ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฤดีไพร]

อดีตครั้งยังเล็กเป็นเด็กน้อย
ทุยเจ้าลอยข้ามคลองข้ามสองฝั่ง
ต้องรีบปีนขี่ทุยลุยระวัง
พวกเรานั่งหลังทุยลุยข้ามคลอง

สนุกนักรักบ้านนาเมื่อคราเด็ก
แม้ยังเล็กจำมั่นวันไร้หมอง
ช่างสนุกสุขล้ำแม้น้ำนอง
ก็ยังปองเล่นน้ำจนค่ำเย็น

ไปเลี้ยงควายท้ายทุ่งไม่ยุ่งยาก
สนุกมากหัวใจไม่ทุกข์เข็ญ
แม้จะจนข้นแค้นแสนลำเค็ญ
ก็รักเป็นเด็กสาวลูกชาวนา

เพราะมีควายเป็นเหมือนเพื่อนรักมาก
จะข้ามฟากข้ามฝั่งนั่งไม่ว่า
ทุยก็เหมือนเพื่อนดีร่วมชีวา
พอโตมาอนาถขาดชายแล

๑เรยา๑

[panthong.kh]

ขาดชายมอง ปองหมาย ไม่ตายน้อง
มาร่วมห้อง กับพี่ นี้ดวงแข
ไปอยู่บน คานทอง สองตาแล
อย่าได้แคร์ คำชาย ขอบายลา

น้องตกลง ปลงใจ ให้รีบบอก
ต๋วเครื่องบิน พี่ออก ให้เรย่า
บิสิเนสคลาส เลยนะ จ๊ะขวัญตา
อย่ารอช้า มากับพี่ ดีแน่นอน

ไม่ต้องห่วง เรื่องเล็ก หรือเรื่องใหญ่
จัดการให้ ทุกอย่าง ไว้ข้างหมอน
แม้ไร้คู่ เชยชิด จิตบังอร
มาอยู่ก่อน น้องจ๋า อย่าโศกตรม

[อริญชย์]

อดีตครั้งยังเล็กเป็นเด็กน้อย
ทุยเจ้าลอยข้ามคลองข้ามสองฝั่ง
ต้องรีบปีนขี่ทุยลุยระวัง
พวกเรานั่งหลังทุยลุยข้ามคลอง

สนุกนักรักบ้านนาเมื่อคราเด็ก
แม้ยังเล็กจำมั่นวันไร้หมอง
ช่างสนุกสุขล้ำแม้น้ำนอง
ก็ยังปองเล่นน้ำจนค่ำเย็น

ไปเลี้ยงควายท้ายทุ่งไม่ยุ่งยาก
สนุกมากหัวใจไม่ทุกข์เข็ญ
แม้จะจนข้นแค้นแสนลำเค็ญ
ก็รักเป็นเด็กสาวลูกชาวนา

เพราะมีควายเป็นเหมือนเพื่อนรักมาก
จะข้ามฟากข้ามฝั่งนั่งไม่ว่า
ทุยก็เหมือนเพื่อนดีร่วมชีวา
พอโตมาอนาถขาดชายแล

๑เรยา๑

ขออนุญาตปรับสำนวนกลอน เป็นกลอน ๔ เน้อ คุณเรย่า               


                เมื่อครั้งยังเล็ก

กลอน ๔

เมื่อครั้งยังเล็ก…….เป็นเด็กตัวน้อย
ขี่เจ้าทุยคอย………ข้ามลอยสองฝั่ง
ต้องรีบปีนลุย……..ขี่ทุยระวัง
พวกเรานั่งหลัง……ทุยยังลุยคลอง

สนุกสนาน………..บ้านนาป่าเขา
เป็นวัยของเรา…….ไม่เศร้าหม่นหมอง
ช่างแสนสุขล้น……ยามชลเจิ่งนอง
และก็ยังปอง……….เล่นคลองน้ำเย็น

ไปเลี้ยงควายนั้น….ใฝ่ฝันทุ่งหญ้า
ร้องเพลงเริงร่า…….ทุกคราวิ่งเล่น
แม้จะจนแค้น………สุดแสนลำเค็ญ
ก็รักจะเป็น………….ลูกเช่นชาวนา

เพราะควายเสมือน…เป็นเพื่อนรักมาก
ยามนั่งข้ามฟาก…….ลำบากไม่ว่า
ทุยจึงเป็นมิตร………ใกล้ชิดชีวา
ช่วยไถคราดนา……..อยู่มาเคียงเรา!ฯ

                       ๒อริญชย์๒
  

[สุวรรณ]

อดีตครั้งยังเล็กเป็นเด็กน้อย
ทุยเจ้าลอยข้ามคลองข้ามสองฝั่ง
ต้องรีบปีนขี่ทุยลุยระวัง
พวกเรานั่งหลังทุยลุยข้ามคลอง

สนุกนักรักบ้านนาเมื่อคราเด็ก
แม้ยังเล็กจำมั่นวันไร้หมอง
ช่างสนุกสุขล้ำแม้น้ำนอง
ก็ยังปองเล่นน้ำจนค่ำเย็น

ไปเลี้ยงควายท้ายทุ่งไม่ยุ่งยาก
สนุกมากหัวใจไม่ทุกข์เข็ญ
แม้จะจนข้นแค้นแสนลำเค็ญ
ก็รักเป็นเด็กสาวลูกชาวนา

เพราะมีควายเป็นเหมือนเพื่อนรักมาก
จะข้ามฟากข้ามฝั่งนั่งไม่ว่า
ทุยก็เหมือนเพื่อนดีร่วมชีวา
พอโตมาอนาถขาดชายแล

๑เรยา๑

ฉากวัยวันผันคืนยืนนึกย้อน
ภาพความหวงห่วงอาทร คำสอนแม่
ด้วยคำพูดซึ้งซึ้งตรึงดวงแด
ท่านบอกว่าอย่าแคร์โชคชะตา

ให้ขยันอดทนแม้จนยาก
สู้บนความลำบาก บากบั่นหนา
ถือศีลสัตย์มั่นในจริยา
สร้างงานไร่งานนาก็เจริญ

มองตะแบกแผกก้านต้านลมฝน
ท่ามทุ่งแล้งแห้งทนคนสรรเสริญ
ยืนต้นสูงตระหง่านผ่านเผชิญ
แม้นานเนิ่นยังเข้มแข็งกล้าแกร่งพอ

สุวรรณ

[กังวาน]

อดีตครั้งยังเล็กเป็นเด็กน้อย
ทุยเจ้าลอยข้ามคลองข้ามสองฝั่ง
ต้องรีบปีนขี่ทุยลุยระวัง
พวกเรานั่งหลังทุยลุยข้ามคลอง

สนุกนักรักบ้านนาเมื่อคราเด็ก
แม้ยังเล็กจำมั่นวันไร้หมอง
ช่างสนุกสุขล้ำแม้น้ำนอง
ก็ยังปองเล่นน้ำจนค่ำเย็น

ไปเลี้ยงควายท้ายทุ่งไม่ยุ่งยาก
สนุกมากหัวใจไม่ทุกข์เข็ญ
แม้จะจนข้นแค้นแสนลำเค็ญ
ก็รักเป็นเด็กสาวลูกชาวนา

เพราะมีควายเป็นเหมือนเพื่อนรักมาก
จะข้ามฟากข้ามฝั่งนั่งไม่ว่า
ทุยก็เหมือนเพื่อนดีร่วมชีวา
พอโตมาอนาถขาดชายแล

๑เรยา๑

เคยนั่งมองน้องสาวเมื่อคราวก่อน
ยามเธออ้อนออดพี่เมื่อมีแผล
ถูกปลิงเกาะเลาะให้ได้ดูแล
เรานั่งแช่เล่นน้ำชุ่มฉ่ำใจ

ขี่เจ้าทุยลุยเลนเอนกายพัก
รู้สึกรักแต่มิกล้าเอ่ยอาศัย
วันเวลาหมุนเวียนแปรเปลี่ยนไป
พบเธอในบ้านกลอนฯสะท้อนทรวง

อยากไปพบสบตาพาดูหนัง
ฟื้นความหลังครั้งเก่าเราเคยห่วง
เรื่อง"แผลเก่า"เศร้านักยามรักลวง
พี่ขอควงเธออีกครั้งอย่ารั้งรอ

       ---karnkai---

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ขวัญคอยเรียมเจียมอุราอยู่นาทุ่ง
ทั้งวันยุ่งมุ่งงานสานเรือนหอ
เป็นวิมานสำราญรมย์ชมพะนอ
ได้เคล้าคลอพ้อรำพึงซึ้งรำพัน

พร้อมเอี้ยงทุยลุยนาจนฟ้ามืด
คนใจจืดจางจิตช่างบิดผัน
ระรื่นกรุงทุ่งนาทิ้งจาบัลย์
ลืมอ้ายขวัญหันหนีไปมีใหม่

ทุกวันอยู่คู่เอี้ยงเคียงทุยข้าง
ไม่เคยร้างห่างพี่หนีไปไหน
โอ้น้ำใจให้ชื่นหาอื่นใด
เทียบน้ำใจไกลลับกับเพื่อนเรา...


 

"  บูรพ์ "

[สะเลเต]

ความทรงจำย้ำจิตให้คิดถึง
มองคลองบึงทุกวันนั่งพิงเสา
คุยกับควายทุกวันฉันซึมเซา
แฉะ(ชื่อควาย)แกเหงาหงอยไหมเขาไม่มา

ยามเดียวดายให้คะนึงนึกถึงเสมอ
ก่อนมีเธอทุกวันนั้นมาหา
จูงน้องแฉะผูกไว้ท้ายคันนา
ทอดอาลัยมองฟ้า...ว้าเหว่ใจ
 
---สะเลเต---

[D]

 


ขวัญคอยเรียมเจียมอุราอยู่นาทุ่ง
ทั้งวันยุ่งมุ่งงานสานเรือนหอ
เป็นวิมานสำราญรมย์ชมพะนอ
ได้เคล้าคลอพ้อรำพึงซึ้งรำพัน

พร้อมเอี้ยงทุยลุยนาจนฟ้ามืด
คนใจจืดจางจิตช่างบิดผัน
ระรื่นกรุงทุ่งนาทิ้งจาบัลย์
ลืมอ้ายขวัญหันหนีไปมีใหม่

ทุกวันอยู่คู่เอี้ยงเคียงทุยข้าง
ไม่เคยร้างห่างพี่หนีไปไหน
โอ้น้ำใจให้ชื่นหาอื่นใด
เทียบน้ำใจไกลลับกับเพื่อนเรา...


 

"  บูรพ์ "

ไยถึงได้ ถากถาง พรางถ่มถุย
คิดถึงทุย ยังเที่ยง เคียงเลี้ยงเจ้า
กับพี่ขวัญ นั่นหนอ พนอเคล้า
เคยหยอกเย้า อ้อนครวญ ชวนรำพึง

เรียมไกลห่าง ร้างรา มาเพียงนิด
ฤาพี่คิด ตัดใจ มิใฝ่ถึง
อกเรียมนี้ หม่นไหม้ ให้คะนึง
พี่ขวัญซึ้ง สาวใหม่ ใช่เรียมเดิม

ไปดูหนัง เที่ยวห้าง ทานสเต็ก
นั่งกินเค้ก ฟังเพลง บรรเลงเพิ่ม
พาสาวสวย หมวยฝรั่ง มานั่งเสริม
ช่างเหิมเกริม ลืมเรียม มิเจียมตัว

พี่ขวัญทันสมัย

"ดิน"

[TAKA]

ความทรงจำย้ำจิตให้คิดถึง
มองคลองบึงทุกวันนั่งพิงเสา
คุยกับควายทุกวันฉันซึมเซา
แฉะ(ชื่อควาย)แกเหงาหงอยไหมเขาไม่มา

ยามเดียวดายให้คะนึงนึกถึงเสมอ
ก่อนมีเธอทุกวันนั้นมาหา
จูงน้องแฉะผูกไว้ท้ายคันนา
ทอดอาลัยมองฟ้า...ว้าเหว่ใจ
 
---สะเลเต---

เจ้ายอดขวัญกัลยาลาจากพี่
ป่านฉะนี้คนดีเจ้าอยู่ไหน
คิดถึงน้องหนึ่งนุชสุดดวงใจ
เจ้าพบใครทิ้งพี่ต้องคร่ำครวญ

ปรารถนายุพินยากสิ้นรัก
กระท่อมน้อยแห่งพักรอเจ้าหวน
ขอปกป้องดูแลแม่เนื้อนวล
สุดประมวลความนัยให้เจ้าฟัง

ราตรีเยือนฤดีพี่ปวดร้าว
แสนเหน็บหนาวลมเหนือยามเถือหนัง
ผ้าห่มหนาเท่าไรไม่อินัง
เกินยับยั้งเจ้าเอยพี่หนาวใจ

[ฤดีไพร]

น้องตกลง ปลงใจ ให้รีบบอก
ต๋วเครื่องบิน พี่ออก ให้เรย่า
บิสิเนสคลาส เลยนะ จ๊ะขวัญตา
อย่ารอช้า มากับพี่ ดีแน่นอน

พี่พันทอง


ใจเรยาหาใช่ได้เป็นดี้
ขอบคุณพี่ที่ให้ไมตรีก่อน
เรยามอบขอบคุณอุ่นอุทรณ์
แต่มิจรมีพรากจากบ้านนา

๑เรยา๑

ให้ขยันอดทนแม้จนยาก
สู้บนความลำบาก บากบั่นหนา
ถือศีลสัตย์มั่นในจริยา
สร้างงานไร่งานนาก็เจริญ

สุวรรณ

เรยาไม่ได้ท้อต่อชีวิต
มั่นคงคิดสร้างตนทนนานเนิ่น
แม้จะเหนื่อยทนเอาเฝ้าหาเงิน
แม้ขัดเขินก็อยู่สู้ด้วยใจ

๑เรยา๑

ขี่เจ้าทุยลุยเลนเอนกายพัก
รู้สึกรักแต่มิกล้าเอ่ยอาศัย
วันเวลาหมุนเวียนแปรเปลี่ยนไป
พบเธอในบ้านกลอนฯสะท้อนทรวง

อยากไปพบสบตาพาดูหนัง
ฟื้นความหลังครั้งเก่าเราเคยห่วง
เรื่อง"แผลเก่า"เศร้านักยามรักลวง
พี่ขอควงเธออีกครั้งอย่ารั้งรอ

karnkai

หากพี่มาหาน้องก็ต้องพบ
น้องไม่หลบหน้าหนีพี่หรอกหนอ
สาวเรยาอยู่นาไร่ไร้หนุ่มคลอ
หากพี่ขอเดินควงคงดวงดี

หากจะพาดูหนังเหมือนครั้งเก่า
ครั้งเมื่อเราเคยคู่ควงจู่จี๋
อดีตครั้งยังหวานผ่านหลายปี
มาหนนี้พี่กลับมาจะท่ารอ

๑เรยา๑

ขวัญคอยเรียมเจียมอุราอยู่นาทุ่ง
ทั้งวันยุ่งมุ่งงานสานเรือนหอ
เป็นวิมานสำราญรมย์ชมพะนอ
ได้เคล้าคลอพ้อรำพึงซึ้งรำพัน

พร้อมเอี้ยงทุยลุยนาจนฟ้ามืด
คนใจจืดจางจิตช่างบิดผัน
ระรื่นกรุงทุ่งนาทิ้งจาบัลย์
ลืมอ้ายขวัญหันหนีไปมีใหม่

บรูพ์

เรยาเรียมเจียมจิตมิคิดจาก
ยังรักมาพี่ขวัญอย่าหวั่นไหว
ยังเคียงคู่อยู่รักสมัครใจ
มิคิดไปจากนาอย่ากังวล

จะยืนยงคงอยู่คู่พี่ขวัญ
จะฝ่าฟันปัญหาไปไม่สับสน
จะเคียงข้างทุกย่างก้าวคราวยากจน
จะอดทนเคียงสู้อยู่เพื่อเรา

๑เรยา๑

ความทรงจำย้ำจิตให้คิดถึง
มองคลองบึงทุกวันนั่งพิงเสา
คุยกับควายทุกวันฉันซึมเซา
แฉะ(ชื่อควาย)แกเหงาหงอยไหมเขาไม่มา

ยามเดียวดายให้คะนึงนึกถึงเสมอ
ก่อนมีเธอทุกวันนั้นมาหา
จูงน้องแฉะผูกไว้ท้ายคันนา
ทอดอาลัยมองฟ้า...ว้าเหว่ใจ
 
---สะเลเต---

เรยาก็เหมือนกันทุกวันเศร้า
อยู่อย่างเหงาโดยแท้แดร้องไห้
มีเจ้าทุยคุยช่วยด้วยห่วงใย
ขาดบางใครเหลียวแลไร้แม้เงา

จะหาหนุ่มทุ่มใจมาใกล้ชิด
ได้แต่คิดมิอาจวาดหวังเขา
เรยารู้อยู่ไปได้เพียงเรา
แต่อดเหงามิได้จึงใคร่ครวญ

๑เรยา๑

ปรารถนายุพินยากสิ้นรัก
กระท่อมน้อยแห่งพักรอเจ้าหวน
ขอปกป้องดูแลแม่เนื้อนวล
สุดประมวลความนัยให้เจ้าฟัง

ราตรีเยือนฤดีพี่ปวดร้าว
แสนเหน็บหนาวลมเหนือยามเถือหนัง
ผ้าห่มหนาเท่าไรไม่อินัง
เกินยับยั้งเจ้าเอยพี่หนาวใจ

เคียงเล

เรยาก็หนาวจิดแต่คิดสู้
เพราะมิรู้มาดหมายชายหนไหน
อยู่บ้านนาป่าเขาลำเนาไพร
หน้ามิใสเหมือนสาวกรุงที่รุ่งเรือง

จำอยู่เฝ้าบ้านนาแม่ว่าหม่น
จำอดทนต่อไปไม่คุยเขื่อง
จะทำบุญตุนไว้ให้เนืองเนือง
คงประเทืองในชาติหน้าน่าจะดี

๑เรยา๑