เจ็บแล้วต้องจำ(ขอแต่งตอบนะครับ)
เฝ้าเตือนตัวเองซ้ำๆด้วยคำนี้
เตือนตัวเองทุกทีว่าต้องไม่เจ็บช้ำ
แต่ที่เป็นอยู่มีแต่ความผิดหวัง
เพราะว่ามีอุปสรรค์สักร้อยพันให้สู้ไป
วันนี้อาจผิดหวังสักวันคงได้เจอ
ความรักที่ยังคงเสมอไม่ไปไหน
แต่พอลองมองความจริงที่เป็นไป
ความเจ็บช้ำก็ยังจมอยู่ข้างในใจที่พุกพัง
และแล้วความเหงาก็เข้ามา
คอยมาเช็ดน้ำตาให้ลืมความหลัง
มาเป็นเพื่อนที่รู้ใจยามที่หมดกำลัง
ให้ใจได้ลืมความหลังที่ยังค้างคา
อยากจะเกลียดความรักแต่ก็เกลียดไม่ได้
เพราะว่าข้างในหัวใจมันยังโหยหา
ถึงแม้ว่าประสบการณ์ที่ผ่านมา
มันจะทำให้มีคราบน้ำตาก็ตาม
