ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

กลางเดือนเพ็ญ เด่นฟ้า นภาผ่อง
นาวาล่อง ท่องแล กระแสสินธุ์
ศศิส่อง กระทบ พบวาริน
ระรอกรัว ยลยิน เป็นพิณเพลง

ชลธี เอ่อนอง สองฝั่งฟาก
เย็นลมฝาก มากย้ำ ทำเรือเคว้ง
สำเภาน้อย ลอยผวา พาโคลงเคลง
ร่วมบรรเลง เพลงเคล้า พอเหงาคลาย

ยอดผักบุ้ง เลื้อยยาว ราวโต้คลื่น
ปลาดาษดื่น ตระหนก ตกใจหลาย
คืนวันพระ เดือนเพ็ญ เด่นประกาย
แสงฉาบฉาย ชวนชม ภิรมย์ใจ

ขาดก็แต่ คู่เรียง เคียงกายา
น่าอิจฉา ปลาน้อย ลอยขวักไขว่
เคลียเคล้าคลอ พะนอคู่ อยู่เคียงใกล้
อยากมีใคร เหมือนอย่างปลา พาชมจันทร์

"ดิน"

[panthong.kh]

ไปล่องเรือ วันเพ็ญ เด่นบนฟ้า
ปวดอุรา หรือไร จึงไหวหวั่น
ใครทำนะ บอกมา อย่าช้าพลัน
จะจับหั่น บั่นบด ให้ปลดปลง

ชายใดแสร้ง แกล้งเจ้า ให้เหงาจิต
จะตามติด ต่อยตา พาไล่ส่ง
บอกมาเลย ชายที่ มิมั่นคง
จับโยนลง ทะเล จบเห่กัน

รีบพาเรือ เข้าฝั่ง เพราะยังดึก
ให้รู้สึก หวั่นหวาด อนาถนั่น
ช่างหวิวไหว โหวงเหวง วังเวงพลัน
เรือเริ่มสั่น ถอยเถอะหนา ยอดยาใจ

[--ณัชชา--]

ล่องลอยในสายน้ำแห่งความเหงา
จันทร์ทอดเงาสีคล้ำกลางน้ำใส
เรือลำน้อยลอยคว้างห่างออกไป
หวังมีใครช่วยป้องประคองเรือ

เหมือนชีวิตไร้ค่าแสนว้าเหว่
ต้องร่อนเร่อ้างว้างไร้หางเสือ
ฝันหามืออบอุ่นมาจุนเจือ
มาโอบเอื้ออาทรก่อนเรือจม

ณัชชา

[D]

ไปล่องเรือ วันเพ็ญ เด่นบนฟ้า
ปวดอุรา หรือไร จึงไหวหวั่น
ใครทำนะ บอกมา อย่าช้าพลัน
จะจับหั่น บั่นบด ให้ปลดปลง

ชายใดแสร้ง แกล้งเจ้า ให้เหงาจิต
จะตามติด ต่อยตา พาไล่ส่ง
บอกมาเลย ชายที่ มิมั่นคง
จับโยนลง ทะเล จบเห่กัน

รีบพาเรือ เข้าฝั่ง เพราะยังดึก
ให้รู้สึก หวั่นหวาด อนาถนั่น
ช่างหวิวไหว โหวงเหวง วังเวงพลัน
เรือเริ่มสั่น ถอยเถอะหนา ยอดยาใจ

ในคืนนี้ ที่เหงา ไร้เขาแล้ว
ใจน้องแก้ว มัวหม่น สุดทนไหว
ออกมาลอย เรือล่อง ท่องน้ำไกล
เพียงเพื่อให้ ใจเย็น ยามเพ็ญเดือน

ใจของเขา มิตรง โคลงเป็นเรือ
รักมากเหลือ เผื่อไว้ หาใครเหมือน
ฝากพี่พัน จัดการ ขั้นตักเตือน
ชื่อฟั่นเฟือน นามสกุล คุ้นโรง-บาล

"ดิน"

[D]

ล่องลอยในสายน้ำแห่งความเหงา
จันทร์ทอดเงาสีคล้ำกลางน้ำใส
เรือลำน้อยลอยคว้างห่างออกไป
หวังมีใครช่วยป้องประคองเรือ

เหมือนชีวิตไร้ค่าแสนว้าเหว่
ต้องร่อนเร่อ้างว้างไร้หางเสือ
ฝันหามืออบอุ่นมาจุนเจือ
มาโอบเอื้ออาทรก่อนเรือจม

ณัชชา

พายไม่เป็น เอาเรือไป ได้ไงนี่
แล้วทีนี้ มาเพรียก เรียกเสียงขรม
สงสารยิ่ง ปากป้อง ร้องระงม
ทั้งคลื่นลม โหมซัด น้ำพัดพา

เหมือนเวรกรรม ซ้ำเปลี่ยน เวียนมาใกล้
ตะเข้(จระเข้)ว่าย ถูเถือ เฝือผวา
โอ!แย่แล้ว ตายแน่ แท้"ณัชชา"
โชคดีหนา ตะเข้ดุน รุนมาคืน

"ดิน"

[--ณัชชา--]

มันไม่เห็นคุณค่าเจ้าตา-เข้
มันเกเรคาบไปว่ายย้อนคลื่น
นึกสงสัยทำไมมันไม่กลืน
รสคงขื่นคงขมอมแล้วคาย

หากตะเข้ไม่กินบอกดินน้อง
เจ้าไม่ต้องกลัวว่าจะเสียหาย
มันอาจคิดทีหลังนั่งเสียดาย
เหนียวมากมายหนังดินกินไม่ลง

ณัชชา

 

[D]

เดินร้องไห้ ขุ่นข้อง ต้องถามแม่
ไยลูกแก่ เร็วนัก ชักสัยสง
จระเข้ ลิ้นหด ยังปลดปลง
กินไม่ลง มาคืนได้ อายเสียจัง

แม่..บอกว่า เข้าพรรษา -เข้ถือศิล
มันมิกิน เก็บกด หดหยุดยั้ง
เก็บทั้งลิ้น ทั้งหู ไม่รู้ฟัง
เดี๋ยวพอหลัง พรรษาพ้น ลองค้นดู

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

มันไม่เห็นคุณค่าเจ้าตา-เข้
มันเกเรคาบไปว่ายย้อนคลื่น
นึกสงสัยทำไมมันไม่กลืน
รสคงขื่นคงขมอมแล้วคาย

หากตะเข้ไม่กินบอกดินน้อง
เจ้าไม่ต้องกลัวว่าจะเสียหาย
มันอาจคิดทีหลังนั่งเสียดาย
เหนียวมากมายหนังดินกินไม่ลง

ณัชชา

 

พาดหัวหาง คางหย่อน นอนเกยตื้น
ลืมตาขึ้น แขม่วพุง สะดุ้งโหยง
ต้องกลิ่นคาว สาวแซ่ แม่ดินดง
พางวยงง ล่องน้ำ ยามค่ำคืน

ที่คาบไว้ ใช่ว่า ฆ่านวลน้อง
หมายประคอง ป้องตน พ้นภัยอื่น
มีเสือดู งูเห่า มันเฝ้ายืน
อาจจับกลืน ร่างกิน ถึงสิ้นลม

ไม่กลัวนะ ตะเข้ ขาเกข้าง
ตาฝ้าฟาง ถอยถด หมดแรงโหม
ได้แต่ยิ้ม พริ้มตา ปากว่าชม
ฟันน้ำนม สักซี่ ไม่มีเลย

คือ ฟันแท้มันร่วงหมดแล้วอ่ะ อิอิ

 

รพีกาญจน์ 59

[yaguza]

เป็นตะเข้ ฟันหลอ ก็ไม่บอก
แกล้งมาหยอก เอวกลม อมไว้เฉย
แสร้งผุดดำ น้ำตื้น ขึ้นมาเกย
พิโธ่เอ๋ย น้องดิน ดิ้นแทบตาย

ถ้ารู้ว่า ตะเข้ใหญ่ ใจกุศล
ชอบช่วยคน เธอนั้น มิขวัญหาย
คงไม่คิด ขุ่นเคือง เรื่องน่าอาย
ว่าร่างกาย เหนียวหนับ งับไม่ลง


....ยากูซ่า.....

[บ้านริมโขง]

บอกนั่งเรือชมจันทร์..ดันเจอแข่*
เป็นภัยแน่แก่เจ้าเฝ้าไล่ส่ง
ปล่อยได้ไงให้คาบอาบอนงค์
อกเอวองค์ไม่น่วมบวมหรือไง

แค่โดนมือชายลูบยังวูบเสียว
นี่โดนเขี้ยวเหลียวแลเกินแก้ไหว
อยากฆ่าแข่*แล่เนื้อเกลือปิ้งไฟ
ตกตายไปไม่เลี้ยวมาเกี้ยวนาง

อยากชมจันทร์คราวหน้ามาหาพี่
ริมฝั่งโขงนั้นมีสีแสงต่าง
ลูกไฟสวยพวยพุ่งมุ่งนำทาง
มองสว่างกลางน้ำยามค่ำคืน

สิบห้าค่ำเดือนสิบเอ็ดดังเกล็ดแก้ว
พวยพุ่งแพร้วแนวไฟให้แตกตื่น
ออกพรรษามาชมผมยันยืน
แสงจันทร์รื่นชื่นไสว..ไม่ลอยเรือ

 

แข่* = จระเข้.....สำเนียงเสียงอีสาน   

"บ้านริมโขง"

[D]

มันไม่เห็นคุณค่าเจ้าตา-เข้
มันเกเรคาบไปว่ายย้อนคลื่น
นึกสงสัยทำไมมันไม่กลืน
รสคงขื่นคงขมอมแล้วคาย

หากตะเข้ไม่กินบอกดินน้อง
เจ้าไม่ต้องกลัวว่าจะเสียหาย
มันอาจคิดทีหลังนั่งเสียดาย
เหนียวมากมายหนังดินกินไม่ลง

ณัชชา

 

พาดหัวหาง คางหย่อน นอนเกยตื้น
ลืมตาขึ้น แขม่วพุง สะดุ้งโหยง
ต้องกลิ่นคาว สาวแซ่ แม่ดินดง
พางวยงง ล่องน้ำ ยามค่ำคืน

ที่คาบไว้ ใช่ว่า ฆ่านวลน้อง
หมายประคอง ป้องตน พ้นภัยอื่น
มีเสือดู งูเห่า มันเฝ้ายืน
อาจจับกลืน ร่างกิน ถึงสิ้นลม

ไม่กลัวนะ ตะเข้ ขาเกข้าง
ตาฝ้าฟาง ถอยถด หมดแรงโหม
ได้แต่ยิ้ม พริ้มตา ปากว่าชม
ฟันน้ำนม สักซี่ ไม่มีเลย

คือ ฟันแท้มันร่วงหมดแล้วอ่ะ อิอิ

 

รพีกาญจน์ 59

เจอ..ตาเข้ ถือศิล จินต์สงบ
อยากจะคบ เคียงใกล้ ได้ไหมเอ่ย
จระเข้ ใจดีจัง หวังชื่นเชย
มานอนเกย หัวร่อ รอทุกวัน

อยู่คนเดียว เดียวดาย ไร้คนแล
ตะ-เข้แก่ เป็นเพื่อน คงเหมือนฝัน
มาเคล้าคลอ หมายกิน ไร้ลิ้นฟัน
ใต้เงาจันทร์ นั่งเหม่อ เผลอกลืนเลย

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

บอกนั่งเรือชมจันทร์..ดันเจอแข่*
เป็นภัยแน่แก่เจ้าเฝ้าไล่ส่ง
ปล่อยได้ไงให้คาบอาบอนงค์
อกเอวองค์ไม่น่วมบวมหรือไง

แค่โดนมือชายลูบยังวูบเสียว
นี่โดนเขี้ยวเหลียวแลเกินแก้ไหว
อยากฆ่าแข่*แล่เนื้อเกลือปิ้งไฟ
ตกตายไปไม่เลี้ยวมาเกี้ยวนาง



แข่* = จระเข้.....สำเนียงเสียงอีสาน   

"บ้านริมโขง"

หลวงพ่อเลี้ยง เติบใหญ่ แต่ในวัด
ธัมมะขัด ก่อนนอน ค่อนรุ่งสาง
ถือศีลห้า ครบครัน สัญญาวาง
ที่ต้องร่าง ช่วยคน พ้นจากภัย

เอาไฟสวย พวยพุ่ง มุ่งหลอกเล่น
ชมจันทร์เพ็ญ อันตราย สายน้ำใส
เชิญล่องเรือ หลังจวน สวนลำไย
อย่าเชื่อใจ เข้ริมโขง จงระวัง!

 

รพีกาญจน์ 59

[D]

เป็นตะเข้ ฟันหลอ ก็ไม่บอก
แกล้งมาหยอก เอวกลม อมไว้เฉย
แสร้งผุดดำ น้ำตื้น ขึ้นมาเกย
พิโธ่เอ๋ย น้องดิน ดิ้นแทบตาย

ถ้ารู้ว่า ตะเข้ใหญ่ ใจกุศล
ชอบช่วยคน เธอนั้น มิขวัญหาย
คงไม่คิด ขุ่นเคือง เรื่องน่าอาย
ว่าร่างกาย เหนียวหนับ งับไม่ลง


....ยากูซ่า.....

เอาความลับ มาเปิด ได้ไงพี่
เดี๋ยวพอดี รู้กัน ดันพูดส่ง
เก็บความลับ มานั่น อย่างมั่นคง
มาจบลง เสียได้ อายเกินพอ

อยู่ที่บ้าน เล่นไพ่ ลูกไซร้นม
มิต้องก้ม ไพล่หลัง นั่งเล่นต่อ
มีความเพียร มากมาย ไม่ย่อท้อ
นี่ละหนอ ข้อดี ที่หนังเหี่ยว

55555

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

กลางเดือนเพ็ญ เด่นฟ้า นภาผ่อง
นาวาล่อง ท่องแล กระแสสินธุ์
ศศิส่อง กระทบ พบวาริน
ระรอกรัว ยลยิน เป็นพิณเพลง

ชลธี เอ่อนอง สองฝั่งฟาก
เย็นลมฝาก มากย้ำ ทำเรือเคว้ง
สำเภาน้อย ลอยผวา พาโคลงเคลง
ร่วมบรรเลง เพลงเคล้า พอเหงาคลาย

ยอดผักบุ้ง เลื้อยยาว ราวโต้คลื่น
ปลาดาษดื่น ตระหนก ตกใจหลาย
คืนวันพระ เดือนเพ็ญ เด่นประกาย
แสงฉาบฉาย ชวนชม ภิรมย์ใจ

ขาดก็แต่ คู่เรียง เคียงกายา
น่าอิจฉา ปลาน้อย ลอยขวักไขว่
เคลียเคล้าคลอ พะนอคู่ อยู่เคียงใกล้
อยากมีใคร เหมือนอย่างปลา พาชมจันทร์

"ดิน"

 


ขอเคียงลมชมเดือนเสมือนชิด
คู่ขวัญจิตสนิทน้องประคองขวัญ
กลางเพ็ญผ่องส่องสว่างดุจกลางวัน
เจื้อยจำนรรจ์ฉันเช่นเป็นคู่เชย

ฟังบรรเลงเพลงคลื่นให้ชื่นฉ่ำ
ทิ้งความช้ำลำคลองเสียน้องเอ๋ย
อย่าเก็บช้ำย้ำใจปล่อยไหลเลย
เหมือนไม่เคยเคียงข้างอยู่ขวางใจ

เพียงเท่านี้ฤดีชื่นกลับคืนข้าง
ทุกข์หมดร้างห่างเหสิ้นเฉไฉ
จิตกระจ่างสว่างทรวงดวงฤทัย
ล่องน้ำชัยฯให้ชื่นในคืนเพ็ญ...

"  บูรพ์ "

 

[D]

บอกนั่งเรือชมจันทร์..ดันเจอแข่*
เป็นภัยแน่แก่เจ้าเฝ้าไล่ส่ง
ปล่อยได้ไงให้คาบอาบอนงค์
อกเอวองค์ไม่น่วมบวมหรือไง

แค่โดนมือชายลูบยังวูบเสียว
นี่โดนเขี้ยวเหลียวแลเกินแก้ไหว
อยากฆ่าแข่*แล่เนื้อเกลือปิ้งไฟ
ตกตายไปไม่เลี้ยวมาเกี้ยวนาง

อยากชมจันทร์คราวหน้ามาหาพี่
ริมฝั่งโขงนั้นมีสีแสงต่าง
ลูกไฟสวยพวยพุ่งมุ่งนำทาง
มองสว่างกลางน้ำยามค่ำคืน

สิบห้าค่ำเดือนสิบเอ็ดดังเกล็ดแก้ว
พวยพุ่งแพร้วแนวไฟให้แตกตื่น
ออกพรรษามาชมผมยันยืน
แสงจันทร์รื่นชื่นไสว..ไม่ลอยเรือ

 

แข่* = จระเข้.....สำเนียงเสียงอีสาน   

"บ้านริมโขง"

หากว่าใจ พี่ว่าง ร้างบางใคร
มารับหน่อย ได้ไหม ใจคนเหนือ(เหนือ ก.ท.ม)
ขอบคุณใน น้ำคำ ฉ่ำเอื้อเฝื้อ
โปรดจุนเจือ สักที หนีคนลวง

น้องอนาถ วาสนา ชะตาต่ำ
แม้ครวญคร่ำ พร่ำไป ไร้คนห่วง
หมายนั่งเรือ ลอยแพ แก้ช้ำทรวง
มาติดบ่วง จระเข้ เห่พาไกล

ขอให้พี่ พาน้อง เดินท่องเที่ยว
คราเดือนเสี้ยว หรือเด่น เพ็ญไสว
เพื่อบรรเทา ทุกข์หม่น คนช้ำใจ
แต่เกรงไป เจอโกหก อกคงพัง

"ดิน"

[D]

หลวงพ่อเลี้ยง เติบใหญ่ แต่ในวัด
ธัมมะขัด ก่อนนอน ค่อนรุ่งสาง
ถือศีลห้า ครบครัน สัญญาวาง
ที่ต้องร่าง ช่วยคน พ้นจากภัย

เอาไฟสวย พวยพุ่ง มุ่งหลอกเล่น
ชมจันทร์เพ็ญ อันตราย สายน้ำใส
เชิญล่องเรือ หลังจวน สวนลำไย
อย่าเชื่อใจ เข้ริมโขง จงระวัง!

 

รพีกาญจน์ 59

จะมิหลง แสงใส ไฟฉาบสี
น้ำตาปรี่ กลับมา กลัวบ้าคลั่ง
เจ้าของสวน ลำไย ใจดีจัง
อยากไปนั่ง หลังจวน ชวนชมจันทร์

จะมีหวัง บ้างไหม ดวงใจจ๋า
อนาถา อย่างน้อง ปองแค่ฝัน
คนตัวดำ ต่ำต้อย ด้อยสำคัญ
มิมีวัน เทียมหงส์ เราพงศ์กา

"ดิน"

[ดุลย์ ละมุน]

ขาดก็แต่ คู่เรียง เคียงกายา
น่าอิจฉา ปลาน้อย ลอยขวักไขว่
เคลียเคล้าคลอ พะนอคู่ อยู่เคียงใกล้
อยากมีใคร เหมือนอย่างปลา พาชมจันทร์

"ดิน"

พี่ระทม ขมรัก ดังผักตบ
หมายแนบซบ จบเจ้า เพียงเงาฝัน
มองเรือน้อย คล้อยไกล ให้จาบัลย์
ดุจสวรรค์ ลั่นกลอน ถอนบุพเพ

เฝ้าลอยคอ รอนุช มาฉุดชัก
ต้องอกหัก รักร้าง ทางห่างเห
น้ำตาใจ ไหลบ่า กว่าทะเล
ให้ว้าเหว่ เซคด แทบหมดลม

ขาดอันใด ไม่เท่า เหงาไร้คู่
รอพธู อยู่ซบ ลบรอยขม
แม้นเนื้อเย็น เห็นใจ คนใกล้จม
โปรดประหงม ห่มฝัน ชมจันทร์เคียง
 

[D]

 


ขอเคียงลมชมเดือนเสมือนชิด
คู่ขวัญจิตสนิทน้องประคองขวัญ
กลางเพ็ญผ่องส่องสว่างดุจกลางวัน
เจื้อยจำนรรจ์ฉันเช่นเป็นคู่เชย

ฟังบรรเลงเพลงคลื่นให้ชื่นฉ่ำ
ทิ้งความช้ำลำคลองเสียน้องเอ๋ย
อย่าเก็บช้ำย้ำใจปล่อยไหลเลย
เหมือนไม่เคยเคียงข้างอยู่ขวางใจ

เพียงเท่านี้ฤดีชื่นกลับคืนข้าง
ทุกข์หมดร้างห่างเหสิ้นเฉไฉ
จิตกระจ่างสว่างทรวงดวงฤทัย
ล่องน้ำชัยฯให้ชื่นในคืนเพ็ญ...

"  บูรพ์ "

 

ภาพนี้ถ่ายเองกับมือค่ะ

นั่งเรือน้อย ลอยล่อง กลางท้องน้ำ
ฤทัยช้ำ เพียงใด หาใครเห็น
สายนที รี่ไหล พอใจเย็น
น้ำกระเซ็น เป็นประกาย ใต้แสงจันทร์

สว่างใส ไขแข แลเคลื่อนคล้อย
เรือลำน้อย ลอยล่อง สู่ห้องฝัน
มีพี่เคียง เพียงได้ ใกล้ชิดกัน
พบสุขสันต์ ปันแรง แสงแห่งใจ

เรือลำน้อย ลอยวน คนใจเหงา
ปล่อยความเศร้า ลอยแพ แลน้ำใส
ดับทุกข์ผ่อน หย่อนลง คงคาไป
ฝากพาไกล ไหลลอยเลื่อน อย่าเยือนมา

"ดิน"

[D]

พี่ระทม ขมรัก ดังผักตบ
หมายแนบซบ จบเจ้า เพียงเงาฝัน
มองเรือน้อย คล้อยไกล ให้จาบัลย์
ดุจสวรรค์ ลั่นกลอน ถอนบุพเพ

เฝ้าลอยคอ รอนุช มาฉุดชัก
ต้องอกหัก รักร้าง ทางห่างเห
น้ำตาใจ ไหลบ่า กว่าทะเล
ให้ว้าเหว่ เซคด แทบหมดลม

ขาดอันใด ไม่เท่า เหงาไร้คู่
รอพธู อยู่ซบ ลบรอยขม
แม้นเนื้อเย็น เห็นใจ คนใกล้จม
โปรดประหงม ห่มฝัน ชมจันทร์เคียง
 

นั่งเรือน้อย ลอยไหล ในชลสินธุ์
แว่วยลยิน ใครหนอ พอคุ้นเสียง
เลื่อนเรือน้อย ลอยใกล้ ไปแนบเคียง
คือสำเนียง ของพี่ ที่เคยลวง

เหตุไฉน ไยมา กำพร้ารัก
เคยช้ำนัก พี่ทำ น้ำตาร่วง
หญิงมากมาย หลายหน้า ที่คว้าควง
น้องช้ำทรวง รู้ไหม ใจระทม

เอื้อมมือน้อย ค่อยยื่น ขืนดึงกลับ
ขอยอมรับ กับแด แม้ใจขม
สัญญาใจ ได้ไหม อย่าให้ตรม
อยากนั่งชม จันทร์เคียง เพียง"พี่ดุลย์"

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

หลวงพ่อเลี้ยง เติบใหญ่ แต่ในวัด
ธัมมะขัด ก่อนนอน ค่อนรุ่งสาง
ถือศีลห้า ครบครัน สัญญาวาง
ที่ต้องร่าง ช่วยคน พ้นจากภัย

เอาไฟสวย พวยพุ่ง มุ่งหลอกเล่น
ชมจันทร์เพ็ญ อันตราย สายน้ำใส
เชิญล่องเรือ หลังจวน สวนลำไย
อย่าเชื่อใจ เข้ริมโขง จงระวัง!

 

รพีกาญจน์ 59

จะมิหลง แสงใส ไฟฉาบสี
น้ำตาปรี่ กลับมา กลัวบ้าคลั่ง
เจ้าของสวน ลำไย ใจดีจัง
อยากไปนั่ง หลังจวน ชวนชมจันทร์

จะมีหวัง บ้างไหม ดวงใจจ๋า
อนาถา อย่างน้อง ปองแค่ฝัน
คนตัวดำ ต่ำต้อย ด้อยสำคัญ
มิมีวัน เทียมหงส์ เราพงศ์กา

"ดิน"

น้องชาวดิน กลิ่นตม โทมนัส
พี่เด็กวัด ข้าวก้นบาตร ขาดหรรษา
น้องตัวดำ ต่ำสกุล หุ่นไล่กา
พี่เช่นลา กลากเกลื้อน เรื้อนดาวดวง

เทพอุ้มสม พรหมชัก มารักเจ้า
ตรงวันเสาร์ แจ่มฟ้า ดาราสรวง
หนุ่มเหลือน้อย ค่อยชื่นใจ ได้เดินควง
คนทั้งปวง หน้าบิด อิจฉาเรา

 

รพีกาญจน์ 59