ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

๐ สัญญาที่ไม่ได้เขียน ๐


๑

...ร่างเรื่องราวรักร้าวโรยเรียงราย
สู่เส้นสายหมายอักษรถอนห่วงหา
เก็บลำนำขมขื่นยื่นถามมา
เป็นสัญญาเก่า-เก่า กับเงาลวง

๒

...คำสัญญานั้นบอกว่าจะ "รัก"
แล้วเทียวปักลงหทัยในทุกช่วง
คำสัญญาเคล้าลมปากฝากใจทวง
แล้วก็ถ่วงหน่วงสัญญาคราลมครวญ

...สิ้นวาจาสัญญาฝากก็จากหาย
แล้วทิ้งลายเฆี่ยนตีให้ได้หวน
แผลข้างในติดลบแล้วทบทวน
สัญญารวนแปรเปลี่ยนเวียนรักไป

...คำสัญญาไม่ได้เขียนหรือเวียนลบ
สุดท้ายกลบด้วยน้ำตามาหลั่งไหล
สะอื้นร่ำอำลาคราอาลัย
เหลือเพียงใจจำจดบทสัญญา

๓

...ร่างโรยล่วงร้าวรานย่านลมปาก
เขาฉีกขาดจากไปไกลแล้วหนา
ทวงกับใคร หนอคำ จำนรรจา
เมื่อสัญญาไม่ได้เขียน...มาเปลี่ยนทาง...

[สล่าผิน]

แม้ไม่เขียนสัญญาภาษารัก
ก็จะรักษาไว้ไม่เมินหมาง
สัญญาใจใช้จิตมาชิดวาง
ร่วมสรรค์สร้างต่อไปไม่บิดเบือน

อย่าคิดไปในทางที่จากจืด
พาให้มืดมนทรวงห่วงรักเคลื่อน
ยังคงมั่นสัญญาอย่าแชเชือน
ยังรักเหมือนเดิมอยู่ไม่รู้คลาย

แม้สัญญาสองเราจะเก่าแล้ว
ก็ไม่แคล้วรักอยู่ไม่รู้หน่าย
เป็นการยืนยันมั่นใจชาย
จะมีหายหน้าหนีลี้จากเธอ

สล่าผิน

[บ้านริมโขง]

ตอบต่อเจ้าของกระทู้ครับ 

~หน่ายสัญญา~

เป็นสัญญาที่ยังไม่ได้เขียน
แต่พร่ำเวียนลงนามตามทุกอย่าง
เป็นสัญญาหัวใจให้ถอดวาง
สัญญาต่าง ตอบแทน ด้วยแฟนกัน

ไม่ต้องการพยานการยึดถือ
เพราะต่างถือสัจจาฝ่าสวรรค์
นำสู่พรหมชมชื่นทุกคืนวัน
ให้ฟ้านั้น เป็นพยาน หวานที่มี

ปัจจุบันสัญญานั้นพร่าเลือน
เหลือเสมือนเงาจางหว่างสองศรี
หาพยานมาอ้างอย่างไรดี
พรหมองค์นี้ก็ลาหันหน้าเบือน

จะฟ้องการศาลใด..ก็ไม่รับ
ความเจ็บจับ กลับกลอกวางออกเกลื่อน
เพราะใจซื่อถือสัตย์..ลืมคัดเตือน
เขาลืมเลือนเหมือนก่อน..ร่อนสัญญา

เป็นบทเรียน คำใด ไม่ได้ร่าง
ไม่ได้วาง กำหนด บทห่วงหา
ไร้อักษรกำกับรับคำมา
โอบแขนอ้า..อย่าทำ..มันช้ำตรม

แล้วบัดนี้ เป็นไง..หัวใจเจ้า
เจ็บหรือเปล่า เข็ดไหม หักใจข่ม
สงสารเอย..สงสารสาว..เจ้าระทม
เจ็บระบม ทั่วกาย หน่ายสัญญา..

"บ้านริมโขง"

[--ณัชชา--]

ตอบเจ้าของกระทู้มั่ง

อันนี้ขอยืมคนข้างบนมา

 

คำสัญญาเก่าเก่าที่เฝ้าเก็บ
มีแต่เจ็บมากเกินถูกเมินหมาง
คำบอกรักทุกคำแท้อำพลาง
เขาใช้อ้างเพียงเพื่อให้เชื่อใจ

แท้เป็นบ่วงลวงให้เราไหลหลง
ความซื่อตรงในวจีมีที่ไหน
ฉีกสัญญาเน่าเน่าแล้วเผาไฟ
จบกันไปอย่าจำคำสัญญา

ณัชชา

 

[panthong.kh]

ตอบต่อเจ้าของกระทู้ครับ 

~หน่ายสัญญา~

เป็นสัญญาที่ยังไม่ได้เขียน
แต่พร่ำเวียนลงนามตามทุกอย่าง
เป็นสัญญาหัวใจให้ถอดวาง
สัญญาต่าง ตอบแทน ด้วยแฟนกัน

ไม่ต้องการพยานการยึดถือ
เพราะต่างถือสัจจาฝ่าสวรรค์
นำสู่พรหมชมชื่นทุกคืนวัน
ให้ฟ้านั้น เป็นพยาน หวานที่มี

ปัจจุบันสัญญานั้นพร่าเลือน
เหลือเสมือนเงาจางหว่างสองศรี
หาพยานมาอ้างอย่างไรดี
พรหมองค์นี้ก็ลาหันหน้าเบือน

จะฟ้องการศาลใด..ก็ไม่รับ
ความเจ็บจับ กลับกลอกวางออกเกลื่อน
เพราะใจซื่อถือสัตย์..ลืมคัดเตือน
เขาลืมเลือนเหมือนก่อน..ร่อนสัญญา

เป็นบทเรียน คำใด ไม่ได้ร่าง
ไม่ได้วาง กำหนด บทห่วงหา
ไร้อักษรกำกับรับคำมา
โอบแขนอ้า..อย่าทำ..มันช้ำตรม

แล้วบัดนี้ เป็นไง..หัวใจเจ้า
เจ็บหรือเปล่า เข็ดไหม หักใจข่ม
สงสารเอย..สงสารสาว..เจ้าระทม
เจ็บระบม ทั่วกาย หน่ายสัญญา..

"บ้านริมโขง"

สัญญา ต่างตอบแทน เป็นแฟนฉัน
ยังหวาดหวั่น พันพัว อ่านทั่วหน้า
หนักเป็นปึก ซับซ้อน ซ่อนอุรา
แค่สิบหน้า ว่าไป อ่านไม่ทัน

อ่านสัญญา ต่างตอบแทน แสนเคืองขัด
เหมือนโดนยัด รัดมือ คือโมหันธ์
เจ็บจี๊ดจี๊ด ซี้ดฤทัย ให้เมามัน
ใจเริ่มสั่น อ่านสัญญา จะบ้าตาย

ขืนอ่านต่อ ท้อทด สลดแน่
กายใจแพ้ พังพับ ยับเหลือหลาย
อยากให้เซ็นต์ ตรงไหน ชี้เลยชาย
แค่เป็นคน ง่ายง่าย สไตล์เรา

[yaguza]

ตอบเจ้าของกระทู้มั่ง

อันนี้ขอยืมคนข้างบนมา

 

คำสัญญาเก่าเก่าที่เฝ้าเก็บ
มีแต่เจ็บมากเกินถูกเมินหมาง
คำบอกรักทุกคำแท้อำพลาง
เขาใช้อ้างเพียงเพื่อให้เชื่อใจ

แท้เป็นบ่วงลวงให้เราไหลหลง
ความซื่อตรงในวจีมีที่ไหน
ฉีกสัญญาเน่าเน่าแล้วเผาไฟ
จบกันไปอย่าจำคำสัญญา

ณัชชา

 

เมื่อสัญญา สายัณห์ พลันเลิกล้ม
มิหมายชม จักจั่น วันวิสา
ขอลาแล้ว เจ้าแก้ว กัลยา
แม้ดวงตา คงทอง แค่ลองใจ

พี่เป็นชาย เมืองสิงห์ หยิ่งในศักดิ์
อาจเคยรัก จิ้งหรีดขาว สาวแก้มใส
เคยอกหัก  รักต่าย อรทัย
เคยคลั่งไคล้ แคททรียา มาเป็นปี

เมื่อสายัณห์ สัญญา เข้ามาขวาง
จึงเข้าทาง เนื้อทอง แม่ผ่องศรี
ฉีกสัญญา ทิ้งไป ไม่ไยดี
สุนารี ไม่จำ คำสัญญา

...ยากูซ่า...

[ไม่รู้ใจ]

..............
...คำสัญญาไม่ได้เขียนหรือเวียนลบ
สุดท้ายกลบด้วยน้ำตามาหลั่งไหล
สะอื้นร่ำอำลาคราอาลัย
เหลือเพียงใจจำจดบทสัญญา

...ร่างโรยล่วงร้าวรานย่านลมปาก
เขาฉีกขาดจากไปไกลแล้วหนา
ทวงกับใคร หนอคำ จำนรรจา
เมื่อสัญญาไม่ได้เขียน...มาเปลี่ยนทาง...

ตะวันฉาย

คำสัญญามอบไว้ดูไร้ค่า
เมื่อถึงคราลาจากยากสะสาง
เพียงลมหลอกบอกส่งให้หลงทาง
ละล่องคว้างกลางเล่ห์เสน่ห์ลวง

เมื่อยามรักรักจนเหลือล้นอก
คำยอยกฝากรอยให้คอยหวง
เสมือนพิษรักร้างฝังกลางทรวง
ที่คอยหน่วงเหนี่ยวใจให้โศกตรม

ไม่รู้ใจ

[ไพร พนาวัลย์]

      

สัญญาใจใครหนาจะมาเขียน
ดั่งดวงเทียนส่องทางที่ต่างก้ม
เข้ายอมรับคุณค่าในคารม
ทั้งชื่นชม,เชื่อมั่น,คำสัญญา

เพียงสองเรารักมั่นแต่วันแรก
เมื่อย้ายแยกจากกันยังหันหน้า
เพราะฝังจิตตรึงใจไม่เลือนลา
แม้จากมาหลายปีพี่ยังคอย

สัญญาใจของพี่ไม่มีชื่อ
โปรดเชื่อถือคำมั่นรำพันถ้อย
ถึงตัวไกลใจอยู่คู่เนื้อกลอย
ยังคงรอยอาลัยไม่เคยลืม

“ไพร พนาวัลย์”

[หนามเตย]

ตอบเจ้าของกระทู้มั่ง

อันนี้ขอยืมคนข้างบนมา

 

คำสัญญาเก่าเก่าที่เฝ้าเก็บ
มีแต่เจ็บมากเกินถูกเมินหมาง
คำบอกรักทุกคำแท้อำพลาง
เขาใช้อ้างเพียงเพื่อให้เชื่อใจ

แท้เป็นบ่วงลวงให้เราไหลหลง
ความซื่อตรงในวจีมีที่ไหน
ฉีกสัญญาเน่าเน่าแล้วเผาไฟ
จบกันไปอย่าจำคำสัญญา

ณัชชา

 

เมื่อสัญญา สายัณห์ พลันเลิกล้ม
มิหมายชม จักจั่น วันวิสา
ขอลาแล้ว เจ้าแก้ว กัลยา
แม้ดวงตา คงทอง แค่ลองใจ

พี่เป็นชาย เมืองสิงห์ หยิ่งในศักดิ์
อาจเคยรัก จิ้งหรีดขาว สาวแก้มใส
เคยอกหัก  รักต่าย อรทัย
เคยคลั่งไคล้ แคททรียา มาเป็นปี

เมื่อสายัณห์ สัญญา เข้ามาขวาง
จึงเข้าทาง เนื้อทอง แม่ผ่องศรี
ฉีกสัญญา ทิ้งไป ไม่ไยดี
สุนารี ไม่จำ คำสัญญา

...ยากูซ่า...

ระวังเจ้าตัวเขาตามมาทวง"พาพิง"ถึงนะค๊า...
แซวเล่นนะค๊า)))

 emo_45หนามเตย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ฝากวลีนี้แทนกายพระพายช่วย
รินระรวยชวยชื่นรื่นหรรษา
ปลอบประโลมโฉมงามยามแก้วตา
เศร้าวิญญาณ์อุราร้างเมื่อห่างชาย

สัญญาใจให้อยู่มิรู้สูญ
เจิดจำรูญพูนทวีไม่หนีหาย
จะยืนยงคงข้างตราบวางวาย
พร้อมสลายกลายกลับเมื่อดับจินต์

ยามลมต้องน้องรู้อยู่บ้างไหม
ว่ามือใครไล้โลมต้องโฉมฉิน
มีดวงใจไหลชื่นรื่นรื่นริน
ฝากยุพินถวิลหาเปี่ยมอาลัย

โปรดจงจำคำวลีที่ฝากฝัง
วานอย่าชังฝังจิตคิดผลักไส
แม้นกายห่างต่างแดนอยู่แสนไกล
แต่ว่าใจไม่ห่างอยู่ข้างเธอ...

"  บูรพ์ "

[panthong.kh]

ยินคำหวาน ผ่านแผ่ว วะแว่วเสียง
จำสำเนียง พี่ชาย ได้เสมอ
แม้หลับตา คราใด ใจละเมอ
ถึงขั้นเพ้อ อยากเจอหน้า ทุกนาที

นอนไม่หลับ ทั้งคืน แสนกลืนกล้ำ
ฟังลำนำ ยามใด ไร้สุขี
แม้นหวานซึ้ง แต่ไย ในฤดี
ปวดชอกใจ เหลือที่ วจีครวญ

สุดป่วนปั่น ยิ่งแล้ว ไม่แคล้วหมอง
อ้างว้างครอง มานาน พานไห้หวน
หลับไม่ลง ปลงไม่ตก อกรัญจวน
น้องเนื้อนวล ทนทุกข์ รุกทรวงใน

ยิ่งกล้ำกลืน ฝืนทน ยิ่งหม่นหนัก
ด้วยคนรัก ร้างลา พาหวั่นไหว
ขาดที่พึ่ง จึงช้ำ ระกำใจ
แผลลึกใหญ่ ครั้งนี้ มีแต่ตรม

[(ฟ้า) มารสุรา]

อันสัญญาสายัณห์มิทันจบ
เธอกลับลบกลบไซร้ให้ขื่นขม
คำเอ่ยปากพรากเหน็บเจ็บระทม
ดุจดั่งลมแผ่วพริ้วปลิวผ่านไป

สัจวาจาพาทีมีปลิ้นปล้อน
ลวงยอกย้อนวอนเว้าเอาเฉไฉ
สร้างบ่วงเล่ห์เพทุบายหมายหทัย
หลอกหัวใจใครคนนี้บี้แหลกราน

[panthong.kh]

ไม่เคยหลอก ลวงใครให้ใจเจ็บ
ยังเฝ้าเก็บ รักเรา มิร้าวฉาน
ยังรักมั่น มากล้น อย่าป่นนาน
รีบมาสาน กานท์กลอน อ้อนรำพัน

พี่ไม่อยู่ รู้ไหม ใครเหงาหงอย
ตั้งตาคอย รอแล้ว ไร้แววฝัน
อาทิตย์ดับ ลังลง คงมีจันทร์
หมุนเวียนวัน ผันผ่าน ม่านสีทอง

แต่น้องนี้ คอยหา ว่าไม่เห็น
เหมือนหลบเร้น ไม่มา พาเศร้าหมอง
วันเดือนปี เหม่อพลาง อ้างว้างปอง
ใจลอยล่อง ซึมเซา เขาไม่แล

หยิบสัญญา  พาให้ ใจปวดร้าว
น้ำสีขาว ไหลหยด รดแน่แน่
สี่ห้องกลวง ไม่เหลือ เถือดวงแด
เกินย่ำแย่ เลือดไหล ห้ามไม่ทัน

[ดาว อาชาไนย]

"ขอสัญญา" ออกจากปากน้อยน้อย
ใจจึงคล้อยจดคำจำใฝ่ฝัน
เมื่อไม่เขียนเลยอาจขาดสำคัญ
เพียงจำมันไว้ในใจอ่อนแอ

มิได้จุดธูปสัญญาต่อหน้าพระ
มิได้ประติชญาต่อหน้าแข
แต่พยานรับฟังตั้งตาแล
คือแป๊ะแก่หนวดยาวขาวเหมือนเซียน

สัญญาจึงครบตรงองค์ประกอบ
เธอได้มอบแม้ไม่ได้ขึดเขียน
วันเวลาเนิ่นนานกาลจำเนียร
ฉันยังเพียรจดจำคำสัญญา

ดาว อาชาไนย

[blues]

<a href="http://www.youtube.com/v/l-AL9fggRbA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/l-AL9fggRbA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ฝันเทาเทา เหงาหน่อยหน่อย รอคอยฟ้า
รักอย่าจืด ให้ชืดชา อุราหมอง
ทุกคืนค่ำ อย่าร่ำลา น้ำตานอง
อยู่อย่างต้อง ปองแค่เงา เฝ้าละเมอ

แสนคิดถึง ตรึงนภา อุราไหว
คืนทั้งหมด ทุกซอกใจ ใฝ่เสนอ
เหลือแต่ช้ำ อกกลัดหนอง เพราะปองเธอ
อยู่เสมอ หาได้หาย หรือคลายไป

เฝ้าย้ำคิด เฝ้าย้ำทำ ในคำขื่น
ปลุกค่ำคืน ฝืนลืมตา หาเหตุไฉน
ความเหมาะสม มิคู่ควร หรืออย่างไร
จึงจำจาก พรากหัวใจ ให้คืนคำ



bluesky

[ตะวันฉาย]

...อ่านสัญญาทุกฉบับแล้วพับเก็บ
ร่องรอยเจ็บยังร่างสร้างจุดย้ำ
เข้าเกาะกลุ่มกุมทางไม่จางคำ
ล้วนดิ่งตำทุกช่องทางระหว่างใจ

...แม้สัญญามากล้นหลายคนเขียน
ขึ้นสังเวียนขมขื่นยื่นนำให้
สัญญาเก่าเล่าความหลังฝังความใน
น้ำตาไหลเย้ยแก้มแต้มเป็นทาง

...ยังจดจำช้ำซากกากความเจ็บ
เทียวนำเหน็บติดตรึงดึงไม่ห่าง
ถึงไม่เขียนบรรจงแล้วลงวาง
ก็ยังจำมิจางทางหทัย

...ขอตามเก็บสัญญาทุกอักษร
พับเป็นกลอนลงจดหมายก่อนสั่นไหว
ติดแสตมป์คราบน้ำตาหลังซองไป
ถึงคนไกลเจ้าของคำ...คำลวง-ลวง


ตะวันฉาย

[ดุลย์ ละมุน]

...ร่างโรยล่วงร้าวรานย่านลมปาก
เขาฉีกขาดจากไปไกลแล้วหนา
ทวงกับใคร หนอคำ จำนรรจา
เมื่อสัญญาไม่ได้เขียน...มาเปลี่ยนทาง...
ตะวันฉาย

สัญญารัก ปักตรึง ยังซึ้งหวาน
คำสาบาน ทานทน ไม่หม่นหมาง
เปิดห้องใจ ไซร้ซอก ออกมากาง
มิแรมร้าง ห่างเจ้า เป็นเงาเคียง

ใยสัมพันธ์ รัญจวน เกี่ยวตรวนคาด
สายสวาท บาดเร้น ทุกเส้นเสียง
สัญญาใจ ใสกังวาล หวานสำเนียง
หาใช่เพียง เสียงพรม ดั่งลมจร

ทุกท่วงถ้อย ร้อยพจน์ จดจากจิต
ให้ครวญคิด ฤทธิ์รัก เป็นอักษร
แม้นหน้ามล ยลเสียง สำเนียงกลอน
อย่าตัดรอน ถอนใจ ร้างไกลกัน

ตราบตะวัน ปันแสง สาดแยงส่อง
พี่ขอปอง ครองนุช สุดสวรรค์
ถึงนวลน้อง ปองใคร่ ไอพระจันทร์
จะด้นดั้น ฟันฝ่า หาบำเรอ
 

[รการตติ]

ฯลฯ

...ขอตามเก็บสัญญาทุกอักษร
พับเป็นกลอนลงจดหมายก่อนสั่นไหว
ติดแสตมป์คราบน้ำตาหลังซองไป
ถึงคนไกลเจ้าของคำ...คำลวง-ลวง


ตะวันฉาย

[ไผ่เดียวดาย]

เพราะความรัก วัดด้วยใจ ใช่อย่างอื่น
ชั่วข้ามคืน เธอเปลี่ยนข้าง อย่างไม่สน
สัญญารัก เพียงลมปาก ยากเหลือทน
จะยกค้น มากล่าวอ้าง ขวางทางเธอ

เพราะไม่ใช่ สิ่งของใช้ ไร้ชีวิต
ร่างลิขิต ไม่จำเป็น เซ็นเสนอ
คำว่ารัก ที่เคยซึ้ง จึงพร่าเบลอ
คราวใจเธอ เปลี่ยนหันเห เทให้ใคร

เป็นอันว่า คำสัญญา ค่าว่างเปล่า
ใจดวงร้าว มีแค่หนึ่ง ซึ่งอ่อนไหว
เธอมีเขา คนที่รัก ปักดวงใจ
ฉันไร้ใคร มาเคียงข้าง อ้างว้างพลัน