ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ลมหนาว]

ความรักของสองเราเมื่อเก่าก่อน   
เคยอาทรผูกพันสุขหรรษา               
เฝ้าอิงแอบแนบซบมองสบตา           
ซึ้งอุราหวานฉ่ำความสัมพันธ์
           
เดินเกี่ยวก้อยคอยเรียงยืนเคียงข้าง   
บนเส้นทางก้าวไปมิไหวหวั่น           
ทุกทิวาราตรีเรามีกัน                           
รักคงมั่นหวานซึ้งตรึงหทัย   
             
เฝ้าพร่ำพรอดออดอ้อนหนุนนอนตัก
เอื้อนเอ่ยรักคืนดาวพร่างพราวใส     
ตาประสานหวานฉ่ำย้ำความนัย     
อวลอุ่นไอความรักสลักจินต์ 
       
ช่วงเวลาชื่นใจไฉนสั้น
ต้องมีอันเหินห่างจางจบสิ้น
ไกลพลัดพรากจากลาน้ำตาริน
รักพังภินท์สลายกลายผันแปร

แสนปวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บสับสน
ดวงกมลเหมือนมีดกรีดเป็นแผล
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำดวงแด
เหลือเพียงแค่ภาพเก่าเฝ้าอาวรณ์
 
 สายน้ำไหลไม่ทวนคืนหวนกลับ
วันเวลาล่วงลับมิกลับถอน
 รักวันวานผ่านหายเลือนคลายคลอน
หลายฝนร้อนเลยลับมิกลับคืน

รัตติกาลมองดาวพร่างพราวฟ้า
สุดเหว่ว้าอาลัยตรมใจฝืน
ภาพอดีตกรีดย้ำเตือนกล้ำกลืน
เคยชิดชื่นครานั้นฉันและเธอ

 ความรักของสองเราครั้งเก่าก่อน
ยังตามหลอนอุรามาเสมอ
ณ มุมเก่าเราพบเคยคบเจอ
ต้องพลั้งเผลอคะนึงถึงร่ำไป

[Music]

ความทรงจำแสนดีอันมีค่า
ฉันไม่กล้าเอ่ยอ้างเลือกข้างไหน?
ระหว่างรอกับลืมคนปลื้มใจ
เหตุอันใด?ทบทวนคร่ำครวญลา

ลืมกันลงคงดีกว่าที่ทุกข์
รักเชิงรุกเป็นจรวดอาจปวดปร่า
ไร้วี่แววให้รอ..ทรมา
เป็นบัญชาของสวรรค์หรือฉันใด?

ต่าง"คะนึงถึงร่ำไป"ใจก็เศร้า
ใครจะเฝ้าชั่วชีวัน..นิรันดร์ให้
เธอลืมฉัน..ฉันลืมเธอ..หยุดเผลอใจ
แลกนิยาม"ความปราชัย"ส่งให้กัน
......."เอามะ?"........

 

[panthong.kh]

ความรักของสองเราเมื่อเก่าก่อน   
เคยอาทรผูกพันสุขหรรษา               
เฝ้าอิงแอบแนบซบมองสบตา           
ซึ้งอุราหวานฉ่ำความสัมพันธ์
           
เดินเกี่ยวก้อยคอยเรียงยืนเคียงข้าง   
บนเส้นทางก้าวไปมิไหวหวั่น           
ทุกทิวาราตรีเรามีกัน                           
รักคงมั่นหวานซึ้งตรึงหทัย   
             
เฝ้าพร่ำพรอดออดอ้อนหนุนนอนตัก
เอื้อนเอ่ยรักคืนดาวพร่างพราวใส     
ตาประสานหวานฉ่ำย้ำความนัย     
อวลอุ่นไอความรักสลักจินต์ 
       
ช่วงเวลาชื่นใจไฉนสั้น
ต้องมีอันเหินห่างจางจบสิ้น
ไกลพลัดพรากจากลาน้ำตาริน
รักพังภินท์สลายกลายผันแปร

แสนปวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บสับสน
ดวงกมลเหมือนมีดกรีดเป็นแผล
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำดวงแด
เหลือเพียงแค่ภาพเก่าเฝ้าอาวรณ์
 
 สายน้ำไหลไม่ทวนคืนหวนกลับ
วันเวลาล่วงลับมิกลับถอน
 รักวันวานผ่านหายเลือนคลายคลอน
หลายฝนร้อนเลยลับมิกลับคืน

รัตติกาลมองดาวพร่างพราวฟ้า
สุดเหว่ว้าอาลัยตรมใจฝืน
ภาพอดีตกรีดย้ำเตือนกล้ำกลืน
เคยชิดชื่นครานั้นฉันและเธอ

 ความรักของสองเราครั้งเก่าก่อน
ยังตามหลอนอุรามาเสมอ
ณ มุมเก่าเราพบเคยคบเจอ
ต้องพลั้งเผลอคะนึงถึงร่ำไป

ความรักเรา ครั้งก่อน ไม่ย้อนกลับ
เหมือนสายน้ำ ไหลลับ กลับไม่ไหว
แต่สายบัว ตัดเยื่อ ยังเหลือใย
สายสวาท ตัดอย่างไร ไม่เหลือรัก

คงเป็นเวร เป็นกรรม หนุนนำเนื่อง
จึงขุ่นเคือง เรื่องราว ฉาวเสียหนัก
แม้สองเรา จะพนอ ยังท้อนัก
จำใจหัก รักร้าว ทุกคราวไป

ถ้าชาติหน้า มีจริง หญิงตามติด
จะพิชิต รักมั่น วันสดใส
ขอเคียงคู่ สู่สม ภิรมย์ใจ
เกิดชาติใหม่ เราสอง ปองนิรันดร์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 



ขอตั้งจิตอธิษฐานสาบานส่ง
ตั้งจำนงปลงฤทัยไม่แปรผัน
ถึงมาดแม้นแสนชาติจงคลาดกัน
อย่ามีอันฉันเธอพบเจอเลย

รู้ทั้งรู้อยู่ว่ารักสลักจิต
ไม่เคยแต่แม้คิดนิจจาเอ๋ย
ต้องจำลาน้ำตาพรากจากทรามเชย
ถูกเมินเฉยเผยมาสิ้นอาลัย

จะรินหลั่งบังสุกุลผลบุญแผ่
จงเปี่ยมแปล้อานิสงส์จำนงไฉน
ให้แรมร้างห่างหายหญิงหลายใจ
แต่นี้ไปในทุกชาติแคล้วคลาดเทอญ...


"  บูรพ์ "
 

[panthong.kh]

แม้นว่าคู่ กันแล้ว ไม่แคล้วคลาด
ทั้งแสนชาติ ขอรักไป ไม่ห่างเหิน
อธิฐาน ทุกครั้ง ตั้งใจเกิน
ขอร่วมเดิน เคียงข้าง อย่าร้างตรม

เพราะรักมาก จากใจ ไม่บิดพริ้ว
ฤทัยหวิว ไหวหวั่น พลันขื่นขม
เสียแรงรัก มานาน พานระทม
ถ้าไม่สม ในรัก จักขอตาย

[saknun]

              [

color=springgreen] ฟังสำเนียง ตัดพ้อ ต่อความรัก
                 คงจะหนัก รักแท้ จึงเบื่อหน่าย
                 ถ้าไม่สม   ในรัก จักขอตาย
               หญิงหรือชาย เหมือนกัน ไม่ยั่งยืน
               จึงอยากบอก ว่ารัก มีหลายแบบ
              ทั้งเจ็บแสบ  หวานขม สุทนฝืน
             เจ็บนอกใน   เจ็บนาน ตลอดคืน
              ใครทนฝืน  อาจช้ำ ไปอีกนา�

                   
                 

[panthong.kh]

รักของฉัน นั้นหนอ จะขอบอก
รักทุกซอก ฤทัย ให้ฟุ้งซ่าน
รักแต่เขา เนาแนบ แปลบดวงมาน
รักจนพาน เบื่อหน่าย ระอายจัง

จะถอนรัก อย่างไร ถอนไม่ขึ้น
รักไม่ตื้น ฝังราก มากผิดหวัง
ทั้งเจ็บปวด รวดร้าว หนาวชีวัง
รักมาพัง ทลาย คล้ายสิ้นใจ

อยากพนอ ต่อรัก ชักไม่กล้า
กลัวน้ำตา หยาดหยด อดไม่ไหว
ทุกห้วงจินต์ ชินชา อ่อนล้าไป
จำตัดใจ ลืมสิ้น ถิ่นรักลวง

[saknun]

     

    สำนวนเสียงหวาน กังวานไพเราะ
          ฟังซึ้งเสนาะ   เสียงเพราะหนักหนา
        พันทองเคยช้ำ ตอกย้ำอุรา
       รักเล่ห์มายา    เกินกว่าไม่มี
      มีแต่รักแท้ ไม่แปรเปลี่ยนผัน
     นานปีนานวัน รักนั้นไม่หนี
    ยังคงชื่นหวาน เนิ่นนานหลายปี
    เพราะรักแท้นี้ จะมีหนึ่งเดียว

[ปู่ริน]

แม้นว่าคู่ กันแล้ว ไม่แคล้วคลาด
ทั้งแสนชาติ ขอรักไป ไม่ห่างเหิน
อธิฐาน ทุกครั้ง ตั้งใจเกิน
ขอร่วมเดิน เคียงข้าง อย่าร้างตรม

เพราะรักมาก จากใจ ไม่บิดพริ้ว
ฤทัยหวิว ไหวหวั่น พลันขื่นขม
เสียแรงรัก มานาน พานระทม
ถ้าไม่สม ในรัก จักขอตาย

ในชาตินี้มีกรรมต้องจำจาก
พี่พลัดพรากจากถิ่นไปน่าใจหาย
ต้องแรมร้างห่างขาดไม่คลาดคลาย
สุดเสียดายด้วยความแค้นแสนร้าวราน

สองสามปีมิได้มีโอกาสกลับ
เหมือนลาลับเนื้อเย็นไปเป็นทหาร
ชายแดนใต้แสนลำบากจากมานาน
แม่ตาหวานเข้าวิวาห์มาสองปี

ข่าวน้องมีคู่เคียงอยู่เชียงใหม่
พี่ดีใจกับขวัญตาได้มหาเศรษฐี
สวนลำไยหลายร้อยไร่คนมั่งมี
จงโชคดีอย่าพบกันจนวันตาย

                    ริน ดอนบูรพา
                        ๒๕ ก.ค. ๕๕