ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[archanai]

ถึงหนีรักไปได้แห่งใดพ้น
หนีใจตนไปได้แห่งใดหรือ
เมื่อสร้างรักอนรรฆค่ามากับมือ
จะแกล้งยื้อกลับไปไม่เสียดาย

ถามใจตัวดูก่อนว่าอ่อนไหว
หรือว่าใจแข็งพร้อมยอมสลาย
ผิวเผินอาจแข็งกล้ากว่าผู้ชาย
ลึกลึกอาจไม่ง่ายอย่างที่คิด

ก็รู้ดีที่ตัวนี้ชั่วฉล
จึงเป็นผลจากวจีที่ผิดผิด
สุดอัดอั้นกลั้นเจ็บเก็บไว้มิด
พลั้งชนิดยากอภัยไม่ระวัง

ยามรักพรากอยากให้โลกหมุนกลับ
เพื่อยิ้มรับสุขล้นแต่หนหลัง
ลืมไปว่ารักนี้ไม่จีรัง
จนกระทั่งความเหงาเข้ามาเยือน

ทุกทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนแปรได้
รักจึงไม่เหลือแม้แค่เพียงเพื่อน
ดอกไม้หรือจะบานนานเป็นเดือน
กลีบโรยเกลื่อนถูกย่ำทำรังแก

เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ
ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส
ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ
ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ

ดาว อาชาไนย

[saknun]

      [size

=18pt]เมื่อสิ้นรัก หากแต่ ไม่สิ้นหวัง
       จึงต้องตั้ง ความรัก เกิดขึ้นใหม่
       เพื่อเริ่มต้น รักแท้   และจริงใจ
      หวังมอบให้ แด่เธอ ผู้เดียวดาย
      สิ้นความรัก แต่ใจ ยังไม่สิ้น
     จึงต้องดิ้น ต่อไป มีความหมาย
     ถึงจะรู้  ว่ารัก ถูกทำลาย
     ขอยอมตาย เพื่อนาง เพียงคนเดียว
     ด้วยหัวใจ ดวงนี้ ที่ยังมั่น

    ที่สำคัญ ต่อรัก ไม่เปล่าเปลียว   
   แม้นชีวา แดดิ้น น่าหวาดเสียว
   มีหนึ่งเดียว คือใจ มอบให้เธ

     

[panthong.kh]

ถึงหนีรักไปได้แห่งใดพ้น
หนีใจตนไปได้แห่งใดหรือ
เมื่อสร้างรักอนรรฆค่ามากับมือ
จะแกล้งยื้อกลับไปไม่เสียดาย

ถามใจตัวดูก่อนว่าอ่อนไหว
หรือว่าใจแข็งพร้อมยอมสลาย
ผิวเผินอาจแข็งกล้ากว่าผู้ชาย
ลึกลึกอาจไม่ง่ายอย่างที่คิด

ก็รู้ดีที่ตัวนี้ชั่วฉล
จึงเป็นผลจากวจีที่ผิดผิด
สุดอัดอั้นกลั้นเจ็บเก็บไว้มิด
พลั้งชนิดยากอภัยไม่ระวัง

ยามรักพรากอยากให้โลกหมุนกลับ
เพื่อยิ้มรับสุขล้นแต่หนหลัง
ลืมไปว่ารักนี้ไม่จีรัง
จนกระทั่งความเหงาเข้ามาเยือน

ทุกทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนแปรได้
รักจึงไม่เหลือแม้แค่เพียงเพื่อน
ดอกไม้หรือจะบานนานเป็นเดือน
กลีบโรยเกลื่อนถูกย่ำทำรังแก

เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ
ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส
ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ
ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ

ดาว อาชาไนย

ที่ต้องหนี ตีจาก ชายมากรัก
อกแทบหัก รักลวง กลวงไม่ไหว
หากไปเป็น สำรอง ของผู้ใด
สงสารใจ แต่จำกัด ต้องตัดตอน

ขืนคาราคาซัง รังแต่เจ็บ
แผลอักเสบ ช้ำหนอง พองพุก่อน
ยากรักษา ข้างใน ดั่งไฟฟอน
ลุกเร้าร้อน อาจแย่ ดวงแดตรม

จึงเก็บงำ จำไว้ อย่าให้พลาด
จักขยาด พลาดพลั้ง นั่งขื่นขม
ดอกรักเหี่ยว แห้งกรัง ฝังติดตม
ปลิวตามลม บางเบา เศร้าเดียวดาย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


สุดโศกเสียวเหลียวกลับแลลับหลัง
โอ้รักยังฝังอยู่ไม่รู้หาย
สะอื้นอั้นกลั้นเก็บยอมเจ็บกาย
แสนเสียดายสายสวาทมาขาดกัน

สู้ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดวงจิต
มอบชีวิตอุทิศยิ่งทุกสิ่งสรรพ์
หวังรักคงยงยืนชื่นสัมพันธ์
เหมือนดวงจันทร์นั้นหนาคู่ฟ้าครอง

ต่อแต่นี้ฤดีพรากคงยากเห็น
ไม่อาจเป็นเช่นดังหวังเคียงสอง
สุริยาลาเลือนเตือนตามอง
เหมือนใจน้องหมองหมางที่จางจร...

"  บูรพ์ "

 

[panthong.kh]

อยากเจอน้อง มองมา นภากาศ
สายสวาท จะรอ พนออ้อน
แสงดางดาว พราวระยับ รับบังอร
พบงามงอน แน่แน่ แค่มองตาม

น้องเช่นกัน แม้นจาก พรากรักพี่
แต่ฤดี ฝังรัก มิหักห้าม
ยังตราตรึง ซึ้งนัก รักทุกยาม
ราตรีงาม ยามหม่น เฝ้าทนคอย

[chaya]

                                 
                                                                             รสขมใดจะเท่า ขมขื่น

                                                                             หวานใดจะเท่า  รสรัก

                                                                             ตัดอะไรจะยากเท่าตัดใจ

                                                                             รู้อะไรจะดีเท่ารู้ใจตัวเอง




                                    รักมันมาเมื่อใดใครเล่ารู้

                                    เคาะประตูเตือนเราก็ไม่ใช่

                                    จะรู้ซึ้งเสน่หาในหทัย

                                    ก็เมื่อเจียนขาดใจ..ในวันลา

[รัตนาวดี]

ยามรักพรากอยากให้โลกหมุนกลับ
เพื่อยิ้มรับสุขล้นแต่หนหลัง
ลืมไปว่ารักนี้ไม่จีรัง
จนกระทั่งความเหงาเข้ามาเยือน

ทุกทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนแปรได้
รักจึงไม่เหลือแม้แค่เพียงเพื่อน
ดอกไม้หรือจะบานนานเป็นเดือน
กลีบโรยเกลื่อนถูกย่ำทำรังแก

เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ
ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส
ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ
ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ

ดาว อาชาไนย

...โอ้..ฤทัย..ใครหนา จะมาเทียบ
ไร้จะเปรียบ ยามรัก มิผลักไส
แม้ไฟรัก จะดับ จนลับไป
ยังมีใจ คิดพา มาชื่นชม...

...ได้สัมผัส ก้นบึง ซึ้งจิตแท้
จูบรอยแผล ที่เหลือ หาเชื้อบ่ม
จุดเติมไฟ ใส่รัก จักภิรมย์...
ประคองช่อ รักห่ม ชมฤดี....

รัตนาวดี

<a href="http://www.youtube.com/v/9vjHK3cGhqM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/9vjHK3cGhqM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Prapacarn ❀]

.......................

เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ
ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส
ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ
ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ

ดาว อาชาไนย

หัวใจน้องหมองหม่นแอบก่นเศร้า
นี่เพราะเขลา..หรือเผลอละเมอไขว่
ซากความรักกลบจินต์ถวิลใน-
ห้วงหัวใจขลุกขลักสำลักแล้ว

อันว่าดอกผกาหม่นจนโรยเกลื่อน
รักไม่เลือน..ผูกพ่วงแต่ดวงแก้ว
โอ้เจ้าช่อมาลีไร้วี่แวว
พี่ไปแล้วไม่คืนน้องฝืนตรม

จะตัดรักหักสวาทด้วยบาดหมาง
เคยเคียงข้างพี่กลับเลือนเหมือนยาขม
หัวใจชายหน่ายแหนงเหมือนแรงลม
แค่ผ่านพรมเบาเบาเราก็ช้ำ

แซมค่ะ

 

[ดาว อาชาไนย]

รักเมื่อกานท์ผ่านใจจึงได้รู้
เปิดประตูรับมิตรจิตถลำ
จะไม่โทษดินฟ้าว่าใจดำ
เพราะฉันทำความผิดคิดโทษตัว


รสขม  เขาว่ารักษาโรค

          รากโมก  เป็นยารักษาทั่ว

                   ถ้าโรคมาก  กินรากโมก  ทุกโรคกลัว

                            ฉันโรคชั่ว  ไม่มียารักษาเลย


ดาว อาชาไนย

[ไร้นวล^^]

โอ้ท่านไยใส่ไฟเผาใจเล่า
จนโศกเศร้าสิ้นหวังหยุดนั่งเฉย
เหมือนอาลัยตายอยากพรากรักเลย
อ่านท่านเปรยพลอยเศร้าตรมระทมตาม

ฟ้าหลังฝนยลผ่องเรืองรองรุ้ง
เมฆคละคลุ้งค่อยคลายใสอร่าม
ชีวิตคนหม่นหมองพร่องบางยาม
หากวับวามวาวได้ด้วยใจคืน

[panthong.kh]

เมื่อความรัก มาพัง จึงนั่งเศร้า
ความซึมเซา มาเยือน ไม่เลือนฝืน
นอนระทม อมทุกข์ ขลุกทั้งคืน
ไม่เคยชื่น ดื่มด่ำ ช้ำกมล

สลัดรัก จากใจ นั้นไม่ขาด
ช่างอนาถ เหลือเกิน เดินสับสน
อยากจะเริ่ม รักใหม่ ใครสักคน
ขอหลุดพ้น รักเน่าเน่า จากเขาที