ณ ท่ามกลางหนึ่งเดียว..อันเชี่ยวหลาก
ฝืนวิบากกายา..ชลาศัย
การฮึดสู้ผู้กระทำโปรดนำชัย
เป็นเยี่ยงอย่างของใจ"ผู้เบิกบาน"
ในบางคราก็มิใช่..ให้ตัวเอง
ที่กริ่งเกรงเพื่อบอกว่า..ต้องกล้าหาญ
ทำให้เธอยึดเหนี่ยว..เห็นเชี่ยวชาญ
ต้องทนทาน"ทรนง"มั่งคงแรง
สรรพสิ่งล้วนเศร้า..เจ้าต้องสู้
ธรรมะคู่เคียงข้างคือทางแจ้ง
"กำลังใจ"ไหลส่งลงแสดง
ไม่เคลือบแคลงน้ำมิตร..สักนิดเดียว
เหนือบทเพลง.หรือภาพ..ที่ทาบทา
หนึ่งปัญญาแข็งแกร่งอย่าแบ่งเสี้ยว
"สู้.เพื่อสิ่งที่พร่ำและย้ำเกรียว"
แน่แท้เทียว"ฝืนทรนง"บรรจงงาม
......ฯลฯ.....
(มอบแด่เพื่อน"นวล"ที่ป่วยอยู่..เธอต้องสู้ด้วยหัวใจที่เข็มแข็ง"กำลังใจ"คือสิ่งสำคัญ)
