ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชลนา ทิชากร]

เอาความขื่นขม ตรมใจ ฉันไปทิ้ง
ให้จมดิ่ง ลงไป ในแม่โขง
เบื่อความรัก วกวน เปื่อกลโกง
อยากให้โล่ง หลุดร่วง จากดวงใจ

โยนความทุกข์ ซุกใจ ให้เหว่ว้า
ลงธารา ลอยล่อง คลองน้ำใส
ช่วยกลบฝัง ความหลัง ขังทรวงใน
ให้ไหลไป จมลง ในคงคา

ความเจ็บปวด รวดร้าว คราวชอกช้ำ
จะจดจำ ฝังใจ ไม่ใฝ่หา
เรื่องความรัก นี้หนอ ฉันขอลา
แม้หางตา เสี้ยวใจ จักไม่แล

อันบึงบ่อ คลองคู ดูคคเคี้ยว
แม่น้ำเชี่ยว ลมหวน ทวนกระแส
ธรรมชาติ ทุกวัน ที่ผันแปร
ยังพ่ายแพ้ คดใน น้ำใจเธอ

ชลนา ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/TH53b06KcTo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/TH53b06KcTo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Chinra]

แรกคบกันเธอบอกฉันเป็นที่หนึ่ง
แสนซาบซึ้งฟังคำทำให้เผลอ
พอค่ำลงนอนหลับยังละเมอ
เพ้อถึงเธอคิดถึงเธอเสมอมา

เมื่อเวลาผ่านไปกลับเป็นอื่น
สุดจะฝืนเพียงบอกรักยากหนักหนา
มาวันนี้สิ่งที่ได้คือน้ำตา
หล่นลงมาแม่โขงรับสดับฟัง

โอ้แม่โขงไหลเชี่ยวไม่หวนคืน
กลับเป็นอื่นดวงใจเธอเคยฝากฝัง
ดวงตะวันแสนอบอุ่นคุ้นตาจัง
ดวงใจเธอที่เคยหวังกับเย็นชา

ต่อแต่นี้จะไม่รักจะหักจิต
จะไม่คิดก่อเพลิงพิศให้อิดหนา
จะหลีกหนีออกไปให้ไกลตา
แม้ครึ่งหน้าจะไม่มาให้เห็นกัน

[ไพร พนาวัลย์]

      

ถ้าหากความขมขื่นสะอื้นไห้
เปรียบดังก้อนหินใหญ่ถ่วงใจฉัน
จะไปถึงลำโขงที่โค้ง,ชัน
แล้วโยนมันลงไปให้ลับตา

อยากเอาความขมขื่นลงใส่ขวด
แล้วนั่งดวดสะใจคนไร้ค่า
ใส่น้ำแข็งผลุบโผล่พร้อมโซดา
รินลงมา รินลงมา ข้าจะกิน

จะกินเหล้าเผากลุ้มที่สุมอก
น้ำตาตกภายในยังไม่สิ้น
อยากจะกลั่นน้ำใจที่ไหลริน
ลืมยุพินริมโขงที่โค้งไกล

โอ้แม่โขงน้ำไหลช่างไกลนัก
ข้าอกหักรักขมระทมไหม้
เอาใส่ขวดขมขื่นบนผืนใจ
ผสมไปแล้วดื่มเพื่อลืมเธอ

“ไพร พนาวัลย์”

ดื่มในกลอนเท่านั้น ตัวจริง หยุดเหล้าเข้าพรรษา รักษาอกหัก

[ปู่ริน]

ด้วยลำโขงคดเคี้ยวลดเลี้ยวไหล
เหมือนหนึ่งในใจนางแน่เปลี่ยนแปรเสมอ
หลายครั้งยังเวียนวนจนปรนเปรอ
เที่ยวท่วมท้นเหมือนคนเพ้อมิเทียมทัน

ในบางครั้งไหลเอื่อยดูเฉื่อยช้า
บางครั้งคลั้งดั่งทะเลบ้าเปลี่ยนผกผัน
บางครั้งยามผ่อนคลายสายสัมพันธ์
เป็นเชิงชั้นดูสวยงามไหลเรื่อยมา

สายน้ำโขงเป็นสายใยให้ความรัก
ดุจดั่งหลักเลือดใหญ่ไทยเราหนา
แม้บางครั้งอาจขมขื่นกลืนน้ำตา
ก็รู้ว่าเคยสุขใจไม่ตรอมตรม

ขอใจน้องอย่าคดเคี้ยวดุจลำโขง
ลดเลี้ยวโค้งดั่งสายน้ำยามขื่นขม
ท่วมทำลายให้พี่เศร้าเฝ้าระทม
เพียงแพรห่มความหนาวคลาย..สายโขงเอย

                                     ริน ดอนบูรพา
                                          ๓ ส.ค.๕๕

[panthong.kh]

      

ถ้าหากความขมขื่นสะอื้นไห้
เปรียบดังก้อนหินใหญ่ถ่วงใจฉัน
จะไปถึงลำโขงที่โค้ง,ชัน
แล้วโยนมันลงไปให้ลับตา

อยากเอาความขมขื่นลงใส่ขวด
แล้วนั่งดวดสะใจคนไร้ค่า
ใส่น้ำแข็งผลุบโผล่พร้อมโซดา
รินลงมา รินลงมา ข้าจะกิน

จะกินเหล้าเผากลุ้มที่สุมอก
น้ำตาตกภายในยังไม่สิ้น
อยากจะกลั่นน้ำใจที่ไหลริน
ลืมยุพินริมโขงที่โค้งไกล

โอ้แม่โขงน้ำไหลช่างไกลนัก
ข้าอกหักรักขมระทมไหม้
เอาใส่ขวดขมขื่นบนผืนใจ
ผสมไปแล้วดื่มเพื่อลืมเธอ

“ไพร พนาวัลย์”

ดื่มในกลอนเท่านั้น ตัวจริง หยุดเหล้าเข้าพรรษา รักษาอกหัก

อยากเก็บความ ขมขื่น ที่กลืนกล้ำ
แสนชอกช้ำ ทรวงใน ใครเสนอ
เก็บให้มิด ปิดตาย อย่าได้เจอ
เพราะฉันเผลอ เซ่อทรุด สะดุดตอ

เก็บเป็นที่ ระลึก ยามนึกหน่าย
ไว้เตือนกาย เตือนใจ ได้เชียวหนอ
ว่าพิษรัก หักอก ช้ำฟกพอ
ถึงจะท้อ แต่ไม่เข็ด อย่าเอ็ดไป

ยามมีสุข สุขนัก รักล้นปรี่
สุขเต็มที่ มิเคยคิด ว่าผิดไหม
จนล่วงเลย เคยชื่น กล้ำกลืนใจ
ทุ่มรักให้ เขาหมด ซดน้ำตา

ด้วยไม่คิด ว่ารัก จักพังพาด
ฤทธิ์รักขาด สะบั้น หวั่นดวงหน้า
เขามีเมีย เคลียร์ไม่ไหว ขอไกลลา
ชาติใหม่มา คิดถ้วนถี่ หากมีรัก

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


โขงคงขมตรมตรอมสิ้นหอมหวาน
หมดซาบซ่านพานปร่าพาประจักษ์
สุดเสียดายสายชลจะข้นนัก
ถูกโคลนปลักชักนำให้ช้ำตรม

ยามเมื่อรักชักขมอารมณ์ขื่น
ไม่ฉ่ำชื่นรื่นฤดีมีแต่ขม
ควรทิ้งลอยปล่อยล่องให้ท่องลม
จะพลิ้วพรมพัดพรายสลายพลัน...

"  บูรพ์ "


 

[บ้านริมโขง]

ช่างเลือกจริง ทิ้งเศร้า เฝ้าลำโขง
ใยไม่โยง เจ้าพระยา มาเสนอ
ทิ้งแต่ความผิดหวังคลั่งละเมอ
ไม่เคยเจอหวานใด..ที่ใครทิ้ง

มองลำโขง โค้งคด หมดสวาท
น่าอนาถ โขงเรา เศร้าสู่สิง
ไหลเลาะฝั่ง ฟังคำ พร่ำประวิง
มีแต่ของ เหลือทิ้ง สิ่งเหลือเดน

โขงไหลเซาะ ไหลซ่อน ชะง่อนผา
คอยหลบหน้า คราใคร ไม่แลเห็น
ด้อยค่านัก รักโขง โยงยามเย็น
มืดครึ้มเช่น ราตรี ที่ไร้ดาว

ไร้แสงสี ที่ไสว ให้แลหา
สะบัดหน้า เมินจาก อ้าปากหาว
เขาเหลือแต่ ความช้ำ ย้ำบางคราว
ทิ้งแต่ข่าว ร้าวรวด  เจ็บปวดปน

ไม่เหลือดี ที่ฝัน ปันมาสู่
ไม่เหลือผู้ คู่หวาน สมานผล
ไม่เหลือใคร ไหนเลย เปรยสักคน
ไม่เหลือล้น บนหมาย ได้รักลอง

โขงเจ้าเอย วันนี้ ที่รี่ไหล
รับความเศร้าจากใคร ..ใจกลัดหนอง
ทิ้งขมขื่น เจ็บช้ำ เต็มลำคลอง
พาลอยล่อง หมองตรม  สมต้องการ..

"บ้านริมโขง"

[ชลนา ทิชากร]

เอาความเศร้า เหงาใจ ฉันไปทิ้ง
เจตนาจริง ไม่ใช่ ในแม่โขง
สายน้ำนี้ ชักใย ไปเชื่อมโยง
ไหลคดโค้ง ลงไป ในทะเล

ไหลเลยผ่าน บ้านโขงหลง ลงบึงกาฬ
แล้วเลยผ่าน ไหลหลง ลงบึงเข้
จากนคร สวรรค์ แล้วหันเห
ขึ้นรถเมล์ มุ่งหน้า มาพะเยา

กว้านพะเยา เศร้าโศกา ผวาจิต
ห้วงน้ำคิด ถึงห้วงรัก หนักใจเปล่า
ห้วงน้ำลึก หยั่งได้ ดังใจเรา
ห้วงรักเศร้า เหงาฤดี ทุกวี่วัน

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/VxA9ob7ieVE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/VxA9ob7ieVE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ชลนา ทิชากร]

แรกคบกันเธอบอกฉันเป็นที่หนึ่ง
แสนซาบซึ้งฟังคำทำให้เผลอ
พอค่ำลงนอนหลับยังละเมอ
เพ้อถึงเธอคิดถึงเธอเสมอมา

เมื่อเวลาผ่านไปกลับเป็นอื่น
สุดจะฝืนเพียงบอกรักยากหนักหนา
มาวันนี้สิ่งที่ได้คือน้ำตา
หล่นลงมาแม่โขงรับสดับฟัง

โอ้แม่โขงไหลเชี่ยวไม่หวนคืน
กลับเป็นอื่นดวงใจเธอเคยฝากฝัง
ดวงตะวันแสนอบอุ่นคุ้นตาจัง
ดวงใจเธอที่เคยหวังกับเย็นชา

ต่อแต่นี้จะไม่รักจะหักจิต
จะไม่คิดก่อเพลิงพิศให้อิดหนา
จะหลีกหนีออกไปให้ไกลตา
แม้ครึ่งหน้าจะไม่มาให้เห็นกัน

เมื่อแรกรัก แรกพบ แรกคบหา
แรกสบตา ของเธอ เพ้อไหวหวั่น
เห็นรอยยิ้ม อิ่มอุ่น หนุนสัมพันธ์
เนินนานวัน ฉันประจักษ์ รักแต่เธอ

รักครั้งแรก แทรกจิต คิดไม่ถึง
ยังแอบซึ้ง ตรึงจิต คิดเสมอ
รักมีมนต์ ดลใจ ให้ละเมอ
เมื่อแรกเจอ เผลอไผล ใจพะวง

รักครั้งแรก แทรกใจ ให้ได้รู้
มีเธออยู่ ในใจ เฝ้าใหลหลง
อยากจะเก็บ รักไว้ ให้มั่นคง
รักดำรง คงมั่น นิรันดร

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/nBmPh2CldFA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/nBmPh2CldFA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ชลนา ทิชากร]

      

ถ้าหากความขมขื่นสะอื้นไห้
เปรียบดังก้อนหินใหญ่ถ่วงใจฉัน
จะไปถึงลำโขงที่โค้ง,ชัน
แล้วโยนมันลงไปให้ลับตา

อยากเอาความขมขื่นลงใส่ขวด
แล้วนั่งดวดสะใจคนไร้ค่า
ใส่น้ำแข็งผลุบโผล่พร้อมโซดา
รินลงมา รินลงมา ข้าจะกิน

จะกินเหล้าเผากลุ้มที่สุมอก
น้ำตาตกภายในยังไม่สิ้น
อยากจะกลั่นน้ำใจที่ไหลริน
ลืมยุพินริมโขงที่โค้งไกล

โอ้แม่โขงน้ำไหลช่างไกลนัก
ข้าอกหักรักขมระทมไหม้
เอาใส่ขวดขมขื่นบนผืนใจ
ผสมไปแล้วดื่มเพื่อลืมเธอ

“ไพร พนาวัลย์”

ดื่มในกลอนเท่านั้น ตัวจริง หยุดเหล้าเข้าพรรษา รักษาอกหัก

[/

โอ้แม่โขง โค้งไกล ช่างไหลนัก
ฉันยังรัก ยังหวง ห่วงเสมอ
ทุกคืนวัน นอนฝัน รำพันเพ้อ
อยากพบเธอ สักครั้ง ยังเฝ้าคอย

โอ้แม่โขง โค้งไกล ไหลไปหา
บอกกานดา ทุกวัน ฉันเหงาหงอย
นั่งเหม่อมอง ท้องฟ้า น้ำตาปรอย
ปล่อยใจลอย คอยเก้อ เธอไม่มา

โอ้แม้โขง โค้งไกล ไหลคดเคี้ยว
ใจเธอเลี้ยว เคี้ยวไป ถึงไหนหนา
ฉันลงเรือ ลำน้อย ลอยนาวา
เที่ยวตามหา กานดา มาแสนไกล

โอ้แม้โขง โค้งไกล วอนไหว้หนา
ฉันตามหา ไม่เจอ เธออยู่ไหน
โปรดจงคืน กานดา มาไวไว
อย่าปล่อยให้ คอยเก้อ เพ้อคร่ำครวญ

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/h2sfzZQLxwY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/h2sfzZQLxwY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ชลนา ทิชากร]

ด้วยลำโขงคดเคี้ยวลดเลี้ยวไหล
เหมือนหนึ่งในใจนางแน่เปลี่ยนแปรเสมอ
หลายครั้งยังเวียนวนจนปรนเปรอ
เที่ยวท่วมท้นเหมือนคนเพ้อมิเทียมทัน

ในบางครั้งไหลเอื่อยดูเฉื่อยช้า
บางครั้งคลั้งดั่งทะเลบ้าเปลี่ยนผกผัน
บางครั้งยามผ่อนคลายสายสัมพันธ์
เป็นเชิงชั้นดูสวยงามไหลเรื่อยมา

สายน้ำโขงเป็นสายใยให้ความรัก
ดุจดั่งหลักเลือดใหญ่ไทยเราหนา
แม้บางครั้งอาจขมขื่นกลืนน้ำตา
ก็รู้ว่าเคยสุขใจไม่ตรอมตรม

ขอใจน้องอย่าคดเคี้ยวดุจลำโขง
ลดเลี้ยวโค้งดั่งสายน้ำยามขื่นขม
ท่วมทำลายให้พี่เศร้าเฝ้าระทม
เพียงแพรห่มความหนาวคลาย..สายโขงเอย

                                     ริน ดอนบูรพา
                                          ๓ ส.ค.๕๕

ด้วยลำโขง โค้งคด หมดความหวัง
รักภินท์พัง ฝั่งโขง โค้งเหลือเอ่ย
ใจคนคด หมดรัก หนักอกเอย
ร้างราเลย เฉยไป ไม่เหมือนเดิม

เฝ้างอนงอ ต่อรัก อยู่พักใหญ่
เฝ้าเอาใจ หวังให้ ได้รักเพิ่ม
เฝ้าถนอม กล่อมขวัญ มั่นต่อเติม
เพียรเฝ้าเสริม เติมรัก ถักสัมพันธ์

คนใจคด หมดหวัง รั้งไว้ยาก
เขาตีจาก พรากไป ใจโศกศัลย์
ลืมรักเก่า สองเรา เข้าใจกัน
ทำดึงดัน รั้นดื้อ ถืออวดดี

สุดจะเหนี่ยว เยียวยา รักษาไว้
ปล่อยลอยไป ในทาง หว่างวิถี
ไม่ซื่อตรง คงโค้ง เป็นวงรี
ดุจนที วิถีโขง โค้งคดไกล

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/PHuL7RixuDU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/PHuL7RixuDU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>