ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"คืนลวง?"

๐

แค่หลงฝันไปว่าเธอมารัก
ก็อยากดักดานอยู่คู่เตียงหมอน
อยากหลับลึกเป็นปีกับที่นอน
ไม่สนร้อนหรือหนาวที่ก้าวเยือน

แค่หลงคิดว่าเธอเผลอยิ้มให้
กลางทรวงในไฟสื่อกระพือเคลื่อน
กระตุ้นแรงปรารถนาคว้าดาวเดือน
มากองเกลื่อนเพื่อนุชรุดครอบครอง

คนดำรงตนอยู่คู่ความหวัง
มันประทังกายได้อย่างไร้หมอง
ทุกวันคืนนิทราหน้าเนื้อทอง
มายิ้มย่องปลอบจิตคนคิดไกล

คนดำรงทรงตนล้นรอยยิ้ม
ด้วยกระหยิ่มวาดฝันนั้นยิ่งใหญ่
คิดเข้าข้างมั่นคงหลงทรามวัย
ฝันใสใสขาวขาวราวเมฆลอย

แต่ความจริงทำร้ายใจทุกครั้ง
และแทบคลั่งเมื่อชายใกล้เธอบ่อย
ปวดใจบ้างเมื่อสบพบเนื้อกลอย
แล้วเธอคล้อยห่างเหินเมินไม่มอง

แค่หลงฝันเสมอเพ้อจากจิต
สัมผัสเธอใกล้ชิดจิตลอยล่อง
ในโลกฝันฉันไซร้ได้สมปอง
จึงจับจองฝันชื่นท่ามคืนลวง..

ระนาดเอก

[--ณัชชา--]

ฝันลมลมแล้งแล้งก็แห้งเหี่ยว
นอนดายเดียวแบบนั้นมันน่าห่วง
หลงไปว่ามีแฟนเกี่ยวแขนควง
น้ำตาร่วงยามตื่นขมขื่นใจ

ยิ่งกินมากฝันมากเกินจักห้าม
ฝันรุ่มร่ามประโยชน์มีซะที่ไหน
ฝันเห็นเลขจังจังบ้างเป็นไร
คงรวยใหญ่เชื่อกันว่าฝันดี

ณัช

 

[รัตนาวดี]

"คืนลวง?"

๐

แค่หลงฝันไปว่าเธอมารัก
ก็อยากดักดานอยู่คู่เตียงหมอน
อยากหลับลึกเป็นปีกับที่นอน
ไม่สนร้อนหรือหนาวที่ก้าวเยือน

แค่หลงคิดว่าเธอเผลอยิ้มให้
กลางทรวงในไฟสื่อกระพือเคลื่อน
กระตุ้นแรงปรารถนาคว้าดาวเดือน
มากองเกลื่อนเพื่อนุชรุดครอบครอง

คนดำรงตนอยู่คู่ความหวัง
มันประทังกายได้อย่างไร้หมอง
ทุกวันคืนนิทราหน้าเนื้อทอง
มายิ้มย่องปลอบจิตคนคิดไกล

คนดำรงทรงตนล้นรอยยิ้ม
ด้วยกระหยิ่มวาดฝันนั้นยิ่งใหญ่
คิดเข้าข้างมั่นคงหลงทรามวัย
ฝันใสใสขาวขาวราวเมฆลอย

แต่ความจริงทำร้ายใจทุกครั้ง
และแทบคลั่งเมื่อชายใกล้เธอบ่อย
ปวดใจบ้างเมื่อสบพบเนื้อกลอย
แล้วเธอคล้อยห่างเหินเมินไม่มอง

แค่หลงฝันเสมอเพ้อจากจิต
สัมผัสเธอใกล้ชิดจิตลอยล่อง
ในโลกฝันฉันไซร้ได้สมปอง
จึงจับจองฝันชื่นท่ามคืนลวง..

ระนาดเอก

...เพียงสร้างฝัน บรรเจิด รักเกิดบ้าง
ช่วยผลักความ อ้างว้าง ออกกลางช่วง
ยามสะอื้น ชื่นฝัน คั่นร้าวทรวง
น้ำตาร่วง คืนหวั่น รีบฝันพา...

...เพียงนึกเห็น เป็นหน้า เธอมายิ้ม
ปลอบใจอิ่ม ประทัง ครั้งโหยหา
ฝันบรรเทา เบาโศก โกรกเยียวยา
ปล่อยใจฝัน หลงค่า รักษาไป...

...แม้ความจริง จะกราย ด้วยร้ายรั้ง
ใช้ความหลัง ภาพครา พาสดใส
ให้วันนี้ มีฝัน พันเกี่ยวใจ
พยุงปลอบ จินต์ได้ ในคืนลวง...

รัตนาวดี

<a href="http://www.youtube.com/v/XG17SHP5X_k&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/XG17SHP5X_k&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

"คืนลวง?"
๐
แค่หลงฝันไปว่าเธอมารัก
ก็อยากดักดานอยู่คู่เตียงหมอน
อยากหลับลึกเป็นปีกับที่นอน
ไม่สนร้อนหรือหนาวที่ก้าวเยือน

แค่หลงคิดว่าเธอเผลอยิ้มให้
กลางทรวงในไฟสื่อกระพือเคลื่อน
กระตุ้นแรงปรารถนาคว้าดาวเดือน
มากองเกลื่อนเพื่อนุชรุดครอบครอง

คนดำรงตนอยู่คู่ความหวัง
มันประทังกายได้อย่างไร้หมอง
ทุกวันคืนนิทราหน้าเนื้อทอง
มายิ้มย่องปลอบจิตคนคิดไกล

คนดำรงทรงตนล้นรอยยิ้ม
ด้วยกระหยิ่มวาดฝันนั้นยิ่งใหญ่
คิดเข้าข้างมั่นคงหลงทรามวัย
ฝันใสใสขาวขาวราวเมฆลอย

แต่ความจริงทำร้ายใจทุกครั้ง
และแทบคลั่งเมื่อชายใกล้เธอบ่อย
ปวดใจบ้างเมื่อสบพบเนื้อกลอย
แล้วเธอคล้อยห่างเหินเมินไม่มอง

แค่หลงฝันเสมอเพ้อจากจิต
สัมผัสเธอใกล้ชิดจิตลอยล่อง
ในโลกฝันฉันไซร้ได้สมปอง
จึงจับจองฝันชื่นท่ามคืนลวง..

ระนาดเอก

จะหลงฝัน อยู่ไย เมื่อใจรัก
รีบตวงตัก รักมา พาหวงห่วง
รอยอดีด เหมือนมีด ที่กรีดทรวง
ปล่อยทิ้งไป ให้ล่วง เลยตามกาล

เก็บเอาฝัน มาถักทอ เพื่อก่อรัก
อย่าเสียหลัก มั่นไว้ ใจประสาน
รีบไขว้คว้า ตามติด อย่าคิดนาน
จักร้าวราน ดวงแด เขาแปรไป

แม้นรักจริง หวังฟัน นะท่านเอ๋ย
เจ้าทรามเชย คงหลบ จบเฉไฉ
ประเพณี ม่านกั้น หวั่นฤทัย
เข้าตามตรอก ออกประตูชัย ได้แน่นอน

คำโบราณ กล่าวว่า ถ้าดักลอบ
ต้องหมั่นกู้ รู้ชอบ อย่ารีบก่อน
ตื้อเท่านั้น ตามฝัน มิสั่นคลอน
ขืนรีบร้อน เร่งนัก จักเสียการ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



ในโลกจริงหญิงขาดสวาทหาย
ยากตะกายหมายแม้นซึ่งแดนสรวง
มีเพียงเงาเราอยู่เป็นคู่ควง
คอยปลอบทรวงห่วงหาเฝ้าอาวรณ์

ถึงใคร่ฝันกระสันอยากฝากถวิล
น้ำตารินสิ้นหวังแม้นสังหรณ์
ไม่เคยพบสบสาวให้ร้าวรอน
แค่กอดหมอนถอนสะอื้นตื่นตะลึง

อยากซื้อฝันนั้นนักใครจักขาย
ถึงฝันลวงหน่วงกายก็หมายถึง
เพียงปลอบใจใคร่คว้ามาโลมรึง
ให้ซาบซึ้งคะนึงแทนแม้นของลวง...

"  บูรพ์ "

 

[ระบายจันทร์]

ดุจว่าคืนฝนพรำ..จักทำพิษ
โดยประดิษฐ์ภาพที่มีคนหวง
จากที่เก็บยักยอกไว้ซอกทรวง
ก็ฟุ้งฟูสู่ห้วงภาพลวงตา

มิทันไรแสงอุ่นอรุณภพ
ส่องกระทบภาพฝันให้สั่นพร่า
พริบ.!ก็เลือนลับหาย..ไร้คำลา
..ให้โหยรอยนิทรา..สุดอาลัย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


มีเพียงแขนแทนหมอนให้นอนหนุน
ไร้เนื้ออุ่นกรุ่นเจือเมื่อหลับไหล
บรรจถรณ์นอนดินสิ้นละไม
หริ่งเรไรให้เสียงสำเนียงนอน

ท้องนภาฟ้ากว้างไม่ต่างมุ้ง
เดือนดาวรุ่งเรืองอะคร้าวพราวสลอน
ไม่ต่างโคมโลมอุราด้วยอาทร
ยามร้าวรอนสมรขาดอนาถใจ

อยู่กับเงาเท้าสองประคองร่าง
ทุกถิ่นทางย่างยลชลไศล
ยังฝังจิตติดทรวงดวงฤทัย
แม้เศษนัยใคร่หาหยิบคว้าชม

แม้นจะรู้อยู่แก่ใจให้ประจักษ์
ยากหมายรักสมัครปองประคองสม
แต่อนาถประหลาดซึ้งตรึงอารมณ์
ยอมระทมขมรับกับความลวง...

"  บูรพ์  "


 

[ดุลย์ ละมุน]

ดั่งเล่ห์รัก ปักตรึง จับขึงพืด
ถึงรสจืด ชืดรอย ยังคล้อยหวง
หรือใจเรา เขารั้ง ไปทั้งดวง
จึงติดบ่วง ห้วงสวาท ไม่ขาดลา

แม้นความรัก ปักพิษ กว่าฤทธิ์ฝิ่น
หาลืมสิ้น กลิ่นเล่ห์ เสน่หา
โอ้ความลวง หน่วงจิต ยามนิทรา
ถึงเห็นหน้า หาเห็น เช่นเนื้อใจ

เพียงลมลิ้น กลิ่นเย้า มาเป่าป่วน
ให้รัญจวน ครวญครั่น สุดหวั่นไหว
แม้หนาวเหน็บ เจ็บคราง อยากร้างไกล
ตัดอันใด ไหนยาก เท่าจากเธอ