ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พี.พูนสุข]

   ท่วงทำนองของเรื่องเล่า...จากต่างแดน
   ฉบับปรับปรุง จาก กระทู้  จุดอิทธิฤทธิ์...แผลงฤทธิ์แล้ว
   เรื่องที่ ๑   เรื่องเล่าจากชาวตะวันตก

                                            กล่องของขวัญสีทอง

                  
     
            จากเรื่องเก่าเล่าขานไม่นานนัก   ชีวิตมักเล่นกลบนความต่าง   บ้างผิดหวังบ้างสมหวัง
   ในเส้นทาง  เป็นเยี่ยงอย่างให้เรียนรู้สู่ศรัทธา
               
             เป็นเรื่องของสองพ่อลูกตาน้ำข้าว   ตัวลูกสาวยังอ่อนวัยห้าขวบกว่า  เคยลงโทษลูกน้อย
   ด้วยโกรธา
             "อะไรหวา เงินทองก็ไม่มี    ยังบังอาจเอาเงินไปซื้อของ   กระดาษทองแพงลิ่วได้หรือนี่"
             พ่อเฆี่ยนตีลูกสาวไปสามที   ขวัญกระเจิงโศกีไปทั้งวัน
             วันต่อมา.. พ่อโกรธาเป็นซ้ำสอง
             "กระดาษทองเอาไปห่อเป็นของขวัญ  แค่ประดับต้นคริสต์มาสได้ไงกัน  ไม่เห็นมันคุ้มค่า
   ราคาแพง"
             วันรุ่งขึ้น วันสำคัญแห่งชีวิต   วันชาวคริสต์จิตเลิศประเสริฐแจ้ง    ลูกสาวน้อยเริงร่ากล้า
   แสดง                         
            "สำหรับพ่อค่ะ" เสียงแปร่งปร่ามอบกล่องทอง
            พ่อกระอักกระอ่วนหวนนึกถึง ทำเคียดขึ้งลูกสาวเจ้าหม่นหมอง   แต่..ความโกรธกลับพุ่งปรี๊ด
   คิดลำพอง   เสียงสยองก่นด่าว่าทันที..
            "วะ กล่องเปล่า งี่เง่าเสียจริงจริง  ไม่มีสิ่งใดใดให้สุขี   ให้กล่องไม่มีของได้ไงนี่     แก..ลูกคน
   ลูกผีหรือลูกใคร"
            "โอ..พ่อจ๋า ไม่ใช่กล่องเปล่าพ่อ"  น้ำตาคลอหยดเผาะเผาะเผาะไหล
            "ลูกเป่าจูบจนเต็มกล่อง" สะอื้นไป
            พ่อสะอึกเสียใจจนตัวชา    สำนึกได้ปล่อยใจให้หลงเหลิง   จิตกระเจิงวางโตด้วยโทสา
   ดุจผีสิงชิงเป็นพ่อต่อลูกยา   ไร้เมตตาเนืองนิตย์จิตละเลย
            ทรุดตัวลงโอบกอดลูกสาวน้อย   เอื้อนเอ่ยถ้อย
           "พ่อขอโทษนะลูกเอ๋ย   ให้อภัยพ่อนะ แม่ทรามเชย    โอ้..ขวัญเอย ขวัญเจ้าจงกลับมา..."
                               
           ต่อมาไม่นาน..เกิดงานเศร้า  ลูกสาวเขาตายลงปลงสังขาร์   อุบัติเหตุเป็นเหตุผลจนมรณา
    กล่องของขวัญล้ำค่าเป็นตัวแทน    ยามท้อแท้ย่ำแย่แก้ไม่ตก   เขาจะยกกล่องทองของหวงแหน
    หยิบหนึ่งจูบจุมพิตรัก รักแน่นแฟ้น    ถึงนางฟ้าแดนสวรรค์อันเพริศพราว.....
         
                 จุดอิทธิฤทธิ์ แผลงฤทธิ์ อย่างยั่งยืน   
                                                 
                               ถามว่า

                   " จุดอิทธิฤทธิ์คืออะไรในเรื่องนี้
                    คือสิ่งที่หวิวหวามหวามใจตื่น
                    คือสิ่งที่รวดร้าวคราวกล้ำกลืน
                    หรือ.. คือสิ่งที่เริงรื่นชื่นฉ่ำใจ"                             
                                                               
                                 คำตอบอยู่ในใจแล้วใช่ไหมคะ
                                               
                                                       พี.พูนสุข
       *จุดอิทธิฤทธิ์  หมายถึง  ที่ทำให้เกิดความสำเร็จ  เกิดความเจริญ  เกิดความงอกงาม
                                              ** ขอบคุณคำแนะนำอันงดงามจากคุณ toshare
                                                 *** ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต             


           

[พี.พูนสุข]

 
    ท่วงทำนองของเรื่องเล่า...จากต่างแดน
    ฉบับปรับปรุง จาก กระทู้  จุดอิทธิฤทธิ์...แผลงฤทธิ์แล้ว
    เรื่องที่ ๒   เรื่องเล่าจากจีน

                       
                                              แสงสว่างจากเทียนไข

                              
                   
 
                    ฤดูกาลผ่านมาคราหน้าหนาว     มีหญิงสาวโสดสนิทคิดย้ายบ้าน     บ้านหลังใหม่   
        ไม่ไกลสำนักงาน   ห่างจากร้านโชห่วยห้าสิบวา   บ้านของเธออยู่ชิดติดหญิงม่าย   กับลูกชาย
        หนึ่งคนยากจนหนา  เธอไม่คิดสุงสิงหยิ่งเรื่อยมา  ไม่เคยหาไมตรีจากผู้ใด

                    คืนวันหนึ่ง หิมะแรงไฟฟ้าดับ  เธอจึงจับไทเขียนจุดเทียนไข  นึกวิตกอกสั่นหวั่นหวั่นใจ.. 
                    ก๊อก..ก๊อกก๊อก..
                    "เอ๊ะ  เสียงใครเคาะประตู"
                    เธอยืนนิ่งพิงประตูอยากรู้ใคร   คิดในใจ   "เคาะทำไมแสนหนวกหู    มาทำไมเอาอะไร
        จะฟังดู   อีกสักครู่คงจะรู้มาทำไม"

                    "คุณน้าครับ มีเทียนไหมครับน้า"   ยินวาจาเสียงดังดังฟังแจ่มใส
                    "มีไหมครับคุณน้า"
                    "ว่าแล้วไง  จนเหลือใจแค่เทียนก็ไม่มี"   เธองึมงำซ้ำหยามเหยียดรังเกียจนัก
                    ค่อยค่อยผลักบานประตูดูหน้าตี๋   "ถ้าขืนให้คงมาอีกไม่เข้าที  ใครว่าดี"  จึงตอบไปไร้เมตตา
                    "ไม่มีหร็อก ถอยออกไป"  ไล่ให้หนี
                    "โอ๊ะ  พอดี  ผมมีจึงมาหา   แม่เห็นน้าอยู่ลำพังให้นำมา   นี่ครับน้า  ผมเอามาด้วยเต็มใจ"
        เขารีบควักเทียนไขจากอกเสื้อ 
                    "มีเทียนเหลือ  ๒  อัน แบ่งปันให้"
                    ตาสบตาสะท้านจิต   คิดในใจ   "หลงผิดไปมืดบอดตลอดมา"
                                   
                    ตกตะลึงพรึงเพริดเปิดม่านฟ้า   แสงเจิดจ้างามงดหมดกังขา   ทรุดตัวลงโอบกอดทั้งน้ำตา 
         โลกโสภาด้วยน้ำใจยื่นไมตรี   
                                 

                                         ..........................................................

                                            

                                                "จุดอิทธิฤทธิ์คืออะไรในเรื่องนี้
                                                  คือสิ่งที่เจิดจ้าฟ้าหลังฝน
                                                  คือสิ่งที่ต้องการของทุกคน
                                                  คือสิ่งที่หลอมกมลให้งดงาม"

                                                                         
                                                                                  พี.พูนสุข


                                                     

 
                                                 

[toshare]

................ชวนเชิญวาดภาพ

กลอนเจ็ด

......................ชวนเชิญ เพื่อนผู้ มากสามารถ

...............ลำดับ วางวาด ภาพสวยศิลป์

...............สอดคล้อง ต้องเรื่อง น่ายลยิน

...............สมถวิล เด็กน้อย เนิ่นนานรอ

ผมเห็นว่า นิทานประกอบภาพสำหรับเด็ก บ้านเรามีน้อยมาก

ที่มีก็เป็น ร้อยแก้ว จึงอยากให้ช่วยกันสนับสนุนครับ

[Chatdanai]

อ่านกี่ที ก็ยังสนุกเหมือนเดิมครับ ชอบสองเรื่องนี้เป็นพิเศษ

กำลังคิดจะทำภาพการ์ตูนประกอบสองเรื่องนี้ให้อยู่นะครับ ^^

[toshare]

    ขอขอบคุณท่านให้       น้ำใจ
ภาพจักชักนำไว               เด็กน้อย
ฝันใฝ่ใคร่ขานไข              ราวเรื่อง
จินตนาการคล้อย              คิดค้นสร้างสรรค์

[พี.พูนสุข]

 ท่วงทำนองของเรื่องเล่า...จากต่างแดน
 ฉบับปรับปรุง จาก กระทู้  จุดอิทธิฤทธิ์...แผลงฤทธิ์แล้ว
 เรื่องที่ ๓   เรื่องเล่าจากจีน

 
                                         คนขายเต้าหู้
                                                                               
                                ...พ่อของฉัน  ขายเต้าหู้  ผู้เป็นใบ้...

                                    
                                               -๑-
                                              อิ่มใจ
                                                         
        ณ มณฑลเหลียวหนิงจีนตอนเหนือ   เรื่องชวนเชื่อหลายหลากจากเล่าขาน   เมืองเทือกเหล็ก
 เมืองเก่าแต่เบาราณ  หนึ่งเหตุการณ์ประทับใจให้จดจำ

              "เต้าหู้ เต้าหู้ มาแล้วจ้า..      อย่ามัวช้า เชิญลองลิ้ม นิ่มชุ่มฉ่ำ
          เต้าหู้อ่อน สูตรโบราณ พ่อฉันทำ     รสเลิศล้ำ ชูกำลัง สั่งไวไว
        นี่เป็นเสียงของฉัน เสียงของฉัน       คนขายนั้น พ่อของฉัน พ่อเป็นใบ้.."

         เสียงเจื้อยแจ้วแจ่มจ้ามาแต่ไกล   เปิดเทปไว้ดังอ้อนออดตลอดทาง    พ่อของฉันเบื้อใบ้ขาย
 เต้าหู้  อดทนสู้ร้อยปัญหาแห่มาขวาง   จนฉันได้ยี่สิบกว่าไม่ละวาง   เข็นรถพลางกดเทปพลางอย่าง
 รื่นรมย์
         "เต้าหู้ เต้าหู้ มาแล้วจ้า........."  ฉันหาญกล้าอัดสำเนียงเสียงสุขสม  แขวนกระดิ่งทองเหลือง
 ชำเลืองชม   พ่อเงยก้มกดเทป เรื่อยเรื่อยมา..
   

                                                           -๒-
                                                        ใจอัปยศ
          ชีวิตฉันรันทดแสนหดหู่  ใครใครรู้กำพร้าแม่แย่หนักหนา   พ่อเป็นใบ้ไม่ได้เรื่องขัดเคืองตา  โอ้พ่อข้า..
 รับไม่ได้น่าอายจริง 
          ตอนฉันเด็กตัวเล็กเล็กจำความได้   ช่างโหดร้ายใจกลีเหมือนผีสิง   พ่อทำผิดเรื่องใดไม่ประวิง
 จะรีบดิ่งด่ายับให้อับอาย   ด่าบนพื้นขีดวงกลมถ่มน้ำลาย  ภาพหยาบคายเหลือรับกับความหมาย  พ่อตะลึง
 อ้ำอึ้ง ฉันระบาย   พ่อทุกข์กาย ฉันสะใจไม่กลัวเกรง
        "อีใบ้สาม อีใบ้สาม" เด็กตามล้อ   ยังไม่พอก่นด่าว่าข่มเหง   ฉันวิ่งโร่ด่าพ่อซ้ำไม่ยำเยง   พ่อวังเวง
 ซึมเศร้าเงียบเหงาใจ
         คิดหาทางทำอย่างไรไกลจากพ่อ    ถ้าเรียนต่อในเมืองเป็นเรื่องใหญ่    ต้องเรียนดีเรียนเด่นทำเช่นใด
 เส้นทางชัยเปิดอ้าท้าน่าดู  ฉันจึงเรียนอย่างบ้าคลั่งไม่ยั้งหยุด  เจริญรุดครูชมชื่นระรื่นหู  พ่อขยันอีกหลายเท่า
 เฝ้าอุ้มชู   พี่ชายสองครองคู่แยกเรือนตน..


                                                    -๓-
                                                 ละอายใจ

          ฤดูกาลผ่านไปหลายเหมันต์   เส้นทางฝันบรรเจิดบังเกิดผล  รั้วมหาวิทยาลัย "ใช่" หนึ่งคน  สุขกมล
 อิ่มเอมใจหาใดปาน 
          พ่อระรื่นชื่นบานนานนานเห็น   พ่อตื่นเต้นใจท้นสุขสนุกสนาน   ทักทายญาติ  เอ้ออ้า..
 หน้าเบ่งบาน   สวมม่อฮ่อมจัดงานวันยินดี
          ฉันตกใจ  พ่อจับมือให้แบออก    ตาพ่อบอก "รักฉัน" นั้นล้นปรี่    ในอุ้งมือเงินมัดใหญ่กว่าทุกที 
          "อิ๊อิ๊อี้.."  พ่อโอบฉัน เสียงสั่นรัว
          ฉันไห้โฮ..  ไม่สบตาละอายนัก     พ่อคึกคักให้รางวัลรู้กันทั่ว    ยังชำแหละหมูขุน "จน" ไม่กลัว 
 เดินแย้มหัวแจกหมูทั่วถึงกัน
       พ่อดวดเหล้าเกาเหลียงเสียงอ้อแอ้   หน้าแดงแจ๋ตาประกายฉายสุขสันต์    ๑๘ ปีผ่านไปอย่างอัศจรรย์
 ปากของฉันเรียก "พ่อ" ด้วยหัวใจ..

                                         
                                                                 ติดตามตอนจบ  กระทู้ต่อไปค่ะ
                                                                              พี.พูนสุข

 
                                                                                                                         

[มัดตน]

 
ยกนิ้วให้ ... โดย : ไร้นาม, รพีกาญจน์ 59, ลมเพลมพัด, มัดตน
 

และ ... ยกหัวใจให้   

[พี.พูนสุข]

 
                                                      คนขายเต้าหู้
                             ...พ่อของฉัน  ขายเต้าหู้   ผู้เป็นใบ้...

                                    
                                          
                                                        -๔-
                                                    ยอมใจ

                                                        
          ปี ๑๙๙๖ ฉันเรียนจบ    ยกมือนบเคารพพ่อผู้เบื้อใบ้   ขายเต้าหู้สู้ลำบากตรากตรำไป    ส่งเสียให้
  จนเรียนจบครบตำรา
           "พ่อจ๋า..ลูกได้งานมีบ้านอยู่   ไม่เลิศหรูแต่ดูดีนะพ่อจ๋า   จะรับพ่อมาอยู่ด้วยชั่วชีวา   ลูกจะพาพ่อ
  สุขทุกคืนวัน"
           ฉันนั่งรถแท็กซี่ไปรับพ่อ    วันที่รอมานานมันเหมือนฝัน    ความรู้สึกดับวูบลงฉับพลัน    สิบห้าวัน
  ตื่นมา  พ่อเปลี่ยนไป  
           ครึ่งเดือนก่อน..ผมพ่อดำกลายเป็นขาว    หน้าซีดราวหมั่นโถวไม่มีไส้   เกิดอะไร ที่ไหน เป็นอย่างไร
  พี่สะใภ้สาธยายให้ฉันฟัง
           "น้องหยุนสลบประสบเหตุ    ก่อนเข้าเขตหมู่บ้านเราอีกเก้าหลัง   คนขับซิ่งวิ่งไวไม่ระวัง   หน้ารถพัง
  อัดสะพานหยุนกระเด็น"   พี่สะใภ้เล่าไปร้องไห้ไป
           "พ่อว่องไวสวมใจสิงห์ให้เห็นเห็น   อุ้มหยุนได้โบกรถอย่างยากเย็น    แล้วขีดเส้นกากบาทซ้ำซ้ำกัน"
  พี่สะใภ้แสดงท่าให้ฉันดู    "คนขับรู้ หยุดอยู่ไม่แข็งขัน   พ่อยัดเงินปึกใหญ่ให้ทันควัน   โอ้..สวรรค์มาโปรด
  ไม่โทษใคร    ทุกทุกคนลงความเห็นไม่รอดแน่    พ่อยกมือไม่ยอมแพ้แย่ที่ไหน    หยุนต้องตื่น  ต้องฟื้น
  ยืนต่อไป"   พี่ทำมือไหวไหวเหมือนพ่อทำ
           "วันต่อมา..หมอยืนยันว่าไม่รอด    พ่อจับมือหมอกอดอึ้มอึ้มอ้ำ   หยิบเอาเงินฟ่อนใหญ่ดูด่างดำ
  กลิ่นคาวคาว  ย้ำท่าข้ามีเงิน"   พี่สะใภ้ตาแวววาวเล่าถึงพ่อ    "พ่ออ้อนหมอ จนหมอซื้งจึงสรรเสริญ
  ยอดคุณพ่อทุ่มหมดใจกล้าเผชิญ    พ่อแกร่งเกินกว่าที่เป็นคนพิการ"
           "พี่จ๋า..พ่อได้เงินมาจากไหน"   อดไม่ได้เขย่าแขน   "รีบเล่าขาน"
           พี่สะใภ้พยักหน้า เสียงกังวาน
           "ขายเต้าหู้มานานได้สี่พัน(หยวน)   ไปหยิบยืมเพื่อนบ้านอีกหลายหยวน   ลงบัญชีครบถ้วนไม่
  หุนหัน    จ่ายค่าหมอเพียงพอสิบห้าวัน    พ่อขยันทำเต้าหู้สู่หมอฟรี.."

                                                            
                                                       -๕-
                                                 ประจักษ์ใจ

           ทุกวันนี้ฉันใช้หนี้ครบทุกเจ้า  ยามเช้าเช้าพ่อเข็นรถไปทุกที่  กดปุ่มเสียงให้คนฟังอย่างเปรมปรีดิ์
  รายได้ดีเพราะฝีมือพ่อฉันทำ
            ฉันไม่อายพ่อเป็นใบ้ขายเต้าหู้  พ่อใจสู้โม่เต้าหู้รสเลิศล้ำ   ทำใหม่ใหม่หอมรวยรินกินประจำ
  กินซ้ำซ้ำไม่เป็นพิษไม่เป็นภัย..

                                                "เต้าหู้   เต้าหู้   มาแล้วจ้า....."

                                                            
                    

            ฉันคิดอยู่เสมอว่า  โลกเราเปี่ยมล้นด้วยสังคีตแห่งความรัก
                          เราสดับฟัง สาธยาย สัมผัส และสะเทือนใจ
                       แต่แล้ว..พ่อผู้ใบ้ของฉัน กลับสอนให้ฉันเข้าใจว่า        
                            อันที่จริงแล้ว สังคีตอันยิ่งใหญ่ที่สุด คือ
                                          ปลอดเสียง
                                 อันเป็นพลังที่ไม่พึงส่งเสียง
                        ทำให้ฉันตีความ ความรัก ให้สูงขึ้นไปอีก
 
                     
                                ขอบคุณ "ฉัน" ผู้เป็นต้นเรื่อง
                            ทำให้ "ฉัน" เกิดแรงบันดาลใจ กลั่นบทกลอน          
                             ขอบคุณกำลังใจและคำแนะนำดี ๆ จากคุณทูแชร์ค่ะ                       
                                                        พี.พูนสุข                  
 

[toshare]

กาพย์ฉบัง ๑๖

....ธรรมพิสิฐ พิสุทธิ์เผย.....................อันใด อ้างเอ่ย
อัปลักษณ์ พิกล พิการ

....ราคะ ตัณหา เผาผลาญ..................โลภหลง โกรธพาล
สามานย์ อัปลักษณ์ แท้จริง

[toshare]

Handicapped! What does it mean?
Are they the physical, what've been seen?
Or deep into thy heart and soul
That too blind and deaf to be told

[พี.พูนสุข]

   

    ท่วงทำนองของเรื่องเล่า...จากต่างแดน
   เรื่องที่  ๔       เรื่องเล่าจากจีน


                             

ชายกับถังน้ำ ๒ ใบ

            ในเรื่องเล่ากล่าวไว้บรรยายถึง    ชายคนหนึ่งวัยชราน่าสงสาร
สู้ชีวิตติดดินถิ่นกันดาร    ไกลลำธารอาบกินต้องดิ้นรน     หาบถังน้ำตามทาง
ย่างฉับฉับ  หนักตอนกลับทุกวันขยันขน    ถังเล็กใหญ่ไม่หมดความอดทน   
แก้ความจนหาเสบียงเลี้ยงครอบครัว

            หาบถังน้ำ ๒ ใบในความต่าง    ใบหนึ่งปริแตกข้างน้ำไหลรั่ว   
อีกใบหนึ่งไม่พร่องยังคล่องตัว    ได้น้ำชัวร์ ถัง-ครึ่ง ต่อหนึ่งครั้ง

            เป็นชีวิตลิขิตเองไม่เร่งรีบ     น้ำเลี้ยงชีพประคับประคองจากสองถัง
ถังใบดีทำหน้าที่เต็มกำลัง    ถังใบแตกผิดหวังได้ครึ่งเดียว

            แล้วเหตุการณ์ดำเนินไปไม่ยั้งหยุด      ๒ ปีดุจล้อเกวียนเวียนข้องเกี่ยว
ถังใบดีแสนภูมิใจไม่ซมเซียว      ถังใบแตกแห้งเหี่ยวขมขื่นทรวง

            ณ  ลำธารตระการใสน้ำไหลล่อง    ถังใบแตกนั่งหมองกลุ้มใหญ่หลวง
ตัดสินใจสารภาพสิ้นทั้งปวง
           "วันเวลาเลยล่วงมา ๒ ปี    ข้าอับอายขายหน้า ข้าถังแตก
มีรอยแยกน้ำรั่วไหลไม่เต็มที่    ข้าขอโทษ ข้าบกพร่องมองไม่ดี
หาวิธีซ่อมได้ไหม  ข้าขอร้อง..."

           ชายตักน้ำได้ฟังถังใบแตก    เอ่ยครั้งแรก กล่าวโทษตนจนหม่นหมอง
มองสบตาแล้วตอบไปดั่งใจปอง
          "ควรยกย่อง..ถังอย่างเจ้าเศร้าไปไย     เจ้าสังเกตบ้างไหมดอกสวยสวย
ถังใดช่วยรดน้ำให้ฉ่ำใส   ข้าเห็นเจ้า น้ำรั่วเปล่าจึงเข้าใจ    หว่านเมล็ดพันธุ์ไม้
ตามข้างทาง    เจ้าเคยเห็นดอกบานในบ้านไหม  ข้าปลูกด้วยหัวใจ..เผื่อแผ่บ้าง
เพราะมีเจ้าให้ชีวิตไม่คิดวาง   ดอกพราวพร่างจึงไสวในแจกัน"

จุดอิทธิฤทธิ์แผลงฤทธิ์แล้ว
งามผ่องแผ้วกลบรอยหม่นจนผ่านผัน
ต่างมุมมองสองแตกต่างสร้างสัมพันธ์
คอยปลอบขวัญสร้างสรรค์สุขให้ทุกข์คลาย...
                                                       


                                                                            ขอบคุณ Sun (ชาติดนัย) ผู้มอบภาพวาด "ชายตักน้ำ"
                                                                                                                                     คำแนะนำดี ๆ จากคุณทูแชร์
                                                                                                                                                 พี.พูนสุข