28 กรกฎาคม 2012, 12:36:PM |
archanai
LV1 เด็กน้อยอ่านกลอน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 4
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 4
|
|
« เมื่อ: 28 กรกฎาคม 2012, 12:36:PM » |
ชุมชน
|
ถึงหนีรักไปได้แห่งใดพ้น หนีใจตนไปได้แห่งใดหรือ เมื่อสร้างรักอนรรฆค่ามากับมือ จะแกล้งยื้อกลับไปไม่เสียดาย
ถามใจตัวดูก่อนว่าอ่อนไหว หรือว่าใจแข็งพร้อมยอมสลาย ผิวเผินอาจแข็งกล้ากว่าผู้ชาย ลึกลึกอาจไม่ง่ายอย่างที่คิด
ก็รู้ดีที่ตัวนี้ชั่วฉล จึงเป็นผลจากวจีที่ผิดผิด สุดอัดอั้นกลั้นเจ็บเก็บไว้มิด พลั้งชนิดยากอภัยไม่ระวัง
ยามรักพรากอยากให้โลกหมุนกลับ เพื่อยิ้มรับสุขล้นแต่หนหลัง ลืมไปว่ารักนี้ไม่จีรัง จนกระทั่งความเหงาเข้ามาเยือน
ทุกทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนแปรได้ รักจึงไม่เหลือแม้แค่เพียงเพื่อน ดอกไม้หรือจะบานนานเป็นเดือน กลีบโรยเกลื่อนถูกย่ำทำรังแก
เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ
ดาว อาชาไนย
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไพร พนาวัลย์, บ้านกลอนไทย, ♥ กานต์ฑิตา ♥, สุนันยา, Music, ยามพระอาทิตย์อัสดง, แป้งน้ำ, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, blues, panthong.kh, อริญชย์, D, บูรพาท่าพระจันทร์, เนิน จำราย, ไร้นวล^^, ชลนา ทิชากร, Prapacarn ❀, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 19 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
|
|
|
28 กรกฎาคม 2012, 02:52:PM |
saknun
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 28 กรกฎาคม 2012, 02:52:PM » |
ชุมชน
|
[size =18pt] เมื่อสิ้นรัก หากแต่ ไม่สิ้นหวัง จึงต้องตั้ง ความรัก เกิดขึ้นใหม่ เพื่อเริ่มต้น รักแท้ และจริงใจ หวังมอบให้ แด่เธอ ผู้เดียวดาย สิ้นความรัก แต่ใจ ยังไม่สิ้น จึงต้องดิ้น ต่อไป มีความหมาย ถึงจะรู้ ว่ารัก ถูกทำลาย ขอยอมตาย เพื่อนาง เพียงคนเดียว ด้วยหัวใจ ดวงนี้ ที่ยังมั่น ที่สำคัญ ต่อรัก ไม่เปล่าเปลียว แม้นชีวา แดดิ้น น่าหวาดเสียว มีหนึ่งเดียว คือใจ มอบให้เธ
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ยามพระอาทิตย์อัสดง, แป้งน้ำ, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, blues, อริญชย์, D, บูรพาท่าพระจันทร์, เนิน จำราย, ไร้นวล^^, ชลนา ทิชากร, panthong.kh, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
28 กรกฎาคม 2012, 05:37:PM |
panthong.kh
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 28 กรกฎาคม 2012, 05:37:PM » |
ชุมชน
|
ถึงหนีรักไปได้แห่งใดพ้น หนีใจตนไปได้แห่งใดหรือ เมื่อสร้างรักอนรรฆค่ามากับมือ จะแกล้งยื้อกลับไปไม่เสียดาย
ถามใจตัวดูก่อนว่าอ่อนไหว หรือว่าใจแข็งพร้อมยอมสลาย ผิวเผินอาจแข็งกล้ากว่าผู้ชาย ลึกลึกอาจไม่ง่ายอย่างที่คิด
ก็รู้ดีที่ตัวนี้ชั่วฉล จึงเป็นผลจากวจีที่ผิดผิด สุดอัดอั้นกลั้นเจ็บเก็บไว้มิด พลั้งชนิดยากอภัยไม่ระวัง
ยามรักพรากอยากให้โลกหมุนกลับ เพื่อยิ้มรับสุขล้นแต่หนหลัง ลืมไปว่ารักนี้ไม่จีรัง จนกระทั่งความเหงาเข้ามาเยือน
ทุกทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนแปรได้ รักจึงไม่เหลือแม้แค่เพียงเพื่อน ดอกไม้หรือจะบานนานเป็นเดือน กลีบโรยเกลื่อนถูกย่ำทำรังแก
เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ
ดาว อาชาไนย ที่ต้องหนี ตีจาก ชายมากรัก อกแทบหัก รักลวง กลวงไม่ไหว หากไปเป็น สำรอง ของผู้ใด สงสารใจ แต่จำกัด ต้องตัดตอน
ขืนคาราคาซัง รังแต่เจ็บ แผลอักเสบ ช้ำหนอง พองพุก่อน ยากรักษา ข้างใน ดั่งไฟฟอน ลุกเร้าร้อน อาจแย่ ดวงแดตรม
จึงเก็บงำ จำไว้ อย่าให้พลาด จักขยาด พลาดพลั้ง นั่งขื่นขม ดอกรักเหี่ยว แห้งกรัง ฝังติดตม ปลิวตามลม บางเบา เศร้าเดียวดาย
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : archanai, อริญชย์, D, บูรพาท่าพระจันทร์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไร้นวล^^, ชลนา ทิชากร, ไพร พนาวัลย์, blues, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
28 กรกฎาคม 2012, 06:45:PM |
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 28 กรกฎาคม 2012, 06:45:PM » |
ชุมชน
|
สุดโศกเสียวเหลียวกลับแลลับหลัง โอ้รักยังฝังอยู่ไม่รู้หาย สะอื้นอั้นกลั้นเก็บยอมเจ็บกาย แสนเสียดายสายสวาทมาขาดกัน
สู้ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดวงจิต มอบชีวิตอุทิศยิ่งทุกสิ่งสรรพ์ หวังรักคงยงยืนชื่นสัมพันธ์ เหมือนดวงจันทร์นั้นหนาคู่ฟ้าครอง
ต่อแต่นี้ฤดีพรากคงยากเห็น ไม่อาจเป็นเช่นดังหวังเคียงสอง สุริยาลาเลือนเตือนตามอง เหมือนใจน้องหมองหมางที่จางจร...
" บูรพ์ "
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เนิน จำราย, ยามพระอาทิตย์อัสดง, อริญชย์, ไร้นวล^^, archanai, panthong.kh, ไพร พนาวัลย์, blues, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
28 กรกฎาคม 2012, 08:50:PM |
|
|
28 กรกฎาคม 2012, 09:18:PM |
|
|
29 กรกฎาคม 2012, 08:49:AM |
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 29 กรกฎาคม 2012, 08:49:AM » |
ชุมชน
|
ยามรักพรากอยากให้โลกหมุนกลับ เพื่อยิ้มรับสุขล้นแต่หนหลัง ลืมไปว่ารักนี้ไม่จีรัง จนกระทั่งความเหงาเข้ามาเยือน
ทุกทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนแปรได้ รักจึงไม่เหลือแม้แค่เพียงเพื่อน ดอกไม้หรือจะบานนานเป็นเดือน กลีบโรยเกลื่อนถูกย่ำทำรังแก
เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ
ดาว อาชาไนย
...โอ้..ฤทัย..ใครหนา จะมาเทียบ ไร้จะเปรียบ ยามรัก มิผลักไส แม้ไฟรัก จะดับ จนลับไป ยังมีใจ คิดพา มาชื่นชม...
...ได้สัมผัส ก้นบึง ซึ้งจิตแท้ จูบรอยแผล ที่เหลือ หาเชื้อบ่ม จุดเติมไฟ ใส่รัก จักภิรมย์... ประคองช่อ รักห่ม ชมฤดี....
รัตนาวดี
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บูรพาท่าพระจันทร์, archanai, รพีกาญจน์, panthong.kh, ไพร พนาวัลย์, blues, เนิน จำราย, ดาว อาชาไนย, ไร้นวล^^, ชลนา ทิชากร, ไม่รู้ใจ, อริญชย์
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
29 กรกฎาคม 2012, 10:05:AM |
Prapacarn ❀
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 29 กรกฎาคม 2012, 10:05:AM » |
ชุมชน
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, blues, บูรพาท่าพระจันทร์, เนิน จำราย, ดาว อาชาไนย, ไร้นวล^^, ไม่รู้ใจ, อริญชย์, panthong.kh, ไพร พนาวัลย์, เมฆา..., รัตนาวดี
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land Take me where I cannot stand I don't care, I'm still free You can't take the sky from me..
|
|
|
29 กรกฎาคม 2012, 05:40:PM |
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,472
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 29 กรกฎาคม 2012, 05:40:PM » |
ชุมชน
|
รักเมื่อกานท์ผ่านใจจึงได้รู้ เปิดประตูรับมิตรจิตถลำ จะไม่โทษดินฟ้าว่าใจดำ เพราะฉันทำความผิดคิดโทษตัว
รสขม เขาว่ารักษาโรค
รากโมก เป็นยารักษาทั่ว
ถ้าโรคมาก กินรากโมก ทุกโรคกลัว
ฉันโรคชั่ว ไม่มียารักษาเลย
ดาว อาชาไนย
|
เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
|
|
|
29 กรกฎาคม 2012, 06:05:PM |
ไร้นวล^^
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 825
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,430
โปรดแนะนำเพื่อค้ำชูภาษาไทย
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 29 กรกฎาคม 2012, 06:05:PM » |
ชุมชน
|
โอ้ท่านไยใส่ไฟเผาใจเล่า จนโศกเศร้าสิ้นหวังหยุดนั่งเฉย เหมือนอาลัยตายอยากพรากรักเลย อ่านท่านเปรยพลอยเศร้าตรมระทมตาม
ฟ้าหลังฝนยลผ่องเรืองรองรุ้ง เมฆคละคลุ้งค่อยคลายใสอร่าม ชีวิตคนหม่นหมองพร่องบางยาม หากวับวามวาวได้ด้วยใจคืน
|
แดนดินใดให้เราเกิด เราจะเทิดทูนไว้เหนือเศียร
|
|
|
29 กรกฎาคม 2012, 08:35:PM |
|
|
|