ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

เธอคนนั้นเขาทราบไหม..ว่าใครห่วง
รักซึ้งทรวงฝากลำนำคำอบอุ่น
อยากแทนที่บางใครในใจคุณ
ยามโลกหมุนหัวใจอยู่ใกล้กัน

หากมาทักชักช้าอย่าตัดสิทธิ์
ด้วยถูกพิษเสน่หาพาให้ฝัน
ครุ่นคิดถึงแต่คุณวุ่นทุกวัน
รอบตัวฉันมีเพียงคุณอุ่นละไม

อยากจะตอบคำถามยามคิดถึง
ว่าหัวใจซาบซึ้งจึงหวั่นไหว
ไม่ได้เป็นคนเคียงข้างอย่างบางใคร
แต่จะเก็บหัวใจไว้เพื่อคุณ

แซมค่ะ
 

[--ณัชชา--]

หากแม้นว่าหัวใจไร้ที่ว่าง
เราแทรกกลางลงไปคงวายวุ่น
รักเขาคงไม่เหลือไว้เจือจุน
คนขาดทุนคือเราเศร้าเกินใคร

ใจที่เก็บเอาไว้มอบให้เขา
อาจจะเน่าเกินกว่าเยียวยาได้
ทบทวนก่อนเห็นชอบมอบออกไป
ถ้าเขาไม่ยอมรับ คงยับเยิน

ณัชชา

[บ้านริมโขง]

เพียงแค่หวังฝังฝากจากใจฉัน
เพียงแต่วันห่วงหาพาเคอะเขิน
เพียงแต่ใจวันนี้ที่บังเอิญ
เพียงอยากเดินเคียงใกล้ข้างใจคุณ

ไม่หวังมากอยากซับรับคำตอบ
ไม่หวังมอบหัวใจให้เธอขุ่น
ไม่หวังหมายครอบครองปองละมุน
ไม่ถอนทุนที่ลงประสงค์คืน

อยากสมมุติเป็นฉันครั้นคิดถึง
อยากซาบซึ้งเพียงข้างแอบวางชื่น
อยากลองฝันวันเหงาเฝ้ากล้ำกลืน
อยากเคียงใกล้ใช่อื่น..ขื่นในทรวง

อย่ากังวลสมมุติจะฉุดเจ้า
อย่ากังวลปนเปล่า...เจ้าอย่าห่วง
อย่ากังวลว่าฉันปันคำลวง
ไม่ก้าวล่วงเธอแน่...แค่สมมุติ

"บ้านริมโขง"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


มาแลกกันฝันรักจักดีไหม?
ตัดอาลัยในฤดีถึงที่สุด
สมสวาทปรารถนาอุรานุช
เลิกยื้อยุดฉุดหลงพะวงชม

มีเพียงเราเท่านั้นฝันถวิล
เหมือนโบยบินถิ่นทางสะอางสม
รื่นระรินกลิ่นหอมให้ดอมดม
ทั่วพื้นพรมภิรมย์ร่ำฉ่ำผกา

ในฝันนี้มีเราเป็นเจ้าของ
มากกว่าสองปองฤทัยยากใฝ่หา
เกินอื่นใจใครจองครองอุรา
ให้หมองหมางว้างวิญญาณ์เศร้าอาวรณ์...



 

"  บูรพ์ "

[Prapacarn ❀]

หากแม้นว่าหัวใจไร้ที่ว่าง
เราแทรกกลางลงไปคงวายวุ่น
รักเขาคงไม่เหลือไว้เจือจุน
คนขาดทุนคือเราเศร้าเกินใคร

ใจที่เก็บเอาไว้มอบให้เขา
อาจจะเน่าเกินกว่าเยียวยาได้
ทบทวนก่อนเห็นชอบมอบออกไป
ถ้าเขาไม่ยอมรับ คงยับเยิน

ณัชชา

ขอพี่ณัชจัดที่ว่างข้างข้างห้อง
เพียงให้น้องฝากใจ..อย่าได้เขิน
แค่เศษเสี้ยวพิงพักจักได้เพลิน
แม้นพี่เมินไมตรีน้องนี้ช้ำ

จะไม่ขอเป็นใหญ่ให้ยุ่งยาก
รักพี่มากหัวใจใฝ่ถลำ
จะตัดบัวยังเหลือใยไว้ให้จำ
อ้อนลำนำประจ๋อประแจ๋..แค่แอบซึ้ง...

แซมค่ะ

[สุนันยา]

เธอคนนั้นเขาทราบไหม..ว่าใครห่วง
รักซึ้งทรวงฝากลำนำคำอบอุ่น
อยากแทนที่บางใครในใจคุณ
ยามโลกหมุนหัวใจอยู่ใกล้กัน

หากมาทักชักช้าอย่าตัดสิทธิ์
ด้วยถูกพิษเสน่หาพาให้ฝัน
ครุ่นคิดถึงแต่คุณวุ่นทุกวัน
รอบตัวฉันมีเพียงคุณอุ่นละไม

อยากจะตอบคำถามยามคิดถึง
ว่าหัวใจซาบซึ้งจึงหวั่นไหว
ไม่ได้เป็นคนเคียงข้างอย่างบางใคร
แต่จะเก็บหัวใจไว้เพื่อคุณ

แซมค่ะ
 

อยากแทนใคร ทำไม คล้ายยื้อแย่ง
หากเขาแกล้ง แสร้งเส ใช้เล่ห์หนุน
สิ่งที่ได้ มิใช่ ไอละมุน
เราขาดทุน ค่ำเช้า เพราะเขาทำ

หากเขามี ใครอยู่ เป็นคู่ข้าง
แล้วมาอ้าง ว่าขาด อาจถลำ
อย่าคิดแทน ที่ใคร ให้เขาอำ
คนเจ็บช้ำ คือเรา ที่เศร้าซม

อย่าคิดแทน ที่ใคร ให้มัวหม่น
หากสับสน คงแย่ แพ้รักขม
รักคนที่ ว่างเปล่า ไม่เหงาตรม
มีแต่ความ ภิรมย์ ไม่ตรมตรอม...

“สุนันยา”

[Prapacarn ❀]

อยากแทนใคร ทำไม คล้ายยื้อแย่ง
หากเขาแกล้ง แสร้งเส ใช้เล่ห์หนุน
สิ่งที่ได้ มิใช่ ไอละมุน
เราขาดทุน ค่ำเช้า เพราะเขาทำ

หากเขามี ใครอยู่ เป็นคู่ข้าง
แล้วมาอ้าง ว่าขาด อาจถลำ
อย่าคิดแทน ที่ใคร ให้เขาอำ
คนเจ็บช้ำ คือเรา ที่เศร้าซม

อย่าคิดแทน ที่ใคร ให้มัวหม่น
หากสับสน คงแย่ แพ้รักขม
รักคนที่ ว่างเปล่า ไม่เหงาตรม
มีแต่ความ ภิรมย์ ไม่ตรมตรอม...

“สุนันยา”



กลอนสำนวนนี้..เป็นกลอนที่แซมเขียนหยอกเพื่อนคนหนึ่งที่เวปไทยโพม..( เพื่อนๆ ที่นั่นเข้าใจดีค่ะ..ว่าแซมแจมเล่นตลกๆ..)
แซมแค่เอามาแบ่งปัน ให้เพื่อนๆที่นี่ได้สนุกสนานกับการเขียนกลอนที่ต่างๆความหมาย และหลากหลายในความคิดค่ะ...
 
"ประภาคาร"
07/20/2012

[Prapacarn ❀]

เพียงแค่หวังฝังฝากจากใจฉัน
เพียงแต่วันห่วงหาพาเคอะเขิน
เพียงแต่ใจวันนี้ที่บังเอิญ
เพียงอยากเดินเคียงใกล้ข้างใจคุณ

ไม่หวังมากอยากซับรับคำตอบ
ไม่หวังมอบหัวใจให้เธอขุ่น
ไม่หวังหมายครอบครองปองละมุน
ไม่ถอนทุนที่ลงประสงค์คืน

อยากสมมุติเป็นฉันครั้นคิดถึง
อยากซาบซึ้งเพียงข้างแอบวางชื่น
อยากลองฝันวันเหงาเฝ้ากล้ำกลืน
อยากเคียงใกล้ใช่อื่น..ขื่นในทรวง

อย่ากังวลสมมุติจะฉุดเจ้า
อย่ากังวลปนเปล่า...เจ้าอย่าห่วง
อย่ากังวลว่าฉันปันคำลวง
ไม่ก้าวล่วงเธอแน่...แค่สมมุติ

"บ้านริมโขง"

อยากให้เธอเผลอใจให้สักหน่อย
แค่น้อยน้อยก็ไม่ว่า.แต่อย่าหยุด
สัญญาจะไม่ดื้อ..ไม่ยื้อยุด
ลองสมมุติว่ารักกัน..ใจสั่นแล้ว

คิดเล่นเล่นว่าเธอเป็นแฟนฉัน
เพียงในฝัน..พี่รักแซม..ก็แจ่มแจ๋ว
ยามราตรีมองนภาดาราแพรว
หูยังแว่วพี่เป่าแคนเสียงแล่นแตร...

หวูดหวิววู่..วู่หวิว..ใครผิวโหวด
เสนาะโสตงดงามท่ามเงาแข
สมมุติว่าเรามีกันมั่นดวงแด
คงแล่นแตร..หวีดหวิว..รักปลิวลม

แซมค่ะ
 

แซมขอบคุณพี่ริมโขงที่มาร่วมสนุกกับแซมค่ะ...
 

[เนิน จำราย]

สามกานดาปรารภมานพหนึ่่ง    
ถ้อยคำซึ้งปนเศร้าเคล้าสับสน
เห็นใจนางรูปงามทั้งสามคน    
ในกมลข้าร้อนรุ่มดั่งสุมไฟ

ถ้าเกี่ยวแก้มแซมน้องประคองเจ้า
อีกสองสาวจะวางไว้ทางไหน
หรือณัชชายินยอมเป็นจอมใจ    
สุนันยาทรามวัยคงตรมตรอม

เอาอย่างนี้ดีไหมสามใบเถา      
ตามเพื่อนเก่ามาด้วยช่วยถนอม
ได้คนกว้างโอภาว่ารอมชอม      
สามพยอมจะได้สบายใจ

บ้านริมโขง,บูรพาฯทั้งข้าฯเนิน  
ไม่ขัดเขินเจรจาร่วมปราศรัย
เชิญเถิดครับอย่าช้ามาไว้ใย      
"สุนทรวิทย์"นั่งทำไม?อยู่หน้าคอมพ์
 
           เนิน จำราย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

จินตนาพากลอนอักษรพลิ้ว
ระรื่นริ้วฉิวฉ่ำน้ำปรุงหอม
จากบุปผาผกาฉมให้ดมดอม
พาโน้มน้อมย้อมฤทัยไปตามกลอน

บางครั้งเศร้าเหงาปนระคนหวาน
สนุกสนานผ่านประจักษ์เริงอักษร
บ้างแค้นเคืองเรื่องอิจฉาว่าตัดรอน
หลากบทตอนวอนหวังอย่าฝังใจ

ยามแต่งกานท์จารกลอนสะท้อนถึง
ฝันคะนึงซึ่งจิตประดิษฐ์ไฉน
เหมือนสวมบทจดจำนงแฝงลงไป
ก็เพื่อให้ได้สมอารมณ์กวี

ครั้นสิ้นกานท์ผ่านกลอนเหมือนนอนฝัน
เลิกลากันพลันตื่นคืนสุขศรี
คืนสิ้นหมดงดความฝันบรรดามี
กลับเข้าที่ชีวิตเก่าของเราเดิม...



 
"  บูรพ์ "

[Prapacarn ❀]

 

มาแลกกันฝันรักจักดีไหม?
ตัดอาลัยในฤดีถึงที่สุด
สมสวาทปรารถนาอุรานุช
เลิกยื้อยุดฉุดหลงพะวงชม

มีเพียงเราเท่านั้นฝันถวิล
เหมือนโบยบินถิ่นทางสะอางสม
รื่นระรินกลิ่นหอมให้ดอมดม
ทั่วพื้นพรมภิรมย์ร่ำฉ่ำผกา

ในฝันนี้มีเราเป็นเจ้าของ
มากกว่าสองปองฤทัยยากใฝ่หา
เกินอื่นใจใครจองครองอุรา
ให้หมองหมางว้างวิญญาณ์เศร้าอาวรณ์...

 

"  บูรพ์ "

มาแลกฝันกันก็ได้..น้องไม่เกี่ยง
ทดลองเสี่ยง..พบคนดี..วอนพี่สอน
อยากมีคุณอุ่นละไมไว้กอดนอน
อยากมีคนให้ออดอ้อน..ตอนหนาวใจ

แม้ในฝัน...จะเกี่ยวก้อยร้อยคำรัก
จะทอถักกลอนกานท์..ชอบหวานไหม
แอบออเซาะขอตักหนุน...พออุ่นไอ
ไม่เกรงใจ..ใครแอบดู...เค้ารู้นะ

“มีเพียงเราเท่านั้นฝันถวิล”
กล่อมรักรินด้วยจิตอิสระ
ใฝ่ประคอง..พ่วงสองใจไม่เลิกละ
“รักนะคะ” ขอบอกกัน..ให้ฝันดี

แซมค่ะ
 

ขอบคุณพี่บูร์ที่ร่วมสนุกกับแซม...ถ้าแฟนพี่บูร์หึงก็..ตัวใครตัวมันนะจ๊ะ...
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ยามแต่งกลอนฉะอ้อนคำร่ำอักษร
เหมือนเว้าวอนอ้อนรำพึงถึงนวลฉวี
หรือสกุณาลาพรากจากสกุณี
ดังฤดีนี้กำพร้าซึ่งยาใจ

ชีวิตจริงมิ่งสมรมาอ้อนฉัน
สุขกำนัลสรรสรรพรับไม่ไหว
อยากป่าวร้องก้องผ่านบ้านกลอนไทย
มาแบ่งไปให้ปันช่วยฉันที...



 

"  บูรพ์ "

ป.ล.อย่าไปเชื่อที่แต่งนะ...ใครเชื่อโกรธจริง ๆ ด้วยจะบอกให้!

[ก้าวแรกฯ...]

ข้าพเจ้าหัวใจไร้ที่ว่าง
มีใครคอยเคียงข้างไม่ร้างไร้
จะมาแทนตรงนี้ที่หัวใจ
อาจจะต้องครวญใคร่ไตร่ตรองดู

ด้วยตรงนี้เป็นที่ของความเหงา
ความว่างเปล่าเคลียเคล้าเข้าจองอยู่
หากจะมาจริงแท้แม่โฉมตรู
คงจะดูโดดเดี่ยวดุจเดียวกัน

ก้าวแรกฯ..

[Prapacarn ❀]

.........................
ถ้าเกี่ยวแก้มแซมน้องประคองเจ้า
อีกสองสาวจะวางไว้ทางไหน
แม้นณัชชายินยอมเป็นจอมใจ   
สุนันยาทรามวัยคงตรมตรอม
"เนินจำราย"

เชิญท่านพี่ตามสบายแซมไม่ยุ่ง
นอนเกาพุง...อยู่บ้าน..งานไม่เข้า
ขืนมาแจม..แซมเอ๋อ เซ่อไม่เบา
อาจต้องเมาคำกลอนนอนระทม

จะตามพี่สุนทรฯ..หนุ่มกลอนเท่ห์
เที่ยวบาร์เกย์สุขใจไม่ขื่นขม
ชาวสีม่วงมิลวงใครให้อกตรม
ว่าแล้วข่มใจลา..น้าจำเริญ

แซม

ตกสัมผัสซะงั้น... 

[..กุสุมา..]

ยามแต่งกลอนฉะอ้อนคำร่ำอักษร
เหมือนเว้าวอนอ้อนรำพึงถึงนวลฉวี
หรือสกุณาลาพรากจากสกุณี
ดังฤดีนี้กำพร้าซึ่งยาใจ

ชีวิตจริงมิ่งสมรมาอ้อนฉัน
สุขกำนัลสรรสรรพรับไม่ไหว
อยากป่าวร้องก้องผ่านบ้านกลอนไทย
มาแบ่งไปให้ปันช่วยฉันที...
"  บูรพ์ "

ป.ล.อย่าไปเชื่อที่แต่งนะ...ใครเชื่อโกรธจริง ๆ ด้วยจะบอกให้!

คนที่หนึ่ง ซึ่งบูรพา มามอบให้
คือจอมใจ แม่หญิง เวียงพิงค์นี่
คงไม่สน คนจริง หญิงชะนี
ทำลู่ลี่ หนีคบ ซบอกเทียม

ปากพูดอย่าง ใจอย่าง จ้างไม่เชื่อ
หญิงมากเหลือ ล้วนจริง ทิ้งหมดเอี่ยม
ทิ้งอีกแล้ว ใช่ไหม จะได้เจียม
เก็บใจเตรียม ตามเขา ..ก้าวแรกฯไป..

..แม่หญิงกุสุมา..