ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[blues]

ยากจะหาใครสักคนดลใจได้
สร้างพลังที่ยิ่งใหญ่ให้แก่ฉัน
เพราะชีวิตที่ใช้ไปวันวัน
ไร้แก่นสารต่อกันทั้งฉันเธอ

อยากต้องศรตรงใจได้ความรัก
ให้ประจักษ์รู้แจ้งแรงเสนอ
ว่าเป็นใครที่ใจฉันอยากเจอ
ที่เพ้อแฝงด้วยแรงบันดาลใจ

จะทุ่มเททุกสิ่งที่มิ่งหมาย
ขจรจายร่วมสุขดับทุกข์ขัย
จะภักดีต่อเธอเหนืออื่นใด
จะมีไหม?ใครคนนั้น ที่ฉันครวญ

อยากรู้ซึ้งถึงก้นบึ้งคนึงหา
เรียกศรัทธาในรักประจักษ์หวล
เจอมากรักแหนงหน่ายเหมือนใส่ตรวน
รักจึงควรมีแค่หนึ่งให้ซึ้งกัน

อยากรู้จักรักแท้จริงที่ยิ่งใหญ่
เพื่อจะไปเสริมต่อก่อความฝัน
ผลักชีวิตคิดไกลใกล้ตะวัน
อันเฉิดฉันฉายแววสู่แก้วตา

เพราะเวลาเหลือน้อยให้พลอยหยุด
จะสิ้นสุดตรงตระแกรงไฟแดงหนา
ก็จะเหลือเพียงเถ้าเขานำพา
โปรยลงในคงคา หายั่งยืน



bluesky

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ขอจองพื้นที่ก่อนนะคะ   

[Music]

อยากเจอะเจอแรงดล...คนที่ว่า
เสริมคุณค่าให้ฝันในวันฝืน
แรงศรัทธาคารมอันกลมกลืน
ใครจะยืนยื่นมือให้ถือครอง

เธอหมายมั่นเหยียดยาว...ราวกับโลก
อุปโลกหนึ่งนารีไม่มีสอง
วันที่ขาดทำเชื่องว่าเรืองรอง
ถ้าสมปอง..ช่วยยืนยัน..ไม่ปันใจ



.....(โห..คุณอัสดง..แต่งไม่ทันเค้า.มีจองพื้นที่กันท่าด้วยวุ้ย!งานนี้ต้องมีเอาคืนแน่!!).....
 

[อริญชย์]

ขอจองพื้นที่ก่อนนะคะ 

                     ขอจองพื้นที่

ขอจองพื้นที่ก่อน………….แล้วจะย้อนมาลงใหม่
ตอนนี้ขอตัวไป…………….แต่งกลอนเลิศงามเพริศพริ้ง
จะเล่นมุกกระหน่ำ…………ให้คนขำทุกคำจริง
ตามด้วยความอ้อยอิ่ง…….แสนสุดซึ้งหวานตรึงตรา
ฝากถ้อยถึงหมู่มิตร…………อย่าพึ่งคิดนอนเลยหนา
รอหน่อยพรุ่งนี้มา………….เราจะป้อนบทกลอนแน่
ตอนนี้น่ะเป็นช่วง…………..ที่เราง่วงมากมายแล
ขอไปนอนก่อนแค่…………สิบชั่วโมงจะลงกลอน!ฯ

                              ยามพระอาทิตย์อัสดง แน่ ๆ
                                   ๒๓/๗/๒๕๕๕



  ขอแย่งซีนก่อนนะ  

[ก้าวแรกฯ...]

ดลหทัยสิให้กระวีกระวาด   
อธิษะฐาน ณ กานท์ประกาศ    จะฝากไว้
คำตระหนักสลักระโหยระไห้   
มลายสลาย ณ ปลายไศล       มิร้างลา
วอน ธ ขอสิปางวรางคณา 
ประดิษฐาน ณ เบื้องทิศา       วิมานเมือง
ดุจจะคล้า้ยสถิตดุสิตระเรือง
มโนสงบจริตสิเปลื้อง            ณ เบื้องดลฯ

อีทิสังฉันท์ ๒๐

ก้าวแรกฯ...

 

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ในค่ำคืนที่เม็ดฝนหล่นจากฟ้า
มีเพียงฉันนั่งสบตากับความเหงา
ณ ที่นี่กลิ่นความรักกลับบางเบา
คอยรุมเร้า เย้าใจให้ทุกข์ทน

เฝ้าตามหาใครจะมาเติมเต็มให้
กลางค่ำคืนไร้แสงไฟดวงใจหม่น
เฝ้าตามหาด้วยศรัทธาว่ามากล้น
จะต้องค้นพบสักคนในคำนึง

ไม่รู้เธออยู่แห่งไหน โลกใบนี้
ดูกว้างใหญ่เกินกว่าที่จะคาดถึง
ช่วงขณะในระยะของรำพึง
เธอยังเป็นเพียงหนึ่งซึ้งเรื่อยมา

ไม่รู้เธอเป็นอย่างไร ในมองเห็น
อาจเป็นเช่นหมอกควันที่ดูพร่า
เพียงวูบหนึ่งซึ่งหวานไหวในสายตา
กลับพบว่าว่างเปล่าราวสายลม

 
 Design with love”

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ขอส่งใจใส่อักษรมาอ้อนออด
รักแซมสอดพลอดคำนำประสม
หวังประโลมโฉมงามยามตรอมตรม
ทุกข์ระทมขมเศร้าเหงาระบาย

ทุกคำน้อยร้อยเรียงให้เพียงน้อง
กลั่นใจปองละอองเห็นเป็นเส้นสาย
ส่งคะนึงถึงนวลปรางไว้ต่างกาย
ใช่เสื่อมคลายหน่ายรักสักน้อยเลย

ขอสัตย์มั่นสัญญาตราบอาสัญ
หากถึงวันนั้นแล้วแก้วพี่เอ๋ย
จะอยู่เรียงเคียงน้องประคองเชย
คู่เขนยเกยกอดตลอดคืน...


 

"  บูรพ์ "

[Music]

อยากพบเจอแรงดลใจ...ใครที่ว่า
เสริมคุณค่าให้ฝัน..วันที่ฝืน
เพิ่มศรัทธาคารม..แอบกลมกลืน
อยากจะยืนยื่นมือ..ให้ถือครอง

ความหมายมั่นเหยียดยาว...ราวกับโลก
อุปโลกหนึ่งวจี..ไม่มีสอง
วันที่ขาดทำเชื่อง..ว่าเรืองรอง
หากสมปองฤๅยืนยัน..ไม่ปันใจ

สัตย์สาบานกาลกลับ..สลับฉาก
ใจหนึ่งอยากคิดสมัคร..กลัวผลักไส
ใจหนึ่งห้ามในนาม..ผู้ปราชัย
(จะเอาไง?)..."ไม่กล้า/หรือน่าลอง"



 

[blues]

อยากพบเจอแรงดลใจ...ใครที่ว่า
เสริมคุณค่าให้ฝัน..วันที่ฝืน
เพิ่มศรัทธาคารม..แอบกลมกลืน
อยากจะยืนยื่นมือ..ให้ถือครอง

ความหมายมั่นเหยียดยาว...ราวกับโลก
อุปโลกหนึ่งวจี..ไม่มีสอง
วันที่ขาดทำเชื่อง..ว่าเรืองรอง
หากสมปองฤๅยืนยัน..ไม่ปันใจ

สัตย์สาบานกาลกลับ..สลับฉาก
ใจหนึ่งอยากคิดสมัคร..กลัวผลักไส
ใจหนึ่งห้ามในนาม..ผู้ปราชัย
(จะเอาไง?)..."ไม่กล้า/หรือน่าลอง"



 

เธอ..อาจเป็นแรงดลใจ ดั่งใครว่า
หรืออาจต้องซับน้ำตาเป็นครั้งสอง
ก็จะขอเสี่ยงตามฝัน ที่ฉันมอง
ทุกสี่ห้องของหัวใจ เปิดไว้รอ

ขอให้เจอรักจริง ทุกสิ่งสรรค์
จะแบ่งปันสิ่งดีงาม ตามที่ขอ
ร่วมชีวิตลิขิตไว้ ให้เพียงพอ
จะไม่ท้อตรอมจิต สักนิดเดียว

เพียงให้เธอเป็นเธอ อย่างที่หวัง
จะพลาดพลั้งอย่างไร ไม่เฉลียว
จะยอมรับชื่นชม อย่างกลมเกลียว
เพื่อยึดเหนี่ยว ความหวัง ตั้งท่ารอ



bluesky

[blues]

ขอจองพื้นที่ก่อนนะคะ   

เพราะเธอเป็น แรงบันดาลใจ ที่ได้รับ
จึงเคลื่อนขับบทเพลง บรรเลงฝัน
เพื่อกล่อมโลก จินตนาการ สานสัมพันธ์
ในทุกเมื่อเชื่อวัน มีฉันเธอ

ความนึกคิด กลั่นหยด บทอักษร
เป็นบทกลอน ย้ำเตือน เพื่อนเสมอ
ขอขอบคุณในไมตรี ที่มาเจอ
ทุกคำเพ้อ มาด้วยแรง บันดาลใจ

จึงวาดฝันวันนี้ ที่สุขสม
ให้ชื่นชมกาลเวลา พาไสว
เหมือนอาทิตย์พ้นขอบฟ้า มาแต่ไกล
สาดแสงไล่ความมืดมิด เกาะจิตตรม

นับเวลาต่อเนื่องไป ในวันนี้
ดวงฤดีคงหายเศร้า เคยเฝ้าขม
มาเติมเต็มชีวา และอารมณ์
ที่เกินข่มถมทับ จนดับกาล

คงไม่มีวจีใด จะเผยได้
ที่จะตอบแทนน้ำใจ ให้กล่าวขาน
เธอคือน้ำในหน้าแล้ง แห้งกันดาร
ที่ไหลผ่านเลี้ยงใจ ให้พี่มา

ให้เกิดก่อเป็นแรง แฝงด้วยรัก
ที่ตระหนักในพลังที่มากหนา
พร้อมจะแต่งเติมโลก ให้โสภา
พร้อมกับคำว่า"รัก" จากดวงมาน



bluesky

[blues]

ในค่ำคืนที่เม็ดฝนหล่นจากฟ้า
มีเพียงฉันนั่งสบตากับความเหงา
ณ ที่นี่กลิ่นความรักกลับบางเบา
คอยรุมเร้า เย้าใจให้ทุกข์ทน

เฝ้าตามหาใครจะมาเติมเต็มให้
กลางค่ำคืนไร้แสงไฟดวงใจหม่น
เฝ้าตามหาด้วยศรัทธาว่ามากล้น
จะต้องค้นพบสักคนในคำนึง

ไม่รู้เธออยู่แห่งไหน โลกใบนี้
ดูกว้างใหญ่เกินกว่าที่จะคาดถึง
ช่วงขณะในระยะของรำพึง
เธอยังเป็นเพียงหนึ่งซึ้งเรื่อยมา

ไม่รู้เธอเป็นอย่างไร ในมองเห็น
อาจเป็นเช่นหมอกควันที่ดูพร่า
เพียงวูบหนึ่งซึ่งหวานไหวในสายตา
กลับพบว่าว่างเปล่าราวสายลม

 
 Design with love”

ในค่ำคืนลมหนาว โบกไสว
เข้าเกาะกุมหัวใจ อย่างสาสม
สะท้อนถึงความเหงา ที่เฝ้าจม
ให้ยากข่มสายตา อันพร่าเลือน

ด้วยความที่ภายใน ใคร่ห่วงหา
กลั่นออกมาเป็นน้ำตา พาเชือดเฉือน
ให้นึกถึงความหลัง ยังคอยเตือน
ว่าเสมือนเธอเป็นแหล่ง แสงแห่งใจ

เหมือนขาดแรงบันดาลใจ ให้ชีวิต
หมดแสงแห่งพรมลิขิต สว่างใส
ที่จะคอยนำทาง อันกว้างไกล
ที่เคยได้กลับมืดมิด และปิดลง

เหมือนท้องฟ้าคืนนภา ในค่ำนี้
ลวงฤดีให้มืดดับ และลับหลง
ไร้หมู่ดาวแสงจันทร์จวน นวลอนงค์
พี่ยังคง เฝ้ารอแสง แหล่งที่มา



bluesky

[สุนันยา]

ยากจะหาใครสักคนดลใจได้
สร้างพลังที่ยิ่งใหญ่ให้แก่ฉัน
เพราะชีวิตที่ใช้ไปวันวัน
ไร้แก่นสารต่อกันทั้งฉันเธอ

อยากต้องศรตรงใจได้ความรัก
ให้ประจักษ์รู้แจ้งแรงเสนอ
ว่าเป็นใครที่ใจฉันอยากเจอ
ที่เพ้อแฝงด้วยแรงบันดาลใจ

จะทุ่มเททุกสิ่งที่มิ่งหมาย
ขจรจายร่วมสุขดับทุกข์ขัย
จะภักดีต่อเธอเหนืออื่นใด
จะมีไหม?ใครคนนั้น ที่ฉันครวญ

อยากรู้ซึ้งถึงก้นบึ้งคนึงหา
เรียกศรัทธาในรักประจักษ์หวล
เจอมากรักแหนงหน่ายเหมือนใส่ตรวน
รักจึงควรมีแค่หนึ่งให้ซึ้งกัน

อยากรู้จักรักแท้จริงที่ยิ่งใหญ่
เพื่อจะไปเสริมต่อก่อความฝัน
ผลักชีวิตคิดไกลใกล้ตะวัน
อันเฉิดฉันฉายแววสู่แก้วตา

เพราะเวลาเหลือน้อยให้พลอยหยุด
จะสิ้นสุดตรงตระแกรงไฟแดงหนา
ก็จะเหลือเพียงเถ้าเขานำพา
โปรยลงในคงคา หายั่งยืน



bluesky

หากแม้นมี ดวงใจ ดังใฝ่หา
ปรารถนา คงมิไกล ให้จำฝืน
แรงบันดาล รักฉ่ำ มิกล้ำกลืน
ได้รับรื่น ชื่นสม ภิรมย์ใจ

กลัวแต่เพียง ใจชายจะหน่ายหนี
ด้วยมากมี ที่ปอง ให้ผ่องใส
หลายนารี พลีรัก ปักหทัย
จนยากจะ เลือกใคร คนไหนดี

อยากจะเป็น หนึ่งแรง ไว้แบ่งช่วย
แต่ต่างด้วย น้อยค่า สง่าศรี
คงมิใช่ ที่หมาย ชายพึงมี
ฉันแค่เศษ ธุลี ที่ล่องลอย

คงทำได้แค่เพียงเมียงมองผ่าน
เก็บดวงมาน ซ่อนซม ระทมหงอย
ไม่มีสิทธ์ คิดฝัน ถึงวันคอย
วาสนามีน้อย...จำถอยไกล....

“สุนันยา”


 

[blues]

หากแม้นมี ดวงใจ ดังใฝ่หา
ปรารถนา คงมิไกล ให้จำฝืน
แรงบัลดาล รักฉ่ำ มิกล้ำกลืน
ได้รับรื่น ชื่นสม ภิรมย์ใจ

กลัวแต่เพียง ใจชายจะหน่ายหนี
ด้วยมากมี ที่ปอง ให้ผ่องใส
หลายนารี พลีรัก ปักหทัย
จนยากจะ เลือกใคร คนไหนดี

อยากจะเป็น หนึ่งแรง ไว้แบ่งช่วย
แต่ต่างด้วย น้อยค่า สง่าศรี
คงมิใช่ ที่หมาย ชายพึงมี
ฉันแค่เศษ ธุลี ที่ล่องลอย

คงทำได้แค่เพียงเมียงมองผ่าน
เก็บดวงมาน ซ่อนซม ระทมหงอย
ไม่มีสิทธ์ คิดฝัน ถึงวันคอย
วาสนามีน้อย...จำถอยไกล....

“สุนันยา”

อย่าได้มองตัวเอง ว่าด้อยค่า
ตีราคาค่าของคน ชนชั้นไหน
สิ่งที่ทำจะกำหนด ความเป็นไป
จะดีร้ายอย่างไร อยู่ในตัว

เธออาจเป็นหนึ่งเดียว เก็บเกี่ยวฝัน
ที่เป็นแรงบันดาลใจ อยู่ในหัว
เป็นแสงสว่างส่องใจ ไม่ให้กลัว
ความสลัวที่เคยมี ก็คลี่คลาย

ขอจงหยิ่งทรนง ในศักดิ์ศรี
อันสตรีควรมี อย่าหนีหาย
เปรียบอาวุธประจำตัว อยู่คู่กาย
แม้ชายไหนได้มอง คงต้องใจ

คงไม่เว้นแม้กระทั่ง ในตัวพี่
ขวัญชีวียามได้มอง ต้องชิดใกล้
เหมือนมีแรงบันดาลดล จากคนไกล
โปรยเสน่ห์เล่ห์ไว้ ให้จดจำ



bluesky

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ปลายฝัน อันอบอุ่น~

ฉันพลีร่าง กลางโลก อันโศกเศร้า
ฉันโง่เขลา เหนื่อยล้า คว้าความหวัง
ฉันหิวโหย โรยแรง แล้งพลัง
ฉันพลาดพลั้ง อ่อนไหว ไร้ศรัทธา

ฉันย่ำเหยียบ เทียบตน เช่นคนชั่ว
ฉันน้อมตัว หัวเตี้ย เลียลูบขา
ฉันแหกกฎ คดขม ข่มบีฑา
ฉันฉุดคร่า ล่าเข่น เพื่อเส้นชัย

ฉันล้างผลาญ หาญห่าม จนทรามเสื่อม
ฉันคอยเอื้อม เงื้อมสรรพ ดับความใคร่ 
ฉันตาบอด หูดับ เล่นกับไฟ
ฉันมอดไหม้ ใต้แสง แห่งมายา

ฉันรู้ตัว ชั่ว,ร้าย เมื่อสายนัก
ฉันเสียหลัก หลีกลี้ หนีปัญหา
ฉันยากพร้อม ยอมรับ กับชะตา
ฉันชี้ฟ้า ด่าดิน หมิ่นเทพพรหม

ฉันปิดหู ปิดตา ตีหน้าเซ่อ
ฉันเลยเจอ บทเรียน เฆี่ยนสาสม 
ฉันมองจิต ติดพ่วง บ่วงโสมม
ฉันเห็นปม ผูกมัด รัดตรึงตน

สุดท้ายฉัน คือคน บันดลจิต
ฉันลิขิต แนวทาง สร้างเหตุผล
ฉันคือเทพ และมาร ที่ดาลดล
ฉันแค่คน หลงจิต ผู้ผิดไป

ใครหรือรู้ ดี,ร้าย ทำนายทุกข์
ฉันมิรู้ ว่าสุขแท้ พอแค่ไหน
ฉันรู้เพียง ชนะ และสะใจ
ฉันต้องได้ ดีเด่น เช่นพวกคุณ

ฉันคือแสง ดวงน้อย คอยความหมาย
ฉันเกิดแก่ เจ็บตาย ว่ายเวียนหมุน
ฉันรอจิต อารี ชี้ทางบุญ
ฉันรออุ่น ไอรัก ชักนำทาง

ฉันเพียงฉาก สุขโศก บนโลกน้อย
ฉันเพียงคอย ยื้อฝัน อันกระจ่าง
ฉันคือใจ ดวงหนึ่ง ซึ่งบอบบาง
ฉันคือร่าง ร่างหนึ่ง ซึ่งอ่อนแอ

หากคุณคือ ผู้ถึง ซึ่งปลายฝัน
หากคุณคือ สัมพันธ์ อันเที่ยงแท้
หากคุณเป็น เพื่อนใจ ไม่เชือนแช
ขอจงแผ่ ใยเยื่อ เอื้อถึงกัน

เราก้าวเดิน เคียงสู้ สู่จุดหมาย
แต่เสียดาย ท้ายสุด ต้องหยุดฝัน
เพราะเราคอย ยื้อแย่ง แข่งประชัน
ลืมสัมพันธ์ หมดค่า น่าเสียดาย

หากคุณลอง มองดู ผู้อ่อนล้า
แล้วจงคว้า มือฉุด สู่จุดหมาย 
เพราะเราคือ นักสู้ ลูกผู้ชาย
ผู้ผึ่งผาย ณ.ปลายฝัน อันงดงาม

 

 




บอม ซอง ดุ๊ก

[blues]

~ปลายฝัน อันอบอุ่น~

ฉันพลีร่าง กลางโลก อันโศกเศร้า
ฉันโง่เขลา เหนื่อยล้า คว้าความหวัง
ฉันหิวโหย โรยแรง แล้งพลัง
ฉันพลาดพลั้ง อ่อนไหว ไร้ศรัทธา

ฉันย่ำเหยียบ เทียบตน เช่นคนชั่ว
ฉันน้อมตัว หัวเตี้ย เลียลูบขา
ฉันฉีกกฎ คดขม ข่มบีฑา
ฉันฉุดคร่า ล่าเข่น สู่เส้นชัย

ฉันล้างผลาญ หาญห่าม จนทรามเสื่อม
ฉันคอยเอื้อม เงื้อมสรรพ ดับความใคร่ 
ฉันตาบอด หูดับ เล่นกับไฟ
ฉันมอดไหม้ ใต้แรง แห่งมายา

ฉันรู้ตัว ชั่ว,ร้าย เมื่อสายนัก
ฉันเสียหลัก เสื่อมศรี หนีปัญหา
ฉันยากพร้อม ยอมรับ กับชะตา
ฉันชี้ฟ้า ด่าดิน หมิ่นเทพพรหม

ฉันปิดหู ปิดตา ตีหน้าเซ่อ
ฉันเลยเจอ บทเรียน เฆี่ยนสาสม 
ฉันมองจิต ติดพัน อันโสมม
ฉันเห็นปม ผูกมัด รัดตัวตน

เหลือเพียงฉัน คือคน บันดลจิต
ฉันลิขิต แนวทาง วางเหตุผล
ฉันคือเทพ และมาร ที่ดาลดล
ฉันแค่คน หลงจิต ผู้ผิดไป

ใครหรือรู้ ดี,ร้าย ทำนายทุกข์
ฉันมิรู้ ว่าสุขแท้ เพียงแค่ไหน
ฉันรู้เพียง เสียงมาร ขานคับใจ
ฉันต้องได้ ต้องเด่น เช่นเขาคุณ

ฉันคือแสง ดวงน้อย คอยความหมาย
ฉันเกิดแก่ เจ็บตาย ว่ายเวียนหมุน
ฉันรอจิต คิดเค้ำ นำเป็นบุญ
ฉันรออุ่น ไอรัก ชักชี้ทาง

ฉันเพียงฉาก สุขโศก บนโลกน้อย
ฉันเพียงคอย ภาพฝัน อันกระจ่าง
ฉันคือใจ ดวงหนึ่ง ซึ่งบอบบาง
ฉันคือร่าง ร่างหนึ่ง ซึ่งอ่อนแอ

หากคุณคือ ผู้ซึ้ง  ผู้ถึงฝัน
หากคุณคือ สัมพันธ์ อันเที่ยงแท้
หากคุณเป็น ดั่งเพื่อน ไม่เชือนแช
ขอจงแผ่ ไยเยื่อ เอื้อถึงกัน

เราก้าวเดิน เคียงสู้ สู่จุดหมาย
แต่เสียดาย ท้ายสุด ต้องหยุดฝัน
เพราะเราคอย ยื้อแย่ง แบ่งสัมพันธ์
เพราะแข่งขัน บั่นค่า น่าเสียดาย

หากคุณลอง มองดู ผู้อ่อนล้า
แล้วจงคว้า มือฉุด สู่จุดหมาย 
เพราะเราคือ นักสู้ ลูกผู้ชาย
ผู้ผึ่งผาย กลางฝัน อันงดงาม

  
บอม ซอง ดุ๊ก

ฉันเกิดมาด้วยตัวเปล่า ใยเล้าหลือ
ฉันก็คือตัวตน ที่คนถาม
ฉันแปลกแยกความคิด ยากติดตาม
ฉันเฝ้าถามตัวเองอยู่ เป็นผู้ใด

ฉันมองโลกบางครั้ง ยังโศกเศร้า
ฉันมองเราว่าตอนนี้ อยู่ที่ไหน
ฉันมองหาความสัมพันธ์ ฉันกับใคร
ฉันมองไปก็หาไม่ เจอใครเลย

ฉันเฝ้าคิดว่าชีวิต ใครก่อเกิด
ฉันเฝ้าเปิดหัวใจ ใครเฉลย
ฉันเฝ้าตรองลองดู เหมือนรู้เคย
ฉันเฝ้าเผยแต่หาไม่ มีใครฟัง

ฉันหวลคิดมีอดีต อยู่ที่ไหน
ฉันหวลใจมองหวาด อย่างวาดหวัง
ฉันหวลถึงครั้งหนึ่ง ซึ่งภินท์พัง
ฉันหวลครั้งมีสองเรา เคยเคล้าเคียง

ฉันจะอยู่กับเวลา คราพลาดหวัง
ฉันจะฟังดวงจิต หากคิดเถียง
ฉันจะพร้อมกับชีวิต คิดพอเพียง
ฉันจะไม่เอนเอียง เพื่อสิ่งใด

ฉันจึงมาคร่ำครวญ อยู่ที่นี่
ฉันจึงรี่มาหา แม้คราไหน
ฉันจึงพร่ำบทกลอน อ้อนความใน
เผื่อว่าใคร ผ่านมา ได้อ่านมัน



bluesky

[ไม่รู้ใจ]

.......
เราก้าวเดิน เคียงสู้ สู่จุดหมาย
แต่เสียดาย ท้ายสุด ต้องหยุดฝัน
เพราะเราคอย ยื้อแย่ง แบ่งสัมพันธ์
เพราะแข่งขัน บั่นค่า น่าเสียดาย

หากคุณลอง มองดู ผู้อ่อนล้า
แล้วจงคว้า มือฉุด สู่จุดหมาย 
เพราะเราคือ นักสู้ ลูกผู้ชาย
ผู้ผึ่งผาย กลางฝัน อันงดงาม

บอม ซอง ดุ๊ก

ฉันคือฉันแน่หรือนี่คือฉัน
กี่คืนวันผ่านไปก็ไต่ถาม
ใจเฝ้ายื้อถือสิทธิ์ไล่ติดตาม
โมงและยามล่วงเลยมิเคยรอ

ฉันเบื่อหน่ายพ่ายแพ้แม้แต่ฉัน
คืนและวันร้องร่ำครวญคำขอ
ฉันเป็นเพียงความว่างบนทางพอ
ฉันจดจ่อขอฉันให้ฉันเอง

ไม่รู้ใจ

[blues]

ฉันคือฉันแน่หรือนี่คือฉัน
กี่คืนวันผ่านไปก็ไต่ถาม
ใจเฝ้ายื้อถือสิทธิ์ไล่ติดตาม
โมงและยามล่วงเลยมิเคยรอ

ฉันเบื่อหน่ายพ่ายแพ้แม้แต่ฉัน
คืนและวันร้องร่ำครวญคำขอ
ฉันเป็นเพียงความว่างบนทางพอ
ฉันจดจ่อขอฉันให้ฉันเอง

ไม่รู้ใจ

<a href="http://www.youtube.com/v/DPLw-fZ2pQQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/DPLw-fZ2pQQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ครึ่งหนึ่งของชีวิต -แอม

ฉันเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของชีวิต
ที่เหลือปลิดปลงไปใครข่มเหง
ฉันจะขอชดใช้ไม่หวั่นเกรง
เหมือนบทเพลงบรรเลงแผ่ว ดังแว่วมา

ส่องกระจกทุกวันนั่นคือฉัน
ให้นึกย้อนคืนวันมันไร้ค่า
แต่วันนี้ฉันต้องยืนฝืนเวลา
เฝ้ามองหาเพื่อกลับมา เป็นคนเดิม



bluesky

[บอม ซอง ดุ๊ก]

.......
เราก้าวเดิน เคียงสู้ สู่จุดหมาย
แต่เสียดาย ท้ายสุด ต้องหยุดฝัน
เพราะเราคอย ยื้อแย่ง แบ่งสัมพันธ์
เพราะแข่งขัน บั่นค่า น่าเสียดาย

หากคุณลอง มองดู ผู้อ่อนล้า
แล้วจงคว้า มือฉุด สู่จุดหมาย 
เพราะเราคือ นักสู้ ลูกผู้ชาย
ผู้ผึ่งผาย กลางฝัน อันงดงาม

บอม ซอง ดุ๊ก

ฉันคือฉันแน่หรือนี่คือฉัน
กี่คืนวันผ่านไปก็ไต่ถาม
ใจเฝ้ายื้อถือสิทธิ์ไล่ติดตาม
โมงและยามล่วงเลยมิเคยรอ

ฉันเบื่อหน่ายพ่ายแพ้แม้แต่ฉัน
คืนและวันร้องร่ำครวญคำขอ
ฉันเป็นเพียงความว่างบนทางพอ
ฉันจดจ่อขอฉันให้ฉันเอง

ไม่รู้ใจ

เด็กเดียงสาตาใสใจดื้อรั้น
ถูกคืนวันขื่นขมคอยข่มเหง
ฝันกาฝากรากซ้อนซ่อนตัวเอง
คอยหวั่นเกรงเถาแฝงจะแห้งตาย

เคยสำคัญฝันใฝ่ไว้สูงสุด
กลับต้องหลุดร่วงดินสิ้นความหมาย
หมื่นร้อยพันฝันมา..น่าเสียดาย
เพราะสุดท้าย..ต้องแพ้ แก่ชะตา

คำอวยพร-สอนสั่งในครั้งหนึ่ง
คือที่พึ่งยามใจไม่ประสา
คำตักเตือนเหมือนแสงแห่งปัญญา
เมื่อเวลา..ลูกรัก ไร้หลักนำ

เด็กดื้อรั้นฝันล่มข่มใจฝืน
ขอหยัดยืนคืนค่าลาเจ็บช้ำ
ขอลบล้าง ทางโศก โลกสีดำ
ขอจดจำมันไว้..เตือนใจตน

ฉันคือฉันวันนี้ที่ลิขิต
ฉันคือฤทธิ์คือเดชคือเหตุผล
ฉันคือแสงแรงฝันผู้บันดล
ฉันคือคนกำหนด..ทุกบทใจ

การเรียนรู้คุณค่าวิชาทุกข์
จึงพบสุขแท้จริงและยิ่งใหญ่
เพราะฉีกบทกฎเกณฑ์เล่นกับไฟ
จึงมอดไหม้ผลาญเผาเห็นเศร้าตรม

หยาดน้ำตาทิ้งคราบอาบสองแก้ม
ฉันยังแย้มยิ้มย่างอย่างสุขสม
ฉันคือฉัน ฉันหรือ คืออารมณ์
ฉันคือปม แห่งตน ผลแห่งใจ


  ขอบคุณครับพี่สาว 


บอม ซอง ดุ๊ก