ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

แสงเรืองรอง ซอนแทรก กับแผ่นพื้น
ยังหยัดยืน แกร่งกล้า ท้องฟ้าใส
ดุจพลัง ลึกลับ ซับซ้อนไว้
ดูหวามไหว บางครั้ง นั่งเฝ้ามอง

ค่อยค่อยเคลื่อน เข้ามา เวลาเช้า
ผ่านขุนเขา โขดหิน ปีนตามช่อง
งามวาววับ จับตา พาใฝ่ปอง
ดั่งแสงทอง นองเนือง รุ่งเรืองจินต์

สกุณา กางปีก บินหลีกหลบ
เจ้าเวหา มาพบ จบเสียสิ้น
เป็นวงเวียน ชีวิต ปลิดชีวิน
ต้องแดดิ้น ถูกเหยี่ยวฉก ตกมาตาย

เสียงน้ำไหล ดังแว่ว แผ่วมาใกล้
มองเถาวัลย์ หวั่นไหว ฤทัยหาย
เสียงซ่าซู่ สาดเซาะ เกาะแก่งกาย
ชะง่อนหิน เรียงราย คล้ายจัดวาง

ดอกไม้ป่า หน้าฝน ยลเริงร่า
ภุมรา บินตอม หอมไม่สร่าง
มองนภา ดำมีด ให้จืดจาง
ท้องนภางค์ คล้ำหม่น รีบทนเดิน

เจอกระท่อม กลางป่า น่าสงบ
จึงขอหลบ สายฝน ทนระเหิน
พอฝนซา คราคร่ำ จ้ำดำเนิน
ตะวันเดิน คล้อยสันเขา เราต้องจร
พันทอง

[บ้านริมโขง]

เพราะเหตุใดดั้นพงเข้าดงป่า
เหมือนดั่งว่าพญาสิงห์เฝ้าสิงขร
หรืออาคมแก่กล้าพาเว้าวอน
ด้วยว่าร้อน..วิชา พาดำเนิน

พอเข้าไปไม่นานก็คลานออก
ตะวันบอกใกล้ค่ำ จำห่างเหิน
ใยไม่ค้างกลางป่าพาเพลิดเพลิน
ไปขอเดินเคียงสิงห์ให้ลิงแล

คงเบื่อคนในเมืองมันเรื่องเยอะ
เลยอยากเจอะฝูงสัตว์จัดกระแส
อยากเสวนา ภาษาร้อง ของตุ๊กแก
ที่หวังแท้ อยากกินตับ กับบางใคร

เฮ้อ..หนอคน ล้นหลัก มักจริต
มักจะติด ผิดหวัง คลั่งไฉน
รักมักขม ตรมทรวง เจ็บดวงใจ
จึงหลงไป รักป่า...หาชะนี..

"บ้านริมโขง"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

เสียงโหวยโหวยโหยหากลางป่าใหญ่
ฟังฟังไปไม่น่าเชื่อเสียงเสือหมี
เหมือนกู่เพรียกเรียกลั่นขวัญชีวี
เป็นวลีผัวผัวระรัวครวญ

ร่ำระเบ็งเซ็งแซ่ดั่งแตรสังข์
กระหึ่มดังวังเวงเพลงกำสรวล
หริ่งเรไรลองไนพร่ำให้รำจวน
ฟังโหยหวนชวนแสยงยามแสงรา

ดึกสงัดสัตว์เงียบเย็นเยียบผิว
ลมหวีดหวิวพลิ้วผ่านม่านพฤกษา
น้ำค้างเหยาะเผาะผ็อยลอยร่วงมา
จับผืนป่าหญ้าชุ่มชอุ่มใบ

จวบอุษาฟ้าสางสว่างแจ้ง
แสงสีแดงแฝงทิวผิวไศล
ปลุกป่าตื่นคืนชีวิตมอบจิตใจ
จากหลับใหลให้ฟื้นกลับครื้นเครง...

"  บูรพ์ "

 

[panthong.kh]

เพราะเหตุใดดั้นพงเข้าดงป่า
เหมือนดั่งว่าพญาสิงห์เฝ้าสิงขร
หรืออาคมแก่กล้าพาเว้าวอน
ด้วยว่าร้อน..วิชา พาดำเนิน

พอเข้าไปไม่นานก็คลานออก
ตะวันบอกใกล้ค่ำ จำห่างเหิน
ใยไม่ค้างกลางป่าพาเพลิดเพลิน
ไปขอเดินเคียงสิงห์ให้ลิงแล

คงเบื่อคนในเมืองมันเรื่องเยอะ
เลยอยากเจอะฝูงสัตว์จัดกระแส
อยากเสวนา ภาษาร้อง ของตุ๊กแก
ที่หวังแท้ อยากกินตับ กับบางใคร

เฮ้อ..หนอคน ล้นหลัก มักจริต
มักจะติด ผิดหวัง คลั่งไฉน
รักมักขม ตรมทรวง เจ็บดวงใจ
จึงหลงไป รักป่า...หาชะนี..

"บ้านริมโขง"

เบื่อคนเมือง เรื่องเยอะ เกรอะกรังนัก
ตัดความรัก วุ่นใหญ่ ไปเสียนี่
จึงหักใจ เข้าป่า พนาลี
ยังจะมี คนตามติด คิดมากวน

หวังใจไว้ จักนอนค้าง ที่กลางป่า
ไม่กลัวลา หมาเม่น กระเต็นต่วน
นกเค้าแมว นกแสก แตกขบวน
ถ้าเจอสวน ด้วยปืน ต้องยืนงง

อยากจะหา ฤๅษี ชีปะขาว
แต่กลัวข่าว รั่วออก บอกประสงค์
จึงจำใจ จำจิต ให้ปลิดปลง
ร้องเสียงหลง จากป่า มาเพียงเดียว
พันทอง

[panthong.kh]

 
เสียงโหวยโหวยโหยหากลางป่าใหญ่
ฟังฟังไปไม่น่าเชื่อเสียงเสือหมี
เหมือนกู่เพรียกเรียกลั่นขวัญชีวี
เป็นวลีผัวผัวระรัวครวญ

ร่ำระเบ็งเซ็งแซ่ดั่งแตรสังข์
กระหึ่มดังวังเวงเพลงกำสรวล
หริ่งเรไรลองไนพร่ำให้รำจวน
ฟังโหยหวนชวนแสยงยามแสงรา

ดึกสงัดสัตว์เงียบเย็นเยียบผิว
ลมหวีดหวิวพลิ้วผ่านม่านพฤกษา
น้ำค้างเหยาะเผาะผ็อยลอยร่วงมา
จับผืนป่าหญ้าชุ่มชอุ่มใบ

จวบอุษาฟ้าสางสว่างแจ้ง
แสงสีแดงแฝงทิวผิวไศล
ปลุกป่าตื่นคืนชีวิตมอบจิตใจ
จากหลับใหลให้ฟื้นกลับครื้นเครง...
"  บูรพ์ "
 

เสียงโหยหวน ครวญคร่ำ ร่ำในป่า
ดูหมีช้าง กวางผา มาอวดเบ่ง
กระทิงเปลี่ยว เหลียวแล ชะแง้เล็ง
มองอีเก้ง เล็มหญ้า อุราไกว

มองเถาวัลย์ พันเกี่ยว คตเคี้ยวเหลือ
มองไม่เบื่อ เขียวสด อดไม่ไหว
เดินลัดเลาะ ตามทาง กลางพงไพร
เหงื่อกายไหล รินหยด หมดเรี่ยวแรง

อยากหยุดพัก จักค่ำ ใจร่ำร้อง
แหงนคอมอง เบื้องบน ทนใจแหว่ง
ตะวันคล้อย ลอยต่ำ ช้ำระแวง
ฤทัยแกว่ง แกล้งวิ่ง ลิงลมอาย

[--ณัชชา--]

เจอกระท่อม กลางป่า น่าสงบ
จึงขอหลบ สายฝน ทนระเหิน
พอฝนซา คราคร่ำ จ้ำดำเนิน
ตะวันเดิน คล้อยสันเขา เราต้องจร

พันทอง

ฝนฟ้าตกทำไมไปเที่ยวป่า
พลาดพลั้งมาอาจมีผีหลอกหลอน
หากเจอสัตว์ดุร้ายหมายราญรอน
จะม้วยมรเปล่าเปล่าไม่เข้าที

ณัชชำนาญนักหนาเรื่องป่าเขา
คิดจะเข้าชมป่าให้มานี่
จะนำเที่ยวทุกวันไกด์ชั้นดี
หากเจอผีตามหลอนเผ่นก่อนใคร

ณัช

[panthong.kh]

ไปเที่ยวป่า หาหวย เผื่อรวยนะ
นั่งทางใน ใสสะ ละโลกได้
มองตัวเลข โดดเด่น แสนเย็นใจ
นกเขาไพร ขันก้อง ท้องพนา

หนีวุ่นวาย เบื่อนัก รักลวงหรอก
แม้นผีหลอก ทนไหว ไร้กังขา
แต่คนหลอก นี่ซิ จนปัญญา
ปวดอุรา บ้าบอ ท้อระทม

ถ้ามีไกด์ ชื่อณัชชา พาใจแป้ว
คงไม่แคล้ว หมองหม่น ทนขื่นขม
ไปเที่ยวป่า เจอผี หนีลอยลม
วิ่งหกล้ม ณัชเผ่นแน็บ แสบนักเรา

[--ณัชชา--]

ไม่ค่อยถูกกะผีพี่ก็รู้
พออยู่อยู่เจอะจริงวิ่งก่อนเขา
แค่มาหยอกมาล้อพอทำเนา
มาเน่าเน่าเหม็นเหม็นเผ่นก่อนใคร

ไม่เคยเห็นคนไหนไม่กลัวผี
วิ่งหางชี้แค่คิดจิตก็ไหว
ยิ่งในป่าในดงในพงไพร
อย่าไว้ใจอาถรรพ์น่ะมันมี

ณัชชา

 

[yaguza]

มากับพี่ นะน้อง บ่ต้องย่าน
จะอาถรรพ์ แค่ไหน ไม่เคยหนี
เชื่อเถิดครับ รับรอง มีของดี
จะเป็นผี ป่าไหน ก็ไม่กลัว

ผีกระด้ง กระสือ หรือกระหัง
ผีกระชัง ฝาชี ผีกระหรัว
ผีกระเทย ผีขนุน ผีคุณตัว
ผีตามัว ตาบอด จอดทุกราย


...ยากูซ่า...

[ไพร พนาวัลย์]

       

พี่ไม่กลัวผีหลอกจะบอกให้
เพราะวิ่งไวกว่าเขาไม่เอาหมี
ไม่อยากเห็นตัวมัน(เดี๋ยว)ฝันไม่ดี
แต่เรื่องผีบอกมาไม่กล้าลอง

เพราะตัวพี่ก็เป็นเช่นผีดิบ
ปากงุบงิบงึมงำประคำ,จ้อง
กลัวผีมันมาจับประคับประคอง
เดี๋ยวสมองเปิดเปิงต้องเบิ่งแยง(ดูแล ระวัง)

“ไพร พนาวัลย์”
มัวแต่ระวังหัวสมองกลัวผีมันจะมาจับ เลยโดนยากูซ่า แซงจ้อย
 

[panthong.kh]

ไม่ค่อยถูกกะผีพี่ก็รู้
พออยู่อยู่เจอะจริงวิ่งก่อนเขา
แค่มาหยอกมาล้อพอทำเนา
มาเน่าเน่าเหม็นเหม็นเผ่นก่อนใคร

ไม่เคยเห็นคนไหนไม่กลัวผี
วิ่งหางชี้แค่คิดจิตก็ไหว
ยิ่งในป่าในดงในพงไพร
อย่าไว้ใจอาถรรพ์น่ะมันมี

ณัชชา

 

เสียงชะนี เรียกผัว อกรัวสั่น
แสนหวาดหวั่น กลั้นใจ ไวด่วนจี๋
เดินตามทาง อ้างว้าง เปล่าเปลี่ยวซี
ดวงฤดี หมองไหม้ ในพนา

มองยางยูง เสียดฟ้า เวลานี้
ทุกข์ทวี ยิ่งนัก ชักสีหน้า
ด้วยร้อนเหลือ เหงื่อตก อกระอา
มองนภา แดดแรง แสงประกาย

หายเหนื่อยอ่อน ต้องจร มิย้อนหวน
ให้รัญจวน ครวญคร่ำ ช้ำใจหลาย
แม้นมีคู่ เคียงเดิน เพลินจะตาย
เหนื่อยคงคลาย หายเหนื่อย เมื่อยหยุดพัก

แต่นี่มา คนเดียว ให้เปลี่ยวจิต
หันหามิตร ยามนี้ ฤดีหนัก
มีกระทิง ลิงค่าง บ่างมาทัก
คนไร้รัก อย่างเรา ถูกเขาเมิน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


มีกระทิงลิงบ่างเคียงข้างน้อง
ช่วยคลายข้องหมองจินต์สิ้นขัดเขิน
นั่งกระทิงลิงบ่างเคียงนางเดิน
แสนเพลิดเพลินจำเริญใจในอุรา

ชวนกระทิงวิ่งไล่ยามใจเหงา
มีลิงเย้าเจ้านางสร้างหรรษา
ให้ลิงบ่างสร้างสวรรค์แก่ขวัญตา
สุขวิญญาณ์จริงหนอไม่ง้อชาย...

"  บูรพ์ "


 

[panthong.kh]

มากับพี่ นะน้อง บ่ต้องย่าน
จะอาถรรพ์ แค่ไหน ไม่เคยหนี
เชื่อเถิดครับ รับรอง มีของดี
จะเป็นผี ป่าไหน ก็ไม่กลัว

ผีกระด้ง กระสือ หรือกระหัง
ผีกระชัง ฝาชี ผีกระหรัว
ผีกระเทย ผีขนุน ผีคุณตัว
ผีตามัว ตาบอด จอดทุกราย
...ยากูซ่า...

สงสัยยัง ผีอะไร มากมายนัก
ผีที่รัก มีไหม ใคร่กระหาย
ที่รู้แน่ มีมาก จนตาลาย
ผีผู้ชาย ผู้หญิง ยิ่งงงงวย

ผีเด็กเด็ก ผีสาว ขาวใสแจ๋ว
มองตาแป๋ว เป็นมัน ท่านพระช่วย
เจอเข้าให้ แล้วนั่น หวั่นจะซวย
ถึงขั้นป่วย เข้าหา โรงพยาบาล

[panthong.kh]

       

พี่ไม่กลัวผีหลอกจะบอกให้
เพราะวิ่งไวกว่าเขาไม่เอาหมี
ไม่อยากเห็นตัวมัน(เดี๋ยว)ฝันไม่ดี
แต่เรื่องผีบอกมาไม่กล้าลอง

เพราะตัวพี่ก็เป็นเช่นผีดิบ
ปากงุบงิบงึมงำประคำ,จ้อง
กลัวผีมันมาจับประคับประคอง
เดี๋ยวสมองเปิดเปิงต้องเบิ่งแยง(ดูแล ระวัง)

“ไพร พนาวัลย์”
มัวแต่ระวังหัวสมองกลัวผีมันจะมาจับ เลยโดนยากูซ่า แซงจ้อย
 

กลัวทำไม แค่ผี จะจับหัว
อย่าเมามัว นักเลย เผยแสยง
รีบหันหน้า มาสู้ อย่าระแวง
หากโดนแกล้ง แสร้งหลับ กลับละเลง

แม้นตัวพี่ นี้เป็น เช่นผีดิบ
ปากขยิบ แล้วไง ไยนอนเขลง
ผีใจเสาะ อย่างท่าน ไม่หวั่นเกรง
ผีนักเลง เก่าแก่ คงแย่นาน

ผีอะไร ไม่เท่า ผีพนัน.
เขาเล่ากัน ขายไม่เหลือ เมื่อฟุ้งซ่าน
รถที่ดิน สุดท้าย แม่ยายพาน
ต้องขายบ้าน เล่นเสีย เสี่ยตามทวง

ขายลูกเมีย ยังมี ที่ให้เห็น
ขายไม่เว้น ผีห่า น่าเป็นห่วง
ใครติดหนี้ ผีซ้ำ ตามมาทวง
เป็นไข้ปวง ไข้โป้ง ลงซังเต