันเปรียบเสมือนรุ้งกินน้ำ
หลากสีสันสวยล้ำนำคุณค่า
แต่พอฝนที่โปรยปรายนั้นเริ่มซา
รุ้งกลับกลายหายหน้าไม่เห็นกัน
รักของฉันเปรียบเสมือนกับนกกา
สู้อุตส่าห์เลี้ยงละอ่อนจนล่ำสัน
หารู้ไม่สิ่งที่ทำไม่สำคัญ
พอเติบใหญ่ลูกนกนั้นก็จากไป
รักของฉันเปรียบเสมือนกับก้อนถ่าน
พอความร้อนแผ่ซ่านแดงสุกใส
เมื่อลมพัดหวนผ่านนานนานไป
ถ่านสีขาวนั้นไซร้ไร้ค่าพัน
รักของฉันเป็นเช่นนี้เสียทุกครา
ต้องพลาดท่าเจ็บอกและเสียขวัญ
เหมือนต้องมนต์บางคนมาแกล้งกัน
หรือแค่เพียงตัวฉันมันไม่ดี
••••-
กลอนช่างแปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์คน...
