ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“จากคนเขียนกลอน”

คนเขียนกลอน วอนผ่าน คนอ่านพจน์
ด้วยทุกบท วาดวาง บนทางศิลป์
เจตจำนง คงถ้อย เรียงร้อยริน
เกิดจาก จินตนาการ ของม่านใจ

อย่าตีความ นำคิด ผิดวิถี
ด้วยมากมี ข้อเขียน ใช่เซียนไหน
มิมีเจตนา จะว่าใคร
ที่เขียนไป ทั้งหมด เพียงบทกลอน

ไร้ซึ่งเล่ห์ มารยา จะสาไถย์
เพียงแค่ใจ รักรส บทอักษร
ที่รินร่าย ลำนำ พร่ำสุนทร
เมื่อจบตอน ทั้งหมด จึงปลดวาง

กราบเรียนถึง ผู้อ่าน ผลงานเขียน
อย่าได้เพียร ข้องจิต คิดถากถาง
ไม่รู้สิ่ง ใดซ่อน จึงอ้อนวาง
หากผิดทาง กราบขอโทษ...โปรดอภัย

“สุนันยา”

[ไร้นวล^^]

มัจฉาหยุดว่ายน้ำ   อาสัญ
วิหคหยุดเหินพลัน   มอดม้วย
หิ่งห้อยหยุดแสงสรร  คือดับ ชีพนอ
กวีหยุดร่ายศิลป์ด้วย  ทดท้อมรณา

ภาษาไทยจะยื้อ    ยืนยง
เหล่าลูกหลานไทยจง  ช่วยเกื้อ
ทั้งเขียนอ่านรักษ์คง  คมน์คุป
แล้วแผ่นดินถิ่นเชื้อ  อยู่ยั้งนิรันดรฯ

(ขอต่อด้วยโคลงนะครับคุณสุนันยา แหะๆๆช่วงนี้อารมณ์โคลงมาแรง )

[สุนันยา]

เรียงคำเพียรพร่ำร้อย............บทกวี
แตกต่างมากวลี..................ต่อถ้อย
แนวทางวาดวางมี...............หลายหลาก นาพ่อ
สุดหยั่งด้วยยังด้อย.............เหลี่ยมโล้โคลงกลอน

โยงคำวอนกล่าวไว้............เพียงหวัง
รินร่ายบอกรักชัง.................ท่วมท้น
เหงาโศกดุจภินท์พัง............ยับย่อย
ทุกบทเราต่างค้น................หลากด้วยจินตนา....

“สุนันยา”
สุไม่ถนัดโคลง แต่จะพยายาม
ขอบคุณท่านไร้นามมากค่ะ
 

[รัตนาวดี]

“จากคนเขียนกลอน”

คนเขียนกลอน วอนผ่าน คนอ่านพจน์
ด้วยทุกบท วาดวาง บนทางศิลป์
เจตจำนง คงถ้อย เรียงร้อยริน
เกิดจาก จินตนาการ ของม่านใจ

อย่าตีความ นำคิด ผิดวิถี
ด้วยมากมี ข้อเขียน ใช่เซียนไหน
มิมีเจตนา จะว่าใคร
ที่เขียนไป ทั้งหมด เพียงบทกลอน

ไร้ซึ่งเล่ห์ มารยา จะสาไถย์
เพียงแค่ใจ รักรส บทอักษร
ที่รินร่าย ลำนำ พร่ำสุนทร
เมื่อจบตอน ทั้งหมด จึงปลดวาง

กราบเรียนถึง ผู้อ่าน ผลงานเขียน
อย่าได้เพียร ข้องจิต คิดถากถาง
ไม่รู้สิ่ง ใดซ่อน จึงอ้อนวาง
หากผิดทาง กราบขอโทษ...โปรดอภัย

“สุนันยา”

...ไยเร่งรุด ฉุดจิต คิดห่วงนัก
ไยประจักษ์ บอกความ ให้ถามไถ่
ผู้ใดทำ ช้ำบอบ ช่วยตอบใจ
ขอโอบไหล่ ปลอบขวัญ อย่าหวั่นครวญ...

...มิเคยเจอ เธอผิด จึงคิดยั้ง
มิเคยมี เรื่องฝัง ภวังค์หวน
ไยเธอจึง ต้องเศร้า รุมเร้าชวน
โปรดเถิดอย่า ปั่นป่วน ไห้หวลใจ...

รัตนาวดี


...เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะพี่สุ..แต่งเสร็จเน็ตล่มค่ะแต่ก็ได้ส่งมาให้จนได้จ้า... .

<a href="http://www.youtube.com/v/u6nKovoNN8A&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/u6nKovoNN8A&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[สุนันยา]

มีบางครั้ง มิรู้เหตุ ไร้เจตสร้าง
ส่งกลอนวาง อย่างเห็น เป็นคำไข
กลายสะกิด ผิดพลั้ง ไม่ตั้งใจ
ก่อเกิดให้ มัวหม่น เป็นผลพวง

ขอขอบคุณ น้ำใจ ที่ไถ่ถาม
จะไม่ขอ ท้าวความ ย้ำใหญ่หลวง
เพียงวอนขอ ร้องเขา เพราะเศร้าทรวง
ไม่รู้ล่วง แท้จริง....ในสิ่งมอง..

"สุนันยา"

ขอบคุณมากค่ะ น้องรัตน์

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[สุนันยา]

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

“จากคนเขียนกลอน”

คนเขียนกลอน วอนผ่าน คนอ่านพจน์
ด้วยทุกบท วาดวาง บนทางศิลป์
เจตจำนง คงถ้อย เรียงร้อยริน
เกิดจาก จินตนาการ ของม่านใจ

อย่าตีความ นำคิด ผิดวิถี
ด้วยมากมี ข้อเขียน ใช่เซียนไหน
มิมีเจตนา จะว่าใคร
ที่เขียนไป ทั้งหมด เพียงบทกลอน

ไร้ซึ่งเล่ห์ มารยา จะสาไถย์
เพียงแค่ใจ รักรส บทอักษร
ที่รินร่าย ลำนำ พร่ำสุนทร
เมื่อจบตอน ทั้งหมด จึงปลดวาง

กราบเรียนถึง ผู้อ่าน ผลงานเขียน
อย่าได้เพียร ข้องจิต คิดถากถาง
ไม่รู้สิ่ง ใดซ่อน จึงอ้อนวาง
หากผิดทาง กราบขอโทษ...โปรดอภัย

“สุนันยา”

คนอ่านพจน์บทกานท์ผ่านวลี
ล้วนแล้วมีความคิดวินิจฉัย
ตามแต่จิตคิดฝันต่างกันไป
ยามซาบซึ้งตรึงใจในบทกลอน

จินตนาพากมลคนอ่านเขียน
เหมือนแปรเปลี่ยนเวียนวนกลอักษร
ร่วมบันเทิงเริงรสบทละคร
รับเรื่องราวหนาวร้อนสะท้อนมา

เพียงสมมุติยุติมินำกลับ
ปล่อยให้ลับดับไปไม่ห่วงหา
ละครจบสงบสิ้นจินตนา
คืนวิญญาณ์อัตตาสดับรับโลกจริง...


 

"  บูรพ์ "

[สุนันยา]

คนอ่านพจน์จดจำเมื่อย้ำอ่าน
คงรู้ถึง ถ้อยกานท์ หว่านทุกสิ่ง
ทุกเรื่องราว เศร้ามาน หวานประวิง
ที่วางอิงแอบอ้าง บนทางกลอน

ล้วนออกมา จากจินต์ ศิลป์ลิขิต
อย่าได้คิด เกินการ สานอักษร
ร่ายลิลิต สะกิดใจ ใครร้าวรอน
จึงขอวอน ถึงเหตุ ไม่เจตนา

คนอ่านคง เข้าใจ ไม่ฟุ้งซ่าน
เพียงผลงาน ขานคม พรมเนื้อหา
ที่เรียงร้อย สร้อยสานจำนรรจา
ให้หลากรสพจนา ภาษากลอน..

"สุนันยา"
 

[เนิน จำราย]

คนอ่านพจน์จดจำเมื่อย้ำอ่าน
คงรู้ถึง ถ้อยกานท์ หว่านทุกสิ่ง
ทุกเรื่องราว เศร้ามาน หวานประวิง
ที่วางอิงแอบอ้าง บนทางกลอน

ล้วนออกมา จากจินต์ ศิลป์ลิขิต
อย่าได้คิด เกินการ สานอักษร
ร่ายลิลิต สะกิดใจ ใครร้าวรอน
จึงขอวอน ถึงเหตุ ไม่เจตนา

คนอ่านคง เข้าใจ ไม่ฟุ้งซ่าน
เพียงผลงาน ขานคม พรมเนื้อหา
ที่เรียงร้อย สร้อยสานจำนรรจา
ให้หลากรสพจนา ภาษากลอน..

"สุนันยา"
 

จากก้นบึ้งของหัวของหัวใจที่ไม่ดับ
คนที่รับค่อยไตร่ตรองมองอักษร
เขียน,รัก,โลภ,โกรธ,หลง..ล้มลงนอน
กลอน,กาพย์,โคลง วิงวอน...จินตนา

                 เนิน จำราย

[Music]

 

ครวญซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ใครเขาคิด
เพ่งพินิจรู้หมดความสดใส
อารมณ์กลอนอ้อนออดใช่สอดนัย
มิมีใครปัญญาอ่อนแต่ก่อนมา

สุ..อักษรวอนสาส์นเป็นกานท์ซื่อ
ใครจะบื้อทำจริตคิดอิจฉา
ตีสองหน้าสองคำจำนรรจา
ให้พาราลือร่ำสองค่ำวัน

บรรยากาศน้ำเน่า..เม้าส์ไปทั่ว
เขียนเรื่องมั่วลีลาราคาฝัน
น่าสงสารบานบุรีตะบี้ตะบัน
คุณสุ..ต้องยืนยันอีกพันกลอน

(ต้องการเตือนทางอ้อมว่า..."อ่านกลอนแล้วอย่าเรื่องมาก" อย่าคิดนอกเรื่องแล้วนำไปเมาส์กันต่อๆ..จนเลยเถิดครับ)

[สุนันยา]

 [/font][/size][/color][/center]

จากก้นบึ้งของหัวใจที่ไม่ดับ
คนที่รับค่อยไตร่ตรองมองอักษร
เขียน,รัก,โลภ,โกรธ,หลง..ล้มลงนอน
กลอน,กาพย์,โคลง วิงวอน...จินตนา

                 เนิน จำราย

วางวาดลง ตรงกลอน อักษรเศร้า
เป็นความเหงา ร้องเรียงเคียงภาษา
หวานคลอเคล้า ผสม พร่างพรมมา
ไปตามศิลป์ รินร้อยพา....ต่างว่าไป...


"สุนันยา"