ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เปรียว]

เป็นเช้าอีกหนึ่งวันที่ฉันว่าง
เปิดหน้าต่างมองฝนบนลานหญ้า
เห็นหยดน้ำรินไหลจากชายคา
เมฆบนฟ้าพราวพร่างสีจาง..เทา

จากแนวป่าเชื่อมโยงโค้งฟ้าหม่น
ละอองฝนเปียกชุ่มปกคลุมเขา
บรรยากาศทึมทึมดูซึมเซา
ปลุกนิยามความเหงารุมเร้าใจ

ภาพเก่าเก่านึกย้อนก่อนจากบ้าน
มาทำงานต่างถิ่นแผ่นดินใหม่
ฝากชีวิตกลางดงป่าพงไพร
คิดถึงฉันหรือไม่เมื่อไกลกัน

ระยะทางพิสูจน์ม้าว่ากันไว้
ระยะใจเมื่อห่างเกรงร้างฝัน
รถเวลาหมุนล้อวันต่อวัน
ยิ่งไหวหวั่นเมื่อผ่านกาลเวลา

เพราะหน้าที่ทำให้เราไกลห่าง
ความอ้างว้างเกาะกินถวิลหา
คงเป็นที่ตัวฉันผิดสัญญา
สร้างปัญหาให้ช้ำทุกค่ำคืน

ตัดสินใจกลับบ้านแล้ววันนี้
บอกคนดีเราสองครองรักชื่น
แต่ฉันต้องระทมล้มทั้งยืน
มีหญิงอื่นกั้นกลางระหว่างเรา

เปรียว

[ฤดีไพร]

แสนหมองหม่นทนท้อเมื่อก่อรัก
ยากเรื่องหักใจลามักพาเศร้า
เกิดเป็นคนหนทางรักมักซึมเซา
สุขทุกข์เคล้าตามมาหาทุกคน

แม้เรยาหารักยังหนักจิต
ขาดคนชิดเคียงกายมิหายหม่น
แม้ขาดรักมักทำให้ช้ำกมล
จำทุกข์ทนแม้ไม่ผิดมีสิทธิ์ตรม

๑เรยา๑

[blues]

ภาพที่เห็น อาจไม่เป็น เช่นเธอหมาย
สัมพันธ์กลาย อย่าได้เปรียบ เทียบใครเขา
ความคิดถึง สิงสู่ ดูเป็นเงา
จะคอยเฝ้า สองเรา ทุกเช้าเย็น

แม้อยู่ไกล แค่ไหน ไม่หวั่นถึง
ยังคนึง ถึงเธอ เพ้อยากเข็น
จะมีใคร ไหนก่อน ซ่อนประเด็น
ใช่จะเป็น อย่างที่คิด ให้ผิดใจ

ไม่เคยมี สัมพันธ์ใด ให้พี่เพ้อ
เกินกว่าเธอ ที่สำคัญ กว่าใครไหน
โปรดสอบถาม ที่เธอเห็น นั้นเป็นใคร
อยากจะบอก เป็นนัยนัย น้องพี่เอง

เมื่อฝนซา ขาดเม็ด ที่เด็ดร่วง
สิ่งที่ลวง ก็สดใส หายข่มเหง
ฟ้าหลังฝน คนคบหา อย่าหวั่นเกรง
จะรีบเร่ง ไปสู่ขอ โดยเร็วไว



bluesky

[panthong.kh]

เป็นเช้าอีกหนึ่งวันที่ฉันว่าง
เปิดหน้าต่างมองฝนบนลานหญ้า
เห็นหยดน้ำรินไหลจากชายคา
เมฆบนฟ้าพราวพร่างสีจาง..เทา

จากแนวป่าเชื่อมโยงโค้งฟ้าหม่น
ละอองฝนเปียกชุ่มปกคลุมเขา
บรรยากาศทึมทึมดูซึมเซา
ปลุกนิยามความเหงารุมเร้าใจ

ภาพเก่าเก่านึกย้อนก่อนจากบ้าน
มาทำงานต่างถิ่นแผ่นดินใหม่
ฝากชีวิตกลางดงป่าพงไพร
คิดถึงฉันหรือไม่เมื่อไกลกัน

ระยะทางพิสูจน์ม้าว่ากันไว้
ระยะใจเมื่อห่างเกรงร้างฝัน
รถเวลาหมุนล้อวันต่อวัน
ยิ่งไหวหวั่นเมื่อผ่านกาลเวลา

เพราะหน้าที่ทำให้เราไกลห่าง
ความอ้างว้างเกาะกินถวิลหา
คงเป็นที่ตัวฉันผิดสัญญา
สร้างปัญหาให้ช้ำทุกค่ำคืน

ตัดสินใจกลับบ้านแล้ววันนี้
บอกคนดีเราสองครองรักชื่น
แต่ฉันต้องระทมล้มทั้งยืน
มีหญิงอื่นกั้นกลางระหว่างเรา

เปรียว

จากไปนาน เกินทน จนหม่นหมอง
น้ำตานอง มองฝน บนฟ้าสาง
อยู่ต่างถิ่น ที่ใด ไม่เห็นทาง
ระยะห่าง สองเรา ไม่เท่ากัน

แม้ดาวเดือน เคลื่อนคล้อย ลอยลับฟ้า
สกุณา ร้องส่ง พะวงฉัน
เสียงหมาเห่า เคล้าเสียง สำเนียงพลัน
แม่ไก่นั้น ขันกระต๊าก ลงจากคอน

หยิบภาพเก่า ขาวดำ ช้ำใจนัก
อ่านสลัก หลังรูป จูบทอดถอน
อาลัยหา ทุกช่วง ห่วงอาทร
ถึงยามนอน อ้อนออด ตลอดคืน

[สะเลเต]

อาจเป็นยายหรือย่าหน้าดูคล้าย
เขาคงไม่ใจร้ายให้ข่มขื่น
เชื่อ..ยังรักเธอนั้นทุกวันคืน
รีบลุกยืนเถิดหนาอย่าล้มนาน..

ใจร่มร่ม ร้อนไปทำไมเล่า
เชื่อว่าเขาคอยรับวันกลับบ้าน
ร่วมถักทอทางฝันเหมือนวันวาน
บอกคำรักฉ่ำหวาน...น้ำตาลอาย...

---สะเลเต---

[yaguza]

ลุกขึ้นเถิด คนดี สุดที่รัก
จงตั้งหลัก ให้มั่น อย่าผันผาย
พี่ยังคง รอรับ มิกลับกลาย
ลูกผู้ชาย ยืนหยัด ด้วยศรัทธา

พี่ยังคง คอยเจ้า เฝ้าห้องหอ
ปลูกสะตอ เลี้ยงหมู อยู่กับย่า
มิได้มี หญิงใหม่ ในสายตา
เธอกล่าหา ทั้งที่ ไม่มีมูล



......ยากูซ่า......