ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

แม้นคุณมีเจ้าของปองสงวน
ถนอมนวลกานดาอย่าให้หมอง
หากหัวใจคุณมีคนจับจอง
อย่ามามองให้ฉันต้องหวั่นใจ

ไม่อยากเป็นเพียงชู้ผู้แอบซ่อน
หัวใจกร่อนบอบบาง..รู้บ้างไหม
แม้จะรักคุณยิ่งกว่าสิ่งใด
ขอตัดใจจากลา...ซ่อนอารมณ์

อยากเขียนกลอนอ่อนหวานผ่านแนวฟ้า
ถูกวาจาขอดค่อนจนกลอนขม
ใต้รอยยิ้มอิ่มอุ่นที่คุณชม
หัวใจจมหม่นไหม้ในน้ำตา

ก็แค่คนเคยผ่าน...กาลครั้งหนึ่ง
ก็แค่คนเคยซึ้ง..เคยห่วงหา
ก็แค่เงาในม่านหมอกหลอกลวงตา
ก็แค่ภาพ..มายา..ไม่น่าจำ

แซมค่ะ

[ดาว อาชาไนย]

ถ้ากลอนทำให้ใครเก็บไปคิด
เข้าใจผิดหมองไหม้ใจถลำ
ขอโทษที่พลาดไปในถ้อยคำ
จะเฆี่ยนซ้ำก็พร้อมยอมโดยดี

สังเวชตัวนักหนาที่อาภัพ
หวังดีกลับเป็นร้ายกลายหมองศรี
ใจจึงพลอยย่อยยับทับทวี
คอยปรานีจากใจเธอให้มา

ดาว อาชาไนย

[--ณัชชา--]

สู้อุตสาห์พากเพียรเขียนให้อ่าน
แอบทิ้งงานบางครั้งยังต่อว่า
คิดเป็นจริงเป็นจังดังวาจา
เก็บเอามาเป็นเรื่องให้เคืองกัน

เขาว่าคนเขียนกลอนนั้นอ่อนไหว
ยิ่งหัวใจนะเหรอ!! ยิ่งเพ้อฝัน
กลอนของใครจี้จุดสุดจะคัน
(ตัวอิฉันบอกเลย ยังเคยเป็น)


ณัช

 

[yaguza]

เคยหลงรัก นักกลอน เพราะอ่อนไหว
ประทับใจ ก็มี อย่างที่เห็น
ช่วงอารมณ์ บรรเจิด เปิดประเด็น
จงใจเย็น พินิจ พิจารณา

มีบางครั้ง เคยโกรธ โทษคนเขียน
และติเตียน ขุ่นเคือง เรื่องภาษา
แต่บัดนี้ เข้าใจ ในมรรคา
ธรรมดา ถ้าชอบ ก็ตอบไป

.......ยากูซ่า.......

[บ้านริมโขง]

ก็แค่คนเคยผ่าน...กาลครั้งหนึ่ง
ก็แค่คนเคยซึ้ง..เคยห่วงหา
ก็แค่เงาในม่านหมอกหลอกลวงตา
ก็แค่ภาพ..มายา..ไม่น่าจำ

แซมค่ะ

เพราะห้ามรัก ไม่ไหว..ใจไม่อยู่
เหมือนยิ่งห้าม ยิ่งลามลู่ ดูถลำ
เลยปล่อยไปให้ลองสนองนำ
ทั้งที่รู้..ว่าช้ำ..ย้ำแก่ตน

เถิด..ขอใจ ให้หมาย เพียงปลายฝัน
เกินกว่านั้น ไม่หวัง ตั้งเหตุผล
ขอเป็นชู้..ทางใจ ใครสักคน
ถึงจะหม่น หมักหมม ตรมช่างมัน

ไม่ให้เธอได้รู้ให้หู่หด
ปล่อยตามกฎผู้หลงตรงเสกสรร
หลงรักเขา ข้างเดียว เปลี่ยวสัมพันธ์
ไร้จำนรรจ์ ตอบกลับ ย่อมรับรู้

อย่าห้ามเลย เชยชื่น ลบขื่นขม
รักโง่งม ถมทรวง ช่วงหดหู่
ขอแอบรัก เธอบ้าง อย่างเอ็นดู
ขอเป็นชู้ ในฝัน รำพันกลอน..

"บ้านริมโขง"

[Prapacarn ❀]

อาทิตย์นี้..งานเข้าจ้ะ.. (เข้าที่ทำงานจริงๆ ด้วย..)
แล้ว 2-3 วันมานี่ แซมไม่สบาย เป็นไข้ ปวดหัวซะกลอนขมไปเลย..
แซมขอติดไว้ก่อนนะคะ... เดี๋ยว เสาร์-อาทิตย์ แซมจะได้พักแล้ว..
จะมาต่อที่รักของแซม...

รักนะคะ
 
เจ้าแซม

[ไพร พนาวัลย์]

         

ความรักเรานี่หรือคือแค่ภาพ
มันเพียงฉาบใจน้องจนมองข้าม
พี่อุตส่าห์ทุ่มเทเพื่อทาบทาม
แต่คนงามใจบอดแล้วถอดใจ

เปิดหัวใจให้กว้างบนทางรัก
แล้วประจักษ์ใจพี่นี้คือ “ใช่”
กาลเวลาหมุนเวียนแล้วเปลี่ยนไป
แต่ภายในทรวงพี่ภักดีเธอ

อย่าแสนงอนอ้อนออดเดี๋ยวกอดให้
พี่มอบใจให้น้องอย่ามองเก้อ
ฟังพี่ง้อขออภัยยามได้เจอ
ขอเสนออกอุ่นให้หนุนนอน

“ไพร พนาวัลย์”

[blues]

<a href="http://www.youtube.com/v/qA-4SnMo5zM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/qA-4SnMo5zM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อาจเป็นเพียงภาพลวงที่หลอกหลอน
หรืออาจเป็นเรื่องราวในละครที่น่าขำ
บางทีอาจเป็นเพียงละครแก้บนมีคนรำ
เพื่อจะทำตามเรื่องราวเขาสร้างมา

หรืออาจเป็นเพราะเรา โง่ ซื่อ จริงใจ
เขาจึงนำไปเป็นตัวเอกที่ล้ำค่า
ให้คนซื้อตั๋วเข้ามาชมเป็นขวัญตา
แล้วตีราคาค่าตัวเป็นนักแสดง

จากเวทีโลกใหญ่เป็นโรงเล็ก
ที่เขาอัพเมคเวทีด้วยสีแสง
จึงลุ่มหลงโลกมายาราคาแพง
โดนเขาแกล้งเยินยอป้อนคำชม

มันช่างง่ายจริงจริงถูกหญิงหลอก
ให้ช้ำชอกเรื่อยไปในขื่นขม
สุดตรมเศร้าเหงาใจในอารมณ์
แต่ก็สมแก่ใจ..ที่ได้แสดง



bluesky

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ทุกคืนค่ำพร่ำหามายาตอบ
ใครหนึ่งมอบปลอบเรายังเฝ้าแฝง
จนขื่นกายหายห่างสิ้นคลางแคลง
ความระแวงแหนงใจครรไลลา

ถึงไม่พบสบพักตร์แม้สักครั้ง
แต่ก็ยังภวังค์รักมักโหยหา
แทบว่าใจให้อนาถจะขาดคลา
ขออักษรามาชมให้ตรมคลาย

จะเฝ้าคอยรอยรักอักษรสาร
จงจดจารขานแจ้งแสดงหมาย
อย่าให้เหงาเศร้าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
เหมือนทำลายชายรักสุดภักดี...

"  บูรพ์ "

 

[Prapacarn ❀]

ถ้ากลอนทำให้ใครเก็บไปคิด
เข้าใจผิดหมองไหม้ใจถลำ
ขอโทษที่พลาดไปในถ้อยคำ
จะเฆี่ยนซ้ำก็พร้อมยอมโดยดี

สังเวชตัวนักหนาที่อาภัพ
หวังดีกลับเป็นร้ายกลายหมองศรี
ใจจึงพลอยย่อยยับทับทวี
คอยปรานีจากใจเธอให้มา

ดาว อาชาไนย

หรือเพราะว่าเชิงกลอนน้องอ่อนหัด
จึงถูกเธอจำกัดว่าไร้ค่า
ไม่ได้ดัง..ได้เด่น เช่นดารา
ยากจะหาผู้ใดมาไยดี

เป็นนกน้อยหงอยเปลี่ยวบินเดี่ยวดุ่ม
เที่ยวแอบซุ่มในป่าพนาศรี
ขับลำนำคำหวานกานท์กวี
หวังเพียงพี่กล่อมจินต์ถวิลครวญ

ปล่อยให้น้องอ้างว้างท่ามทางช้ำ
อกระกำรอเขาเฝ้าคืนหวน
แม้สิ้นรัก..สิ้นเมตตา..ไร้ค่าควร
น้องจะเอาแก้มนวลนวล...ไปทิ้งทะเล

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

สู้อุตสาห์พากเพียรเขียนให้อ่าน
แอบทิ้งงานบางครั้งยังต่อว่า
คิดเป็นจริงเป็นจังดังวาจา
เก็บเอามาเป็นเรื่องให้เคืองกัน

เขาว่าคนเขียนกลอนนั้นอ่อนไหว
ยิ่งหัวใจนะเหรอ!! ยิ่งเพ้อฝัน
กลอนของใครจี้จุดสุดจะคัน
(ตัวอิฉันบอกเลย ยังเคยเป็น)

ณัช
 

ก็รักมากอยากอ้อน..ของอนหน่อย
ไม่ได้บ่อยสักที..พี่ก็เห็น
นานนานครั้งนั่งเหงาเช้าจรดเย็น
ต่อกลอนเล่นคนเดียว”ซี้เลี้ยวอั๊ว”

อยากเป็นคนน่ารัก..ทักหน่อยน่า
ทีเวลาหน้าเป็น..ไม่เห็นหัว-
ใจของน้องบ้างเลย, เฉยเฉย..ชัวร์
แค่เย้ายั่ว..แหมต้องหยิก ฮึ!! กิ๊กเรา

แซมค่ะ
 

ขออภัยนะคะพี่ณัช...ขอแซมหยอกหน่อย..

[ดาว อาชาไนย]

เห็นแก้มนวลของหญิงทิ้งที่นี่
ใครหนอที่ลาร้างไปห่างเห
คลื่นจะโถมโหมจัดจนซัดเซ
เรือตังเกมิอาจสู้กู้อย่างไร

ลำพังเรือลำน้อยต้องลอยอยู่
ไม่ล่วงรู้เซซังฝั่งอยู่ไหน
แลเหลียวหาประภาคารอยู่ย่านใด
พออาศัยชี้ทางกลางทะเล

ดาว อาชาไนย

ขออภัยครับ เป็นเสือปืนฝืด ลงช้าไปหน่อย มัวแต่เขียนไป รับประทานอาหารกลางวันไป

[Prapacarn ❀]

เคยหลงรัก นักกลอน เพราะอ่อนไหว
ประทับใจ ก็มี อย่างที่เห็น
ช่วงอารมณ์ บรรเจิด เปิดประเด็น
จงใจเย็น พินิจ พิจารณา

มีบางครั้ง เคยโกรธ โทษคนเขียน
และติเตียน ขุ่นเคือง เรื่องภาษา
แต่บัดนี้ เข้าใจ ในมรรคา
ธรรมดา ถ้าชอบ ก็ตอบไป

.......ยากูซ่า.......

พี่มาตอบน้องแซม..แหมแก้มปริ
ดอกไม้เริ่มบานผลิพี่เห็นไหม
ได้ยาดี..”พี่ยาฯ” มาปลอบใจ
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมให้คลายชอกช้ำ

มิได้โกรธโทษใครให้หม่นหมอง
เพียงครรลองกานท์กวีที่ดื่มด่ำ
เขียนคำหวานมานเผลอ..เกรงเธออำ
ตกระกำจริงจริง..หญิงคงม้วย

อารมณ์กลอนผ่อนปรนยามคนเศร้า
สะท้อนเงาขับลำนำเป็นคำสวย
แม้นผู้อ่านซาบซึ้ง..ถึงงงงวย
บทระรวยของแซมคงแจ่มจัง

แซมจัง
 

[Prapacarn ❀]

เพราะห้ามรัก ไม่ไหว..ใจไม่อยู่
เหมือนยิ่งห้าม ยิ่งลามลู่ ดูถลำ
เลยปล่อยไปให้ลองสนองนำ
ทั้งที่รู้..ว่าช้ำ..ย้ำแก่ตน

เถิด..ขอใจ ให้หมาย เพียงปลายฝัน
เกินกว่านั้น ไม่หวัง ตั้งเหตุผล
ขอเป็นชู้..ทางใจ ใครสักคน
ถึงจะหม่น หมักหมม ตรมช่างมัน

ไม่ให้เธอได้รู้ให้หู่หด
ปล่อยตามกฎผู้หลงตรงเสกสรร
หลงรักเขา ข้างเดียว เปลี่ยวสัมพันธ์
ไร้จำนรรจ์ ตอบกลับ ย่อมรับรู้

อย่าห้ามเลย เชยชื่น ลบขื่นขม
รักโง่งม ถมทรวง ช่วงหดหู่
ขอแอบรัก เธอบ้าง อย่างเอ็นดู
ขอเป็นชู้ ในฝัน รำพันกลอน..

"บ้านริมโขง"

... ถึงตาแซมบ้างนะคะ ...

♥
รัก..คือสิ่งงดงามเปี่ยมความหมาย
รัก..สลักลวดลายเป็นอนุสรณ์
รัก..จากใจสร้างสรรค์ปันอาทร
รัก..ไม่หลอนลวงหลอกให้ชอกช้ำ

แม้นมีรักซาบซึ้งเข้าถึงรัก
ใจประจักษ์รักกันเช้ายันค่ำ
ก่อสัมพันธ์ไมตรีที่น้อมนำ
ความรู้สึกลึกล้ำชื่นฉ่ำนัก

จะไม่ห้ามหัวใจให้ต้องหยุด
จะไม่ฉุดรักแท้แม้แน่นหนัก
จะชื่นชมชู้ทางใจให้พำนัก
ขอเพียงรักมั่นคง..อย่าหลงลืม

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

         
ความรักเรานี่หรือคือแค่ภาพ
มันเพียงฉาบใจน้องจนมองข้าม
พี่อุตส่าห์ทุ่มเทเพื่อทาบทาม
แต่คนงามใจบอดแล้วถอดใจ

เปิดหัวใจให้กว้างบนทางรัก
แล้วประจักษ์ใจพี่นี้คือ “ใช่”
กาลเวลาหมุนเวียนแล้วเปลี่ยนไป
แต่ภายในทรวงพี่ภักดีเธอ

อย่าแสนงอนอ้อนออดเดี๋ยวกอดให้
พี่มอบใจให้น้องอย่ามองเก้อ
ฟังพี่ง้อขออภัยยามได้เจอ
ขอเสนออกอุ่นให้หนุนนอน

“ไพร พนาวัลย์”

อยากให้พี่ปลอบขวัญในวันเหงา
นั่งจับเจ่ามานานจนมานอ้อน
เพราะว่ารักปักใจใคร่ง้องอน
อยากจะนอนหนุนอก..ยามตกใจ

มิเคยเปรียบเทียบรักแค่ทักถาม
ทุกนิยามแห่งรักเรา..น้องเฝ้าใฝ่
ฝันถึงพี่ทุกวันมั่นฤทัย
อยู่ "ดูไบ" น้องยังตามไปลามลวน

ง้อนะคะ..รักมาก..น้องอยากง้อ
น้องมาขอคืนดีพี่โปรดหวน
อย่าทิ้งขว้างห่างแซมน้องแก้มนวล
ควรมิควร..โปรดพิจารณา อาญาใจ

เจ้าแซมค่ะ

ลุงปรางค์ขา..แซมขออภัย ที่แซมลวนลามนะคะ.. 

 

[Prapacarn ❀]

♫ .... ♪..  ♪... ♫ .......
อาจเป็นเพียงภาพลวงที่หลอกหลอน
หรืออาจเป็นเรื่องราวในละครที่น่าขำ
บางทีอาจเป็นเพียงละครแก้บนมีคนรำ
เพื่อจะทำตามเรื่องราวเขาสร้างมา

หรืออาจเป็นเพราะเรา โง่ ซื่อ จริงใจ
เขาจึงนำไปเป็นตัวเอกที่ล้ำค่า
ให้คนซื้อตั๋วเข้ามาชมเป็นขวัญตา
แล้วตีราคาค่าตัวเป็นนักแสดง

จากเวทีโลกใหญ่เป็นโรงเล็ก
ที่เขาอัพเมคเวทีด้วยสีแสง
จึงลุ่มหลงโลกมายาราคาแพง
โดนเขาแกล้งเยินยอป้อนคำชม

มันช่างง่ายจริงจริงถูกหญิงหลอก
ให้ช้ำชอกเรื่อยไปในขื่นขม
สุดตรมเศร้าเหงาใจในอารมณ์
แต่ก็สมแก่ใจ..ที่ได้แสดง

bluesky

ท่ามแสงไฟหลายหลากมากบทบาท
บ้างเขลาขลาด..บ้างสดุดีที่แข็งแกร่ง
ดำเนินตามท่ามทางอย่างพลิกแพลง
นักแสดงอ่านบทกำหนดตน

เบื้องหลังภาพจริงแท้..ใช่แน่หรือ
ตัวตนคือสิ่งใดให้สับสน
เมื่อปิดม่านไฟดับกลับเปลี่ยนคน
จะสุขสันต์หรือทุกข์ทน..ใครคนวาง

ตัวเราเองกำหนดบทที่เล่น
อยากจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่...ใครคนจ้าง
หรือชอกช้ำ..หม่นไหม้..ใครบอกทาง
จะอ้างว้างโศกสลด..บทของใคร

อยากเป็นผู้มีโชค..โฉลกเฉลา
ก็ตัวเรากำหนดบทใช่ไหม
ลืมเรื่องหลังฝังจิต..ผิดของใคร
เริ่มต้นใหม่เขียนบทเอง..ลบเพลงตรม
นะคะ

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

ทุกคืนค่ำพร่ำหามายาตอบ
ใครหนึ่งมอบปลอบเรายังเฝ้าแฝง
จนขื่นกายหายห่างสิ้นคลางแคลง
ความระแวงแหนงใจครรไลลา

ถึงไม่พบสบพักตร์แม้สักครั้ง
แต่ก็ยังภวังค์รักมักโหยหา
แทบว่าใจให้อนาถจะขาดคลา
ขออักษรามาชมให้ตรมคลาย

จะเฝ้าคอยรอยรักอักษรสาร
จงจดจารขานแจ้งแสดงหมาย
อย่าให้เหงาเศร้าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
เหมือนทำลายชายรักสุดภักดี...

"  บูรพ์ "

 

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

บรรจงจรดพจน์วาดประกาศแจ้ง
หมายแสดงเจตจำนงค์ส่งถึงพี่
อักษรกานท์มานอ้อนวอนวจี
เขียน ณ ที่ปลายฟ้า..เวลาเดิม

คิดถึงพี่ทุกวัน..น้องหวั่นไหว
ทุกนาทีห้วงใจ..ใส่รักเสริม
ฝากสายลมพรมผ่านหวานมาเติม
ช่วยกันเริ่มปลูกต้นรัก..สัก สอง-สามกอ

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

เห็นแก้มนวลของหญิงทิ้งที่นี่
ใครหนอที่ลาร้างไปห่างเห
คลื่นจะโถมโหมจัดจนซัดเซ
เรือตังเกมิอาจสู้กู้อย่างไร

ลำพังเรือลำน้อยต้องลอยอยู่
ไม่ล่วงรู้เซซังฝั่งอยู่ไหน
แลเหลียวหาประภาคารอยู่ย่านใด
พออาศัยชี้ทางกลางทะเล

ดาว อาชาไนย

ขออภัยครับ เป็นเสือปืนฝืด ลงช้าไปหน่อย มัวแต่เขียนไป รับประทานอาหารกลางวันไป

ประทีปแห่งราตรีไม่มีดับ
แสงแวววับอำพันไม่หันเห
ตระหง่านตั้งนั่งมองท้องทะเล
ยามคลื่นเห่ลมหวน..ชวนเดียวดาย

กำลังใจ..สอดส่องทั่วผองเพื่อน
ไม่ร้างเลือน..มั่นรัก..มิหักหาย
ยามเหว่ว้าน้ำตาหล่นบนผืนทราย
หวังพี่ชายมาเยี่ยมเยือนเหมือนอย่างเคย...

แซมค่ะ